Rak i dziewczyna. Jak ułożyłam sobie życie z nowotworem (okładka  miękka, wyd. 09.2023)

Siła, spokój, nadzieja i poczucie humoru na każdej stronie. Fantastyczna

Warto

" [...] Wstaniesz, pójdziesz i pobiegniesz. A jak się przewrócisz, to się podniesiesz i pobiegniesz dalej. [...]" Książkę "Rak i dziewczyna. Jak ułożyłam sobie życie z rakiem" Jagny Kaczanowskiej powinien przeczytać każdy czytelnik. Autorka w prosty i logiczny sposób opowiada o tym, co czuła dowiadując się o tym, że zachorowała na raka. Razem z nią przechodzimy każdy jej etap pokonywania choroby. W międzyczasie możemy przeczytać wywiady z innymi chorymi i medycznymi specjalistami. Czytając wspomnienia Jagny Kaczanowskiej, zaczęłam się zastanawiać, jakby to było, gdybym to ja zachorowała. Czy moja rodzina zaakceptowałaby mnie łysą? Czy poradziliby sobie z moimi humorami i złymi nastrojami? Ta książka zmusza czytelnika do głębokiej refleksji. Z tą chorobą żyje się do końca życia. Nawet po zwycięstwie trzeba być czujnym, ponieważ może powrócić za rok, dwa, a nawet i po 10 latach. Szkoda, że pacjentów po 5 latach remisji traktuje się jak ozdrowieńców i nie robi się darmowych badań. Moim zdaniem do końca życia takie osoby powinny być monitorowane przynajmniej raz do roku. Podziwiam autorkę za jej odwagę podzielenia się z nami swoją historią. Dzięki niej wiem, jak powinno się traktować osoby chore na raka. Dużo chorych na tę chorobę boi się o niej opowiadać, ponieważ od razu zostają zaszufladkowani. A to poważny błąd zdrowych ludzi. Przy tej chorobie można się przekonać, kto jest prawdziwym przyjacielem, a kogo niestety nie można zaliczyć do tego grona. Chory potrzebuje oparcia, nawet gdy mówi, że tak nie jest. Autorka zwróciła również uwagę na jeszcze jedną kwestię. Najbliższa osoba, która zajmuje się chorą osobą, powinna chodzić do psychologa lub psychiatry. Dlaczego? Po odpowiedź odsyłam do tej książki. Rak, to przewlekła choroba, z którą trzeba walczyć i się nie poddawać. Pamiętajcie, nadzieja umiera ostatnia. Z tą chorobą nie warto chodzić do szarlatanów, którzy twierdzą, że szamańską metodą wyleczą z raka. Ci, co uwierzyli i przestali się leczyć tradycyjnymi metodami niestety są już po drugiej stronie. Można śmiało zadać retoryczne pytanie: czy warto było? Rak może przytrafić się każdemu z nas. W mojej rodzinie kilka osób przegrało nierówną walkę z tą straszną chorobą. Pamiętam, jak moja śp. ciocia mówiła, że po chemii ma mocniejsze włosy. Ciekawe, czy autorka może to potwierdzić. Jeżeli nie podoba wam się leczenie, które proponuje lekarz, to zmieńcie go na innego. Macie do tego prawo. Pamiętajcie, życie jest tylko jedno. Nie warto z niego rezygnować. Z książką "Rak i dziewczyna. Jak ułożyłam sobie życie z rakiem" pośmiejecie się i oczywiście popłaczecie. Czego życzę autorce Jagnie Kaczanowskiej siły, wytrwałości i spełnienia wszystkich marzeń. Na koniec zostawiam was ze słowami księdza Jana Twardowskiego. Warto je sobie zakodować w sercu. "Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą zostaną po nich buty i telefon głuchy..." Z czystym sercem polecam książkę Jagny Kaczanowskiej "Rak i dziewczyna. Jak ułożyłam sobie życie z rakiem". Zachęcam wszystkie kobiety do badań. Coroczne badania (cytologia, mammografia) mogą uratować wasze życie. Kiedy ostatnio się badałyście? Czy badacie się regularnie?

Bardzo chciałam tę książkę przeczytać ale też niesamowicie sie jej bałam, bałam się, że czytając zacznę przywoływać i podsycać podświadomie swoj strach, ale przywołała coś zupełnie innego. W pewien sposób mnie uspokoiła, pozwoliła zrozumieć, że trzeba zmienić podejście do tej choroby, pozwoliła chociaż w małym stopniu zrozumieć co czuła osoba z mojego bliskiego otoczenia kiedy przechodziła kurację. Oczywiście są momenty, które wywołały łzy, ale ta opowieść okazała się w moim odczuciu w pewnym sensie opowieścią pozytywna, bo zmieniła moje podejście. Polecam każdemu.

