Rebeka (okładka  miękka, wyd. 10.2020)

Przeczytana jednym tchem książka, szczerze polecam.

Świetna książka tak jak film polecam

Świetna, polecam gorąco!

Klasyk. Wspaniałe

Uwielbiam

Piękna

Bycie drugą żoną nie jest zwykle komfortową sytuacją, niezależnie od tego, jak przebiegał poprzedni związek, jak wyglądało rozstanie i wejście w drugie małżeństwo. Jednak zdecydowanie gorsza jest sytuacja, kiedy drugie małżeństwo zostaje zawarte z wdowcem. Wówczas zwykle pierwsza żona okazuje się być niedoścignionym ideałem, szczególnie że już nie wypada się na nią gniewać, zapomina się o wszystkich złych cechach, a we wspomnieniach wszystkich pozostaje nieskazitelna. Trudno jest walczyć z duchami, zatem druga żona jest w takiej sytuacji na przegranej pozycji. Szczególnie, jeśli ten fakt ją deprymuje, jeśli potęguje jej niepewność czy nieśmiałość, jeśli nie jest przekonana co do uczuć mężczyzny. Kiedy Maxim de Winter, ponad czterdziestoletni wdowiec oświadcza się młodziutkiej towarzyszce pewnej wiekowej damy, i to po zaledwie kilkudniowej znajomości, fakt ten powinien budzić jej podejrzenia. Tyle tylko, że zauroczona mężczyzną, jego surowością, a także mrokiem jego duszy, dziewczyna decyduje się za niego wyjść. Jest tak naprawdę pierwszym mężczyzną, który okazał jej taką atencję, który zainteresował się nią pomimo tego, iż nie ma grosza przy duszy, a towarzyszy pani van Hopper tylko dlatego, że ta wypłaca jej pensje. Alternatywą jest zresztą opuszczenie Monte Carlo wraz z pracodawczynią i to w trybie natychmiastowym, a także podróż do Stanów, gdzie starsza kobieta znów będzie traktowała ją z mieszaniną pobłażliwości i pogardy. Dlatego zgadza się zostać panią de Winter przekonana, że najważniejsza w życiu jest miłość, że może ona rozwiać ciążące na Maximie wspomnienia śmierci pierwszej żony. Rebeka, bo tak miała na imię poprzednia pani de Winter, utopiła się w zatoce w pobliżu domu Manderley, posiadłości o której wiele się mówi, której piękno sławią nawet pocztówki. Jedną z nich bohaterka kupiła lata temu nie wiedząc wówczas, że los właśnie tam ją zaprowadzi, nad morski brzeg, gdzie wznosi się okazała rezydencja. To tu Maxim i Rebeka byli ta szczęśliwi, to tu też ich szczęście się skończyło. Wszystko na to wskazuje, że nowa żona nie zdołała sprawić, by zapomniał o tragedii, po powrocie do domu Maxim zmienia się bowiem nie do poznania. Staje się trudny, kłótliwy, traktuje dziewczynę lekceważąco i nieświadomie na każdym kroku podkreśla różnice pomiędzy nią, a pierwszą panią de Winter. Podobnie zachowują się zresztą wszyscy dookoła, a młodej mężatce coraz ciężej jest słuchać o tym, jak wspaniałą panią domu, żoną, była poprzedniczka, jak piękna i dobra była, jakie wrażenie na wszystkich wywierała. Coraz częściej zostaje też w domu sama, Max mało się nią interesuje, skupiając się na prowadzeniu interesów, a dziewczyna zmagając się z presją otoczenia, z oczekiwaniami wobec niej, dodatkowo przekonana o własnej niedoskonałości, marnieje w oczach. Bal kostiumowy, który jest planowany w rezydencji, ma być zachowaniem tradycji, a jednoczenie dziewczyna chce zwrócić uwagę męża na siebie. Nie wie jednak, że wywoła niemałe zamieszanie, które może dorowadzić do rozpadu jej związku… Czy rzeczywiście tak się stanie? Czy Max wciąż nie może zapomnieć Rebeki? Czy nie może znieść tego, jak pospolita jest jej następczyni? A może jego zachowanie wynika z faktu, że sam ukrywa pewien sekret, który dzień po dniu niszczy go coraz bardziej? Odpowiedzi na te pytania znajdziemy we wspaniałej powieści, nagrodzonej National Book Award. Pt. „Rebeka”. Po skończonej lekturze wszyscy zapewne zgodnie potwierdzą, że jest to nagroda zasłużona, bowiem książka jest doskonałą kompilacją powieści obyczajowej i powieści grozy, a niezwykły klimat, który nam towarzyszy, przywodzi na myśl powieści mistrzów horrorów. Szczególnie, że tak naprawdę nie wiemy, o co w tej historii chodzi i czego tak naprawdę możemy spodziewać się po opowieści. Czy mamy bać się Maxima, a może jego pracowników adorujących Rebekę i pielęgnujących wspomnienia po niej? A może należy obawiać się samej Rebeki? Daphne du Maurier mistrzowsko skonstruowała swoją książkę, stawiając na element zaskoczenia oraz wyrazistych bohaterów. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Albatros powieść jest tym samym jedną z tych, o których długo nie można zapomnieć nic zatem dziwnego, że stała się ona inspiracją dla ekranizacji tej historii. Wielka rezydencja, w której wciąż unosi się zapach Rebeki, a jej obecność jest niemal namacalna, fascynująca i pełna sprzeczności, ale i charyzmy kobieta, udany związek, który ponoć tworzyła z Maxem, a do tego wszystkiego skromna i biedna dziewczyna, która jest przekonana, że spotkała mężczyznę swojego życia, a piękna posiadłość będzie jej ukochanym domem. To mieszanka wybuchowa, która zresztą w pewnej chwili eksploduje, czytelnik pozostaje zaś wstrząśnięty prawdziwą historią i tym, jak w istocie wygląda życie w Manderley. Jednocześnie przekonujemy się, że nic nie jest takie, jakim się wydaje…

