Powrót z piekła (okładka  miękka, wyd. 03.2021)

Bardzo szybka dostawa

👌

Ok

Ok

Nawet pobyt w piekle ma swój kres Lektura drugiego tomu cyklu "Lwowska odyseja" autorstwa Magdaleny Kawki już za mną. Poziomem książka absolutnie nie odstępuje swojej poprzedniczce, a czytało mi się ją wyśmienicie. Moja zażyłość z bohaterami ogromnie się pogłębiła, a ja traktuję ich już jak starych, dobrych znajomych i marzę by kolejne, ostatnie już spotkanie z nimi miało miejsce jak najprędzej. Trzeba będzie jednak się uzbroić w cierpliwość do zimy. A co rozgrywa się w tym tomie? Trwa okrutna wojna, która rozdzieliła rodzinę Lindnerów. Jej głowa, Gustaw został zesłany na Syberię. Trafia do łagru Smolnyj położonego daleko od cywilizacji, który otaczają bezkresne lasy tajgi. Mężczyzna nienawykły do pracy fizycznej pracuje przy ich wyrębie. W jego sercu płonie tęsknota za Lwowem i rodziną. List od Marianny traktuje niczym relikwię i czyta go, aż zna jego treść na pamięć. Warunki życia są okropne. Brakuje żywności, panują srogie mrozy, a świat skuty jest w okowach śniegu i lodu. Zewsząd atakują stada wilków, które wygłodzone nie wahają się zaatakować człowieka. Zesłańców trapią choroby i praca ponad ludzkie siły. Gustawa przy życiu trzymają myśli o bliskich. W niedoli i syberyjskim piekle kompana i towarzysza znajduje w osobie Akima, która opowiada mu wiele historii. Jedną z nich jest opowieść o Hartadze - pół człowieku, pół niedźwiedziu, który jest syberyjską legendą na miarę Yeti. Tymczasem we Lwowie następują spore zmiany. Po wybuchu wojny radziecko niemieckiej, gdy dwaj dotychczasowi koalicjanci rzucają się sobie do gardeł, zmienia się okupant. Po okowach radzieckich przychodzą faszystowskie. Terror w białych rękawiczkach nie jest wcale lepszy. Marianna na szczęście nie załamuje się. Staje się twarda i silna. Mocno stąpa po ziemi i robi wszystko, by chronić rodzinę i zapewnić jej jak najlepsze warunki egzystencji. Lilka po wielu miesiącach szczęśliwie wraca do domu. Znajduje w nim zmiany. Powrót na łono rodziny ogromnie ją cieszy, smucą wiadomości o śmierci pewnych osób i wieści o ojcu. Czasy są trudne, a kolejne ciosy spadają na głowy naszych bohaterów. Nic jednak nie trwa wiecznie. Nawet piekło... Przeczytanie kolejnego tomu opowiadającego o losach rodziny Lindnerów i ich przyjaciół sprawiło mi prawdziwą przyjemność. Odpłynęłam do miejsc, w które zabrała nas Autorka i mocno przeżywałam to, co działo się na kartach książki. A działo się naprawdę wiele. Akcja obfitowała w różne sceny i obrazy, które dostarczyły mi emocji i wzruszeń. Autorka perfekcyjnie powiązała wydarzenia historyczne z losami swoich bohaterów, którzy wciąż się zmieniają. Chcą przeżyć i doczekać wolności, więc muszą walczyć o każdy dzień, posiłek, noc w własnym łóżku. Ich dusze twardnieją, hartują się i odpierają wciąż spadające na nich nowe przeciwności losu. W ich sercach drzemie wiele uczuć, a wśród nich nie umiera nadzieja na powrót do normalności, wolność i spokój. Magdalena Kawka perfekcyjnie oddaje zarówno klimat okupowanego Lwowa i realia życia pod niemieckim brzemieniem, jak i obraz Syberii, nieprzyjaznej, ale i pięknej w swoim okrucieństwie. Główni bohaterowie, kiedyś wydelikaceni przez spokojne i dostatnie życie, zdają egzamin z przystosowania się do okropnych i bezwzględnych warunków. Zmieniają się, jednak zło nie zatruwa ich serc i nie zmienia ich wnętrz. Mogłabym naprawdę długo myśleć i nie sądzę, bym znalazła jakiekolwiek minusy czy wady tej książki. Jedno co złe, to to, że się kończy i zostawia nas w niepewności co dalej. W tym miejscu wypada mi pochwalić Autorkę za styl, język, piękne i plastyczne opisy, czytelne przybliżenie świata syberyjskich zesłańców, wykreowanie wielu postaci drugoplanowych, które dodają fabule oryginalnego blasku i świeżości. To piękna książka, z którą naprawdę trudno było mi się rozstać. Oczarowała mnie syberyjska rzeczywistość i tajemnice. Rozczuliły losy młodych, którym przyszło nagle tak intensywnie żyć w morzu trosk. Powieść budzi wiele refleksji nad motywami ludzkich zachowań wobec śmiertelnych niebezpieczeństw. Książka przybliża fakty historyczne na przykładzie losów zwyczajnych ludzi od których życie zaczęło nagle wymagać ogromnie dużo serwując na dokładkę wiele złych niespodzianek. W trakcie lektury uroniłam łzę, wpadałam w nostalgiczny nastrój, cieszyłam się jak dziecko, gdy coś pozytywnego miało miejsce. Z niecierpliwością będę czekała na ostatni tom serii, która wędruje na półkę ulubionych pozycji w mojej biblioteczce. Gorąco Wam ją polecam i zapewniam, że podbije ona Wasze serca.