Guz, nowotwór, rak to słowa, których nikt nie chce usłyszeć w gabinecie lekarskim. Jednak słyszymy je co raz częściej. Dostęp do lepszej opieki zdrowotnej, nowoczesnego leczenia i leków sprawił, że żyjemy dłużej. Jednocześnie rozwój cywilizacyjny, duże tempo życia i stres sprawia, że na nowotwory choruje co raz więcej ludzi i to w co raz młodszym wieku. W książce "Rak i dziewczyna. Jak ułożyłam sobie życie z rakiem" Jagna Kaczanowska oswaja temat leczenia onkologicznego i opisuje swoją onkopodróż. Autorka swojego raka piersi znalazła sama. W tej książce opisuje nam swoje życie od momentu diagnozy po "zakończenie" leczenia onkologicznego. Razem z nią przechodzimy wszystkie etapy: od diagnostyki, po chemię, mastektomię oraz rekonstrukcję piersi. Opowieść autorki uzupełniona jest rozmowami z ekspertami tj. onkolożką, psychoonkolożką, chirurgiem, ale także byłymi pacjentami i członkami ich rodzin. Jagna Kaczanowska jest młodą, aktywną zawodowo kobietą, matką, partnerką, córką. Jest przekonana, że przed nią jeszcze wiele lat życia, ale ten obraz burzy diagnoza nowotworu piersi. Autorka oprócz opisu procesu diagnostyki i leczenia obnaża przed czytelnikami własne emocje, przemyślenia, które jej towarzyszyły podczas tej drogi. Książka jest autentyczna, nic tu nie jest podkoloryzowane, na pokaz. "Rak i dziewczyna. Jak ułożyłam sobie życie z rakiem" jest swego rodzaju dziennikiem autorki. Książka jest nacechowana emocjami i to bardzo skrajnymi od rozpaczy po radość. Dzięki tym emocjom mamy wrażenie, że uczestniczymy razem z Jagną w całym procesie diagnostyki i leczenia, że nie jesteśmy tylko biernymi obserwatorami, ale uczestnikami tego procesu. W książce widać charakter autorki, jej dociekliwość i dziennikarski zawód. Mamy tu podanych wiele przypisów. Przytoczone są opinie, tezy czy zacytowane fragmenty z innych źródeł, które odnoszą się do sytuacji bohaterki czy innych pacjentów onkologicznych. To sprawia, że uzmysławiamy sobie, że reakcje, myśli, samopoczucie autorki nie są odosobnione, ale tak myśli, czuje i zachowuje się wiele chorych onkologicznych. Te przypisy dają nam lepszy i szerszy obraz pacjenta z ta ciężką chorobą i pozwalają go lepiej zrozumieć. Na uwagę zasługuje również okładka tej książki, która jest bardzo sugestywna. Mała postać kobiety uwięziona między szczypcami raka, pokazuje ile siły i determinacji musi włożyć chory, by te szczypce się nie zamknęły. Zielone tło okładki z pewnością nie jest przypadkowe, ponieważ zielony jest kolorem nadziei której potrzeba chorym by wygrać tą walkę. "Rak i dziewczyna" to książka trudna, smutna, ale jednocześnie dająca nadzieję. Nadzieję na to, że diagnoza nie jest wyrokiem, ale etapem, który nas kształtuje. A życie z rakiem czy po leczeniu onkologicznym może być również szczęśliwe, a nawet szczęśliwsze niż przed diagnozą. Czytając tą pozycję można zauważyć jak wiele jest jeszcze do poprawienia w naszej opiece zdrowotnej. Widać to już na etapie przekazania diagnozy. Autorka usłyszała ją przez telefon informujący o konieczności dopłaty za badanie. Ta sytuacja pokazuje jak bardzo w Polsce kuleje pomoc psychologiczna i jak często brakuje empatii i indywidualnego podejścia. Nie zawsze jest to wina samych lekarzy czy pracowników medycznych ale systemu, w który jesteśmy wtłoczeni. Lekarz ma w gabinecie na wizytę z pacjentem określony czas, którego często brakuje na ludzką rozmowę, zapytanie o samopoczucie, rozwianie wątpliwości czy obaw. Pokazane są również absurdy NFZu dotyczące finansowania leczenia i kwalifikacji do nowoczesnych terapii. Pokazują, że często by dostać odpowiednie leczenie musimy sami o nie zawalczyć. Książka Pani Jagny Kaczanowskiej to pozycja, którą powinien przeczytać każdy. Zarówno osoby, które przebyły już swoją onkopodróż, które są w jej trakcie, ale również osoby zdrowe. Ta książka niesie za sobą przesłanie i brutalnie uświadamia nam, że powinniśmy bardziej cenić swoje życie, nie odkładać marzeń i planów na później, bo nigdy nie wiadomo kiedy może się ono zakończyć bądź diametralnie zmienić.

