Amber i Jack. Miłość z boiska (okładka  miękka, wyd. 10.2023)

2,5/5 ⭐ Dahlia Adler przedstawiła trudności z jakimi muszą się zmagać na co dzień osoby queer – homofobia, strach przed prześladowaniem, a także ryzyko wykluczenia przez rówieśników i stracenie szansy na karierę przez ujawnienie swojej orientacji lub tożsamości. Uczniowie szkoły nie mają skrupułów, by gnębić Jack za to, że jest kobietą-futbolistką, która potrafi więcej niż reszta graczy razem wziętych. Nowa rozgrywająca stara się zaprezentować swoje umiejętności, choć to nie jest łatwe, gdy zespół ciągle podkłada jej kłody pod nogi. Amber z kolei zdaje sobie sprawę, że „wyjście z szafy” może przekreślić jej szanse na zostanie kapitanką cheerleaderek. Wie, że nie może liczyć na wsparcie innych uczniów – prędzej koleżanki z drużyny zarzucą jej, że się niestosownie im przygląda podczas przebierania się w szatni, niż zaakceptują ją. Podczas czytania trudno nie tracić wiary w ludzkość, gdyż niestety takie sytuacje nie są tylko fikcją literacką, lecz codziennością wielu młodych ludzi. Choć polubiłam główne bohaterki, to sam związek Amber i Jack wydawał mi się trochę przyspieszony i mam wrażenie, że więcej między nimi było scen romantycznych, niż rozmów o uczuciach, marzeniach czy obawach, które często trzymały w sobie. Język autorki przez większość czasu mi odpowiadał, jednak pewne sceny zniechęcały mnie do kontynuacji lektury, i gdybym nie czytała tej książki w ramach współpracy recenzenckiej, prawdopodobnie skończyłoby to się DNF-em. Określenia takie jak „zawiązanie fiuta na supełek” czy „zatrzaskiwanie małża” to nie moja bajka i nie rozumiem przyczyny oznaczenia tej książki tak niskim progiem wiekowym (12+). Ciężko mi zrozumieć sam cel umieszczenia przez autorkę takich dialogów w „Amber i Jack”, ponieważ moim zdaniem wydają się one zbędne zarówno w kontekście fabuły, jak i zarysowania charakterów bohaterów i psują klimat książki. Gdyby te sceny zostały pominięte, książka zdecydowanie byłaby nie tylko przyjemniejsza w odbiorze, ale i odpowiedniejsza dla młodszych czytelników. Finałowa scena nie do końca mnie usatysfakcjonowała – autorka postanowiła pożegnać nas sceną łóżkową, która w moim odczuciu niestety po raz kolejny nie do końca pasowała do fabuły. Brakowało mi epilogu, w którym dowiedziałabym się, jak potoczyły się dalsze losy bohaterek w szkole i czy miały okazję osiągnąć swoje sportowe marzenia.

Bardzo lubię czytać książki, w których występują licealiści i akcja toczy się wśród życia szkolnego. Mogę sobie wtedy powspominać, jak było fajne w tych czasach😅 Amber i Jack to nie książka dla każdego, bardzo mocno poruszony jest temat homofobii, jest kilka bohaterów biseksualnych i homoseksualnych - którzy muszą się ukrywać ze swoją orientacją wśród swoich przyjaciół. Główna bohaterka do tego stopnia boi się do tego przyznać, że wchodzi w układ ze swoim przyjacielem - udawanej pary. Mimo tego, przeczytałam tą książkę w jeden dzień i była naprawdę ciekawa. Dążenie do spełniana swoich marzeń, determinacja, pasja i przede wszystkim miłość - tego na pewno nie zabraknie. Polecam każdemu, nawet jeśli nie jest to wasza tematyka, może otworzyć oczy😌🧡

