Credence (ebook)

patalogia

To była bardzo trudna i dziwna książka, momentami chciałam ją zostawić. Zbyt skomplikowane relacje dla normalnych ludzi, a w książce ukazane jako coś zupełnie normalnego. Bardzo lubię książki P.D., ale chyba tutaj za bardzo zaszalała. Na pewno będę czytać następne jej wydania, ale błagam, niech już nie tworzy czworokątów.... :)

Bardzo ciężko się czyta, chyba pierwsza książka której nie zdołam doczytać do końca 🫣

„Nie światła potrzebujemy, lecz ognia; nie delikatnej ​mżawki, lecz gromu. Potrzebujemy burzy, zawiei​ i trzęsienia ziemi”. ​– Frederick Douglass Tiernan de Haas jako jedyna córka znanego producenta filmowego i jego żony dorastała w niebywałym luksusie. Mogła i miała wszystko na wyciągnięcie ręki. Oczywiście niestety, jeżeli chodzi o rzeczy materialne, gdyż w tym wszystkim zabrakło miłości rodziców do dziecka. Była niczym cień czy też niewidzialny, niesłyszalny duch, który snuł się po ich domu, niezauważona, pominięta, pozostawiona sama sobie, wychowywana i otoczona troską i opieką jedynie przez nianie i asystentkę matki. Po ich tragicznej śmierci dziewczyna jest... Pusta. Tak. Wydaje nam się być to dobrym określeniem. Ktoś inny zaś by nazwał to znieczulicą jednak nie jest to spowodowane brakiem uczuć względem swoich rodziców. Jest to spowodowane wiecznym izolowaniem jej od rodziców przez nich samych. Od ich życia, ich ciepła, ich miłości. Była samowystarczalna, bo musiała taka być. Widzimy jak momentami wzbierających się w niej uczuć nie jest w stanie ich z siebie wykrzesać chodźby bardzo chciała. A pamiętajcie, że kumulowane emocje to jedna z najgorszych rzeczy, jaką może się przydarzyć, gdyż w momencie, kiedy znajdą w końcu ujście w człowieku mogą być w pewnym sensie destrukcyjne i wpłynąć błędnie na nie jedną podjętą przez nas decyzję. Dziewczyna mimo samodzielnie podejmowanych decyzji daje sobą także manipulować osobom trzecim... Tiernan trafia, do których ludzi tak naprawdę nie zna i o których nic nie wie. W jej życiu będzie trzech mężczyzn. Jeden będzie ją miał. Jeden będzie chciał ją mieć. A jeden będzie chciał ją zatrzymać. Czy dziewczynie uda się dokonać właściwego wyboru? "Cicha, ​sztywna, zlękniona. Nie wiem, jak do niej podejść. Jestem na to ​za głupi. Ludzie tacy jak ona, którzy nie okazują emocji, znajdują ​inne sposoby na ich uwolnienie". Czy miłość do drugiego człowieka może być silniejsza niż miłość samego rodzica do własnego dziecka? Niestety w niektórych przypadkach okazuje