Tajemniczy ogród (okładka  twarda, wyd. 01.2021)

Dziesięć lat temu dom Archibalda Cravena był pełen życia, a on sam uwielbiał do niego wracać. Równe dziesięć lat temu w ukochanym ogrodzie jego żony doszło do tragicznego wypadku, po którym nic już nie było takie samo. Ogród zamknięto, a klucz ukryto daleko od ciekawskich oczu... Po śmierci rodziców Mary Lennox musi przenieść się do domostwa wuja, którego nigdy nie widziała na oczy. Nowa rzeczywistość w ogóle nie podoba się panience Mary- nikt nie reaguje na jej tupanie nogą, przykre słowa czy rozkazy. Nagle z rangi małej księżniczki, która może bić po twarzy swoją piastunkę stała się dzieckiem, które zmuszone jest samo się ubierać. Do tego nie ma żadnego towarzysza zabawy, a na pytania odnośnie odgłosów dziwnie podobnych do łkania służba reaguje milczeniem. I jest jeszcze coś, co wymknęło się przez przypadek Marcie- informacja o ogrodzie, który ponoć jest zamknięty na cztery spusty od dziesięciu lat. Nikt nie wie, gdzie znajduje się klucz. I może ta słodka tajemnica, którą Mary z takim zapałem pragnie odkryć, a także cicha przyjaźń pewnego gila sprawia, że charakter panienki ulega zmianie... a przed nią wciąż świat stoi otworem. Jest tyle sekretów do zgłębienia! Tajemniczy ogród po raz pierwszy czytałam wiele lat temu- była to chyba nawet lektura w którejś klasie podstawówki. Stwierdziłam więc, że trzeba sobie nieco odświeżyć tę historię, szczególnie, że wydawnictwo MG postarało się o wprost przepiękne wydanie, zawierające w sobie liczne ilustracje. Do tego twarda oprawa, przyjemny front i już mamy przepis na sukces (jeżeli chodzi o kwestie wyglądowe, oczywiście). Panienka Mary była tak rozkapryszonym dzieckiem, że jej brzydki charakter miał odzwierciedlenie w urodzie- chuda, żółta, z cienkimi włosami. Do tego ta wiecznie skrzywiona twarz, przypominająca bardziej złośliwą staruszkę niż kilkuletnie dziecko. A jednak dziecięca ciekawość, rosnąca z dnia na dzień potrafi czynić cuda! I pewne nowe przyjaźnie, jak się okazuje... Uwielbiam historie, które czyta się z ogromną przyjemnością niezależnie od tego, ile się ma lat. To nie tylko powrót do dzieciństwa, do tych czasów, gdy sama byłam ciekawskim dzieckiem, lecz również odkrywanie czegoś nowego- urody otaczającej nas przyrody. Co prawda starałam się zwizualizować sobie ogród nieotwierany od tak wielu lat, lecz rzeczywistość musiała być o wiele smutniejsza na początku i piękniejsza po tym, jak zajęli się nimi nasi bohaterowie. Cała ta opowieść to nie tylko magia opisów przyrody czy ilustracji, to również jedno wielkie przesłanie: po pierwsze, natura jako istota kojąca serce i lecząca duszę. Oczywiście, zaczęło się od ciekawości, ale też nie można bazować wyłącznie na niej. Mary wzięła sprawy w swoje ręce, a codzienne obcowanie z naturą obudziło w niej... dobro. I chęć do zmiany. Po drugie, dobro zawsze wraca. Być może czasem trzeba poczekać, ale wraca. Tupaniem nogą nie wskóramy nic w życiu, ale już wyciągnięciem pomocnej dłoni do osoby potrzebującej wsparcia- dzięki temu możemy zmieniać świat. Piękna, mądra opowieść o dziewczynce, która ze złej księżniczki przemieniła się w słodką dziewczynkę. Historia miłości, przyjaźni, bo przecież w tej opowieści są jeszcze inni, równie ważni bohaterowie. Do tej lektury zawsze warto wrócić.

