Strażnik tajemnic (okładka  twarda, wyd. 04.2023)

fajna książka, łatwa w czytaniu niezbyt skąplikowana. idealna by się zrelaksować

Jak zwykle u Kate Morton co najmniej dwa plany czasowe, tajemnica rodzinna, postaci o świetnym rysie psychologicznym i niejednoznaczne. Tło historyczne znakomicie oddające ducha tamtych czasów, ogólnie - świetna powieść na każdy czas.

Super książka z niespodziewanym zakończeniem

Trochę się dłuży . Zakończenie ok

Piękne wydanie

Cudowne

Twórczość Kate Morton kojarzyła mi się z powieściami Lucindy Riley. Baśniowe, magiczne opowieści o kobietach, silnych i zdeterminowanych, których los nie oszczędzał. I w sumie skojarzenie było dobre, jednak co do stylu - to już inny kaliber. Zapomniany ogród to niezwykle klimatyczna, mroczna opowieść o odkrywaniu tajemnic i skrywaniu mrocznych sekretów, które wyłaniają się z każdą stroną. Atmosfera jest ciężka, mroczna, a podczas czytania towarzyszy nam ciągły niepokój. Co do samej fabuły, to była mocno zaciekawiona, chociaż są tu momenty przegadane i wtedy ta powieść trochę mi się dłużyła. Jednak ten nieśpieszny styl, na pewno znajdzie swoich fanów. Nie można też nie wspomnieć o wydaniu wizualnym tej powieści, bo Seria Butikowa to coś wyjątkowego na rynku wydawniczym. Twarda oprawa, obwoluta, złocenia - ta książka zostanie ozdobą naszej biblioteczki.

Większość ludzi uwielbia marzyć. Marzenia dają nam złudzenie działania, pozwalają wierzyć, że nasz los się odmieni, niekiedy pomagają przetrwać ciężkie chwile. Szczególnie, kiedy w życiu jest nam ciężko i źle, to one trzymają nas na powierzchni. Tyle tylko, że kiedy pozwolimy im przejąć kontrolę nad nami, pozostaną nam tylko one, a ostatecznie nawet te najpiękniejsze rozwieją się na wietrze historii. Szesnastoletnia Laurel Nicolson miała wspaniałe marzenia o życiu z dala od angielskiej prowincji i hałaśliwego domu. Mimo iż uwielbiała swoje siostry i brata, że jej dzieciństwo w rozpadającym się domu na wsi można nazwać sielskim, to jednak marzenia o przeprowadzce do Londynu i Głównej Szkole Aktorskiej, a także o pewnym chłopaku o imieniu Billy są silniejsze i ma zamiar je spełnić. To właśnie po to, by oddać się rozmyślaniom o przyszłości i wielkim świecie skłaniają dziewczynę, by oddalić się z przyjęcia urodzinowego i schować się przed rodziną w domku na drzewie. Siedząc tam, nagle widzi nieznajomego mężczyznę zbliżającego się do domu. Nagły impuls każe jej opuścić kryjówkę i podejść do matki, która wyszła z domu z bratem na rękach. Nagle wypadki zaczynają toczyć się błyskawicznie – matka Laurel wbija nóż używany zwykle do krojenia tortów w mężczyznę, a jej mały braciszek zaczyna rozdzierająco płakać. Zbrodnia, jakiej Laurel była świadkiem, została z upływem lat zracjonalizowana, choć na zawsze została w sercu dziewczyny. Tym mocniej się tam wryła, że zataiła ona przed policją pewne fakty. Teraz, kiedy matka jest już o kresu swoich dni, wspomnienia sprzed lat wracają. Teraz Laurel jest już sławną aktorką, ale cień mężczyzny na zawsze zawisł nad jej życiem. Kiedy jeszcze ze starek książki matki wypada fotografia przedstawiająca rodzicielkę z inną kobietą, w czasie wojny, Laurel uświadamia sobie, że tak naprawdę nic o swojej matce i jej przeszłości nie wie. Dorothy nigdy nie wspominała swojej przeszłości, nie mówiła o wojennych czasach. Teraz jednak Laurel czuje, że klucz do rozwikłania zagadki zabójstwa kryje się właśnie w przeszłości matki. Wszystko wskazuje bowiem na to, że Dorothy znała mężczyznę, którego zabiła. Na dodatek, zobaczywszy go, była przerażona. Kiedy Laurel mozolnie stara się dopasować kawałki układanki, my przenosimy się do przedwojennego Londynu, gdzie młoda dziewczyna, Dorothy, podąża za swoim ukochanym. Jimmy pracuje jako fotograf, a uznanie jakie zdobył, wróżą mu wspaniałą karierę. I to taką, której nie przerywa wybuch wojny, bowiem robi on wspaniałe, poruszające zdjęcia wojennej pożogi. W tym czasie Dorothy zaczyna pracować dla zgryźliwej starszej pani, coraz bardziej wczuwając się w rolę opiekunki z wiarą, że lady Gwendolyn zapisze jej swój majątek. Jednocześnie coraz częściej zaczyna snuć marzenia o bogatym życiu, do którego Jimmy już nie pasuje. Zafascynowana kobietą mieszkającą w domu naprzeciwko, Vivien, oddałaby wszystko, by być taka jak ona. Na razie usiłuje zdobyć namiastkę przyjaźni, która zbliżyłaby ją do życia, jakie chce wieść, a przynajmniej dała jego złudzenie. Co jednak wspólnego ma Vivien z morderstwem dokonanym wiele lat później przez Dorothy? Co takiego zdarzyło się, że Dorothy uciekała z Londynu? Dlaczego nie poślubiła Jimma? To tylko cześć pytań, na które odpowiedzi będzie musiała znaleźć Laurel, korzystając z zasobów gasnącej pamięci matki, artykułów i książek, a także zgromadzonych na strychu przedmiotów. My tę tajemnicę będziemy odkrywać razem z nią, dzięki wspaniałej powieści autorstwa Kate Morton pt. „Strażnik tajemnic”. Opublikowana nakładem wydawnictwa Albatros książka to wspaniała, poruszająca historia o stracie, wyborach i marzeniach, które czasami mogą sprowadzić nas na manowce. A także o prawdzie, której czasami warto nie dochodzić. Frapująca fabuła, wspaniale zarysowani bohaterowie i doskonale odmalowane tło – zarówno to współczesne, jak i sprzed wielu lat, to tylko cześć atutów książki. Opowieści, dzięki której nie tylko możemy przeobrazić się w rolę tropicieli przeszłości, ale również dać się ponieść emocjom.

