Raphael (okładka  miękka, wyd. 09.2021)

Ta książka to inny wymiar

Książka sztos!

Geneza Upadłych jest bardzo ciekawa. Treści zawarte w książce nie są dla wszystkich, więc trzeba się z tym liczyć. Postacie oraz ich przeszłość są interesujące, każdy jest inny, a jednak podobni. Romans w tej książce jest niespotykany, inny, powiedziałabym nawet, że dziwny, a napewno nie słodki. Jest to mroczny romans, zważając na zamiary głównej męskiej postaci. Bardzo polecam, nawet nie ze względu na romans, a wątek i ciekawe postacie! 📚bookstagram: @zaczytanyangel

Powieść rozpoczyna się prequelem „Upadli. Geneza”, który jest mocnym, kontrowersyjnym i budzącym przerażenie wejściem. Wprowadzeniem mającym na celu pomóc zrozumieć świat, w którym dorastali właśnie Upadli. Bractwo morderców dowodzone przez Gabriela. Niegdyś młodzi chłopcy, którym wmawiano, że są opętani. Żądni krwi i przemocy. To, co przeszli w świecie rządzonym przez kapłanów, ojców i przewodników, którzy jednak dalecy byli od chęci dobra i autentycznej pomocy, uczyniło z nich poniekąd bestie. Ludzi, dla których nie ma litości. W szczególności względem tych, którzy krzywdzą innych. Taki właśnie mroczny klimat, pełen bólu – fizycznego i psychicznego, przewija się w prequelu, który ponoć w oryginalne stanowił odrębną powieść. Nie wiem jak zareagowałabym dostając od autorki książkę ograniczoną do czegoś takiego. Wyzbytą dodatkowego wątku. Tymczasem genialnym posunięciem ze strony wydawnictwa Papierówka było połączenie wstępu z pełnowartościowym tomem o Raphaelu. I to właśnie na nim zamierzam się dzisiaj głównie skupić. Raphael to zabójca. Człowiek pochłonięty pewną obsesją. Jego mottem życiowym jest seks i śmierć. A najlepiej, kiedy jedno i drugie idą razem w parze. Poluje na swoje ofiary, a potem bez skrupułów je pożera. Nie jest to trudne, kiedy ma się tak kuszące ciało. Pewnego dnia Raphael zupełnie nieświadomy zmian, jakie zajdą w jego życiu, trafia w podziemia bostońskiego klubu erotycznego. To właśnie tam spotyka kobietę, która wstrząśnie posadami jego rzeczywistości. Maria jest jego zupełnym przeciwieństwem. Jego nadzieją na wybawienie. Jego wyzwaniem i czymś, co skutecznie wybija go z opracowanego rytmu. Nie może jej zranić, dlatego musi odpuścić. Ale co, jeśli pożądanie okaże się silniejsze niż rozum? Autorka stawia przed czytelnikiem głównego bohatera, którego z jednej strony trudno usprawiedliwiać. Wydaje się zepsuty, skrajnie kontrowersyjny. To człowiek, którego z pozoru dałoby się szybko ocenić. I nie byłaby to pochlebna opinia. Z drugiej strony nie tak łatwo go definiować. To, co przeszedł, wywarło na nim nieodwracane piętno. Demony przeszłości wciąż nie chcą odpuścić. Mataczą w jego teraźniejszości. W ten jego mroczny świat trafia Maria. Dobro i nadzieja. Obraz ukojenia na tle brutalności, jaką Raphael sobą reprezentuje. Jakże pięknie było obserwować jego stosunek do kobiety, która może go wybawić. Jego wewnętrzną walkę. A jednak to nie jest powieść, w której wszystko staje się takie oczywiste. Sporo tutaj odcieni szarości nadających całości wiarygodnego tonu. W powieści uczucia i emocje mieszają się z krwawym światem. To, co piękne i czyste funkcjonuje u boku scen jakże trudnych do akceptacji. Seksualna przemoc, pedofilia, autorka kolejny raz skrajnie nagina granice wytrzymałości. Stąd powieść na pewno nie należy do łagodnych. To porządny dark romance, który zasługuje na swoją kategorię bardziej, niż jakakolwiek inna książka. Czytelnicy o słabych nerwach, szukających romantycznych i znacznie łagodniejszych treści powinni ją sobie odpuścić. A jednak zarazem to dobrze napisana historia. Do końca nieprzewidywalna. Trzymająca w napięciu. Momentami obrzydliwa, a jednak wciągająca. Mająca to coś i stanowiąca dowód na to, że autorka sprawnie porusza się po literackich, brutalnych klimatach i potrafi na tą podróż zabrać czytelnika tak, by ukończył ją zadowolony. Czekam na kolejne tomy. http://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2021/10/raphael-tillie-cole-ksiazka-nie-dla.html

