Zakładnicy piekła (okładka  miękka, wyd. 05.2023)

Polecam<33

Polecam

Niestety nie miałam okazji zapoznania się z pierwszym tomem wspomnień Marcina Szymańskiego, a szkoda. Będę jednak miała na uwadze tę książkę i przy pierwszej sposobności zapewne przeczytam. Trafił do mnie tom drugi czyli Zakładnicy piekła. Niektórzy mogą się dziwić skąd wojna w Afganistanie, misja wojskowa, zjawiła się nagle w kręgu moich zainteresowań. Odpowiedź jest bardzo prosta. Akurat ten temat trochę mnie interesuje ponieważ odrobinę o nim wiem. Mój kuzyn brał udział w kilku misjach i wcale nie tak chętnie, jak mogło by się wydawać o nich opowiada. Stąd wzięła się moja ciekawość i prawdę mówiąc nawet ucieszyłam się z tej książki. Bo w końcu gdzie można się czegoś dowiedzieć, jak nie u źródła. Zakładnicy piekła to wspomnienia/dziennik pułkownika Marcina Szymańskiego. Nic w tej książce nie jest na pokaz. Nic nie jest podkoloryzowane, ani upiększone. Jak ma być pięknie, to tak jest to pokazane. Gdy mowa o czymś zgoła innym, odpychającym, trudnym, ciężkim to nie spodziewajcie się ubierania tego w ładne łaszki. To nie jest książka, która ma was zachęcać i pokazywać same plusy. Ona mówi prawdę jak faktycznie straszna jest służba wojskowa, zwłaszcza taka z dala od domu, taka w obcym kraju, w kraju trochę dzikim, w Afganistanie. Zakładnicy piekła opowiadają historię tych, którzy wrócili do Afganistanu. Jeśli komuś może wydać się to dziwne, to niech sięgnie po tę książkę, a ja na zachętę zamieszczam fragment wstępu do niej, który być może odrobinę wyjaśnia: „Mam wrażenie, że na pewnym etapie życia sam padłem ofiarą syndromu sztokholmskiego. Sprawcą mojej traumy nie był jednak człowiek: bandyta czy terrorysta. Syndrom połączył mnie w emocjonalnym związku ze złem o znacznie bardziej wyrafinowanej formie. Stałem się bowiem zakładnikiem piekła. Zostałem więźniem koszmaru, którego akcję los postanowił umieścić w dolinach u stóp Hindukuszu”. Przyznam, że po przeczytaniu tego cytatu i wstępu do książki sama poczułam się jak zakładnik, zakładnik Marcina Szymańskiego. Nie umiem oceniać takich książek, ale uważam, że jest dobra. Pokazuje konflikt z pozycji dowódcy oraz ciężką służbę, gdzie trzeba wykonywać rozkazy, z którymi nie zawsze się zgadzamy. Mamy okazję „zajrzeć” choć na chwilę do świata, do którego wstęp mają tylko nieliczni. Bo znamy temat, owszem, ale z przekazów w mediach, więc mocno okrojony. Pozycja napisana barwnie, bez patosu, rzeczowo i realistycznie. Świetnie pokazuje konflikt/wojnę NATO w Afganistanie i jest idealnie wyważonym balansem akcji i refleksji. Dla autora równie ważne okazało się życie codzienne, jak i (o ile nie ważniejsze) dbanie o siebie nawzajem, przyjaźń, ludzie na których można liczyć w każdej sytuacji. Mimo niezbyt lekkiego kalibru książkę czyta się zadziwiająco szybko, bo napisana jest lekko, przystępnym językiem i niestety ciągle ten temat, patrząc na naszych wschodnich sąsiadów nie traci na aktualności. Zakładników piekła polecam nie tylko znawcom i wielbicielom gatunku, ale każdemu, kto chce choć odrobinę poszerzyć swoje horyzonty. Dodatkowym smaczkiem są zamieszczone w książce fotografie (naprawdę sporo). To drugi tom zapowiadanej trylogii, więc czekam na tom trzeci, a w tak zwanym międzyczasie nadrobię pierwszy.