Tajemniczy ogród” to jedna z moich ulubionych powieści, jakie czytałam w dzieciństwie. Po latach nabyłam jeszcze wydanie w oryginalnym języku (angielskim), a wersja od Wydawnictwa MG skusiła mnie w Empiku innymi niż dotychczas ilustracjami... „Fizycznie” wydanie prezentuje się pięknie, to fakt. Ale muszę ocenić na 1 gwiazdkę, by ostrzec innych przed pewnymi rzeczami. Wydawnictwo MG zyskało niechlubną sławę z powodu swoich praktyk, o których pisze wiele innych osób, są też filmiki na YouTube. Wydają bardzo stare, czasem niekompletne/skrócone tłumaczenia powieści. Dlaczego? Zapewne dlatego, że są tak stare, że są w domenie publicznej, a nie mogą wydań nowego tłumaczenia lub kupić praw do dystrybucji, innego, lepszego tłumaczenia, które już jest znane np. w innych wydaniach... „Tajemniczy ogród” w wersji Wydawnictwa MG ogromnie mnie rozczarował. Proszę Państwa, macie w rękach polski przekład powieści z... 1937 roku!!! Cóż, zapewnie dla fanów tłumaczeń czy badaczy języka to gratka (z tego względu mam powieści o Alicji Carrolla, bo to moje ulubione książki i ich tłumaczenia to ciekawa historia), ale nie sądzę, że większość czytelników oczekuje słabego przekładu, nieporównywalnego do innych, o wiele lepszych... Autorka tłumaczenia to Jadwiga Włodarkiewiczowa, ale ile osób statystycznie zwraca uwagę na tłumacza albo w ogóle datę tłumaczenia? Wydawnictwo MG idzie po łatwości wydając klasyki w mega starych wersjach, licząc na łatwy zarobek, „bo to klasyki”. Natomiast leży jakościowo. Kilka przykładów: w tym starym przekładzie „Tajemniczego ogrodu” w jednej ze scen dziewczynka obserwuje żółwia, a tymczasem w wersji angielskiej i dobrych polskich tłumaczeniach jest to... wąż. Zmienia wydźwięk sceny. Literówki: epizodyczny bohater, mężczyzna o nazwisku Roach, nazwany jest bodajże panem Poach albo Boach. Jeszcze trochę innych błędów by się znalazło. Skandal, żeby tak naciągać czytelników. Może i ładnie dobrane ilustracje, których nie znałam, ale szata graficzna to za mało, żeby naciągać ludzi na tak słabo wydawane książki. Okładka to nie wszystko, liczy się też jakość tłumaczenia. Dla odmiany polecam przekład Anny Staniewskiej - czytany przeze mnie w dzieciństwie i po latach wciąż bardzo zadowalający, o wiele bardziej poprawny od tego archaicznego w niniejszej wersji.

"Tajemniczy ogród" Frances Hodgson Burnett W XIX-wiecznych Indiach zaczyna się panoszyć epidemia cholery. To właśnie wtedy kapryśna Mary Lennox zostaje sierotą. Krnąbrna dziewczynka przymusowo zostaje przetransportowana do ogromnego domu swojego wuja w Yorkshire. Z biegiem czasu do Mary docierają pogłoski o tajemniczym ogrodzie, nocami słyszy płacz dochodzący z głębi domostwa, a sama przechodzi pewną przemianę... "Tajemniczy ogród" to klasyk literatury dziecięcej, który idealnie nadaje się do czytania przez dzieci w wieku już od 8-9 lat. To jakie wartości niesie za sobą ta powieść zasługuje na to, by zagościła ona w pokoju każdego dziecka, a przede wszystkim rodzica. Jest to opowieść o dorastaniu, dojrzewaniu, sile przyjaźni ponad podziałami oraz chęci współpracy i pomocy osobie słabszej. Jednak w głównej mierze jest to trafiająca w punkt powieść o samotności, z którą są zmuszeni radzić sobie bohaterowie (nie tylko dzieci, ale też dorośli). Burnett poruszyła również problem braku miłości, akceptacji i wsparcia w rodzinie. Autorka w pewnym sensie pokazała też, czym jest pamięć, jej kultywowanie i podtrzymywanie oraz, że jest to coś naprawdę ważnego. W "Tajemniczym ogrodzie" mamy do czynienia z motywem powielanym w większości klasyków literatury - bohaterami dynamicznymi przechodzącymi przemianę na kartach powieści. Frances Hodgson Burnett w książce przekazała odbiorcy podstawowe wartości moralne wplatając je w historię tak, że mimo, że nic nie jest podane na tacy, to młodszy czytelnik bez najmniejszego problemu odkryje płynące z tej historii prawdy i ideały mając świadomość tego, że na niektórych z nich nie można się wzorować. A jeżeli już to należy bardzo przemyśleć daną rzecz przed podjęciem właściwej decyzji. Chociaż, że fragmenty książki były przeraźliwie infantylne to wyjątkowo spodobał mi się styl, w jakim został napisany "Tajemniczy ogród" - jest on na swój sposób prosty, delikatny, a wręcz subtelny. Autorce bardzo udało się wprowadzić momentami chwile niepokoju. F.H. Burnett sprawiła, że czytelnik z niecierpliwością oczekuje na rozwój wydarzeń, żeby jak najszybciej poznać zakończenie. Polecam. ⭐8/10 Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu MG ❤