Gdyby ktoś mnie zapytał o czym jest Raphael, odpowiedziałabym bardzo krótko: o miłości tak czystej jak krystaliczna woda, potwornościach tak brutalnych jak tylko Tillie potrafi przekazać i pogodzeniu się z własnym losem. Kupiłam Raphaela pod wpływem impulsu, nawet nie przeczytałam opisu — wystarczyło nazwisko autorki. Za czytanie miałam się zabrać w wolnej chwili, ale ostatnio takich nie posiadam, więc za sprawą kolejnego impulsu zaczęłam czytać w nocy. I jak zaczęłam, tak przepadłam doszczętnie. Książkę rozpoczyna lekko ponad stustronicowe wprowadzenie — geneza całej serii „Upadli”. Jest to seria o siedmiu mężczyznach, którzy zostali nazwani przez swoich oprawców na cześć Świętych Archaniołów. Są mordercami z krwi i kości, których śmierć nakręca do życia — paradoks, nie? Pierwszy tom odkrywa karty Raphaela, mężczyzny o złotych oczach, który wiecznie nawleka na palec sznurek, by odciąć sobie na chwilę dopływ krwi. Jego fantazją jest duszenie. Chociaż nie, przepraszam, to nie fantazja, to chore, niewyobrażalnie silne, pielęgnowane od dziecka marzenie. Raphe jest popierdolony. Nie znam innego słowa, którym mogłabym go określić. Z resztą każdy z tych siedmiu mężczyzn taki jest. To, o czym marzą, jakie mają pragnienia, fetysze — jakkolwiek to nazwać — jest złe, popaprane, mrożące krew w żyłach i dla wielu zapewne zniechęcające. W końcu ileż można znieść tortur, bólu, chorych sekt i innego popapranego gówna, które wylewa się z każdej strony? O zgrozo, zabijcie mnie. Ja pragnę więcej. Maria jest… ucieleśnieniem najskrytszych pragnień Raphaela. Jej długie, grube, piękne blond włosy i porcelanowa, krucha szyja. W oczach Raphaela Maria jest doskonała. Sięga po nią, nie mając pojęcia, po co, skąd i jak się pojawiła. Nic nie ma znaczenia. Tylko ona. Przyszła zakonnica, nieskalana żadnym grzesznikiem, złamana przez życie i pełna cierpienia oraz ran. Wraz z Raphaelem tworzy coś doskonałego. Styl pisania Tille Cole jest wyborny, wspominałam już, że jest mistrzynią w opisywaniu cierpienia. Brutalność, jaką operuje z taką łatwością jest… no nie powiem, że urzekająca, bo wyjdę na wariatkę, ale może… uderzająca? Tak, to chyba dobre słowo. A czy do tego jest też doskonała w tworzeniu przepięknej, najczystszej w swojej postaci miłości? Och, kochani. Potrzymajcie jej piwo. Czy pośród tak posranej rzeczywistości może powstać coś tak doskonałego? Z dwóch odłamków zniszczonego szkła? Jezu Chryste! To było tak piękne, że brakuje mi słów. Relacja Raphaela i Marii… Raphe dla Marii, Marii dla Raphe… Na samą myśl rana w moim sercu się otwiera. Ja nigdy nie płaczę, serio, łzy występują u mnie tak rzadko, że praktycznie nie wiem, jak to jest mieć mokre policzki. A ta książka je ze mnie wycisnęła. W pewnej chwili, w pewnym etapie relacji Raphe i Marii ja pękłam na pół. To było niesamowite. Piękne, brutalne, tak cholernie wyjątkowe. Potrzebujecie więcej? Nie będę pisać, że to 10/10 bo to oczywiste. Jeśli lubicie ból i cierpienie połączone z pięknem miłości to wow, ta książka jest dla Was.

