Czekaj na mnie (okładka  miękka, wyd. 04.2024)

♡ „Czekaj na mnie” ♡ Santa Montefiore • Do tej pory tylko jedna książka miała dla mnie szczególnie ważne znaczenie i był to „Mały książę”. Aż po wielu latach nadszedł moment, kiedy historia wbiła mnie w fotel i spowodowała punkt zwrotny w postrzeganiu przeze mnie świata. Oto ona: książka mojego życia. Najulubieńsza z ulubionych. Nawet nie wiedziałam, jak potrzebowałam tej książki. Nawet się nie spodziewałam, że przyniesie odpowiedź na pytanie postawione przeze mnie dawno temu. Wierzę, że los chciał by wpadła w moje ręce. Bo jak inaczej wytłumaczyć fakt, że na mojej liście książek do przeczytania widniał zupełnie inny tytuł tej autorki? Wymieniłam na „Czekaj na mnie” w ostatniej chwili. Nie przeczytałam jej opisu, a jednak zechciałam ją mieć. Natomiast szok, jaki towarzyszył mi już na końcu, kiedy przeczytałam, że historia przedstawiona w książce jest oparta na prawdziwej historii, był ogromny. • Ta opowieść mną wstrząsnęła, poruszyła, przewartościowała i sprawiła, że zaczęłam wierzyć w coś, co do tej pory wydawało mi się absurdalne. To piękna historia o miłości, duchowości, wojnie i stracie. Jestem głęboko poruszona wszystkim, co przeczytałam. Ale choć dla mnie miała szczególnie duchowy wymiar, to warto pamiętać, że to poruszająca historia miłości Florence i Ruperta, którym wojna odebrała możliwość szczęśliwego wspólnego życia. To historia Maxa, który by zrozumieć czego w życiu pragnie i kim tak na prawdę jest, najpierw musi poznać kim był kiedyś. Autorka czaruje słowem, a powieść okraszona jest ujmującym wierszem. Dla mnie to fenomenalna książka, która już na zawsze będzie miała szczególne miejsce w moim sercu. ♡

Jeszcze czeka w kolejce na czytanie, ale jak wszystkie powieści tej pisarki na pewno będzie bardzo interesująca.

Miłość rozkwitająca w cieniu wojny. Bratnie dusze, którym przeznaczonym było wspólne życie. Tragedia, która przekreśla wspólne marzenia i zostawia w sercu pustkę. Kornwalia okres II wojny światowej. To właśnie tutaj jesteśmy świadkami narodzin niezwykłej miłości pomiędzy marzącą o karierze aktorki, nieco zbuntowaną Florence a przystojnym, bogatym i zamkniętym w sobie Rupertem Dashem. Szaleńczo w sobie zakochani, świetnie się rozumieją i uzupełniają, potwierdzając tym samym, że ich dusze musiały się już wcześniej znać. Wspólne plany na przyszłość brutalnie burzy zawierucha II wojny światowej, która rozdzieli małżonków. Ostatnimi słowami Ruperta do Florence będzie prośba, aby czekała na niego, bo on wróci… Kiedy do Florence spodziewającej się dziecka, dociera wiadomość, że jej mąż został uznany za zaginionego, zrozpaczona kobieta nie może się z tym pogodzić, tym bardziej, że wkrótce dostanie znak, że ma czekać na męża, bo on wróci. Czy Florence upora się ze stratą i rozpocznie nowe życie wraz z córeczką? Londyn początek lat 90. ubiegłego wieku. Maxa od dzieciństwa prześladuje koszmar, w którym jest żołnierzem walczącym na froncie i który musi wykonać ważną misję. Sen urywa się w niezrozumiałym momencie co tylko pogłębia frustrację Maxa. Postanawia za wszelką cenę dowiedzieć się kim jest mężczyzna, w którego wciela się we śnie i jaki ma on związek z rodziną jego dziadka. Max wyruszy w podróż do Kornwalii, która nie tylko zaprowadzi go do Ruperta Dasha, ale okaże się podróżą w głąb siebie, bo zapoczątkuje ważne zmiany w jego życiu. Czy Max pozna historię