"Rebeka" to książka, której byłam bardzo ciekawa. Zaintrygował mnie jej opis, więc nie mogłam się doczekać aż po nią sięgnę. Niestety książka nie do końca przypadła mi do gustu. Po pierwsze w moim odczuciu opis trochę nie współgra z tym jak toczy się akcja w książce. Może główna bohaterka faktycznie była ciekawa byłej żony Maxima, jednak nie znaczy to od razu, że prowadziła jakieś swoje własne śledztwo, a tak zostało zasugerowane. Po drugie kreacja bohaterów nie do końca przypadła mi do gustu. Dla mnie główna bohaterka to osoba bez wyrazu, taka infantylna. Jestem pewna, że jej postać szybko uleci mi z pamięci. Główny bohater już ciut bardziej przypadł mi do gustu, gdyż miał w sobie jakiś mrok i tajemnice, co sprawiało, że momentami czułam się zaintrygowana. Następnie fabuła, która momentami była ciekawa i pochłaniająca, a momentami wręcz mnie nudziła i nużyła. I niestety chyba więcej było chwil, kiedy po prostu kartkowałam kolejne strony byle tylko dotrwać do końca. Książka ma w sobie jakiś urok i klimat, jednak nie ratuje to całości. Liczyłam po prostu na coś bardziej porywającego co sprawi, że z zapartym tchem będę śledzić losy bohaterów, a niestety nic takiego nie miało miejsca. Najlepsze z całej historii było dla mnie kilkadziesiąt ostatnich stron gdzie najwięcej się działo i to one sprawiły, że książka była ciekawsza. "Rebeka" to historia pełna tajemnic, zawirowań, w pewnym sensie jakiegoś mroku. Książka o stracie, rodzinie, małżeństwa, przeszłości, która wciąż prześladuje bohaterów. Lektura z potencjałem, który w moim odczuciu nie został wykorzystany. Książka ma swoje pozytywy, jednak dla mnie niestety więcej jest w niej minusów. Być może Wam spodoba się bardziej, dlatego sięgnijcie i wyraźcie własną opinię.

Doceniam styl i sam zarys historii, fabularnie mnie jednak nie porwało, choć jako długo dawkowana lektura, na jakieś długie, leniwe jesienne wieczory, dla kogoś, kto lubi podobne klimaty, może się nadać. Nowa adaptacja natomiast podobała mi się bardzo. I ta filmowa okładka też mnie urzekła.

