Negocjatorzy policyjni. Zawsze chodzi o życie (okładka  zintegrowana)

Nie ma jednego klucza jak należy rozmawiać z ludźmi, w kryzysie, szczególnym ich stanie emocjonalnym. Jak wygląda praca negocjatorów policyjnych możemy poznać w jakimś stopniu czytając książkę, która zawiera cenne rozmowy jej autora Radomira Wita Panem Krzysztofem jak również z innymi negocjatorami. Od razu po zakupie otworzyłam książkę i właściwie, to nie mogłam się oderwać od treści, bo jedynie ważne szczegóły życia czyniły przerwę w czytaniu. Książka jest doskonale napisana i pozwala poznać jak trudna i odpowiedzialna jest praca negocjatora policyjnego. Pan Krzysztof Balcer wspólnie z autorem książki Panem Radomirem zapraszają nas do świata negocjatorów, który jest niestety nieetatowy, nienormowany, ale jakże odpowiedzialny i nieprzewidywalny. Ci wspaniali ludzie, którzy z narażeniem życia i zdrowia ratują innych potrzebują wsparcia systemowego i uporządkowania ich życia zawodowego. "Po pierwsze człowiek ...", to jest motto negocjatorów policyjnych, którzy spełniają swoją misję pod presją czasu i za to są dla mnie maga wielkimi osobowościami, o których państwo polskie powinno zadbać w szczególny sposób. Zresztą nie tylko o negocjatorów, ale również o ich rodziny, które niejednokrotnie pozostają same sobie, kiedy mąż, żona, tata, mama są na akcji. Oni wtedy ratują komuś życie i zmagają się przy tym z trudnościami tej misji, a ich rodziny pozostają same, niejednokrotnie bez żadnych informacji, z drżeniem serducha i wyczekiwaniem, kiedy powrócą do rodzinnego domu. Bardzo dziękuję Panu Redaktorowi Radomirowi i Panu Krzysztofowi za cenną rozmowę, dzięki której powstała ta książka . Temat jest bardzo ważny i osobiście mnie zaciekawił, a zawarta w książce treść kilka razy wzruszyła i jest warta uwagi. Polecam wszystkim, którzy czytają i kolekcjonują wartościową lekturę. A przede wszystkim polecam rządzącym, bo to oni mają wszelkie narzędzia systemowe do tego, aby misja i służba negocjatora policyjnego zyskała status zawodowy.

Przeczytałam książkę Radomira Wita @radomirwit "Negocjatorzy policyjni. Zawsze chodzi o życie", by dowiedzieć się czegoś więcej, by zrozumieć, by spojrzeć wielowymiarowo na pracę negocjatora. Ta książka daje to wszystko. Czyta się jednym tchem, mimo wielu pojawiających się emocji (a może właśnie dzięki nim). Autor, rozmawiając z Krzysztofem Balcerem i innymi negocjatorami policyjnymi, pytając o sprawy trudne i bolesne, nie zapomniał również o tak ważnej rzeczy, jaką jest rodzina, wsparcie. To, co tworzy człowieka... Olbrzymią rolę w tym zawodzie odgrywa system, nieidealny, zawodny, uzależniony od nastrojów politycznych... Ale to, co najważniejsze, co wybrzmiewa w podtytule książki "...zawsze chodzi o życie", to hasło negocjatorów - "Po pierwsze - człowiek". Jeśli interesuje Was człowiek, oglądacie filmy i seriale, w których występuje negocjator- przeczytajcie książkę wydaną przez @proszynski_wydawnictwo i przekonajcie się, jak wygląda rzeczywistość. Nasza, polska rzeczywistość...

Bardzo ciekawa książka, zaskakujące historie. Jeśli chodzi o autora, to zdecydowanie wolę Sejm Wita, ale tutaj mamy zupełnie inną tematykę.

Fascynująca opowieść o jednym z najtrudniejszych zawodów, opowiedziana ciekawie i nietendencyjnie.

