Nieodnaleziona (okładka  miękka, wyd. 01.2018)

Dawno nie czytałam tak porywającej książki. Czytałam z zapartym tchem i gęsią skórką na ciele

Kolejny raz nie zawiodłam się. Książka od pierszych kart nie pozwala jej odlożyć na później.

Bardzo ciekawa, czyta się rewelacyjnie, zaskakujące zakończenie. Polecam!

Książka ciekawa, od pierwszych stron wciąga czytelnika. Polecam!

Niesamowita, wciągająca, zaskakująca! Rewelacja bardzo poleca

Rewelacyjna, wciągająca książka. Polecam dla każdego :)

"Nie sposób tego wytłumaczyć, a zapewne także nie sposób zrozumieć, jeśli samemu się tego nie przeżyło. I dlatego nikt nie powinien przez to przechodzić" (s. 264). "Nieodnaleziona" to najnowsza książka jednego z najbardziej znanych i cenionych polskich autorów, a jednocześnie pierwszy thriller psychologiczny w jego dorobku - kolejny nowy gatunek, którym zainteresował się Remigiusz Mróz. Zdecydowanie łatwiej powiedzieć, czego on nie pisze - z tak różnorodną twórczością jeszcze się nie spotkałam ;) Z tak genialnymi powieściami też nie. Młody i niezwykle płodny autor (dopiero 31 lat, a już 26 powieści wydanych w 5 lat) ma swój indywidualny, niepowtarzalny styl. Podrobić go nie sposób. I bardzo dobrze. Nie bez powodu praktycznie każda jego książka staje się bestsellerem. Dlaczego? Odpowiedzi tkwią w treści jego dzieł, a "Nieodnaleziona" nie jest wyjątkiem od tej reguły :) Damian Werner prowadził szczęśliwe życie. Z powodzeniem zdał maturę, mógł przebierać w ofertach, miał plany oraz dziewczynę, dla której postanowił zostać tam, gdzie ona chciała być. Był w niej zakochany i pewnego dnia, co naturalne, postanowił się oświadczyć. Ich wielki dzień okazał się najgorszym w ich związku. Ten dzień mężczyzna pamięta nawet po 10. latach i nie można się dziwić. To, co wydarzyło się tuż po radosnej chwili jest niewyobrażalne, to po prostu dramat, tragedia, horror... A po tym wszystkim narzeczona znika... Niemoc, upokorzenie, rozpacz, cierpienie - zarówno dekadę temu, jak i teraz te odczucia towarzyszą Damianowi, a oprócz nich - wspomnienia i nadzieja. Czy ta ostatnia ma jeszcze sens? Pewnego dnia okazuje się, że tak, a wiadomo, że w takiej sytuacji człowiek chwyta się wszystkiego, co może pomóc, szczególnie jeśli ma mocne podstawy, by to robić. Rozpoczyna się seria dziwnych wydarzeniach - na serwisie spotted pojawiają się zdjęcia kobiety, która wygląda dokładnie tak, jak zaginiona Ewa, a jedno z nich nie miało prawa się tam znaleźć. Jak i czy w ogóle to możliwe? Czy to nie są tylko złudzenia udręczonego umysłu? Człowiek w stanie depresji może zachowywać się irracjonalnie i tak też myśleć... A zrozpaczony i zdesperowany narzeczony bez wątpienia cierpi na depresję, która została w bardzo dobry sposób przedstawiona przez Mroza - to jeden z wielu elementów, potwierdzających, że powieść ta to prawdziwy, mocny thriller psychologiczny. Zaczynają się gorączkowe poszukiwania, walka z czasem, nowe wskazówki, pewność i jednocześnie jej brak - sprzeczność w tej historii to rzecz częsta. Czytelnikowi towarzyszy uczucie niepokoju, lęku, strachu... Przeżywamy wiele emocji, odkrywamy historię razem z bohaterem w tym samym czasie, co on i wiemy tyle samo - ot, cały Mróz - jeden z jego znaków rozpoznawczych, jedna z rzeczy, za które tak bardzo go cenię. Bardzo ważny jest główny temat tej powieści, a nim wcale nie jest zaginięcie... Stanowi go przemoc wobec kobiet, przede wszystkim domowa. Brutalnie prawdziwe opisy, zero cenzury w słowach - można poczuć się źle, poczuć mdłości, płakać, współczuć i nie wierzyć w to, co się czyta. Można nawet na chwilę przestać czytać, by odetchnąć. Tak właśnie mamy się czuć, o to właśnie chodzi - by zrozumieć, choć w pełni się nie da, jeśli ktoś nie przeżył tego samego. Mam więc nadzieję, że nigdy nie zrozumiem tego w 100%. Remigiusz Mróz przedstawił prawdziwą istotę problemu, nie cofając się przed niczym, lecz głównym celem nie jest powalenie czytelnika i zmiażdżenie go opisami, są one jednak niezbędne, by uświadomić, jak istotny problem został ukazany, by pokazać, jak niewiele tak naprawdę wiedzą osoby, które tego nie doświadczyły i jak ważne jest by zacząć działać i pomóc tym, którzy sami nie mogą podjąć żadnych działań. "Nieodnaleziona" została dedykowana tym, "którzy wiedzą, że milczenie to najgłośniejszy krzyk" - warto zapamiętać te słowa. Statystyki, przywołane na końcu, robią jeszcze większe wrażenie po lekturze tej powieści. Są zatrważające i niewiarygodne. Wydaje się to niemożliwe - zarówno liczby, jak i historia. Najgorsze jest jednak to, że ten thriller psychologiczny nie stanowi w pełni fikcji literackiej. Dzięki formie powieści można uświadomić ten niezwykle poważny i istotny problem szerszemu gronu odbiorców. Moim zdaniem wszyscy powinni przeczytać "Nieodnalezioną", nie spodziewając się łatwej i przyjemnej lektury, bo to nie jest książka, którą można tak określić. Ciekawa, wciągająca, boleśnie zmuszająca do przemyśleń... Wstrząsająca. Czyta się szybko. Polecam z całego serca każdemu, bez wyjątku. Takich książek się nie ocenia i nie lubi - nie o to w nich chodzi. Tu najbardziej liczy się przekaz. Zatrzymajmy się, czytajmy, nie uciekajmy przed refleksjami, starajmy się zrozumieć i działajmy. Jak mówi bowiem sam Remigiusz Mróz: "Wiele zależy od tego, jak sami zachowujemy się na co dzień, jak reagujemy na dane zdarzenia, jakie postawy promujemy i jak odnosimy się do tego, co dzieje się w sferze publicznej" (s. 394).