W cieniu pierwszej żony. Ekranizacja Netflixa stała się ostatnio pretekstem do wydawniczego wznowienia genialnej powieści autorstwa Daphne du Maurier – „Rebeki”. Ta duszna, mroczna i nieomal gotycka powieść doczekała się szerokiego uznania publiki i mnóstwa prestiżowych nagród z National Book Award na czele. To nie jest przypadek, że „Rebeką” inspirowali się Alfred Hitchcock i Stephen King – ta powieść stanowi klasę samą dla siebie! Z pozoru opowieść snuta przez du Maurier zapowiada się całkiem niewinnie i romantycznie. Akcja zawiązuje się w pięknej scenerii Riwiery Francuskiej, gdzie poznajemy pewną nieśmiałą i uroczą damę, względem której zainteresowanie objawia równie uroczy, a przy tym szarmancki i elegancki wdowiec. Uczucie między tą dwójką rodzi się bardzo szybko, a formalne plany dotyczące ich związku pojawiają się w tempie iście ekspresowym. Powinno to sumie trochę dziwić, no bo jak to – tak od razu ślub? A jednak. No, ale cóż zrobić – uczucie czasami nie wybiera, może więc w przypadku tej dwójki mamy do czynienia z prawdziwą miłością od pierwszego wejrzenia? Z Riwiery Francuskiej akcja przenosi się do właściwego miejsca przeznaczenia, którym jest posiadłość Manderley. Ten angielski majątek jest własnością świeżo upieczonego pana młodego, Maxima de Winter, który po odbyciu podróży poślubnej zaprasza młodą żonę w swoje progi. Zapowiada to ciąg dalszy sielanki, jednak posępna bryła dworu Manderley budzi obawy panny młodej nie bez przyczyny… Klimat powieści zmienia się o 180 stopni przechodząc od słońca Riwiery do mroku, niepewności i dusznego klimatu, który wręcz wylewa się z iście gotyckiej posiadłości. Młoda żona Maxima, pozostawiona przez małżonka praktycznie sama w ogromnym domu, doświadcza coraz większego poczucia osamotnienia i przytłoczenia. Atmosfera gęstnieje ze strony na stronę i dosłownie czuje się, że z tym domem nie wszystko jest w porządku. Czuć w nim wręcz namacalną obecność Rebeki, pierwszej żony de Wintera i skrzętnie skrywaną tajemnicę związaną z jej osobą. O Rebece wiadomo tyle, że uwielbiała ją cała służba. Postrzegana była jako idealna żona, wspominana jest przez żyjących na każdym kroku. Co najmniej zastanawiające jest to, że zmarła zaledwie rok wcześniej, a na temat jej śmierci nie wiadomo praktycznie nic. Młodą panią de Winter zastanawia to coraz bardziej, a równolegle zaczyna ją przerażać fakt, iż jej świeżo poślubiony mąż stał się jakby zupełnie innym człowiekiem – u de Wintera wyraźnie widać zmianę zachowania, dziwne reakcje, diametralną przemianę podejścia w stosunku do żony. Zupełnie jakby stał się w murach Manderley zupełnie innym człowiekiem – obcym, dalekim, przerażającym… Jego młoda żona postanawia w obliczu tych faktów dociec prawdy na temat Rebeki i okoliczności jej śmierci, czuje bowiem, że rozwiązanie tej zagadki da jej do rąk odpowiedzi na wiele pytań. Tylko czy rzeczywiście warto te odpowiedzi poznać?... Młoda pani de Winter będzie musiała stawić czoła nie tylko mrocznej tajemnicy, ale także zmianom, które dotykają z biegiem czasu także jej samej. Nie są to bowiem ani trochę zmiany na lepsze… Powieść jest genialna. Mroczna, duszna, niepokojąca. Nieoczywista. Wylewający się z kolejnych stron niepokój udziela się czytelnikowi i narasta z każdym kolejnym przeczytanym rozdziałem. Fabuła i leniwa z pozoru narracja znakomicie budują napięcie, co tylko przyczynia się do pogłębienia opisanych wrażeń. Główni bohaterowie po prostu fascynują. Pod kątem przedstawienia psychologii postaci i zachodzących na tym tle zmian autorka popisała się prawdziwym mistrzostwem świata. Nagroda National Book Award była dla tej książki absolutnie zasłużona! To naprawdę wstyd, że nie znałem wcześniej tej powieści… Jeśli także nie mieliście jeszcze okazji jej czytać, to nadróbcie to jak najszybciej – warto! Rekomendacja samego Stephena Kinga nie jest względem „Rebeki” ani przypadkowa, ani wyrażona na wyrost (!). Dziękuję Wydawnictwu Albatros za egzemplarz recenzencki. #Rebeka #DaphneDuMaurier #Albatros #Netflix #NationalBookAward #Manderley https://cosnapolce.blogspot.com/2020/11/rebeka-daphne-du-maurier.html