Autor: Frances Hodgson Burnett Tytuł: Tajemniczy ogród Wydawnictwo: Wydawnictwo MG Mary Lennox została osierocona i wysłana pod opiekę wuja Archibalda Cravena. Jest on nieszczęśliwym mężczyzną, którego wiecznie nie ma w domu. Dziewczyna jest sama i podczas jednej z zabaw, odkrywa w pobliżu domu ogród. Został on skryty za wysokim, grubym murem. Zapomniany i zamknięty od kilkunastu lat kawałek wielkiego parku, przykuwa uwagę Mary. Dziewczynka zauważa, że pomimo zaniedbania i braku ręki to przyrody, rosną tam róże i inne piękne kwiaty. Natura pokazuje swoją siłę, wystarczy tylko dobra ręka, by pomóc w pełnym rozkwitnięciu. Przez przypadek Mary dowiaduje się, że nie jest jedynym dzieckiem zamieszkującym dom wuja. Jej kuzyn Colin, nie ma pojęcia co czeka ich po przekroczeniu tajemniczego muru. Wraz z przyjacielem i zwierzętami dzieci spędzają tam całe dnie. Jednak skrywają tę tajemnicę przed wszystkimi. Ogród po pewnym czasie staje się miejscem magicznym i pełnym niespodzianek. Te chwile zmieniają ich życie na lepsze. Co tak naprawdę dzieję się w tym ogrodzie? Podchodząc do czytania, byłam zaintrygowana. Nie wiedziałam co może zostać w niej zawarte. Mimo tego, że przeczytałam tył książki to przestałam zwracać na niego uwagę. Początek książki jest dla mnie drastycznym, a zarazem przykrym momentem. Dziewczynka zostaje osierocona, więc odsyłają ją do wuja, który się nią nie interesuje. To jest smutne, że została sama. Kiedy z nudów dziewczynka postanowiła pobawić się na podwórku, odnajduje tajemniczy ogród. Niespodziewanie odnajduje swojego kuzyna Colina, więc zaczynają razem spędzać czas. W tym momencie byłam szczęśliwa, że w końcu Mary nie jest sama i może z kimś spędzać dnie w pięknym miejscu. Uważam, że książka jest wartościowa, ponieważ pokazuje ważne aspekty życia człowieka. Przede wszystkim, że osoba musi przebywać z drugą, aby obie czuły się lepiej, a kontakt jest najważniejszy. Od samego początku książka pochłonęła mnie w całości. Nie mogłam odłożyć jej na moment, ponieważ tak bardzo mi się spodobała. Książka jest napisana językiem, który w pewnych momentach wydaje się być trudnym. Książka jest dobra i zachęcam do zaglądania. Ocena 9/10

Piękna, ciepła, poruszająca- to są pierwsze słowa jakie nasuwają mi się na myśl po przeczytaniu książki „Tajemniczy ogród” jako dorosły. I bardzo dobrze się stało, że sięgnęłam po nią kolejny raz. Jako dziecko nie doceniałam jej, traktowałam jedynie jako lekturę i ciekawy film Agnieszki Holland. A teraz prawdę mówiąc zakochałam się. Autorka wprowadza nas do niezwykłego świata ogrodu i dziesięcioletnich dzieci. Nie robi tego w tak dydaktyczny sposób jak autorka „Małych kobietek”, ta książka to bajka, ma bawić i uczyć jednocześnie. Dziesięcioletnia Mary Lennox po śmierci rodziców zostaje przygarnięta przez wuja i przenosi się z Indii do Anglii. W wielkiej posiadłości wuja odkrywa zupełnie inny, dotąd nieznany dla niej świat. Jest to świat kwiatów, drzew, krzewów i wrzosów. Znajduje klucz i furtkę do tajemniczego ogrodu i tu zaczyna się cała przygoda. Widzimy przemianę dziewczynki, jak wraca do życia, jak uczy się na nowo radości i życia pełną piersią. Razem z przyjaciółmi, Dickiem i Colinem, przywraca tajemniczy ogród do życia, zapoczątkowując tym samym serię wielu wydarzeń. Frances Hodgson Burnett przenosi czytelników do świata pełnego zapachu słodkich kwiatów i powiewu wiatru. Jej opisy ogrodu działają na wyobraźnię, że z łatwością można się tam myślami przenieść. Książkę czyta się łatwo, jest napisana bardzo przystępnym językiem, a przy tym nie nudnym. Historia płynie, czytelnik od pierwszych słów zatapia się w niej. Wydawnictwo MG wydało niesamowicie piękną książkę. Oprócz tego, że książka to sama w sobie piękna historia, to tą akurat książkę ma się ochotę trzymać w rękach i jej nie odkładać. Przepiękna okładka, a środek jeszcze bardziej zachęcający. W środku czytelnik znajduje wspaniałe ilustracje. Moim zdaniem jest to przepięknie wydana książka, która będzie ozdobą niejednej domowej biblioteczki. Ta książka jest jak powiew świeżego wiosennego powietrza, delikatny promyk słońca, po którym ma się ochotę na więcej. Idealna nie tylko dla dzieci, ale również dla dorosłych. Jednym słowem urocza.