Kocham twórczość Tillie Cole i po jej powieści zawsze sięgam z ogromną przyjemnością, bo wiem, że będzie w nich moc! Teraz w moje ręce trafił pierwszy tom serii „Zabójcze cnoty” - „Raphael”. Pierwsze 120 stron to prequel „Upadłych: Geneza” i jest wprowadzeniem do tego wszystkiego. Przyznam się szczerze, że już w pierwszych stornach ta opowieść wywołała we mnie niemały szok i z moich ust padły jedynie słowa: „ja pierdziele, co to będzie za historia!”, zaczęłam się zagłębiać coraz bardziej i jedynie co mogę powiedzieć, to to, że w mojej głowie panował niezły chaos. Boże! Co za popierdzielona, ale genialna historia to nawet nie macie pojęcia! Prequel jest tak naprawdę pokazaniem nam, skąd wzięli się upadli, jak powstali, niby jest tu tak niewiele stron, ale autorka spuszcza na nas takie bomby, że jest to ciężkie do ogarnięcia. Uwierzcie mi, ja czytałam to z zapartym tchem i gęsią skórką. No ale przejdźmy może teraz do drugiej części lektury, którą jest „Raphael”. Gdy zaczęłam czytać tę historię, miałam ciarki na całym ciele i z każdą kolejną stroną miałam wrażenie, że włoski na ciele jeszcze bardziej stają mi dęba. Boże... każdy wie, że kocham popaprane i zdrowo popierdzielone historie, a ta zdecydowanie do nich należy. Czytałam ją z zapartym tchem, w pracy, w domu, w dosłownie każdej wolnej chwili, ba, nawet w nocy świecąc sobie latarką z telefonu. Nie mogłam się od niej oderwać ani na chwilę, a po skończeniu miałam w głowie tylko jedną wielką rozpierduchę. Jest to zdecydowanie opowieść dla osób 18+ i nie jest przeznaczona dla osób o słabych nerwach, bardzo dużo brutalności i naprawdę popapranych sytuacji, sprawiało, że czułam się zniesmaczona, ale w moim przypadku akurat jest to jak najbardziej na plus. Jestem tą książką po prostu zachwycona, wręcz jestem w niej zakochana i zaczynam się obawiać, że być może z moją głową jest coś nie tak. Chociaż nie, nie być może, a na pewno. (Żarcik oczywiście) Podczas czytania moja wyobraźnia zawsze pracuje na najwyższych obrotach i wszystko bardzo realnie sobie wyobrażam, a tu były takie sceny, które po prostu czytałam z otwartą buzią i zastanawiałam się tylko, co będzie dalej, czy cała książka będzie przesiąknięta taką brutalnością i mrokiem, otóż tak i dlatego ja daję jej za to 10/10, ponieważ przedstawiona tu opowieść bez wapienia jest inna niż większość, które dotychczas czytałam i na pewno teraz muszę wziąć po prostu coś lekkiego, aby po niej odetchnąć. Jeżeli szukacie opowieści nietuzinkowej, nieprzewidywalnej i brutalnej, z której na każdej stronie pojawia się ciężki do ogarnięcia mrok, ta opowieść skierowana jest właśnie do was. Nie jest to książka dla każdego, nie polecam jej dla osób o słabych nerwach i żołądku, ponieważ może się to dla nich źle skończyć. Ja jestem tą historią zachwycona i czekam na kolejne tomy tej serii, bo coś czuję, że akcja dopiero się rozkręci. Gorąco polecam! Paula https://girlsbookslovers.blogspot.com/2022/02/tillie-cole-raphael-sa-upadymi-bractwem.html

