Za duży na bajki (okładka  miękka, wyd. 03.2022)

Super

Super

"Za duży na bajki" Agnieszki Dąbrowskiej to książka z ważnym przekazem. Wcześniej została wydana pod pseudonimem. Obecna wersja jest jednak uzupełniona i rozwinięta. Warto wspomnieć przy okazji, że autorka ma szerokie zainteresowania i różnorodne doświadczenia (mi.in. w zakresie polonistyki, psychologii, socjoterapii). Istotną kwestią w odniesieniu do omawianej publikacji są również charakterystyczne ilustracje autorstwa Marty Krzywickiej, wykonane w stonowanych odcieniach szarości, czerni, bieli i błękitu. Książka jest o dorastaniu, nadopiekuńczości rodzicielskiej, wychowywaniu się bez ojca, zainteresowaniach (m.in. turniejach gamingowych), chorobie bliskiej osoby, kłamstwach (warto zwrócić uwagę na ich podział - fragment dotyczący pobytu Waldka u dziadka), pierwszych zauroczeniach, zdradzie przyjaciół, zagubieniu, wybaczaniu. Mimo trudnych, a nawet wzruszających momentów, wszystko to jest przedstawione w niezwykle przystępny sposób. Spora dawka humoru wielokrotnie rozładowuje pojawiające się napięcie, a ogólnie pozytywny przekaz całej historii sprawia, że nawet trudne fragmenty nie powodują przygnębienia u czytelnika. Moim zdaniem warto podsunąć tę książkę swoim pociechom, ponieważ oprócz luźnych treści, zawiera sporo podpowiedzi, z których młody czytelnik dowiaduje się, jak odnaleźć się w codziennych i niecodziennych sytuacjach, co zrobić, by przetrwać trudne momenty, jak radzić sobie w tych naprawdę beznadziejnych chwilach, gdzie szukać pomocy... Pokazuje również, że nawet osoby, które wydają się nam kompletnie "od czapy" mogą wprowadzić do naszej codzienności coś, co w pewnej chwili będziemy mogli docenić. Musimy tylko dać im na to szansę! W tym miejscu należy wspomnieć o szalonej (czytaj: zdrowo postrzelonej) ciotce Mariolce o charakterystycznym, wyrazistym makijażu i w pstrokatych, falbaniastych kreacjach na każdą okazję, która to ma za zadanie zaopiekować się głównym bohaterem w czasie pobytu jego mamy w szpitalu. Na podstawie scenariusza autorki zrealizowany został film o takim samym tytule (reż. Kristoffer Rus). Jeszcze nie miałam okazji go obejrzeć (choć taki plan już jest), ale jeśli ktoś zaczął od filmu to z informacji, do których dotarłam, watro sięgnąć również po książkę. W ekranizacji nie uwzględniono bowiem ważnych fragmentów jak chociażby poruszająca bajka opowiedziana Waldkowi przez mamę na dobranoc czy scena powrotu mamy ze szpitala.