Amber marzy, by w następnym roku objąć stanowisko kapitanki drużyny cheerleaderek. Daje z siebie wszystko, jednak ciężko jest dopingować zespół, który stracił swojego pierwszego rozgrywającego w tragicznym wypadku samochodowym. Ciężej jeszcze jest zaakceptować fakt, że jego miejsce ma zająć niejaka Jack (Futbol i dziewczyna?!). Jack poświęciła wszystko, by móc uprawiać ten sport - przeprowadziła się do obcego miasta, zmieniła szkołę, opuściła swoją rodzinę i najlepszych przyjaciół. Spodziewała się, że będzie jej ciężko zasymilować się z nowym otoczeniem, jak i zaakceptować aktualne położenie w życiu - jednak futbol jest dla niej więcej, niż istotny, więc zaciska zęby i walczy o swoje marzenia. Książkę czytało mi się dobrze od początku do końca, pomimo ciężkich tematów, które w niej wystąpiły (homofobia, mizoginia, odtrącenie, dyskryminacja, radzenie sobie ze śmiercią). Trudno przełknąć jest fakt, że sytuacje zawarte w tej historii nie są jedynie fikcją literacką, a rzeczywistością wielu ludzi na tym świecie. Polubiłam główne bohaterki oraz Miguela. Reszta towarzystwa doprowadzała mnie do potężnej irytacji swoimi zachowaniami, przepełnionymi niedorzecznością i nieuzasadnioną nienawiścią. Historia czasem była przytłaczająca, częściej jednak emanowała tymi pozytywnymi emocjami. Podobała mi się kreacja osób queer, ich relacje między sobą, wątek wlw, odkrywanie tego, kim się naprawdę jest, ukazanie miłości do sportu. Niezrozumiałe jest dla mnie jednak oznaczenie wiekowe tej książki (12+). Za dużo w niej wulgaryzmu, nieodpowiednich scen, jak i niestosownego słownictwa, jak na tak niski próg lat. Jest to pozycja przeznaczona dla nieco starszych czytelników, mających co najmniej 15/16 lat. Wpłynęło to dosyć mocno na moją końcową ocenę, ponieważ gdyby wiele opisów i dialogów zostało z tej książki usuniętych, czytałoby się ją o wiele przyjemniej, a ja sama mogłabym ją nazwać miłą i uroczą. Nie spodobało mi się również zakończenie - oczekiwałam, że w epilogu dowiem się jak dalej potoczyły się losy głównych bohaterów i czy ich sportowe, jak i edukacyjne marzenia się w końcu ziściły - a otrzymałam wątpliwej jakości wstęp do sceny erotycznej. Po co? Nie wiem. Całość oceniam 3/5. Książkę czytało się dobrze i szybko, ale nie jest to pozycja obowiązkowa.

[ 𝐰𝐬𝐩𝐨𝐥𝐩𝐫𝐚𝐜𝐚 𝐛𝐚𝐫𝐭𝐞𝐫𝐨𝐰𝐚: @wydawnictwo.beya ] Kiedy tylko po raz pierwszy zobaczyłam okładkę tej książki, liczyłam na równie uroczą treść co jej wygląd zewnętrzny. Na te myśli nakierował mnie również sugerowany wiek, od którego można sięgnąć tę pozycję. Niestety, z czasem, kiedy zaczytywałam się w jej kolejnych stronach – mocno się rozczarowałam. Już od drugiego rozdziału, czułam, że nie polubię się z tą lekturą. Miałam wrażenie, że książka została napisana na szybko; wiele rzeczy było niedopracowanych, a fabuła działa się niesamowicie szybko. Kiedy na początku wszyscy się nie polubiły, tak na czterdziestej stronie główne bohaterki były już w sobie zakochane. Właściwie jest to dla mnie główny minus tej pozycji. Myślę, że zyskałaby ona dużo, gdyby cały jej tok nie został poprowadzony tak szybko i jednocześnie chaotycznie. Bohaterowie, według mnie, również pozostawiali wiele do życzenia – każdy z nich zmieniał decyzje co pięć stron. Nie mogłam zrozumieć, kto dla kogo jest przyjacielem, a kto wrogiem. Samo ich wykreowanie i pokazanie jak ciężko jest dopasować się do reszty zespołu nie przeszkadzało mi aż w tak dużym stopniu. Autorka podkreśliła jak ciężko jest być dziewczyną, która kocha futbol i do jak wielu poświęceń zdolna była Jack. W książce możemy spotkać się również z jej poczuciem winy, które w głównej mierze spowodowane jest przeprowadzką do innego miasta i zostawienie w innym połowy rodziny z przyjaciółmi. Sam styl pisania autorki był lekki, przez tempo rozgrywania się akcji miałam wrażenie, że książkę przeczytam na jednym posiedzeniu (czytałam ponad miesiąc, z wielkimi przerwami). Jeśli mam być szczera to uważam, że pióro Dahlii Adler skierowane jest głównie do młodszej, mniej doświadczonej w czytaniu, grupy odbiorców. Wydaję mi się, że na początek historii z czytaniem jej styl jest idealny. Niekoniecznie już ta książka i jej wielokrotne powiązania do cielesności. Największym plusem jaki zauważyłam w tej książce to research jaki autorka musiała zrobić o futbolu. Te wszystkie informacje, style gry i taktyki zostały świetnie wprowadzone w fabułę i pomimo, że nie interesuję się sportem, to one najbardziej mnie zaciekawiły i zachęciły do dalszej lektury.