Kiedy cztery lata temu wpadła mi w ręce książka pt. "Pora westchnień, pora burz", zakochałam się w niej bez pamięci. Przeżyłam rozczarowanie, gdy okazało się, że książka właściwie się nie kończy, a dalsze losy bohaterów pozostaną mi na długo nieznane. Pierwszy tom? Jakże to? Tak bez uprzedzenia? Długo śledziłam strony wydawnictwa Prószyński sprawdzając, czy nie pojawiła się kontynuacja losów członków lwowskiej rodziny Lindnerów. Czas mijał, a ja ciągle pamiętałam. Trochę jak przez mgłę, ale wyczulona byłam na nazwisko autorki jak na żadne inne. Sporo czasu minęło… Ostatnio zdziwiłam się bardzo, kiedy okazało się, że pierwszy tom został wznowiony w zupełnie innej okładce niż lata temu, a wraz z nim został wydany od razu drugi. Oba stanowią cykl zwany „Lwowską odyseją”. Co więcej – zaraz, zarutko ukaże się trzeci tom. Oniemiałam ze szczęścia. Oczywiście pierwszy tom przeczytałam jeszcze raz i upewniłam się, że nadal mnie zachwyca... Już tytuł podpowiada, że obserwować będziemy głównie losy Gustawa – głowy rodziny – który został zesłany na Sybir. I rzeczywiście, pierwsze rozdziały to opis trudnego losu Polaków zesłanych w głąb Rosji. Łagier Smolnyj leży na takim odludziu, że Rosjanie nie martwią się ewentualnymi ucieczkami więźniów. Po prostu uciec nie ma dokąd. Gustaw radzi sobie jak może. Pomagają mu w przetrwaniu inni więźniowie oraz Rosjanka Oksana. Każdy list od Marianny to święto i relikwia pomagająca przeżyć to piekło. Ten wątek jest taki pierwotny – pełen legend i wierzeń. Bohaterem jednej z opowieści jest Hartag - pół człowiek, pół niedźwiedź, który jest syberyjską legendą na miarę europejskiego potwora z Loch Ness. Przyznam się, że miałam ciarki na rękach czytając opowieść współwięźnia Akima o tym, jak porywa ludzi i czerpie z ich śmierci moc. We Lwowie też sporo zmian. Sytuacja odwraca się o 180 stopni, kiedy wybucha wojna niemiecko - radziecka. Niemcy zaczynają wprowadzać swoje porządki tak odmienne od radzieckich. Żołnierz ze wschodu to prostak w szlafroku i z karabinem na sznurku. Żołnierz niemiecki to dżentelmen w odprasowanym mundurze i wypastowanych butach. Ten dżentelmen jednak jest dużo bardziej okrutny i zabija z większą premedytacją. Marianna i Lilka muszą się nauczyć żyć w nowej rzeczywistości. Śmierć przeplata się z narodzinami, a szczęście ze łzami rozpaczy. Czytanie kolejnych rozdziałów książki sprawiało mi naprawdę masę przyjemności. Autorka ma świetne pióro, dzięki któremu czytelnikowi łatwo chłonąć atmosferę tamtego Lwowa – jeszcze polskiego Lwowa. Kamieniczki i ulice zostały tak ślicznie przedstawione w powieści, że zmusiły mnie do odpalenia map Google i „upuszczenia ludzika” na lwowskie ulice. Rzeczywiście coś przepięknego. W powieści naprawdę sporo się dzieje. Przeplatanie wątku lwowskiego i sybirskiego powoduje, że czytelnik ciągle czeka na rozwiązanie zaistniałych sytuacji. Tu nie ma miejsca na nudę i stagnację… Połączenie prawdziwej historii z losami bohaterów i umieszczenie akcji na ulicach, które nawet dziś można zobaczyć… uwierzcie mi – wrażenie niesamowite. Trudno znaleźć wady tej powieści. Już w recenzji pierwszego tomu rozpływałam się w zachwytach i aż niezręcznie to powtarzać, ale trzeba. Pani Magdalena Kawka jest mistrzynią słowa pisanego. Jej opisy miejsc, bohaterów, czy też uczuć wbijają się w moją wyobraźnie i nijak nie chcą jej opuścić. Tak plastycznego operowania słowem dawno nie miałam przyjemności podziwiać. Do tego trzeba podkreślić, że – pomimo czasu wojny, który przecież jest bardzo okrutny – powieść emanuje ciepłem i nadzieją. Na lepszy los i lepsze jutro. Bohaterowie nie poddają się, walczą i hartują. Podejmują każdą pracę nie bacząc, czy wypada czy nie. Pomagają ludziom bez względu na narodowość. Kiedy trzeba pomóc Rosjaninowi Marianna bez zastanowienia robi to. Jak się potem okazuje dobre uczynki wracają ze zdwojona siłą. Niestety wielu bohaterów, z którymi się zżyłam i których szczerze polubiłam – ginie i nie mają tu znaczenia dobre chęci naszych bohaterów. Piękna książka, warta polecenia. Czytajcie kochani dwa pierwsze tomy "Lwowskiej odysei", a ja przebieram nóżkami w oczekiwaniu na trzeci. Już się nie mogę doczekać!