niezwykłej miłości Florence i Ruperta? Czy okaże się wcieleniem Ruperta, na którego Florence czekała ponad pięćdziesiąt lat? Z twórczością Santy Montefiore spotkałam się po raz pierwszy i jestem oczarowana tą piękną miłosną opowieścią, nie dziwię się, że jej książki znajdują się na liście bestsellerów według „Sunday Times”. ❤️ Trzy plany czasowe. Historia oparta na prawdziwych wydarzeniach. Miłość silniejsza niż śmierć. Czy taki jest przepis na książkę wciągająca i wzruszającą, która zachwyca i sprawia, że łzy niejednokrotnie napływają do oczu? Zdecydowanie TAK! Autorce udało się stworzyć niezwykłą opowieść o miłości rodzącej się w cieniu II wojny światowej, o dwojgu ludzi przeznaczonych sobie, których uczucie okazało się silniejsze niż śmierć. „Czekaj na mnie” to wzruszająca opowieść o prawdziwej miłości, która zdarza się raz w życiu, o tęsknocie, niewyobrażalnej stracie i bólu, który sprawia, że każdy kolejny dzień jest walką o przetrwanie. To także niezwykła historia o odnajdywaniu siebie, wsłuchaniu się w głos serca i podążaniu za nim nawet wtedy, kiedy rozum temu przeczy. Autorka wprowadzając trzy plany czasowe stworzyła intrygującą opowieść o ludziach, których los związał ze sobą dawno temu a którzy odnaleźli drogę do siebie w zaskakujący sposób. Bo czy można pamiętać życie, które należało do kogoś innego? Czy po śmierci dusze wędrują i mogą „objawić się” w innym wcieleniu? Takie właśnie pytania o duchowy i religijny wymiar życia nasuwają się po lekturze tej powieści, która pod pretekstem miłosnej historii, skłania do refleksji i zastanowienia się nad tym, co może czekać nas po śmierci. Nie ukrywam, że rzadko wzruszam się w trakcie czytania, ale ta powieść to istny wyciskacz łez, historia Florence i Ruperta chwyta za serce, wzrusza i łamie serce. Radość miesza się ze smutkiem i olbrzymim bólem serca, poczucie krzywdy i niesprawiedliwości walczy z nadzieją, że śmierć nie oznacza końca, a raczej daje nadzieję na nowy początek i ponowne spotkanie ukochanej osoby. Książka niezwykła pod wieloma względami, gorąco polecam. ❤️

„Powieść o trwałej miłości i niszczycielskich tajemnicach, która rozgrywa się w Anglii podczas drugiej wojny światowej, aż po Australię pięćdziesiąt lat później. Oparta na prawdziwej historii. Rupert obiecał, że wróci. Florence miała tylko czekać.” W krótkim czasie to moje drugie spotkanie z twórczością Santy Montefiore. O ile pierwsza książka zabrała mnie w „podróż” niezbyt odległą, bo tylko po Europie (Anglia, Włochy), teraz autorka zafundowała trzy linie czasowe: Kornwalia 1944, Londyn 1988, Melbourne 1995. W sumie to powinnam zadać tylko jedno pytanie i zostawić Was z rozwikłaniem tej szalenie trudnej zagadki: co może łączyć obietnicę złożoną ukochanej ze snami pięćdziesiąt lat później i tajemniczym listem? Powiem szczerze, że gdybym ja przeczytała taką zagadkę, zachodziłabym w głowę, ale chyba nic sensownego raczej bym nie wymyśliła. Troszeczkę ujawnię rąbka tajemnicy, ale to w trakcie pisania, tak więc bądźcie czujni. Zacznę od tego, że „Czekaj na mnie” to powieść, która została oparta na wątkach z życia przyjaciela autorki. Jednak nie jest to biografia, a tylko fikcja zbudowana na prawdziwych wydarzeniach. Santa Montefiore zabiera nas w podróż; w podróż w trzy miejsca na mapie świata – Kornwalia, Londyn i Melbourne, ale także w podróż w czasie: 1944, 1988, 1995. Każde z tych miejsc to