Tillie Cole to imię i nazwisko oznacza tylko jedno, czytana historia będzie mocna, ciężka i nieoczywista. Nie będzie dobra dla bardzo młodych, czy też wrażliwych czytelników. Jeśli nie znosisz przemocy, agresji, bardzo przeżywasz krzywdę w sferze seksualnej, wykorzystywanie dzieci, traumy przez takie wydarzenia spowodowane, to książki tej autorki nie będą dla Ciebie. Przeczytałam wiele książek, jedne są bardziej słodkie i cukierkowe, inne wręcz przeciwnie, a relacje między bohaterami były niezwykle pokręcone. Tillie Cole jest królową mrocznych powieści i skrzywdzonych bohaterów, których chcemy przytulić do serca i dać wsparcie. Nie każda jej powieść jest dla mnie taka sama, czy mieści się w konkretnej granicy mojej wytrzymałości, ale nie mogę nie sięgnąć po książkę, kiedy zostaje mi zaproponowana. O czym opowiada „Raphael”? Zanim zagłębimy się w poznanie tytułowych bohaterów i ich losów, autorka postanowiła napisać dla nas prequel, ukazał nam wydarzenia, z których następstwami musimy się zmierzyć. „Upadli. Geneza” budzi grozę i przerażenie, człowiek nie rodzi się zły, to wybory, których dokonuje, krzywdy, które zadaje prowadzą go w jedną, albo w drugą stronę. Upadli są bractwem morderców obecnie pod przywództwem Gabriela starają się walczyć z własnymi demonami. Trafiając pod opiekę kapłanów stali się bezlitośni, pełni gniewu, bólu, złamani i nie są już bezbronni. Potrafią się odgryźć, ukarać tych, którzy na to zasługują. Raphael jest mordercą i członkiem Upadłych, ma swoje upodobania i obsesje, które realizuje. Potrafi kusić, przyciąga do siebie niczego nieświadom swoje przyszłe ofiary. Jest myśliwym. Trafia do jednego z bostońskich klubów erotycznych, gdzie dostrzega pewną delikatną i piękną kobietę. Dla jej własnego bezpieczeństwa wie, że powinien trzymać się od niej z daleka, jeśli się złamie, ona ucierpi. Czy znajdzie w sobie tyle siły, aby ją odtrącić? Kim jest Maria i czy okaże się jego zgubą czy odkupieniem? „Raphael” jest książką kontrowersyjną, krwawą, pełną bólu fizycznego i tego psychicznego. Autorka ukazuje nam bestie, którą można łatwo i powierzchownie ocenić i przekreślić, jednak, jeśli podaży się dalej i pozna wszystkie sekrety, to wcale nie będzie łatwe ani oczywiste. Raphael jest człowiekiem, który nigdy nie miał lekko. Jego dzieciństwo i brzemię, które niósł było ciężkie, zbyt trudne, aby nieść je samotnie na barkach. To mroczny mężczyzna, który ma swoje własne fantazje, są mroczne, krwawe i są realizowane. Na jego drodze w formie kontrastu została postawiona Maria, piękna i krucha, nieskazitelna. Kim jest ta kobieta? Jaka jest jej historia? Tutaj z pewnością możecie się zaskoczyć, ale bohaterka w swoim krótkim życiu przeszła bardzo wiele. Jest dzielna i ma otwarty umysł, wszystko, czego chce to pomóc Rapahelowi i wskazać mu właściwą drogę. Czy będzie to miejsce u jej boku? Czy stanie się jedną z wielu ofiar Raphaela? Musicie przekonać się sami.