Młodzieżówka opowiadająca o „zakazanej miłości” bo właśnie tak opisałabym początki zauroczenia Amber i Jack. Życie Amber przewraca się do góry nogami gdy do zespołu futbolistów dołącza nowy rozgrywający - Jack Walsh. Okazuje się jednak, że Jack to dziewczyna, przez co jej drużyna nie jest w stanie jej zaakceptować, pomimo ogromnych umiejętności jakie posiada. Historia, która pokazuje nam Dahlia Adler jest jedna z tych najsmutniejszych, patrząc poprzez pryzmat ogromnej homofobii i braku akceptacji wśród młodych osób. Docinki, które większość szkoły kierowała w stronę Jack były nie do zniesienia, przez co tak trudno było mi przebrnąć przez fabułę tej książki. Sam wątek romantyczny był nawet przyjemny, dostaliśmy happy end, na który byliśmy przygotowywani od pierwszych stron, ponieważ bohaterki bardzo szybko się w sobie zakochują i zaczynają „działać” w stronę związkową już praktycznie w pierwszych 50 stronach. Lecz wciąż nie tego się spodziewałam po tej pozycji. Pierwsza i najważniejsza rzecz, która mnie irytowała był sugerowany wiek lektury czyli +12. Absolutnie się z Tym nie zgadzam, nie jest to bajkowa powieść o miłości dla dzieci, lecz książka pełna wulgaryzmów i obelg na tle homofobicznym. Plusem na pewno jest końcowa puenta, finalnie bohaterki ujawniają się ze swoją orientacją i nie przejmują się obelgami w ich stronę, co może pokazać młodym ludziom, że nie mają się czego bać i mogą być sobą. Brakuje mi na pewno jakiegoś dodatkowego rozdziału z dalszymi losami bohaterek. Sam styl pisania autorki mnie nie urzekł, myślałam że będzie to krótka przyjemna książka, którą szybko przeczytam, lecz tak nie było. Mogę powiedzieć że przez nią wpadłam w ogromny zastój czytelniczy i czytałam ją prawie trzy tygodnie, przy okazji trochę się męcząc. Podsumowując, nie poleciłabym tej książki osobą młodszym niż 15 lat, poprzez trudny język występujący w tej książce. Na pewno jest do dobra pozycja dla fanów sportów, ponieważ tego mamy tutaj sporo i jest to opisane w naprawdę umiejętny sposób co ma się na plus dla samej autorki.