inna historia, choć od razu wiadomo, że łączą się poprzez pewne zdarzenia. Ale tak naprawdę zrozumiemy to zjawisko dopiero na sam koniec, gdy wszystkie karty zostaną odkryte. W powieści „Czekaj na mnie” króluje miłość, jednak sądzę, że dla każdego czytelnika na pierwszy plan wybije się zupełnie co innego. Sądzę, że w tym przypadku o palmę pierwszeństwa będzie walczyć temat, którym jednym może wydać się trochę fantastyczny, a niektórym być może idiotyczny – reinkarnacja. I to jest ten motyw faktycznie z życia wzięty. W różnych liniach czasowych obserwujemy: Florence i Ruperta; Maxa; Florence – pięćdziesiąt jeden lat później. Wojna rozdzieliła dwójkę ludzi, Florence i Ruperta. Florence miała czekać, ale niestety doczekała informacji, że Rupert zginął podczas bitwy o Arnhem; Ponad czterdzieści lat później Maxa nawiedzają sny – koszmary, o wojnie. Jest przekonany, że musi wykonać misję w sprawie Ruperta Dasha. W ten sposób trafia do Florence; Tajemniczy list z drugiego końca świata. Nieznajomy pamiętający życie Florence i Ruperta. Kim jest? Czy to możliwe żeby… Po takim czasie… Wzruszająca historia i zdecydowanie przyciąga nas fakt, że jest to opowieść prawdziwa, choć dobrze, że na potrzeby książki zmieniona i autorka popuściła wodze fantazji. A trzeba przyznać, że tego Montefiori nie brakuje. „Czekaj na mnie” jest powieścią ciekawą, barwną i dobrze napisaną. Mogę ją polecać ze spokojnym sumieniem. I jeszcze jedno – wrażliwe osoby będą z pewnością potrzebowały chusteczki.

Kto z Was lubi książki oparte na prawdziwych wydarzeniach? Ja bardzo, dlatego z przyjemnością sięgnęłam po najnowszą powieść Santy Montefiore "Czekaj na mnie", która została oparta na wątkach z życia przyjaciela Autorki. Ta historia mnie oczarowała, przyprawiła o przyspieszone bicie serca i sprawiła, że szlochałam przy niej jak bóbr 😭🦫. Autorka zabiera nas w trzy odległe miejsca na mapie świata - do Londynu, Kornwalii i Melbourne. Mamy tu też trzy ramy czasowe - schyłek II wojny światowej, rok 1955 i 1988. Na pozór miejsca i czas wydarzeń nie mają ze sobą nic wspólnego, jednak, jak się okazuje, łączą je pewne wydarzenia i sytuacje, które spinają się w logiczną całość dopiero pod koniec książki, trzymając czytelnika w niedopowiedzeniach i nieustannym napięciu. Florence i Rupert są kochającym się małżeństwem. Mają swoje cele, plany i wielkie marzenia, jednak wybuch wojny skutecznie je weryfikuje. Małżonkowie zostają gwałtownie rozdzieleni, ale zanim to nastąpi, Rupert zdąży złożyć obietnicę swojej żonie, że wróci... Mijają lata. Ślad po mężczyźnie ginie, ale Florence wciąż czeka. Ponad pół wieku później niejakiego Maxa, dręczą powtarzające się koszmary. Chłopak na nieodparte wrażenie, że nawiedzające go sny mają coś wspólnego z jego wcześniejszym życiem. W poszukiwaniu odpowiedzi na dręczące go pytania wyrusza w niezapomnianą podróż... Czy to możliwe, by Max pamiętał swoje poprzednie życie? A może to życie kogoś innego? Czy Rupert wróci szczęśliwie do domu? I co znajduje się w tajemniczym liście, który Florence dostaje od nieznajomego? "Czekaj na mnie" to przepiękna historia niespiesznie rodzącego się uczucia, przywiązania, wreszcie wielkiej miłości, która jest w stanie zwyciężyć wszystko, przeczy zdrowemu rozsądkowi i zmusza nas do robienia czegoś, o co nigdy wcześniej byśmy siebie nie podejrzewali... To też opowieść o niezwykłej sile i odwadze do pokonywania