Książkę tę podobnie jak pierwszą część " Na sprzedanej wojnie" dosłownie pochłonęłam jedym tchem. Chwilami musiałam robić sobie przerwy aby ochłonąć gdyż napisana jest niebywale obrazowo i oddaje rzeczywistość taką jaka była naprawdę. Jest pełna refleksji, przeżyć, rozmyślań, bicia sie z myślami w przypadku trudnych decyzji, które zawsze podejmowane są z troską o współtowarzyszy . Nie znajdziecie w niej kłamu, ubierania sytuacji w piękne słówka, wywyższania się ponad innych z racji sprawowanej funkcji dowódcy a wręcz przeciwnie : całą prawdę" nie owijaną w bawełnę", przeplataną nie raz mocnymi słowami, a przy tym zobaczycie niebywałą więź z tubylcami, umiejętność dogadywania się z nimi, oraz z podwładnymi jak również niesamowitą umiejętność dowodzenia i podejmowania słusznych decyzji zgodnych z własnym sumieniem. Książka jest o trudnej tematyce wojny w Afganistanie, ale napisana bardzo przystępnym językiem i choć często są to naprawdę trudne sytuacje, to nie brakuje w relacjach również wyważonego humoru. Już sam tytuł jest niezwykle intrygujący i zachęca do zgłębienia tematu. Na wstępie dowiadujemy się o tym, że decyzję powrotu do tego "piekła" autor wiąże jakby z uzależnieniem- „Mam wrażenie, że na pewnym etapie życia sam padłem ofiarą syndromu sztokholmskiego. Sprawcą mojej traumy nie był jednak człowiek: bandyta czy terrorysta. Syndrom połączył mnie w emocjonalnym związku ze złem o znacznie bardziej wyrafinowanej formie. Stałem się bowiem zakładnikiem piekła. Zostałem więźniem koszmaru, którego akcję los postanowił umieścić w dolinach u stóp Hindukuszu”. Z całą świadomością mogę powiedzieć, że ja z kolei stałam się zakładnikiem Pułkownika Marcina Szymańskiego, a dokładnie jego wspaniałych książek i mam nadzieję, że na tej drugiej części się nie skończy.

Czytając tę książkę, czułam autentyczność i emocje, jakie towarzyszyły bohaterom. "Zakładnicy piekła" to lektura, która wprowadza w świat wojennych realiów, pełnych niebezpieczeństw i trudności, ale także pokazuje siłę ludzkiego ducha w obliczu tych wyzwań. Książka napisana przez osobę doświadczoną i zdecydowanie od pierwszych stron to czuć. Wciąga, szokuje i pokazuje wiele “smaczków”. Polecam!