się, że tak. Widzimy jak osoba niezwiązana zupełnie więzami krwi z Tiernan jest bliższa niż byli sami jej rodzice wręcz można powiedzieć wychowała dziewczynę, opiekując się nią od najmłodszych lat. Autorka pokazuje, że mimo wszystko nie da się kupić wszystkiego za pieniądze, nawet jeżeli byśmy bardzo chcieli. Że luksus, przepych i cała związana z tym otoczka nie zastąpi bliskości a jej kompletny brak może się odbić w dorosłym życiu na osobie, która jej nie doświadczyła. Autorka ma tendencję do tworzenia dość niekonwencjonalnych historii innych od tych, do których jesteśmy przyzwyczajeni. Tu nic nie jest do końca oczywiste a ich zakończenia czy rozwiązania pewnych sytuacji nie zawsze przypadną Wam do gustów. Penelope zaskakuje ukierunkowując losy bohaterów czasami w zupełnie innym kierunku niż moglibyśmy przewidzieć. Pokazuje także ludzką znieczulicę i głupotę, jaka objawia się w obliczu tragedii, jaka się wydarzyła jakie głupoty potrafią ludzie wymyślać i wypisywać do osoby, której tragedia ta dotknęła. Credence to jednotomowa historia, którą trzeba przeczytać z otwartym umysłem, aby zrozumieć tę historię a przede wszystkim postępowanie bohaterów i ich potrzeby. Autorka zabiera nas do miasteczka położonego w górach gdzie w domu należy dzielić się ciepłą wodą, na mięso należy zapolować a warzywa wyhodować. Do miejsca, które jest odcięte od świata, gdy tylko spadnie śnieg, ale które ma stworzony niezwykły klimat, jakiego jesteście w stanie sami doświadczyć za sprawą świetnie opisanych miejsc. "Staramy się hodować, łapać i zabijać tak, aby mieć ​jak najwięcej swojego jedzenia. ​To dlatego wcześniej wydawało mi się, że widziałam stodołę ​i szklarnię. No tak, skoro zimą spada tu tyle śniegu, uniezależ​nienie się od sklepów spożywczych ma sens". "Credence" to opowieść o zagubionej dziewczynie z bogatego domu, która chce uciec od otaczającej ją rzeczywistości trafiając pod opiekę "wuja" mieszkającego na łonie natury. To nie łatwa historia o popełnianych błędach, ale i trudnych decyzjach. To książka, która także pokazuje, że emocje niekoniecznie są najlepszym doradcą, zwłaszcza gdy kierują się nimi osoby, które powinny się nami opiekować. Pamiętajcie kochani. Nie ma skutków bez przyczyny i nie każdy jest taki, jaki być powinien. "Nieważne, dokąd się ​udam, w jaki sposób zmienię otoczenie czy ucieknę przed ludź​​mi, których nie chcę widzieć – nadal będę sobą. Próbującą uciec, ​odejść, ukryć się… ​Tymczasem ucieczka jest niemożliwa".