,,Amber i Jack. Miłość z boiska" Dahlia Adler ⭐️3/5 15 Na wstępie zacznę od tego, że zupełnie nie rozumiem oznaczenia tej książki jako 12 . Pojawia się w niej zdecydowanie zbyt wiele wulgaryzmów oraz scen, które stanowczo nie są odpowiednie dla młodszych osób. I przyznam, że wpłynęło to dość mocno na moją końcową ocenę.  Nie jestem fanką powieści queerowych, jednak postanowiłam dać tej książce szansę i niestety trochę się zawiodłam. Autorka według mnie w dobry sposób przedstawiła problemy, z jakimi na co dzień zmagają się osoby queer. Strach przed prześladowaniem, wykluczenie przez rówieśników i rodzinę, homofobia, a także stracenie szansy na karierę przez ujawnienie swojej orientacji lub tożsamości. Rówieśnicy Jack bez skrupułów dręczą ją za to, że jest futbolistką, która dodatkowo ma większe umiejętności niż reszta graczy. Z kolei Amber obawia się wyjawić swoją orientację, ponieważ wie, że wówczas nigdy nie zostanie kapitanką cheerleaderek. Nie może liczyć na pomoc rówieśników ani koleżanek z drużyny. Przyznam, że chwilami przykro się to czytało, dlatego że to nie jest tylko fikcja, a takie sytuacje są na początku dziennym szczególnie w Polsce. Takie sytuacje nie powinny mieć miejsca i każdy człowiek ma prawo do wyrażania swoich uczuć oraz do miłości. Polubiłam obie główne bohaterki, jednak cała ich relacja rozwijała się zbyt szybko, było sporo scen romantycznych, ale główne bohaterki mało ze sobą rozmawiały, szczególnie o swoich obawach i uczuciach. Niektóre sceny sprawiały, że miałam ochotę odłożyć książkę i nie czytać jej dalej. Podsumowując, pomysł był dobry, jednak wykonanie nie do końca sprostało moim oczekiwaniom. Największym błędem było sklasyfikowanie książki jako 12, ja sklasyfikowałabym ją jako 15. Szczerze nie wiem, czy polecić Wam tę książkę, na pewno daje do myślenia i pomaga przemyśleć swoje podejście do pewnych spraw, więc myślę, że chociażby z tego powodu warto ją przeczytać.

Książki dla młodzieży przesycone są treściami, które nie do końca są do nich adresowane. Prawdopodobnie ja i moje koleżanki chciałybyśmy uchodzić za dorosłe, ale nie oszukujmy się jeszcze trochę przed Nami, a jak mówi moja Mama - nie ma się do czego śpieszyć. Ale wracając do książek, tydzień temu za sprawą Wydawnictwa beYA wpadła mi w ręce jedna z nowości, a konkretnie Amber i Jack. Miłość z boiska - cóż, idealnie - póki co uwielbiam romanse, a już takie które są adresowane do mojej kategorii wiekowej kocham. Amber i Jack. Miłość z boiska to książka nie tylko o miłości, na co może wskazywać tytuł - to książka o silnych dziewczynach, a kiedyś kobietach. O ambicjach, dążeniu do doskonałości, realizacji marzeń, ale również o trudnych jakie towarzyszą młodości - zwłaszcza jak idzie się pod prąd mało wydeptaną ścieżką. Dahlia Adler opowiedziała na kartkach swojej książki historię Amber, która od zawsze marzyła o zostaniu kapitanką drużyny cheerleaderek. Wszystko było na dobrej drodze, aż zdarzył się wypadek w którym zginął kapitan drużyny footbolowej. Zapytacie, a co to ma do rzeczy - otóż ma, bo w tym momencie pojawia się Miłość, a konkretniej Jack Walsh. Dziewczyny (niech Was nie zwiedzie imię), która ma zastąpić zmarłego kapitana. Jak to bywa w romansach - początki nie są łatwe - Amber staje po stronie całej szkoły, która chce usunięcia Jack z pozycji kapitana, aż jak to w romansach często sie zdarza pojawia się między nimi uczucie. Książka nie jest długa, czyta się szybko - jest to dość przyjemna lektura na jesienne wieczory. Moja ocena to 3/5

Marzeniem Amber jest zostanie kapitanką drużyny cheerleaderek. Niestety zdarza się tragedia - w wypadku samochodowym ginie najlepszu futbolista w szkole. Ma zastąpić go Jack Walsh. Co w tym dziwnego? A to, że nowym kapitanem zespołu zostaje dziewczyna, która kocha futbol i jest gotowa na wszystko, aby grać. Amber staje początkowo po stronie szkoły i robi wszystko, żeby wykopać dziewczynę z tego stanowiska, jednak nieoczekiwanie się w niej zakochuje... ze wzajemnością! Książka, która zapowiadała się lekką historią YA, wcale się taka nie okazała. Jak to w przypadku autorki bywa, pokazuje nam ona wiele trudów młodości i problemów szkolnych z którymi trzeba się mierzyć. Książka jest bardzo cienka i można ją spokojnie przeczytać w jeden wieczór, a styl pisania autorki niesamowicie zrozumiały i przyjemny. Wczuwa się doskonale w rolę nastolatka. Bohaterki, które stworzyła to silne dziewczyny, każda jest pewna siebie, nastawiona na podążanie za swoim marzeniem. Tak wiele ich łączy, aż w końcu odkrywają w sobie także wzajemną miłość. Dodatkowo jest to przecież romans ze sportem w tle, a to wiąże się z niezastąpionymi emocjami, wieloma przyjaciółmi i specjalną zespołową więzią, którą uwielbiam. Podobało mi się także zachowanie Amber - nie do końca poszła za tłumem, umiała wyrazić swoje zdanie i swoje przekonania, chociaż były odmien. W Jack kocham jej determinację - marzę o takiej! Polecam Wam bardzo, jestem pewna, że znajdzie się wśród Was wielu fanów tej historii. Przyjemna, pouczająca, zabawna i słodka historia romantyczna obsadzona w liceum!