Pierwszy raz w życiu czytałam tak mocną i mroczną książkę. Owszem, zdarzało mi się wcześniej czytać kontrowersyjne historie i wtedy też myślałam, że nic nie jest w stanie mnie zaskoczyć. Ależ się myliłam! Tillie Cole skutecznie zasiała w mojej głowie spustoszenie, a „Raphael” wywołał tyle skrajnych emocji, że po jego przeczytaniu mogę tylko powiedzieć, że chce więcej… „Raphael” to pierwszy tom serii Zabójcze cnoty. Oprócz historii głównej, czyli właśnie Raphaela, ksiązka zawiera w sobie prequel tejże serii. Mamy tutaj genezę Upadłych, z której dość dokładnie dowiadujemy się kim oni tak naprawdę są, co przeżyli i dlaczego robią to co robią. Jest ich siedmioro, dlatego szczerze mam nadzieję, że autorka stworzy dla każdego z nich osobną historię i to jak najszybciej :) Powiem jedno, to co przeczytałam w pierwszej części tej książki, nieraz zmroziło mi krew w żyłach, wprawiło w totalne zniesmaczenie, a nawet i niektóre sytuacje czytałam na wdechu, otwierając oczy coraz szerzej z niedowierzania… Mocne sceny, przemoc fizyczna, przemoc seksualna, pedofilia, znęcanie – to tylko zalążek tego co tutaj dostaniecie. Dlatego ta książka naprawdę jest kierowana dla osób, które lubią takie porąbane i mocne powieści. Nad tą historią nie ma ani grama słońca. Wszystko co tu się dzieje wywołuje w czytelniku całą gamę emocji, a przy czytaniu atmosfera w pokoju robi się tak mroczna i gęsta, że na plecach nie raz pojawią nam się ciarki… Raphael to jeden z Upadłych, bezlitosny morderca, który swoje ofiary traktuje w określony sposób. W ogóle każdy z członków tego bractwa, ma swoje „preferencje” jeśli chodzi o zabijanie, dlatego każdy z nich jest na swój sposób wyjątkowy. Autorka w genialny sposób wykreowała każdego z bohaterów i ja już nie mogę się doczekać, aby poznać każdego z nich jeszcze dogłębniej. W przypadku Raphaela, jestem urzeczona tym, jak Tillie potrafiła poprowadzić całą jego postać, te jego obsesje dosłownie mroziły mi krew w żyłach, a jego nieobliczalność, tak naprawdę nie pozwoliła mi w żaden sposób przewidzieć, co wydarzy się na następnej stronie. W momencie, gdy w jego życiu pojawiła się Maria, książka już tak mnie pochłonęła, że przez cały dzień nie byłam w stanie skupić się na niczym innym poza czytaniem. Co tu się wyprawiało! Z zapartym tchem pochłaniałam każdą stronę. I choć całość historii wraz z genezą ma 470 stron, tak im bliżej końca tym coraz mniej chciałam ją kończyć i odczuwałam coraz większą chęć aby czytać ją ponownie! Ależ to była uzależniająca od siebie historia, do dzisiaj o niej myślę i z głowy mi wyjść nie może ;) Jeśli lubicie mroczne historie, gdzie psychopaci i mordercy grają pierwsze skrzypce, a wszystko co się w nich dzieje, wywołuje ciarki na plecach, a poziom „popaprania” jest ogromnie wysoki, to ja Wam gorąco polecam książkę Tillie Cole „Raphael”.

Dark pełną gębą. To w skrócie. Nie miałam okazji czytać jeszcze nic spod pióra Tille Cole. Jednak słyszałam naprawdę dobre opinie o jej piórze. Więc gdy na rynku pojawił się Raphael, w dodatku to początek nowej serii — bez zastanowienia się sięgnęłam po tę pozycję. Oczekiwałam od niej sporo i się nie zawiodłam. " Pokora uleczy pychę. Miłość uleczy zazdrość. Umiarkowanie uleczy łakomstwo. Czystość uleczy nieczystość. Cierpliwość uleczy gniew. Hojność uleczy chciwość. Gorliwość i pracowitość uleczą lenistwo. Raphael jest pierwszym tomem serii " Zabójcze cnoty" zawiera w sobie również Prequel , który naprawdę bardzo dużo wyjaśnia. To właśnie dzięki niemu możemy lepiej poznać przeszłość naszych głównych bohaterów. Możemy śledzić ich losy oraz sytuację, w której się znaleźli. To właśnie w prequelu " Geneza" poznajemy pozostałych sześciu braci, który już wtedy pokazał mi , na co tak naprawdę stać autorkę. Był brutalny do granic możliwości i obrzydliwy. Więc nie jest to książka dla ludzi o słabym żołądku, serio. Cała książka, nie tylko prequel jest pełna mroku, przemocy na tle seksualnym. Jest to czysty, ciężki dark, a cała seria jest oparta na idei siedmiu grzechów i cnót głównych, wykorzystując