przeciwności losu; świadectwo wszechogarniającego cierpienia, straty i bólu, które odbierają zdolność do racjonalnego myślenia i działania. Autorka daje jednak nadzieję, która sprawia, że chce nam się trwać, walczyć i nie poddawać się pomimo upadków... Historia Florence i Ruperta łamie serce💔, intryguje i zniewala, a momentami niemal pozbawia tchu... Dla mnie ma ona też trochę wymiar duchowy, bowiem może skłaniać do refleksji na temat tego, czy istnieje jakieś życie po śmierci? Czy śmierć oznacza koniec, czy być może jest początkiem czegoś innego? I wreszcie, czy dusze najbliższych nam osób mogą się kiedyś odnaleźć? Książka "Czekaj na mnie" to kawał przepięknie napisanej powieści, która urzeka językiem i stylem ♥️. Santa Montefiore czaruje słowami, uwodzi i zachwyca! Aż chce się czytać! Z czystym sumieniem polecam Wam tę książkę 🥰. Nie przegapcie jej 😉.

Gdy tylko przeczytałam opis książki  “Czekaj na mnie” od Santa Montefiore wiedziałam, że nie będzie to łatwa lektura. Zakładałam, że z pewnością uronię kilka łez, jednak chyba nawet w najbardziej smutnym scenariuszu nie przypuszczałam jak mocno “Czekaj na mnie” mnie poruszy. Powiedzieć, że szlochałam to tak jakby nie powiedzieć nic. Wyłam to bardziej odpowiednie słowo. I chociaż od samego początku wiedziałam jak skończy się ta historia, nie przeszkadzało mi to zżyć się z bohaterami. Nawet teraz pisząc tę recenzję łzy płyną mi po policzkach… “Czekaj na mnie” to powieść o wielkiej miłości, stracie, poczuciu tęsknoty za utraconym szczęściem oraz poszukiwaniu swojego miejsca w życiu. Historia opisana w książce ma miejsce w Wielkiej Brytanii i Australii w trzech różnych okresach - od roku 1937 do wczesnych lat po II WW, w latach 80 oraz w połowie lat 90.  Autorka w bardzo interesujący sposób połączyła dwie równoważne historie, które w nadzwyczajny sposób łączą się ze sobą tak jak przeszłość łączy się z teraźniejszością.  Pierwsza część historii to opowieść o Florence, młodej lekko zwariowanej dziewczynie, szaleńczo a także nieszczęśliwie zakochanej w Aubreyu Dashu. Dziewczyna jest zdeterminowana, aby w nadchodzące wakacje chłopak wreszcie ją dostrzegł, jednak pojawienie się francuskiej znajomej rodziny niweczy jej plany.  Florence zostaje natomiast obdarzona niechcianym zainteresowaniem starszego z braci Dashów - Ruperta. Chłopak to kompletne przeciwieństwo swojego brata i wybitnie działa Florence na nerwy. Jak mi się podobały te interakcje między nimi. Rupert to w moim odczuciu ideał mężczyzny - inteligentny, zabawny a przy tym niezwykle tajemniczy i traktujący Florence z szacunkiem. Od razu go polubiłam. Tak jak już wspomniałam bardzo się zżyłam z tymi bohaterami, więc tym bardziej trudno było mi pogodzić się z faktem, że Rupert wojny nie przeżyje. Podobnie jak Florence, która znalazłszy w książce wiersz “Czekaj na mnie” wierzyłam że to obietnica złożona przez Ruperta.  Drugą oś napędową książki stanowi historia Maxa - którego od dzieciństwa nawiedza bardzo dziwny koszmar. Chłopak ciągle przeżywa ten sam sen, w którym otoczony jest wojenną zawieruchą. Sen jednak zawsze urywa się w tym samym momencie. Max postanawia dowiedzieć się skąd u niego wzięły się takie sny. “Czekaj na mnie” to chyba jedna z najbardziej wzruszających książek jakie miałam okazję czytać. Bardzo poruszyło mnie uczucie Florence i Ruperta, i zostawiło z nadzieją że miłość mocniejszą jest niż śmierć. 