Ciekawa pozycja

Super

☕ Kiedy potrzebuję uwolnić myśli od wszystkich kryminalnych zagadek sięgam po zupełnie inne gatunki. Jest to szeroki przekrój, od reportaży i felietonów, przez romanse aż do literatury wojennej. Więc kiedy pojawiła się okazja do przeczytania najnowszej książki jednego z moich ulubionych dziennikarzy, poszłam w to w ciemno. 📚 "Negocjatorzy policyjni" to po prostu rozmowa. Rozmowa z byłymi ale i obecnymi negocjatorami. Główne źródło i rdzeń tego reportażu to była rozmowa z byłym już policyjnym negocjatorem, Krzysztofem Balcerem. ☕ Można by powiedzieć, że Pan Radomir chciał przybliżyć nam blaski i cienie tego zawodu. Jednak po lekturze śmiało mogę stwierdzić, że niestety ten zawód niesie za sobą same cienie. 📚 Wnioski, które wyciągnęłam z tej lektury chciałabym podzielić na trzy aspekty. Po pierwsze negocjatorzy, którzy chcieli ale im nie wyszło w tym zawodzie, policjanci którzy odnaleźli się w tej roli a po trzecie (i nie wiem czy nie najważniejsze) to rodziny i bliscy tychże. ☕ W tej książce wielokrotnie wspomniane są historie policjantów, którzy chcieli zostać negocjatorami, przeszli szkolenia, dochodziło do pierwszej akcji i...rezygnowali. Dlaczego? Bo to zawód tak trudny, że nie każdy się do tego nadaje. Nie każdy ma predyspozycje, nie każdy potrafi poradzić sobie psychicznie z emocjami które towarzyszą każdej takiej sytuacji. To tylko pokazuje jak trudne to zajęcie i jak wielkie trzeba czuć "powołanie". 📚 Autor przedstawia nam akcje w jakich brali udział negocjatorzy. Kiedy muszą jechać, wyciągnięci niekiedy z rodzinnych uroczystości, czy chociażby z prozaicznych zajęć jak robienie zakupów, do osoby, która próbuje odebrać sobie życie. Zostawia wszystko i jedzie walczyć o ludzkie życie. Albo kiedy wzywani są porwania i muszą negocjować z porywaczami. Innym razem jadą na akcje, żeby powstrzymać szaleńca, który strzela w więzieniu z profesjonalnej broni. Jadą i widzą, że się spóźnili i zamachowiec postrzelił już ich kolegów. Z jakimi emocjami oni wtedy muszą się zmierzyć? Jak bardzo muszą trzymać nerwy na wodzy, żeby akcja się udała? To wiedzą tylko oni... ☕ Dochodzimy tutaj do aspektu ostatniego, ale jednocześnie według mnie najważniejszego, czyli rodziny negocjatorów. Żony, mężowie, dzieci, dalsza rodzina. Żona, która wie, gdzie jedzie jej mąż, że może go nie być godzinę, dwie a czasami nawet kilkanaście godzin. Kiedy nie ma kontaktu z mężem i nie wie co się dzieje. Albo kiedy on już wraca i ona mimo swoich emocji musi być wsparciem dla niego. Bo gdyby nie te rodziny, negocjatora by nie było. Poległ by. Bez wsparcia, bez zrozumienia, bez spokoju ducha o dom, ten policjant nie mógłby w pełni poświęcić się tej zawodowej roli. 📚 Negocjatorzy, z którymi rozmawia Pan Radomir, wspominają także o bolączkach swojej służby pod względem formalnym, ustawowym oraz finansowym. Nie mnie oceniać, jednak czytając te wszystkie historie a także to, ile ci funkcjonariusze poświęcają aby ratować ludzkie życie, nie do pomyślenia jest że muszą jeszcze walczyć z biurokracją i o godziwe wynagrodzenie. ☕ Jeśli lubicie tego typu reportaże to bardzo Wam polecam tę książkę. Jest bardzo ciekawa i naprawdę świetnie napisana. Tylko ostrzegam bo można bardzo się zdziwić jak wygląda polska rzeczywistość.