Mieliście paczkę przyjaciół w czasach szkolnych? A może nadal utrzymujecie kontakt? Dotarła niedawno do nas książka, w której możecie poznać historię pewnej grupki przyjaciół, a w szczególności głównego bohatera Waldka: Za duży na bajki- Agnieszki Dąbrowskiej, wydawca @agoradladzieci Szczerze bardzo się cieszę, że trafiła ta książka w nasze ręce, bo to piękna historia. Porusza ważne tematy z życia nie tylko młodego człowieka. Pokazuje jak ważna jest przyjaźń, akceptacja, pasją, otwartość na nowe osoby i nowe rzeczy. Synowi podobały się najbardziej relacje przyjacielskie, a mi podejście dorosłych do młodych bohaterów. Książka trafi także do nastolatków, bo pisana jest moim zdaniem młodzieżowym językiem i nie chodzi mi o jakieś nowe "słowa", ale o sama składnię zdań. Czytając głośno dziecku, faktycznie można było odnieść wrażenie jakby te zdania mógł wypowiedzieć nastolatek. Nie umiem tego dokładniej opisać😉ale na pewno działa to na korzyść książki, bo na pewno trafi do tego grona odbiorców. Niedługo wybieramy się również na filmowa wersję😍 mam nadzieję, ze dorówna książce, a po dam Wam znać jak wrażenia 😍 Zacznijmy od początku. Waldek, chłopiec którego pasją są gry komputerowe. I nie chodzi o to, że po prostu gra. Codziennie ma treningi i razem, ze swoją drużyna biorą udział w różnych turniejach gamingowych. Przyjaciele nie robią problemu z jego nadwagi, a każda próba wyśmiewania Waldka przez innych, mobilizuje ich do obrony kolegi. Nie da się ukryć, że Waldek jest świadomy, że jego nadwagą to akurat w tym wypadku jego wina, ale wie, że jest kochany i to mu nie przeszkadza. Waldek ma również ciocie, której nie cierpi. I tu zaczynają się schody. Ma mieszkać z ciocia tydzień, albo i dłużej, a on już samym tygodniem jest przerażony. A jakby tego było mało wszystko zaczyna się sypać. A zaczęło się od wprowadzenia dużej ilości warzyw dosłownie w chwilę po przyjeździe ciotki. No to nie była wymarzoną dieta Waldka. Do tego rower, dużo roweru. A niestety wysiłek fizyczny doprowadzał do takiego wyczerpania, że chłopak przesypiał gry, a to nie działało dobrze na relacje ze znajomymi. Jak zmieni się jego życie po wizycie cioci?

Waldek nie znosi sportów, brakuje mu też innych zdrowych nawyków, które całkowicie lekceważy na rzecz turnieju gamingowego. Uwielbia spędzać czas grając w ulubioną grę i nie wyobraża sobie, aby cokolwiek miało się zmienić. Niestety pewnego dnia Jego mama musi pójść do szpitala a Waldkiem ma zająć się ciotka Mariola, która wywróci Jego świat do góry nogami. Istne tornado wprowadzi chaos w życiu chłopaka, ale sam szybko przekona się, że zmiany są dobre, szczególnie te, które wprawiają go w lepszy nastrój. "Za duży na bajki" to niezwykle pomysłowa książka, która sprawi, że Wasze dzieci inaczej spojrzą na pewne sprawy. Otworzą się na nowe wyzwania i nie będą bały się zaryzykować. Doskonała lektura dla każdego fana zaskakujących przygód, które mogą niejednokrotnie spowodować uśmiech czy nawet wzruszenie. Poznajcie Waldka i Jego przyjaciół, z którymi możecie choć na monet przeżyć fantastyczne przygody. Myślę, że książka zapewni doskonałą rozrywkę całej rodzinie, ale też poruszy ważne tematy, które mogą sprowokować wspólną dyskusję. Książka jest idealnym wstępem do rozmowy o akceptacji, odwadze do podejmowania ryzyka, a także strachu i trosce o najbliższych. Waldek jest bohaterem, z którym Wasze dzieci nie będą chciały się rozstać. Dlatego mam dla Was jeszcze jedną wspaniałą wiadomość- już 18.03 do kin wchodzi film "Za duży na bajki", gdzie w rolę ciotki Mariolki wcieli się Dorota Kolak- musicie to zobaczyć! Oczywiście jeśli macie starsze dzieciaki, polecam ogromnie!

"Ona znęca się nade mną psychiatrycznie. Moja psychika tego nie wytrzyma" to ulubione zdania z tej książki (i filmu) moich synów, które potrafiły nas nie raz rozbawić podczas wakacyjnych dni. Powieść jest rewelacyjna, dzieciaki doskonale rozumieją Waldusia- głównego bohatera i jego położenie. I chyba bardzo im odpowiada jego wyrazistość, humor, umiłowanie gamingu, granie w drużynie, zmiany, które dzieją się pod wpływem zwariowanej cioteczki. https://madebybibi.blogspot.com/2022/09/za-duzy-na-bajki.html

Duża przyjemność z kontaktu z tą książką. Historia opowiedziana gładko choć nie banalnie. Jezyk jest żywy, bliski. Polecam bardzo wszystkim, szczególnie tym, którzy mają młodych nastolatków w domu.