“....każdy ma swoją brat­nią duszę… cokol­wiek wyda­rzy się w życiu, nasze ścież­ki będą mu­sia­ły się prze­ciąć i się spo­tkamy”. Florence jest żoną Ruperta, bardzo się kochają, mają plany, marzenia. Wybuch II wojny światowej zmienia wszystko w ich życiu. Kobieta dostaje wiadomość, że jej mąż został uznany za zaginionego. Nie potrafi, nie może się z tym pogodzić, bo przecież dał jej słowo, że wróci. Mijają lata, a ona wciąż czeka. Pół wieku później, poznajemy Maksa, mężczyznę od lat nawiedzają senne koszmary. Te senne majaki przenoszą go do czasów II wojny światowej, kiedy to staje się innym człowiekiem, który ma do wykonania pewną misję. W końcu podejmuje decyzję i ma zamiar dowiedzieć się, kim jest człowiek z jego snów. Dociera do Kornwalii i Florence. Czy Maksa i Florence coś łączy? Kolejny raz dałam całkowicie się porwać, bardzo lubię i cenię sobie powieści Pisarki. Wielowymiarowa, wnikliwa perspektywa. Fabuła zajmująco poprowadzona, utkana z tajemnic, niedopowiedzeń, w której przeszłość idealnie współgra z teraźniejszością. Dwie, a chwilami nawet trzy linie czasowe. Pani Santa pisze z pasją czuć zaangażowanie, jest realnie, całość dokładnie przemyślana i dopracowana w każdym szczególe. Niepodważalnym atutem powieści są bohaterowie. Skomplikowane, autentyczne, rewelacyjnie wykreowane osobowości, wzbudzają w czytelniku wiele sprzecznych emocji. Cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki. Opowieść, która od początku do końca intryguje. Niezwykła historia pięknej, wielkiej miłości, silniejszej od wszystkiego, miłości, która zdarza się jedyny raz w życiu. Ogromna strata, tęsknota, ból, uciekający czas. Odwaga, determinacja, szukanie samego siebie, swojego miejsca w życiu, wsłuchanie się w siebie. Nieuchronność przeznaczenia. Poruszająca, piękna, klimatyczna, zaskakująca opowieść, której całkowicie dałam się porwać. O sile miłości i niszczących tajemnicach. Powieść oparta na prawdziwych wydarzeniach. Czuję się oczarowana tą powieścią! Serdecznie polecam! Tatiasza i jej książki :)

"Nie potrzebujesz sceny. Życie jest sceną. Jest tu mnóstwo dramatów, w których możesz zagrać, jeśli zechcesz". Rupert Dash, jeden z bohaterów najnowszej powieści Santy Montefiore, nie spodziewał się, że jego słowa staną się przepowiednią. Kiedy dostrzega pewną siebie, młodziutką Florence, czuje że właśnie ona jest jego bratnią duszą. Dziewczyna jest jednak nieszczęśliwie zakochana, a szczere wyznania nic dla niej nie znaczą. Mija rok. Florence ponownie spotyka na swej drodze Ruperta, a jego tlące się wciąż uczucia nie pozostają jej tym razem obojętne. Rodzące się szczęście brutalnie przerywa jednak wojna. Florence obiecuje, że będzie czekać, mąż przyrzeka, że wróci. I nawet wiadomość o jego zaginięciu nie pozwala młodej żonie tracić nadziei. Mocno wierzy, że jej ukochany żyje. Czterdzieści cztery lata później Max po