Bies idzie za mną. Jaksa. Tom 1 (okładka  twarda, wyd. 01.2019)

Ludzie to diabły. Zeszłoroczny tom opowiadań "Jaksa" był sporym sukcesem, zatem wieść o powstaniu pierwszego tomu powieści (!) pod tym samym tytułem, a więc rzeczy dużo bardziej obszernej i obfitej w krwawe smaczki fabularne dla niejednego była świetną wiadomością. I trzeba powiedzieć jedno: warto było czekać :) Królestwo Lendii, ono bowiem jest areną zdarzeń, to prosperująca kraina pełna dzielnych wojów, którą w godzinie najazdu dzikich Hungurów spowija cień i mrok. Wróg postępuje naprzód, dochodzi do ostatecznej walnej rozprawy, która jest dla Lendii katastrofą. Bitewny zgiełk, zdrada, rzeź, śmierć szalejąca w szeregach dzielnych wojowników walczących z dziczą... Dzika horda zwycięża, stepowi barbarzyńcy stają się panami wodzącymi na arkanie dotychczasowych włodarzy - mowa o tych, którzy przeżyli, a przeżyć można było tylko zdradzając (tak przynajmniej uważali zdradzający). Jedna tylko chmura przesłania słońce zwycięstwa - wódz dzikiej hordy ginie na polu walki z rąk dzielnego Lędzica, którego syn, Jaksa, będzie nieubłaganie ścigany za zbrodnię ojca... Tyle tytułem wstępu. Na kolejnych stronach przechodzimy do dziejów samego Jaksy, który wyrasta na dzielnego młodzieńca dotkniętego palcem przeznaczenia i nieustannym pościgiem żądnych nawet po latach zemsty Hungurów. Postać Jaksy z początku jakoś nie przekonuje, ale rozwija się w trakcie snucia przez Komudę tej opowieści w sposób zadowalający i dający nadzieję na więcej w kolejnych częściach. Sama fabuła zaś jest naprawdę dobra, wciągająca, pod koniec zaś nawet zaskakująca - za to zatem plus ;) Ten rodzaj fantasy jest na tyle mroczny, krwawy oraz pełen specyficznego, nie owijającego w bawełnę barbarzyństwa widocznego w czynach głównych i pobocznych postaci, że "Jaksa" z pewnością nie jest książką dla każdego. Mroczny panuje tu klimat, bardzo mroczny... Cały tom utrzymany jest w konwencji, w której nijak nie można spodziewać się nadziei na lepsze jutro - są tylko śmierć, dzicz, ciągły pościg, ucieczka, zdrady, barbarzyństwo... Ma to jednak swój niezaprzeczalny urok ;) Nie sposób przy tym oprzeć się w trakcie lektury nasuwającym się analogiom do najazdów Hunów, a później Mongołów na starożytną i średniowieczną Europę; wschodnia dzicz pozostanie dziczą, porównania zaś nasuwają się same. Jeśli więc bliskie są Wam tego rodzaju klimaty, to będziecie zachwyceni :) Książka ogólnie na sprawę patrząc... po prostu świetna :) Jacek Komuda po raz kolejny zaspokaja apetyty czytelników i udowadnia, że znakomicie zna się na tym, co robi. Jestem szalenie ciekawy jak się ta historia dalej potoczy :) Must read! Dziękuję Fabryce Słów za egzemplarz recenzencki. https://cosnapolce.blogspot.com/2019/02/jaksa-bies-idzie-za-mna-tom-1-jacek.html

Wspomóż mnie, Praojcze, przed sługami Czarnoboga i Wołosta Wstaw się za mną u Jessy, abym mógł przezwyciężyć wszelkie niedogodności. Ja, Jaksa, za którym bies wciąż idzie, chylę czoła, abyś dopomógł mnie w walce z Hungurami, stworzonymi ku memu potępieniu przez Jacka Komudę. Królestwo Lendii staje na skraju upadku. Hungurska horda naciera, a jej liczba wymyka się wszelakim szacunkom. Jest ona jak żywioł wody, który chce zalać ziemie należące do jednowierców. Miłosz z Drużyc postanawia zakończyć tę walkę. Hungurski kagan musi zginąć. Przyjmując na siebie to brzemię przygotowuje się na najgorsze. Czyni kroki mające zapewnić ochronę jego rodzinie, żonie Wenedzie oraz Jaksie, jego synowi. Nie wszystko jednak idzie po jego myśli. Zdrajcy czający się wśród własnego ludu biją pokłony najeźdźcom, rodzinę oddają w ich ręce. Szczęście sprzyja jednak synowi Drużyca. Zdołał uciec od pewnej śmierci. Dostaje się do lżejszej niewoli. Jednak był to ostatni moment jego samotnego życia. Od tego momentu wciąż podąża za nim cień, który pozostawia po sobie śmierć i zniszczenie. Bies idzie wciąż za nim. Jaksa, bies idzie za mną to pierwszy tom cyklu, nie licząc opowiadań wydanych wcześniej. Jest to również pierwsze moje spotkanie z tym bohaterem. I mówiąc szczerze były to ciężkie początki. Jacek Komuda w pierwszym, wprowadzającym rozdziale przedstawia właściwie całą strukturę królestwa Lendii. Co za tym idzie mamy bardzo dużo terminologii, tytułów szlacheckich, heraldyki, stopni wasalnych oraz opisów oręża. Z jednej strony widać jak wiele pracy podjął autor by jak najwiarygodniej oddać świat zrodzony w jego wyobraźni. Jednakże ta szczegółowość w pewnym momencie zaczyna być nużąca. Sam świat zaś jest bardzo ciekawy. Królestwo Lendii to połączenie Słowian oraz Skandynawów, zaś Hungurowie wzorowani są według mnie na ludzie mongolskim. Kontrast tych dwóch ludów, pomijając już cechy czysto fizyczne, jest świetnie opisany. Różne wierzenia, obrzędy a także relacje społeczne są bardzo dobrze przemyślane. Cała recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.