Jest bardzo fajna ta ksiąszka

„Nigdy nie wiesz, kto okaże ci serce. Czasem może to być ktoś, komu je złamałeś, i potem może człowiekowi być wstyd. Łam ich jak najmniej”. Bohaterem książki jest Waldek, który ma swoje PIRYTETY, czyli: turniej gamingowy, kasa i psychofanki oraz szczęście, bo jego mama doskonale to rozumie. Chłopcu zaś nie przeszkadza fakt, że mama, która wychowuje go samotnie, jest nadopiekuńcza. Jego świat staje na głowie, gdy musi ona pójść do szpitala „na badania”, a chłopcem ma się zająć szalona ciotka Mariolka. Wprowadza ona w jego życie nieznaną mu dotąd dyscyplinę, zmienia dietę na zdrową i zmusza do uprawiania sportów, których bohater nie znosi. Jakby tego było mało, team Waldka się sypie, a wyjazd na wymarzony turniej wisi na włosku… Nie ma rady, chłopiec będzie musiał stawić czoła wyzwaniom. Tylko czy podoła? To historia, o dorastaniu, pasji i sile przyjaźni. Utrzymana jest ona w zabawnym klimacie. Mówi o nadopiekuńczości rodzicielskiej, samotnym rodzicielstwie, chorobie najbliższej osoby, kłamstwie, zdradzie, zagubieniu oraz potrzebie i umiejętności wybaczania. Ukazuje te wszystkie zagadnienia w sposób niezwykle przystępny. Książka uczy, wzrusza i bawi jednocześnie oraz uświadamia, że coś co wydaje nam się tragedią wcale nie musi nią być. Ciotka, która zdaniem chłopca, znęca się nad nim „psychiatrycznie”, okazuje się, być osobą mądrą, uczącą samodzielności i radzenia sobie z trudnościami życia codziennego. Moment, w którym chłopiec zauważa, że grają do jednej bramki – cudny. Podobnie jak ten, w którym pojawia się dziadek chłopca. Książka uczy dystansu do samego siebie i swojego ciała oraz nieprzedrzeźniania innych, i niechwalenia się tym, co posiadamy czy gdzie wyjeżdżamy. Pokazuje, że mężczyźni nie muszą rezygnować z wrażliwości i prac domowych, aby być „mężnym facetem” oraz to, że wszyscy bardzo potrzebujemy miłości. Pokazuje, że nie jest łatwo oswoić się z informacją o chorobie osoby najbliższej, ale dobrze jest móc podzielić swój strach na pół z przyjacielem. Jednocześnie wspomina też, iż „(…) instynkt albo intuicja bardzo często dobrze podpowiadają, jak należy postępować, ale kiedy w grę wchodzi złość, nie zawsze warto im ufać lub nie od razu”, bo wtedy lepiej przespać się z problemem. Dziadek chłopca wspomina o trzech rodzajach kłamstwa – jakich, zapraszam do lektury. Książka przeznaczona jest dla czytelników w każdym wieku. Rodzicom, na pewno uświadomi krzywdzącą moc nadopiekuńczości, a nastolatkom ukaże, że zachodzące w nich zmiany nie są niczym niezwykłym, bo każdy musi przez nie przejść. Taki to już jest urok bycia nastolatkiem. Czyta się ją bardzo szybko. Co nie znaczy, że po jej przeczytaniu równie szybko znika z naszego życia. Daje do myślenia. Dawno nie czytałam tak świetnie napisanej historii. Czy polecam oczywiście, że tak i już sięgam po II tom serii. Jestem bardzo ciekawa dalszych losów Waldemara Mocarnego Pierwszego. [ współpraca @Agoradladzieci ]