Remigiusz Mróz - Nieodnaleziona Minęło 10 lat od tragicznego wydarzenia po którym nic już nigdy nie było takie same – on nie był taki jak kiedyś. W dniu w którym zostali napadnięci Damian Werner trafia do szpitala a jego ukochana, która tego owego dnia została jego narzeczoną znika bez śladu zupełnie jakby rozpłynęła się w powietrzu. Po 10 latach jak grom z jasnego nieba na jednej z facebookowych stron pojawia się zdjęcie Ewy z jednego z koncertów we Wrocławiu. Po wielu latach poszukiwań nareszcie pojawił się trop. Najpierw jedno zdjęcie zaraz potem kolejne pewniejsze ponieważ to, które pojawiło się jako drugie zrobił sam Damian i nikt poza nim go nie widział. Za namową przyjaciela postanawia wynająć biuro detektywistyczne do pomocy nad rozwiązaniem sprawy. Jaki los spotka przyjaciela Damiana – Blitza? Kto macza palce w sprawie i skrupulatnie zaciera jakiekolwiek ślady prowadzące do dziewczyny? Co uda się ustalić pracownicy biura Joli? Kto próbuje wrobić w sprawy Damiana? Na jaki układ zgodzi się Damian z szefową biura Kasandrą? Kim tak naprawdę była Ewa? Jak zakończy się historia Damiana, Ewy i Kasandry? Remigiusz Mróz – polski pisarz mający na swoim koncie wydanych kila a nawet kilkanaście książek, jednak na musiałam poczekać na tą jedną jedyną okładkę, która mnie zaciekawi, przyciągnie wzrok i nagle BUM w zapowiedziach pojawia się cudna czarno-biała z wyróżniającym się żółtym tytułem i nazwiskiem Mróz. Pierwsza myśl oczywiście „musze ją mieć”. Książkę pt. „Nieodnaleziona” Pana Remigiusza traktuję jako zapoznanie się z twórczością autora. Jakie wrażenie odniosłam po przysłowiowej pierwszej randce? Krótko mówiąc jestem zafascynowana. „Nieodnaleziona” napisana jest z perspektywy dwóch osób Damiana oraz szefowej biura detektywistycznego Kasandry Reimann. Jest to fajne rozwiązanie aby poznać spostrzeżenia dwóch stron – z jednej Damian chcący za wszelką cenę odnaleźć swoją narzeczoną, z drugiej Kasandra uważana za miejscową szychę posiadająca idealną rodzinę oraz dobrze prosperującą firmę jednak to tylko z punktu widzenia świata zewnętrznego. Pan Remigiusz porusza w tej książce bardzo istotny problem, który dotyczy wielu kobiet w tym kraju i na całym świecie – przemocy. Może już czas aby wszystkie kobiety dotknięte tym problemem odważyły się między innymi dzięki tej książce udać się po pomoc? Książka jest jak odkurzacz wciągnęła mnie całą sobą, ciężko oderwać się od niej chociażby na chwilę. Jest świetnie napisana akcja rozwija się stopniowo przez całą książkę dzięki czemu nawet przez chwilę nie można pomyśleć o niej, że jest nudna wręcz przeciwnie z każdą stroną byłam coraz bardziej ciekawa co będzie dalej z tymi świetnie wykreowanymi bohaterami. Jest to najlepiej napisany thriller psychologiczny jaki miałam okazję do tej pory przeczytać i czuję, że moja przygoda z twórczością Pana Mroza dopiero się rozpoczyna. Jak najbardziej POLECAM!! Paula https://girlsbookslovers.blogspot.com/