model przeciwieństw, według, którego każda cnota działa jak lekarstwo, bądź remedium na odpowiadający jej grzech. "Raphael- księga pierwsza serii Zabójcze cnoty- zgłębia ideę czystości jako lekarstwo na nieczystość." Raphael to ciężka postać, wywołująca masę sprzecznych emocji — w końcu był mordercą. Jednak jego przeszłość sprawiała,że było mi go żal. Nie należał do ludzi dobrych. Wraz ze swoimi braćmi stworzył armię Upadłych. Pragnie zabijać, łaknie śmierci, która dla niego jest niczym tlen. Jednak pewnego dnia poznaje Marię- idealną ofiarę i zrobi wszystko, by ją zdobyć. Okazuję się ,że ta delikatna kobieta jest czymś, czego zagubiony Raphael potrzebuje... Tak jak wspomniałam, było to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki i już wiem,że nie ostatnie. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom Zabójczych cnót. Choć muszę przyznać,że nie była to łatwa i przyjemna książka. W niektórych momentach nawet ja, oporna na niektóre rzeczy, zamykałam oczy, wykrzywiając buzię. Była wstrząsająca, mroczna, brutalna, nietuzinkowa, nieprzewidywalna i okropnie wciągająca. Czasami męcząca psychicznie, więc musiałam robić przerwy, ale nadal była bardzo dobra. Ten klimat, motyw sekty, ta fabuła — jestem pod ogromnym wrażeniem. Ta książka to najczystsze zło, najmocniejszy i najmroczniejszy Dark, jaki miałam okazję czytać. Tu ból, śmierć i ciemność wylewa się z każdej kolejnej strony. Jestem oczarowana tą książką, a jednocześnie przeraża. Przerażona nie tylko tym, co tu zastałam, ale tym, co jeszcze przede mną. Muszę koniecznie nadrobić inne książki autorki. Ja z czystym sercem polecam. !

Tillie Cole należy do autorek, po które książki sięgam chętnie. Kiedy pojawił się “Raphael” nie miałam wątpliwości, że będę chciała tę książkę przeczytać. Tak, ta historia nie jest dla wszystkich, ale dla takich, którzy potrafią z ciemności wyciągać światło, którzy starają się dostrzec w ludziach dobro i potrafią w jakiś sposób zrozumieć działania bohaterów i to jaki wpływ miała na nich przeszłość. Poznajemy tu siedmiu mężczyzn, którzy zostali nazwani na cześć Archaniołów. Mężczyzn, którzy jako dzieci byli torturowani i doświadczali niewyobrażalnego bólu. Mężczyzn, którzy jako dzieci nie otrzymali właściwej pomocy i stali się zabójcami, pozbawionymi uczuć i współczucia. Kierowała nimi żądza krwi. Jednym z nich jest Raphael, który uwodził nikczemne kobiety. Swoje ofiary dusi. Jednak wciąż czeka na tę właściwą, dzięki której spełni swoją fantazję. I wtedy na jego drodze pojawia się Maria, jak anioł o długich blond włosach. Włosach, które chętnie chciałby zacisnąć na jej gardle. Kiedy zobaczyłam ostrzeżenie na tyle okładki, pomyślałam, że i moje granice zostaną przekroczone. Jednak nie, chociaż nie ukrywam, że to mocna książka. Mocna pod względem ukazania kościoła jako fanatyzmu w najbardziej okrutnej postaci i rzeczy, których dopuszczali się ludzie, którzy powinni być wsparciem i drogowskazem, a tak naprawdę okazali się katami. Tillie Cole kolejny raz pokazuje, że w powieściach dark również potrafi się odnaleźć. Tu jest duży ładunek emocjonalny. Nie brak okrucieństwa, niebezpieczeństwa i cierpienia. To co jest dla mnie wyznacznikiem dobrej książki, to oprócz emocji również złożoność postaci, to, że nie są prości, że aby lepiej ich zrozumieć trzeba się postarać. I taki jest Raphael, z jednej strony to zabójca, ale im lepiej go poznajemy, szczególnie w relacjach z Marią, można dostrzec też jego kruchość. Z kolei główna bohaterka, pomimo swojej delikatności, to silna kobieta, która również doświadczyła ogrom bólu Jednak nie tylko oni wybijają się w tej powieści, lecz również Gabriel, dzięki któremu poznajemy początek historii. “Raphael” to powieść pełna mroku, ale w tym wszystkim znajduje się miejsce na przyjaźń, miłość i poświęcenie. To również historia pokazująca, że w każdej brzydocie można znaleźć piękno; że zasługujemy na kogoś, kto pokaże nam naszą wartość i przywróci wiarę w to, że każda dusza zasługuje na miłość, a szczególnie te, które zaznały najwięcej bólu.