Jedna z moich ulubionych książek z dzieciństwa, a jednocześnie lektura szkolna dla dzieci w szkole podstawowej - „Tajemniczy ogród”. Mary Lenox mając jedenaście lat traci oboje rodziców, bowiem w kraju panuje cholera i oboje umierają na tę chorobę zakaźną. Tułała się biedna sierota po obcych ludziach, aż trafiła pod opiekę gburowatego i wiecznie nieobecnego wuja, gdzie czuła się bardzo nieszczęśliwa. Odkąd żyła między obcymi dla niej ludźmi, poczęła czuć się samotna i myśleć o dziwnych rzeczach. Bardzo duży dom, bo o prawie stu pokojach i wszystkie zamknięte i zaryglowane na klucz. Dom na końcu wrzosowiska, a w nim mieszkający jedynie ten garbaty człowiek. Mary myślała, że spośród dzieci jest jedyną osobą w tym domu. Otóż myliła się, bowiem zamieszkiwał tam także jej kuzyn Collin. Kim zatem był człowiek, niemiły o dużym garbie? Jak Mary odmieni los Collina i doda mu chęci do życia? Pewnego razu dziewczynka przechadzając się dostrzegła tajemniczy ogród. Mary bardzo dużo rozmyślała o tym ogrodzie i była strasznie ciekawa jak wygląda za zamkniętą furtką i dlaczego wszyscy mówią o nim, że jest ”tajemniczy”? Każdego dnia ogród ten ożywał coraz bardziej, powracał do życia, a wraz z nim tych dwoje dzieci. „Tajemniczy ogród” to przepiękna historia o przemianie, przyjaźni i nadziei. Jeśli już czytaliście kiedyś tę książkę, powróćcie do niej raz jeszcze, bo warto. Czytając ją można się wyciszyć, odnaleźć spokój i ukojenie. Przepiękna jest jej także oprawa: twarda, strony grube, litery duże, jest szyta, a dodatkowym atutem jest to iż jest to wydanie ilustrowane. Jaka piękna jest przyroda o każdej porze roku. Każda pora opisana w tej książce ma swoje uroki i starajcie się jak najwięcej z nich skorzystać. Zachęcam Was bardzo do pochylenia się nad „Tajemniczym ogrodem”. Polecamy: Dobre Recenzje

Moja pasja do czytelnictwa zaczęła się już w latach szkolnych. Potrafiłam pochłaniać książkę za książką. Jednak nie lubiłam jednej rzeczy, a mianowicie jak zmuszają mnie do czytania. To przyczyniło się do tego, że prawie nie czytałam lektur. Narzucanie tego, że akurat w tym momencie muszę przeczytać taką książkę, a nie inną i później ją omawiać sprawiło, że w podstawówce nie przeczytałam książki pod tytułem „Tajemniczy ogród”. Przez lata nawet nie myślałam, aby po nią sięgnąć. Przekonało mnie do tego dopiero jej najnowsze wydanie. Z serią „Małe kobietki” zapoznałam się dopiero, gdy Wydawnictwo MG wypuściło na polski rynek piękne wydanie tej serii. Zachwyty nad wydaniem tego cyklu przyczyniły się do tego, że wydawnictwo postanowiło wydawać kolejne tytułu w podobny sposób. Niedawno, wydali nową wersję „Tajemniczego ogrodu”. Wiedziałam, że ta książka będzie świetnie prezentować się na mojej półce wraz z książkami pani Alcott. Zechciałam ją mieć i przeczytać. Mając po raz pierwszy książkę w dłoniach, zachwyciła mnie. Prezentuje się niesamowicie. Chce się na nią patrzyć i nie odkładać jej na bok. Podczas czytania książki czytelnik może zachwycić się również grafikami, jakie znajdziemy w środku. Sama historia również wywarła na mnie wrażenie. Nie żałuję, że nie czytałam jej wcześniej, ale cieszę się, że w końcu ją poznałam. Mam wrażenie, że będzie to książka, do której będę wracać, co kilka miesięcy i za każdym razem będę odkrywać w niej coś nowego.