Dziewczyna z pomponami i futbolistka? Czy to ma szansę na powodzenie? Amber – popularna cheerleaderka z ambicjami by w przyszłym roku zostać kapitanką drużyny cheerleaderek. Obawia się, że jej plany mogłyby się posypać gdyby wszyscy poznali prawdę o niej i jej “idealnym” związku. Wszystko zaczyna się komplikować gdy w jej szkole pojawia się nowy rozgrywający w męskiej drużynie futbolowej - Jack Walsh, na nieszczęście Amber oraz reszty cheerleaderek i futbolistów okazuje się, że Jack jest dziewczyną. Amber jest zaintrygowana nową rozgrywającą, niestety wszyscy wokół niej są do niej negatywnie nastawieni. Jako jedyna zaczyna zbliżać się do Jack. Czy Amber mimo przeciwności wejdzie w relacje z nową rozgrywającą? Czy reszta szkoły odkryje prawdę o cheerleaderce? Jak wiele do zaryzykowania ma Amber? Książka jest typową młodzieżową powieścią queer, w której oprócz relacji miłosnej znajdziemy wiele wątków odkrywania siebie, swojej orientacji czy homofobii wśród młodych ludzi. Główna bohaterka obawia się coming out’u w swojej szkole. Boi się, że gdy rówieśnicy poznają prawdę o jej orientacji, zostanie ona wykluczona i straci szansę na przyszłą rolę kapitanki swojej drużyny, co sprawiłoby jednocześnie, że straciłaby szansę na studia. Większość książki skupia się na walce o marzenia bohaterów – walce by jednocześnie być sobą i robić to co się kocha. Książka napisana jest bardzo prostym i przyjemnym językiem. Jeżeli macie ochotę na przeczytanie queerowej młodzieżówki to serdecznie polecam, jest to idealna powieść na spokojny jesienny wieczór!

z_serca_do_ksiazek Amber zawsze marzyła o tym, by zostać kapitanką drużyny cheerleaderek. To dałoby jej przepustkę do zdobycia upragnionego stypendium i wybrania dobrej uczelni. Stara się jak może, by została doceniona, aż nagle zjawia się Jack Walsh i jej świat wywraca się do góry nogami... Jack poświęciła naprawdę sporo, by móc grać w szkolnej drużynie futbolowej. Dlatego też wraz z mamą przeprowadza się do Atherton, by tu zacząć swoją karierę. Jednak nie spodziewała się tak chłodnego przyjęcia ze strony futbolistów i cheerleaderek... Zmuszona jest do poproszenia o pomoc Amber, bo tylko ona może coś zmienić w nastawieniu obu drużyn. Od tej pory ich drogi się zejdą, a zwykła pomoc przerodzi w coś mocniejszego. Ale czy to uczucie powinno zaistnieć, szczególnie jeśli każda z dziewczyn ma tyle do stracenia? To była dobra książka. Może nie najlepsza, ale dobra. Historia początkowo średnio mnie zainteresowała, ale zawsze daję szansę książce i czytam ją do końca. I dobrze zrobiłam, bo nawet nie wiem kiedy, wciągnęłam się w akcję. A później już samo leciało z górki, czytałam strona za stroną i spodobało mi się to. Pomimo pierwszego złego wrażenia, będę dobrze wspominała "Amber i Jack. Miłość z boiska ".