Rodzinne tajemnice bywają niezwykle intrygujące. Ludzkie losy plączą się, tworząc kalejdoskop zdarzeń, które są tak różnorodne i niezwykłe, że czasami trudno uwierzyć, że miały miejsce naprawdę. Bywają sytuacje, które wpływają na nasze dalsze życie, które już na zawsze nam towarzyszą, rzucając cień na naszą codzienność. Wydarzenia, które ciążą nam, wzbudzając poczucie winy, z którym nie każdy jest w stanie sobie poradzić. Prawda nie zawsze bowiem przynosi oczyszczenie… „Strażnik tajemnic” to powieść, która mnie zaskoczyła. Spodziewałam się klasycznej obyczajówki, w której akcja jest prowadzona dwutorowo, oscylując między teraźniejszością a czasami II wojny światowej. Poniekąd to dostałam, ale autorka utkała tak zawiłą fabułę, okraszoną wątkiem kryminalnym, że jej lektura była świetną literacką przygodą, w której główną rolę grają kobiety: matka i córka, dwie… przyjaciółki? Morton wodzi czytelnika za nos, dając mu do zrozumienia jedno, a zaraz zmieniając bieg zdarzeń, mącąc mu w głowie. I powiem szczerze, że ta zabawa w kotka i myszkę z jednej strony powodowała, że czułam się zagubiona, a z drugiej, tak bardzo intrygowało mnie, jak potoczą się losy bohaterek – zarówno tych, które poznajemy w 2011 roku, jak i tych, które żyły w czasach wojennego piekła. Powieść Kate Morton przypomina rozsypane puzzle o wielu elementach. Mamy świadomość, że po ich ułożeniu, otrzymamy odpowiedź na nurtujące nas pytania, dlatego podejmujemy wyzwanie. Próbujemy dopasować kolejne części, korzystając z poszlak podrzucanych przez autorkę, śledząc losy Laurel, która bada szczegóły rodzinnej tajemnicy. Z rozsypanki wyłania się pomału, niespiesznie obraz. I kiedy wydaje nam się, że oto jesteśmy o krok od finiszu, ostatnie elementy wyskakują, nie pasują w tej konfiguracji, w jakiej je widzieliśmy. Zakończenie bowiem przynosi zwrot akcji i dopiero przewracając ostatnią stronę, jesteśmy w stanie odpowiednio dopasować brakujące części całości. Nie sposób nie zachwycić się plastycznością języka autorki. Maluje ona kolejne obrazy, słowem nadając im pełną wymiarowość. To sprawia, że czytelnik oczami wyobraźni, potrafi niejako odtworzyć miejsca, w których toczy się akcja; wygląd postaci, a nawet spojrzenia i gesty, jakimi się obdarzają. Z książki emanuje nostalgia, fabuła jest nieco senna, ale nie nudna, bowiem Morton wie, jak przykuć uwagę czytelnika. Niemniej ma ona w sobie elementy subtelnej melancholii, a jednocześnie mroku, który dosyć nieoczekiwanie wyłania się z kart nakreślonej jej ręką historii. Podsumowując: To powieść przesiąknięta na wskroś tajemnicami, które zdają się czaić na każdym kroku, do których drogę odnajdujemy, przewracając kolejne strony. Autorka umiejętnie snuje zawiłą opowieść, której zgłębianie nęci nas na tyle, że z jednej strony, pragniemy poznać zakończenie, a z drugiej, nie chcemy przewrócić ostatniej strony, by wciąż mieć możliwość smakowania tej historii. Kilkutorowa narracja pozwala śledzić losy bohaterów, poznawać genezę dokonywanych przez nich wyborów, a w efekcie ich konsekwencje. To powieść o miłości, ale przede wszystkim o rodzinnych sekretach, które mimo upływu lat wciąż mają wpływ na codzienność jej poszczególnych członków. Literacka układanka, z której elementów niespodziewanie wyłania się trudna prawda dotycząca przeszłości, która z jednej strony szokuje, a z drugiej niesie ukojenie.