https://www.instagram.com/p/CtOTTTwMKD_/?igshid=MmJiY2I4NDBkZg== https://www.instagram.com/kwadransnakawe 📖📖📖📖📖 ‌"Zakładnicy piekła" Marcin Szymański Już przy odbiorze przesyłki była bitwa między mną, a mężem kto pierwszy czyta - jest tak za każdym razem jak mamy nowe pozycje wydawnictwa Bellona, mają bardzo ciekawy wybór literatury i nie ukrywam, że to jedyne wydawnictwo u nas, gdzie mamy wspólną półkę albo musimy mieć dwa egzemplarze jakkolwiek absurdalnie to brzmi. Na moim koncie jak przeżycie to będzie kilka książek pisanych przez ludzi powiązanych z wojskiem - jeden jest ulubieńcem, drugi... Niekoniecznie. Jak będzie z pułkownikiem Marcinem Szymańskim? Za chwilę się przekonamy. Zaczynam od razu by dowiedzieć się czegokolwiek o nowej osobie w mojej biblioteczce: żołnierz z dwudziestopięcioletnim stażem służby, absolwent amerykańskiej uczelni wojskowej, oficer, misje poza granicami kraju między innymi w Afganistanie, kilkukrotnie odznaczony... Ilość wydanych książek? Dwie! Średnia ocena? 8.3/10 - jest nadzieja. "Zakładnicy piekła" dla mnie to emocjonalny rollercoaster, i nie wiem kto ma większy problem ja czy autor. Ja przeżywając tak książkę, czy Szymański, który sam miał wrażenie, że padł ofiarą syndromu sztokholmskiego. To nie historia na pokaz, poklask czy sprzedaż. To historia prawdziwego życia i doświadczeń w tle Afganistanu. Autor twierdzący, że jest więźniem piekła, które ma miejse w dolinach pod stopami Hindukuszu wzbudzi w nas fale nieodkrytych emocji jakich jeszcze nie znamy, zmusi nas do analizy ludzkiej psychiki i refleksji. Osobiście najbardziej doceniam realizm jaki jest przedstawiony przez autora, bez upiększania i lania wody, twarde życie za granicą bez pardonu, subtelne to tylko zdjęcia są w tej książce, choć one mnie rozłożyły na łopatki i zmusiły sięgnąć po chusteczki - cóż, jestem kobietą. Dziennik pułkownika to nie tylko suche fakty, a piękno przedstawione w postaci troski o drugiego człowieka, ciężkie doświadczenia, które pokazują też ludzkie odruchy i zmartwienia. Oczywiście znajdziemy kwestię konfliktu NATO, aczkolwiek przedstawione jest to w bardzo wyważony sposób i choć temat jest grubszego kalibru to bez wątpienia książkę wchłania się jednym tchem. Wniosek? Zostałam zakładnikiem twórczości Pułkownika Marcina Szymańskiego. Miłego dnia! 💕

Czytałam od pierwszych stron z zapartym tchem! Na samym początku autor przybliża nam w szybkim wstępie swoje początki w Armii. Książka wypełniona jest historiami ludzi, którzy towarzyszyli mu w Afganistanie oraz emocjami, z którymi musieli się oni mierzyć. Jest poruszająca i mocna! Jedno z najniebezpieczniejszych miejsc na świecie, w którym przyszło mu żyć! Ja mocno podziwiam to poświęcenie i wolę walki, pomocy i przetrwania. Idealna lektura dla każdego, a szczególnie dla osób, które interesuje wojna, wojska i współczesna historia i kultura. Polecam z całego serca.

Lektura warta przeczytania i mocno polecam sięgnięcie po nią. Poza autorskimi przeżyciami i realiami Afganistanu, które mamy tu pokazane jest wzbogacona również o wiele fotografii. To zawsze mocniej pozwala nam poznać i poczuć daną historię. Autor nie oszczędza sobie w słowach, aż czuć te emocje i autentyczność. Cenię sobie książki, gdzie ktoś dzieli się swoimi przeżyciami i zdradza smaczki i kulisy takich “tajnych” rzeczy i tutaj to dostałam. Zrobiła na mnie wrażenie i na pewno będę ją polecała dalej! Ma to coś!😀😍

Marcin Szymański w "Zakładnikach piekła" po raz kolejny udowadnia swoje pisarskie umiejętności. Pułkownik, który pokaże nam co, i jak w tym Afgańskim świecie i z czym przychodziło mu się mierzyć. Czytając ją, czułam się związana z bohaterami. Autentyczne opisy i emocje, do tego dużo fotografii, które pokażą nam realia tego miejsca. Książka podobała mi się i oceniam ją wysoko. Z radością sięgnę po poprzednią książkę autora na temat Afganistanu, ponieważ jeszcze nie miałam przyjemności jej czytać.

Uwielbiam książki Pana Marcina Szymańskiego i na tę bardzo mocno czekałam. Jak zawsze nie zawiodłam się! Historia pełna emocji! Autor pokazuje nam obraz wojny ze swojej perspektywy i czyta się ją naprawdę jednym tchem! Widać, że napisana jest przez specjalistę, którego to pasjonuje i który poświęca temu swoje życie. To od razu czuć. Dzięki temu książkę czyta się lekko, a autor porusza Ważne tematy w lekki sposób. Przekaz ułatwia też kwiecisty i barwny język, który tu mamy.