Autorka książki jest psychologiem i dziennikarką miesięcznika „Twój Styl”, współpracuje również z czasopismami “Sens” i “Zwierciadło”. Wspólnie z Justyną Bednarek napisała trzy tomy uwielbianej przez czytelników serii „Ogród Zuzanny” oraz powieści „Okruchy dobra”, „Galopem po szczęście” i „Gorsza siostra”. Jest ona również współautorką popularnego podcastu „Dialogi waginy i penisa” (wraz z Andrzejem Gryżewskim i Beatą Biały). W 2021 roku zdiagnozowano u niej raka piersi. To właśnie swoimi przeżyciami i przemyśleniami z okresu diagnostyki, leczenia i rekonstrukcji piersi podzieliła się z czytelnikami w swojej najnowszej książce - „Rak i dziewczyna. Jak ułożyłam sobie życie z rakiem”. Książka jest bardzo emocjonalna, do głębi poruszająca, niezwykle wzruszająca. Spisane wspomnienia o walce z potencjalnie śmiertelną chorobą młodej kobiety, matki dwójki małych dzieci, aktywnej zawodowo, ambitnej i z wieloma pasjami - uwierzcie mi, nie należy do łatwych lektur. Przechodzimy razem z Panią Jagną przez okres oczekiwania na ostateczną diagnozę, indywidualne dobranie metody leczenia, bardzo uciążliwy proces terapeutyczny (chemioterapia, mastektomia, rekonstrukcja piersi, pojawiające się komplikacje),aż do zakończenia całego procesu powrotu do zdrowia. Koniec leczenia nie jest jednak 100% wyznacznikiem pozbycia się komórek rakowych z organizmu. Przed bohaterką lata kontroli i niepewności, czy nie doszło do wznowy lub przerzutów. Autorka w swoich wspomnieniach opisała ten jakże trudny dla niej okres walki bez zbędnego dramatyzowania. Niemniej jednak w każdym zdaniu wyczuwało się jej emocje, obawy o to, co przyniesie przyszłość oraz strach przed niepowodzeniem leczenia. Mimo poważnej tematyki książka napisana jest lekkim piórem, Pani Jagna uraczyła czytelników również sporą dawką humoru i optymizmu. Ja odebrałam spisaną historię walki z rakiem bardzo emocjonalnie, niejednokrotnie potrzebowałam kilku chwil przerwy w czytaniu, aby ochłonąć od natłoku przygnębiających myśli. Cały czas pulsowała mi w głowie myśl, jak ja bym się zachowywała będąc na miejscu autorki? Czy podeszłabym do procesu leczenia, tak jak ona, zadaniowo i odważnie? Trudno gdybać, kiedy na własnej skórze nie przeżyło się tak trudnych chwil... Dla mnie Jagna Kaczanowska jest bohaterką przez duże B. Cały czas choroby była aktywna, nie zrezygnowała podczas procesu leczenia z pracy zawodowej, nie krępowała się mówić o chorobie, chociaż jednocześnie się z nią nie afiszowała. Nie wstydziła się zmian w wyglądzie, utraty włosów. Przyznam się, przeraziły mnie statystyki mówiące ilości aktualnie chorych onkologicznie pacjentów i przewidywanej liczbie zachorowań na raka w najbliższych latach. Chociaż, tak naprawdę nie powinnam się dziwić tym analizom, obecnie chyba nie ma takiej rodziny, która nie zetknęła by się z problemem choroby nowotworowej. Rozmowa z psychoonkologiem, udostępniona na kartach książki, uświadamia, że choroba nowotworowa tak naprawdę dotyka całej rodziny chorego, nie tylko osoby z komórkami rakowymi w organizmie. Często diagnoza onkologiczna przewartościowuje priorytety wszystkich członków rodziny. Zaczynamy dopiero wtedy doceniać każdą podarowaną nam chwilę z bliskimi, nie odkładamy niczego na później, realizujemy, o ile jest to możliwe, marzenia. Jagna Kaczanowska wielokrotnie podkreślała w swojej książce bardzo szybki postęp medycyny w walce z chorobami onkologicznymi oraz coraz lepszą skuteczność stosowanych obecnie terapii. Dlatego tak ważne jest, aby z chwilą zauważenia niepokojących objawów i zmian w organizmie, niezwłocznie zgłaszać się do lekarza. Pamiętajmy również o badaniach profilaktycznych, wczesne wykrycie nowotworu może być dla nas gwarancją całkowitego wyleczenia. Plusem książki są przeprowadzone rozmowy z lekarzami, psychoonkologiem, innymi pacjentami ze zdiagnozowanym nowotworem. Są one doskonałym źródłem wiedzy o nowoczesnych terapiach, ale i również skarbnicą ważnych rad i wskazówek dla chorego i jego rodziny. Przeczytajcie. Warto. I trzeba.