Dzisiaj kilka słów o jednej z tych książek, które już od pierwszej strony przenoszą mnie do świata dzieciństwa. Czytając ją przypomniałam sobie emocje, które towarzyszyły mi podczas lektury tej książki, kiedy byłam jeszcze dzieckiem. Przepiękny, malowniczy ogród, który budzi się do życia.. Radość, którą dają kwitnące kwiaty i szumiące trawy… Magia, którą skrywa przyroda… W zapewne znanej wszystkim powieści poznajemy małą Angielkę - Mary Lennox, mieszkającą w Indiach Wschodnich, która po śmierci rodziców zostaje odesłana do Wielkiej Brytanii do swojego wujka - Archibalda Cravena i do jego olbrzymiej posiadłości. Właśnie tam Mary poznaje nowych ludzi i odkrywa tajemnicę wielkiego ogrodu. Spotyka też Colina, zaprzyjaźnia się z nim i spędza z nim czas. Zdecydowanie odkryłam wiele wątków z których wcześniej nie zdawałam sobie sprawy. Samą przemianę Mary i Colina teraz zrozumiałam zupełnie inaczej niż lata temu. Przyjaźń głównych bohaterów uczy nas zaufania, wiary w jutrzejszy dzień i w dobro, które mimo przeciwności zwycięży. Powieść uniwersalna, którą można zaliczyć do klasyki literatury. Polecam każdemu. A to przepiękne ilustrowane wydanie zdecydowanie zasługuje na uwagę i na zachwyt… Kto z Was pamięta książki, które czytał w dzieciństwie, a do których lubi wracać po latach?

Książka z dzieciństwa,do której wracasz z przyjemnością🥰📖? . Ostatnio naszło mnie na sentymentalną podróż do krainy cudownych opowieści.Oto w moje ręce trafiła historia ponadczasowa.Mowa tutaj o 𝕋𝔸𝕁𝔼𝕄ℕ𝕀ℂℤ𝕐𝕄 𝕆𝔾ℝ𝕆𝔻ℤ𝕀𝔼 Frances Hodgson Burnett.Niezmiernie miło mi było ponownie zanurzyć się w tej klasycznej powieści.Z pewnością jest to opowieść nie tylko unikatowa,ale i uniwersalna,którą czytać może każdy,nie zależnie od wieku. . Nie urywał,że już sama ta okładka mnie oczarowała.Po prostu prostota i klasa sama w sobie.Historia stworzona przez autorkę jest lekka,ciepła i niesie ze sobą wiele mądrości.𝕋𝔸𝕁𝔼𝕄ℕ𝕀ℂℤ𝕐 𝕆𝔾ℝÓ𝔻 to powieść opowiadająca o sile przyjaźni,marzeniach i nadziei.Książka niebywale klimatyczna,przepełniona wyjątkową atmosferą,przez co w niezwykły sposób działa na wyobraźnię.Można smiało rzec,że ma w sobie jakąś wyjątkową magię i czar.Piękne i barwne opisy sprawiają,że wraz z jej bohaterami wspólnie przeżywamy i niemałym zaintersowaniem śledzimy ich historię. . @wydawnictwo_mg 7.5/10⭐️ https://www.instagram.com/rudy_lisek_czyta/

Czytając „Tajemniczy ogród” w wieku dorosłym odkrywa się tą książkę na nowo, zupełnie inne rzeczy dostrzega, zachwyca się opisaną przyrodą. Autorka doskonale oddaje emocje towarzyszące bohaterom, gniew, smutek, aż w końcu radość i fascynacje z odkrywania tytułowego tajemniczego ogrodu. Lekturę idealnie czyta się na przedwiośniu, gdzie może w tym samym czasie co Mary Lennox szukać pierwszych przebiśniegów, krokusów czy pierwiosnków. Niezwykła przemiana jaką przechodzi główna bohaterka, która z rozpuszczonej, kapryśnej dziewczynki staje się pewną siebie i radosną osobą uświadamia, jak bardzo ważne jest jakimi ludźmi się otaczamy. Cudowne jest to jak pozytywną energią można się zarazić. Autorka uświadamia nam jak pozycja społeczna nie zawsze idzie z miłością jaką jesteśmy w stanie okazać swoim bliskim. Jestem gotowa aby poznać tą historię na nowo, tym razem w ekranizacji filmowej.