Znachor (okładka  miękka, wyd. 11.2023)

Najpiękniejsza okładka jaką widziałam! Książkę oczywiście polecam.

Bardzo ładne wydanie

Ta opinia będzie bazowała na trochę innych przemyśleniach, a mianowicie na tym, że zdarza mi się najpierw oglądnąć daną ekranizację książki, a dopiero później ją przeczytać. Wiem, że zazwyczaj postępujecie odwrotnie, że najpierw książka, potem film, ale jeżeli zdarzyło wam się zrobić tak jak mi to możecie napisać przy jakim tytule to było. 😄 Z trzech adaptacji filmowych „Znachora” nie widziałam tej przedwojennej, ale jak będę miała okazję to też z chęcią zobaczę. Pamiętam jak po obejrzeniu ekranizacji z lat 80 już mojej głowie zaświtała myśl, by poznać oryginalną książkową historię, ale nie udało mi się tego zrealizować. Oglądając w 2023 roku jej najnowszą wersję postanowiłam, że muszę to zrobić w najbliższym czasie, bo inaczej znowu ten tytuł umknie mi z listy książek do przeczytania. I tak się stało, że w 2024 roku to właśnie ze „Znachorem” rozpoczynam pisanie swoich książkowych przemyśleń, gdzie za trzy tygodnie stuknie mi równo trzy lata, od kiedy to robię. 👍 Co mnie zaskoczyło, a co nie, znając już filmy? Nie zaskoczyło mnie to, że Tadeusz Dołega-Mostowicz napisał świetną historię, którą spokojnie można nazwać ponadczasową i która za każdym razem chwyta za serce. Pomysł na nią jest urzekający i sprawia, że mam ochotę do niej wracać. Autor pozytywnie mnie zaskoczył tym jak pięknie pisze o miłości w przeróżnych jej odmianach, która niesie ze sobą dobre, ale i też trudne emocje. Ogólnie zaskoczyło mnie rozłożenie fabuły, która dużo miejsca w książce poświęca na historię miłości Marysi i Leszka. Patrząc się na adaptacje, to zawsze był dla fabuły ważny element, ale gdzieś taki boczny do pewnego momentu, a tu w książce spokojnie połowa, jak i nawet nie więcej opiera się na ich historii. Zaskoczeniem była też dla mnie postać doktora Dobranieckiego, bo myślałam, że jego postawa w najnowszej adaptacji jest pomysłem reżysera, a tu się okazuję, że jednak oryginalnie autora. Nie zaskoczył mnie fakt, że postać profesora Wilczura mnie urzeknie i to do niego będzie należeć najwięcej cytatów, które sobie zaznaczyłam. ✨ Sedno zakończenia nie różni się od filmów, ale sposób jego przedstawienia już tak, więc do samego końca była to dla mnie fabularna gratka i ani przez moment nie przeszkadzło mi to, że już wiem o co tutaj chodzi.