Drugi tom przenosi czytelnika w bezwzględne rejony syberyjskich odstępów. Tutaj życie toczy się pod znakiem przetrwania, a nade wszystko zaspokojenia głodu. Warunki, które dalekie są od ludzkich, nie sprawiają jednak, że człowieczeństwo umiera. Także tutaj rodzą się nowe uczucia, przyjaźń, która trwa mimo niesprzyjających warunków. Autorka nie oszczędza czytelniczych oczu oraz wyobraźni, kreśląc wiarygodnie opis życia w łagrze Smolnyj. Nie stroni od naturalistycznych opisów schorzeń, warunków, w jakich przyszło żyć ludziom, którzy zostali na niego skazani. Którzy, choć pozbawieni podstawowych praw, potrafią się zsolidaryzować, aby przetrwać i ocalić ludzi, którzy stali im się bliscy, w tym odciętym od świata miejscu. Równolegle czytelnik śledzi losy Marianny, która zostawszy pozbawiona wsparcia męża, próbuje ocalić swoją rodzinę przed głodem i okupantem. Los bywa kapryśny i co dał, potrafi odebrać, zadać cios w najmniej spodziewanym momencie. Strach, głód, niepewność jutra — to wszystko staje się udziałem bohaterów, których losy poznaliśmy w „Pora westchnień, pora burz". Tutaj kobieta nie zawsze jest słabą jednostką, niezdolną do walki i przetrwania. Kobieca siła, determinacja, a także przyjaźń, która jest pozbawiona różnic społecznych i kulturowych, staje się podstawowym orężem. Magdalena Kawka ponownie zachwyca dbałością o najmniejszy szczegół. Na szczególne względy zasłużyła kreacja bohaterów. Tutaj każdy jest „jakiś”, każdy jest ważny, nawet jeśli gra tylko rolę poboczną. Postaci drugoplanowe nie są jedynie bladym tłem dla tych pierwszoplanowych. Co więcej, nadają ich losom kolorytu, mimo ciemnych barw wojennej rzeczywistości. Fakt, że autorka każdemu z nich dała duszę, sprawia, że nie sposób zapomnieć, nawet jego marginalnego udziału w całej fabule. Nie da się także jednoznacznie określić, który z nich jest dobry, który zły. Każdego bowiem należy ocenić przez szeroki pryzmat, a Magdalena Kawka daje nam taką możliwość. Podsumowując: Mam wrażenie, że drugi tom serii "Lwowska Odyseja" stoi pod znakiem licznych pytań, które pojawiają się w trakcie lektury. Czy ludzkie zachowania i decyzje, podjęte w tak ekstremalnych warunkach, jak wojna czy życie na Syberii, mogą być z góry usprawiedliwione? Czy miłość może wszystko wybaczyć? Czy każdy przedstawiciel określonej narodowości jest wrogiem i jak bardzo można się mylić, zdając się na ocenę w wyniku pierwszego wrażenia? I czy każdy powrót, choć wyczekiwany, przyniesie ze sobą radość? Pełna emocji, strachu o losy bohaterów, a nade wszystko napisana z dużą dozą wrażliwości i dbałości o wierne oddanie ówczesnych realiów powieść, w której nie sposób się nie rozsmakować. Ja jestem oczarowana i niecierpliwie czekam na trzeci tom. Polecam!