"Gdy unikasz tego, co złe, ryzykujesz jednocześnie, że ominiesz też coś dobrego. Dlatego wolałabym zostać zraniona, niż nigdy nie poczuć szczęścia." "Wszyscy dostosowujemy się do naszego otoczenia. Uczymy się rozwiązywać lub omijać problemy. Bo to nie one stają się łatwiejsze lub trudniejsze, tylko my coraz bardziej się do nich przyzwyczajamy" Tuż przed 18 urodzinami Tiernan oboje jej rodzice, wiecznie zapatrzeni tylko w samych siebie i w swoją wzajemną miłość, popełniają samobójstwo, zostawiając córkę z poczuciem odrzucenia, które towarzyszyło jej przez całe życie. Jedyną osobą, która może zostać jej prawnym opiekunem okazuje się przybrany brat ojca Tiernan. Jake od lat był skonfliktowany z bratem i nigdy nie poznał dziewczyny, która teraz zamieszka w jego odciętym od świata domu z lasach Kolorado. Razem ze swoimi dwoma, dorosłymi już synami, Noah i Kalebem, będą zmuszeni spędzić z Tiernan całą zimę w domu, z którego z powodu otaczającego go śniegu, nikt nie może się wydostać i do którego nikt nie może się dostać. Wszyscy będą zmagać się nie tylko z niekorzystną pogodą, ale też dręczącymi ich demonami i pragnieniami, których nie będą w stanie opanować Nie znałam wcześniejszej twórczości Penelope Douglas, a po "Credence" mam odrobinę mieszane uczucia. Na pewno docenić muszę świetny, lekki styl autorki, który wydawał mi się bardzo naturalny i przyjemny. Kolejne strony same uciekały mi przez palce, a ja byłam ciekawa, co wydarzy się dalej. Ujęły mnie też emocje głównej bohaterki, jej walka o samą siebie, o możliwość bycia zauważoną, kochaną, docenioną. Walka, do której musiała dojrzeć, do której wolę musiała w sobie rozniecić, co pomogło jej zderzenie się z ludźmi, dla których w końcu była kimś ważnym. Jej relacja z mężczyznami, którzy mimo braku więzów krwi, stali się jej rodziną, z pewnością była kontrowersyjna, ale też skomplikowana i trudna. Sama postawa bohaterów względem siebie, ich ocena moralności, dopuszczania się pewnych zachowań, nie przeszkadzała mi w ogóle. Sceny ich zbliżeń z pewnością podnosiły temperaturę, a autorka fenomenalnie oddała towarzyszące im uczucia, które w mojej ocenie doskonale tłumaczyły ich postępowanie i pragnienia. Sami bohaterowie byli intrygujący, wzajemne relacje ojca z synami początkowo owiane zostały pewną tajemnicą, podobnie jak powód milczenia starszego z braci, co sprawiało że chciałam czytać o nich więcej i więcej. Niepokoił mnie mrok z nich emanujący, pewien stan lęku, który budzili. Dlatego, i tu pojawiają się moje największe zastrzeżenia, żałuję, że wraz z rozwojem relacji Tiernan z Noah, Kalebem i Jakem, mrok ten znacząco się rozmył, sprawiając że odeszło też napięcie, zastąpione przez historię miłości, którą ciężko było mi tak naprawdę uzasadnić i która dla mnie była bardziej toksyczna niż piękna. Wciąż uwierało mnie też uczucie, jak przedmiotowo była traktowana ta młoda kobieta i jak przeżyte przez nią, jak i przez mieszkających z nią mężczyzn traumy, odbijają się na ich postrzeganiu normalności, prawdy, miłości. Ogromnym plusem były niesamowicie oddziałujące na wyobraźnię opisy pięknych lasów Kolorado, pór roku, krajobrazów, nawet odczuwanej temperatury i choć w pełni rozumiem potrzebę samowystarczalności ludzi mieszkających na takich terenach, opisy polowań na zwierzęta rozrywały moje serce, zwłaszcza, że w mojej ocenie, gdyby ich nie było, książka wcale by nie straciła. Myślę, że "Credence" nie jest książką dla każdego. Poczucie moralności kłóci się w niej z poczuciem słuszności, a niektóre jej fragmenty mogą być przytłaczające. Nie można jej jednak odmówić tego, że w sposób bardzo wciągający i poruszający pokazuje długotrwały, trudny do przepracowania proces, który pozwolił głównej bohaterce nie tylko znaleźć szczęście, dowiedzieć się, czym jest dom, ale i pokochać samą siebie.

Fatalna książka Nie podobało mi się w zasadzie nic Miałam pozytywne nastawienie przed przeczytaniem tej książki niestety żadne z nich się nie sprawdziło . W połowie książki już zasypiałam , akcja się bardzo dłuży i osobiście nie czytało mi się jej zbyt dobrze . Czy kupiłabym ją jeszcze raz ? Nie , uważam że nie potrzebnie wydałam tyle pieniędzy na książkę która była tak monotonna i beznadziejna . Więc jeżeli ktoś się zastanawia nad kupnem szczerze odmawiam

Ta książka to dno, chyba tylko desperatki uważają ją za wartościową. Poważnie... już Grey jest lepszy. Moim zdaniem, nie powinny jej czytać nastolatki bo przedstawia jakich chory obraz mężczyzn "idealnych". Już pomijając fakt trójkątów dziewczyny z kuzynami lub rozdziewiczenia 17-latki po śmierci rodziców przez wujaszka... Tej dziewczynie potrzebny jest psychiatra.

cudowna

Jest to moja ulubiona książka. Pokazuje jak życie nastolatki może się potoczy, zmienić i wyglądać. Że nie musi wyglądać "zwyczajnie".

może byc