21/52 Radomir Wit - Negocjatorzy Policyjni 👮‍♀️Ta książka wprowadza nas w świat negocjatorów. Autor uchyla nam drzwi do tego zupełnie nieznajomego świata. Poprzez rozmowy ze specjalistami, ich żonami, psychologiem zdradza czytelnikom tajniki tego arcytrudnego zawodu. 👮‍♂️ No właśnie! Zawodu? Oto pierwsze, ogromne zaskoczenie. Okazuje się, że nie ma etatowych negocjatorów. W dobie czołgającej się opieki psychiatrycznej. W dobie niewydolności systemu w tym zakresie. W dobie ogromnego wzrostu zaburzeń i problemów natury psychologicznej. Nie mamy etatowych negocjatorów! Osoby, które walczą o życie osób w kryzysie, negocjują z przestępcami, pracują tak naprawdę na dwa etaty 🤯 Policjant (zwykle) pełni jednocześnie dwie funkcje. Kiedy dostaje telefon z wezwaniem na akcję - musi rzucić wszystko i jechać. A po akcji zamiast odpocząć wraca do swojej drugiej pracy 😳 NIE DO POMYŚLENIA. 👮‍♀️ Takich zaskoczeń w książce znajdziecie na pewno jeszcze wiele. Krzysztof Balcer opowiada o ciemnych i jasnych stronach tej profesji. O jej początkach w Polsce. O strachu. O dumie. O tym, jak wyglądają wakacje. Radomir rozmawia również z żoną negocjatora - bo kiedy wszyscy myślą o heroizmie tych, którzy są na pierwszej linii frontu, rzadko kto myśli o tym co w tle. A bez tego "tła" żadna akcja nie byłaby możliwa. Dom ma być ostoją spokoju dla negocjatorów - żeby uratować inne istnienie, trzeba mieć czysty umysł. Trzeba mieć w domu zrozumienie i wentyl bezpieczeństwa. Pani Urszula dzieli się tym co czuła podczas akcji, tym jak wygląda życie w ciągłym lęku o życie i zdrowie najbliższej osoby. Mówi o tym, jak to jest żyć zawsze w cieniu. Nigdy nie mieć partnera na wyłączność. Zawsze może zadzwonić telefon. A oni zawsze muszą być gotowi... 👮‍♂️ A co z emocjami z akcji? Czy łatwo jest przejść do codzienności, po nieudanej akcji? Zresztą nawet kiedy wszystko się powiedzie - obciążenie emocjonalne jest niewyobrażalne. Mogłabym tak długo, ale zamiast tego zachęcam Was do zebrania własnych refleksji - ta książka jest warta przeczytania ♡ 👮‍♀️Zawód obarczony ogromnym ryzykiem. Obciążający nie tylko pracownika, ale też wszystkich bliskich. Dodatkowo nie przynoszący kokosów... tymbardziej jestem ogromnie wdzięczna, że są idealiści, którzy chcą ratować inne istnienia, którzy wierzą że warto. I rzucają wszystko aby pomagać. Polecam ♡♡♡ #negocjatorzy #radomirwit #literaturafaktu

"Po pierwsze człowiek"...to motto negocjatorów policyjnych. A jak trudna i odpowiedzialna to praca, mogłam dowiedzieć się z tej książki, w której Radomir Wit rozmawia z Krzysztofem Balcerem i innymi negocjatorami, o tej wymagającej poświęceń służbie. Negocjator policyjny to nie zawód to misja i tylko tak można ją wykonywać. Nie ma tu pracy od do, nigdy nie wiadomo, czy wyjazd będzie trwał trzy godziny czy trzy dni. I obciąża nie tylko biorące w nich udział osoby, ale też ich bliskich. A co gdy opada adrenalina, gdy wraca się do domu? Da się odciąć od przeżytych zdarzeń? Te i inne pytania znalazłam w książce...pytania, ale przede wszystkim odpowiedzi. Najbardziej uderza mnie w tym, że negocjatorzy policyjni, nie mają profesjonalnego systemu, w ramach którego mogą działać. Mimo tego, że w Polsce jest trzystu wyszkolonych i w pełni zaangażowanych negocjatorów, to działają oni nieetatowo. Na co dzień, wykonują oni inne zadania w strukturach policji. I to dziś, w dobie kryzysu psychicznego, dotykającego coraz więcej osób. Czy kiedyś to się zmieni? Oby, bo to niezwykle potrzebny, choć nie przez wszystkich doceniany zawód. Naprawdę polecam Wam tę publikację. Jest ciekawa i warta przeczytania.