raz kolejny budzi się dręczony dziwnym snem. Koszmar rozgrywający się na polu bitwy powraca do niego któryś już raz. Chłopak z pomocą znajomej usiłuje ustalić, jakie znaczenie mają owe powracające obrazy. Trafia na ślad swojego krewnego, który brał udział w walkach pod Arnhem. Co łączy te dwie historie? Jak ważne może okazać się to, o czym śnimy? Czy Max znajdzie odpowiedź na pytanie, dlaczego w snach widzi obrazy z przeszłości?Jak potoczą się dalsze losy Florence? Zapraszam Was do lektury niesamowitej powieści, która skradnie niejedno serce i niejedno dogłębnie wzruszy. "Czekaj na mnie" to powieść doskonale łącząca dwa światy, przeszłość i teraźniejszość. Zranione uczucia, zazdrość, miłość, rozłąka, tęsknota, nadzieja, wojna, tajemnica z przeszłości i duchowa podróż to składowe jej doskonałej fabuły. Fakt, że oparta została na prawdziwej historii, sporym bagażu niełatwych doświadczeń i próbach odkrycia prawdy niech będzie dla Was dodatkowym bodźcem, by po tę książkę sięgnąć. Absolutnie jest warta uwagi.

Miłość Florence i Ruperta została brutalnie przerwana przez wojnę. Ich małżeństwo nie trwało długo, ale uczucie, które narodziło się między nimi, było prawdziwe i zdolne do pokonania wszelkich trudności. Poza jedną. Kiedy Rupert zostaje uznany za zaginionego, a szanse na jego odnalezienie maleją z dnia na dzień, Florence traci nadzieję na szczęśliwe zakończenie. Jednak w jej sercu tli się jeszcze płomyk, który ją podsyca. Gdy po ponad 50 latach kobieta dostaje list od tajemniczego mężczyzny, jest prawie pewna, kim jest nadawca... Rok 1988. Max ma już dość powracającego koszmaru, w którym znajduje się w centrum wojennej bitwy. Postanawia zmienić swoje życie i poszukać odpowiedzi na pytanie, co ów sen może oznaczać. Tropy prowadzą go do Kornwalii i biografii Ruperta Dasha. Niesamowita, wciągająca, wzruszająca, przepiękna historia o odnajdywaniu siebie, przepełniona wiarą w to, że tak naprawdę nigdy nie opuszczamy tego świata. Dodatkowym, ale i bardzo ważnym smaczkiem tej powieści jest to, iż została ona w pewnym stopniu oparta na prawdziwych wydarzeniach. Ta książka łączy ze sobą dwie przestrzenie czasowe. Jedna w malowniczy sposób opowiada o losach Florence i Dasha, o ich młodości, zakochaniu, o tym, jak rozdzieliła ich brutalność wydarzeń lat 40. - i te fragmenty zaliczają się do książek z gatunku literatury wojennej. Z drugiej mamy przeżycia Maxa, które dzieją się w czasach bardziej współczesnych i są dosłownie oraz w przenośni nieco oderwane od realizmu. Bohater, zagłębiając się w istotę swoich powracających koszmarów, zaczyna dostrzegać złożoność świata oraz istnienia człowieka w nim. Ani przez moment się nie nudziłam. Czytało mi się tę książkę bardzo dobrze. Więcej! Myślę, że to taka lektura, którą docenia się dopiero po jej zakończeniu. Spokojna, refleksyjna powieść o tym, że miłość może być wieczna.