Zachęcona ostatnimi zdaniami zawartymi przez Magdalenę Kawkę w pierwszym tomie Lwowskiej Odysei od razu sięgnęłam po kolejny, który prezentuje nam kontynuację losów rodziny Lindner. Tutaj wraz z Gustawem przenosimy się na Syberię, gdzie ojciec Lilki w okrutnych warunkach pracuje przy wyrębie lasu. Mimo pobytu w łagrze myślami jest przy swoich najbliższych we Lwowie. Z kolei tam dominującym zmartwieniem Marianny stało się zaspokojenie głodu i walka z codziennością – o przetrwanie, o jutro i o zdrowie najbliższych. Warunki w jakich przyszło im żyć są zgoła inne od tych do których byli przyzwyczajeni, jednak bardzo szybko zostają zmuszeni do tego aby się przystosować. Marianna ukazana została jako kobieta, umiejąca podnosić się po każdym upadku i potrafiąca swoją determinacją utrzymać rodzinę razem. Jej codziennością stał się strach, a niepewność o jutrzejszy dzień towarzyszyła jej na każdym kroku. Magdalena Kawka w tej części ukazała bohaterów jako jednostki silne, ale jednocześnie bardzo charakterystyczne. Każdy z nich na swój sposób radzi sobie z okrucieństwem wojny podejmując codzienną walkę. Pojawiające się postaci drugoplanowe jawią się jako te, które skłonne są do pomocy w najtrudniejszych chwilach lub wręcz odwrotnie – cieszą się z każdego upadku. Nie zabraknie tutaj rodzinnych dramatów, rozczarowań miłosnych i a także emocji, które wciągają bez reszty. Bardzo dziękuję za autorce za tak wspaniałą przygodę na kartach książki i oczywiście wyczekuję kolejnego tomu tej serii. A Was gorąco zachęcam do lektury.

Tom drugi skończył się zbyt szybko. Ledwie zaczęłam czytać i koniec .Teraz z niecierpliwością będę czekała na kolejny rozdział powieści. Ten fragment historii został poświęcony w większej części Gustawowi. Tacie, mężowi, hazardziście. Po zesłaniu na Sybir pracuje on w tartaku i przy wycince drzew. W obozie panuje występek, głód i choroby. Zimą temperatura spada poniżej -40 stopni. Grasują watahy wygłodniałych, zmarzniętych wilków. Latem upał i insekty. Ludzie umierają bardzo szybko. Trudno jest zachować człowieczeństwo i zdrowe zmysły. Lindner myśli o pozostawionej w domu rodzinie, dzieciach i ukochanej żonie Mariannie. Dziewczyny we Lwowie dzielnie stawiają czoła przeciwnościom losu. Zmienia się okupant. Teraz ludobójstwo odbywa się w białych rękawiczkach. Okrucieństwo wojny zbiera żniwo. Czytałam zachłannie, z pasją. Ciekawa, pomysłowa, zajmująca myśli. Wywołuje silne emocje. Nie zawsze pozytywne. Wszystko w niej jest na tak. Czytać i tylko czytać. Zapraszam do Lwowa.

Drugi tom powieści o życiu w ogarniętym wojną Lwowie i walce o przetrwanie w obozie pracy na dalekiej Syberii, gdzie znalazł się Gustaw. Ciężka praca przy wyrębie lasu, mróz, głód, choroby i niepokój o najbliższych to codzienność Gustawa i jego towarzyszy niedoli. Tymczasem we Lwowie zmienił się okupant, nadeszli Niemcy. W eleganckich mundurach, ale równie bezwzględni jak Rosjanie. Głód i bieda dotykają wszystkich lwowian, także tutaj trwa walka o przetrwanie. To wciąż czas trudnych decyzji, czas strachu i upokorzeń. Czy wojna usprawiedliwia wszystko? Czy wytęskniony powrót ukochanego może sprawić ból? Czy miłość potrafi wszystko wybaczyć? Dużo się dzieje, czyta się szybko, bo już zżyliśmy się z rodziną Lilki, ich rozterki zmuszają nas do przemyśleń, stawiania sobie pytań co byśmy zrobili będąc na ich miejscu? Polecam! Czekam niecierpliwie na tom trzeci.