" [...] Udane negocjacje, to takie, w które angażujemy się na maksa, na sto procent. [...]" Jestem pod ogromnym wrażeniem pracy negocjatorów policyjnych. Jest to bardzo ciężka fizyczna i psychiczna praca. Trzeba wiedzieć dokładnie co robić i co mówić. Czasami niestety nie da się działać z wyuczoną taktyką i wtedy się improwizuje. O negocjatorach policyjnych wiemy głównie z amerykańskich filmów i seriali. Gdy tylko dowiedziałam się, że Radomir Wit wydaje nową książkę o tej tematyce, wiedziałam, że koniecznie muszę ją przeczytać. W książce "Negocjatorzy policyjni. Zawsze chodzi o życie" znalazłam mnóstwo interesujących informacji. Autor przeprowadził rozmowy z kilkoma negocjatorami, między innymi z Krzysztofem Balcerem. Jeżeli w swojej rodzinie macie policyjnego negocjatora, to wiecie, że wasze życie będzie bardzo trudne. Dlaczego? Doskonale wam, to wyjaśnią rozmówcy Radomira Wita. Cieszę się, że autor postanowił napisać reportaż, o tak trudnej pracy. Często od ich umiejętności i przebiegłości zależą ludzkie życia. Jak mówią negocjatorzy, w ich pracy najbardziej przeszkadzają gapie. Niektórzy wykrzykują do przyszłego samobójcy, żeby skoczył. To jacyś totalni idioci. Jestem ciekawa, czy gdyby na krawędzi bloku, budynku, czy wieżowca stał ich rodzic lub dziecko, też by tak czekali na skok i wykrzykiwali durne teksty. Każde życie jest warte ratowania. Może dany człowiek, próbując odebrać sobie życie, prosi nas o pomoc. W dzisiejszym szalonym świecie nie rozmawiamy o swoich problemach, dlatego skutki tego są tragiczne. Negocjatorzy policyjni jeżdżą również do innych przypadków, narażając swoje życie na śmierć. Muszą negocjować z porywaczami o uwolnienie zakładników. Czasem trwa to kilka godzin, ale zdarza się również kilka dni. O wszystkim przekonacie się, czytając najnowsze dzieło Radomira Wita pod tytułem "Negocjatorzy policyjni. Zawsze chodzi o życie". Autor w bardzo rzetelny sposób podszedł do tego tematu. Dlatego warto przeczytać tę książkę. Nie jest to długa lektura, dlatego idealnie nadaje się do przeczytania w ciągu jednego weekendu. Od razu muszę was uprzedzić, że praca negocjatora nie jest tak łatwa, prosta i przyjemna, jak to przedstawiają filmy. Niestety nie zawsze da się uratować człowieka, który targa się na własne życie. Nie zawsze da się odbić żywych wszystkich porwanych zakładników. Dlaczego? Życie to nie bajka. I prośba do was. Nie utrudniajcie pracy policji. Oni doskonale wiedzą, co robią. Negocjatorzy pragną uratować każde życie. Nie dokładajcie im zmartwień. Jeżeli samobójca skoczy, nie wypytujcie jego rodziny z którego piętra, to zrobił. To jest chore, druzgocące i bardzo wkurzające. Zapamiętajcie — negocjatorzy policyjni nie odpowiadają za to, że samobójca jednak skoczy, a morderca zastrzeli swoich zakładników. Oni zrobili wszystko, co w ich mocy, żeby tak się nie stało. Jednak życie jest życiem i wszystkiego nie da się przewidzieć. Jeżeli tak jak ja interesujecie się tym tematem, to śmiało sięgnijcie po tę książkę. Nie będziecie zawiedzeni. Z czystym sercem polecam. Szyte kartki dodają tej lekturze wyjątkowego charakteru. Tutaj dowiecie się, jak od samego początku wygląda praca policyjnych negocjatorów. Dowiecie się również, czy negocjator na akcję jedzie sam, czy raczej ma zespół służący mu pomocą. Czy jesteście zainteresowani pracą policyjnego negocjatora? Ps. Negocjatorzy policyjni działają w ukryciu. Nie wolno ich fotografować ani umieszczać w artykułach. Ps. 2 Jeżeli znaleźliście się w kryzysowej sytuacji nie bójcie się poprosić o pomoc. Zadzwońcie pod jeden z podanych numerów: - 112 - numer alarmowy - 116 123 - Kryzysowy Telefon Zaufania - 800 70 22 22 - Centrum Wsparcia dla Osób Dorosłych w Kryzysie Psychicznym - 116 111 - Młodzieżowy Telefon Zaufania - 800 121 121 - Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka Warto zapamiętać te numery. I pamiętajcie, warto żyć!!!