Kate Morton to mistrzyni kreowania nostalgicznego i magicznego nastroju. Snuje cudne opowieści i oczarowuje nimi czytelnika. Każda jej powieść daje jeszcze więcej emocji i wrażeń, z każdą historią przepadamy w jej ramionach. A co będzie dalej? Ja nie wybiegam tak daleko w przyszłość. Na chwilę zostaję w tej bajce i będę się starała odkryć tożsamość strażnika tajemnic … Lata 60. ubiegłego stulecia. Nastoletnia Laurel Nicolson chowa się w domku na drzewie, tam marzy o karierze aktorskiej i ukochanym chłopcu. Nieoczekiwanie jest świadkiem tragicznego zdarzenia, które to przez wiele lat będzie owiane rodową tajemnicą. Do ich domu zbliża się nieznajomy mężczyzna, rozmawia nerwowo z mamą, a następnie osuwa się na ziemię. Co takiego się zdarzyło? Czyżby zasłabł, a może mama ma coś wspólnego z jego śmiercią? To wydarzenie nie da jej spokoju przez lata, będzie drążyła temat, aż światło dzienne ujrzy skrywana przez lata przez matkę tajemnica … Czasy nam współczesne. Laurel zjawia się w rodzinnym domu, aby świętować dziewięćdziesiąte urodziny umierającej matki, Dorothy. Kobieta odniosła wielki sukces, jej gwiazda rozjaśnia mocno, jednak jest coś, co – nawet po wielu latach – nie daje jej spokoju. Tylko matka chowa tę tajemnicą w swoim sercu. Ma teraz pewnie już ostatnią szansę, aby poznać wydarzenia z przeszłości, aby więcej dowiedzieć się o matce, o jej trudnym życiu. Czy umierająca kobieta otworzy się przed córką i ujawni całą prawdę? Czy jeszcze będzie coś w stanie zszokować Laurel? Czy prawda o jej rodzicielce sprawi, że na zawsze będzie chciała o niej zapomnieć? Strażnik tajemnic to pełna tajemnic i wspomnień opowieść. Autorka zabiera nas w różne przestrzenie czasowe, a wszystko po to, aby ukazać nam całą historię, tak bardzo skrywaną przez Dorothy. Czy warto dusić w sobie traumatyczne wydarzenia, żyć cały czas w strachu i niepewności? Życie tak szybko ucieka i nie zawsze starczy czasu, aby się oczyścić z bólu, smutku i kłamstwa. Nie warto. Szczerość i otwartość może przynieść lepsze efekty, ale też sprawić, że bliscy będą w stanie zrozumieć motywy postępowania i wybaczyć. Snuta opowieść płynie bardzo wolno i spokojnie, w pełnym mroku tajemniczości i przenikliwości. Każda chwila w tej historii jest ważna, każdy moment ma znacznie, nie ma zbędnych elementów. Każde zdanie jest potrzebne, aby lepiej zrozumieć motywy postępowanie Dorothy. Nie sposób się przy tej lekturze nie wzruszyć, nie uronić łezki. Ból, który jest w bohaterce, udziela się nam, odczuwamy go, razem z nią przeżywamy każdą chwilę, zarówno tę miłą i radosną, jak i te pełne rozgoryczenie i niezrozumienia. A takich chwil było bardzo wiele. Dlaczego życie jest tak skomplikowane? Dlaczego ludzie krzywdzą się i zadają ból? Można doskonale zobaczyć, jak nieporozumienia, źle zinterpretowane sytuacje mogą krzywdzić i zmieniać bezpowrotnie losy życia ... Powieść chwytająca za serce, czaruje chwilą i sprawia, że przeszłość nie daje chwili wytchnienia i spokoju. Czy wartą ją poznać za wszelką cenę? Perełka błyszcząca blaskiem magicznych i nieuchwytnych chwil … Pozwólcie, aby was porwała i na długo zatrzymała w swoich otulonych czułością ramionach ...