Damian Werner wiódł spokojne życie. Był w wieloletnim związku, oświadczył się. Jednak dzień, który powinien być dla pary jednym z najszczęśliwszych w życiu staje się początkiem koszmaru… „Gdybym oświadczył jej się chwilę wcześniej, nigdy by do tego nie doszło. Nie napadnięto by nas, ja nie trafiłbym do szpitala, a ona nie zniknęłaby na zawsze z mojego życia. „ Dziesięć lat po zaginięciu dziewczyny wszyscy są pewni, że nigdy więcej jej nie zobaczą. Los jednak płata Damianowi figla. Ktoś zamieszcza zdjęcie zaginionej na jednym ze „spotted”, poszukując dziewczyny. Potwierdzeniem tego, że nie jest to przypadkowe podobieństwo jest kolejne zdjęcie w tej grupie. Fotografia przedstawia Ewę, zrobił je sam Werner a co więcej nikomu do tej pory go nie pokazywał… Co się działo z jego ukochaną przez ostatnie dziesięć lat? Mężczyzna rusza w Polskę by wyjaśnić tę zagadkę… Kiedy składa kolejne elementy układanki z całą stanowczością dochodzi do wniosku, że Ewa skrywała wiele tajemnic… Zazwyczaj po przeczytaniu książki wiem, jak będzie wyglądała recenzja. W tym przypadku mam tak mieszane uczucia, że ciężko jest mi napisać jednoznaczną opinię. Główny wątek jakim są poszukiwania tytułowej „nieodnalezionej” jest według mnie mocno naciągany. Szumnie zapowiadana i polecana przez Tess Gerritsen i Cobena (być może dlatego, że jest tak podobna do jego książek) powieść dla mnie była jednak rozczarowaniem. Z drugiej strony mamy bardzo ważny wątek przemocy domowej, którą autor przedstawia bez lukru i bawienia się w to, żeby czytelnika „nie zabolało” wręcz przeciwnie pokazuje ją tak obrazowo, że mi włos jeżył się na głowie i rękach. „Na świecie więcej kobiet umiera z powodu przemocy domowej niż w wypadkach samochodowych. Niż z powodu nowotworów. Niż przez malarię, która w tropikalnej i subtropikalnej Afryce nadal stanowi plagę” Te dwa wątki w mojej głowie stają do siebie w kontrze, ciężko mi stwierdzić czy książka jest dobra czy nie. A to moje zmieszanie nie jest komplementem dla autora. Bardzo lubię Mroza i nie przestanę czytać jego książek niemniej jednak „Nieodnaleziona” nie jest dla mnie hitem. Chociaż zakończenie pozwala wierzyć, że książka będzie miała swoją kontynuację może warto trochę zwolnić i dać nam się stęsknić ?

„Nieodnaleziona” Remigiusza Mroza jest książką, która ukazała się w rekordowym nakładzie 100 tysięcy egzemplarzy. Po przeczytaniu jej muszę przyznać szczerze, że jestem szczęśliwa posiadając jeden egzemplarz z tych 100 tysięcy i przy okazji żywię cichą nadzieję, że dodruki pojawią się szybciej niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. 😊 Ale zacznijmy od tego, o czym jest książka.. Historia Damiana Wernera. Oświadcza się Ewie, swojej dziewczynie, która zaraz po tym jak staje się jego narzeczoną ginie w tragicznych okolicznościach. Da oczach Damiana zostaje brutalnie pobita i zgwałcona. Damian, który również doświadcza okropnej przemocy ze strony nieznajomych oprawców, nie może pomóc narzeczonej. Dziesięć lat po tragicznym zdarzeniu, przyjaciel Damian trafia na zdjęcie Ewy na Facebook’u. Od tego dnia ma miejsce lawina zdarzeń, które w Damianie budzą nadzieję na odnalezienie narzeczonej. Sprawa Damiana trafia do biura detektywistycznego, które współwłaścielka jest Kasandra Reimann. Z pozoru szczęśliwa, dobrze ustatkowana kobieta, matka małoletniego Wojtka i szanowanego biznesmena Roberta, za zamkniętymi drzwiami swojej pięknej nadmorskiej willi przeżywa horror wpisany właściwie w jej codzienność. Mąż Kasandry, Robert jest tylko z pozoru kochającym mężem i cudownym ojcem. Jego „ja” zmienia się wraz z nastaniem nocy. W dzień układny biznesmen, z którym liczy się całe miasto, a nocy potwór brutalnie traktujący swoją żonę.... Cała recenzja jest dostępna na moim blogu: www.nouw.com/ksiazkowepasje