,,Choroba jest nocną stroną życia, naszym bardziej uciążliwym obywatelstwem. Od dnia narodzin każdy z nas posiada bowiem jakby dwa paszporty-przynależy zarówno do świata zdrowych, jak i do świata chorych. I choć wszyscy wolimy przyznawać się do lepszego z tych światów, prędzej czy później, chociażby na krótko, musimy uznać również nasz związek z tym drugim” .S. Sontag Sięganie po książki napisane życiem bywa konfundujące, ale i niezwykle wzbogacające wewnętrznie. Pozwala oswoić wiele zagadnień tabuizowanych w debacie publicznej, w rodzinach, spychanych w odmęty podświadomości. Pewnie dlatego tak chętnie się z nimi konfrontuję. Jagnę Kaczanowską wielu z Was z pewnością kojarzy z cyklu ,,Ogród Zuzanny". Jest psycholożką i dziennikarką pracującą dla miesięcznika ,,Twój Styl". ,,Rak i dziewczyna” opowiada o doświadczeniu choroby-nowotworu piersi; w tym każdym z etapów leczenia i radzenia sobie z druzgocącą diagnozą. Autorka/matka/kobieta/partnerka/córka opisuje stany emocjonalne towarzyszące jej w trakcie hospitalizacji w pandemicznej rzeczywistości. Werbalizuje o nieudolnej Ochronie Zdrowia, ale i wyjątkowości osób z tej trudnej drogi, które połączyła nić doświadczeń. Podpiera wspomnienia między innymi antropologią, meandrami psychiki ludzkiej, przygniatającymi statystykami, wypowiedziami:, chirurga, onkologa, psychologa, psychoonkolożki. Spore wrażenie zrobiły na mnie rozmowy z ludźmi, którzy również zmagali się z rakiem. Nie brakuje literatury fachowej,z której można czerpać ogrom wiedzy o leczeniu, wsparciu najbliższych- co bardzo cieszyło. Jagna Kaczanowska dzieli się przeżyciami w bardzo lekki, przystępny i po wielokroć humorystyczny sposób. Jest tu scena złoto z ,,cichym gwałcicielem".W mojej ocenie ten ton ma za zadanie pudrować, oswoić rzeczywistość. Sprawić, że będzie bardziej strawna. Referuje, że ta choroba przewlekła trawi całą podstawową komórkę społeczną, z czym się oczywiście zgadzam. Ujmuje mnie siła, feria uczuć, którymi się podzieliła i walka postaci oraz znalezienie plusów granicznej sytuacji. Mowa między innymi o czerpaniu garściami z każdego darowanego poranka. Sporo o kobiecości w zderzeniu z ,,utratą". Rzecz intertekstualna, bogata w konteksty, miejsca wsparcia i różnorakie badania dotyczące przyspieszonego protokołu odchodzenia. Spore wrażenie zrobiły też wplecione ciekawostki, relacje międzyludzkie, wertowanie intymnych momentów z jestestwa postaci i wstawki o zrekonstruowanej codzienności. Nie wiedziałam wcześniej o kalkulatorach, które w przybliżeniu potrafią określić ile statystycznie osobom z nowotworami pozostało czasu na tym łez padole. Nie miałam świadomości, że ,,(...) przewlekły stres jest wyzwalaczem dla raka". Jagna Kaczanowska zaangażowała w pełni moją uwagę. Wiele nauczyła, zostawiła z refleksjami. Zaplecze źródłowe robi ogromne wrażenie. To bardzo duża dawka merytorycznej wiedzy podana w ludzki, przystępny sposób, poruszający po krańce palców.,,Przeciwności losu są niczym bęben, w którym wciąż się obracamy jak kamień. Możemy wyjść z niego poobijani, ale bez kantów i bardziej wartościowi. Przygotowuje nas to do większych wyzwań i pełniejszego życia. Wszystkie koszmary stają się błogosławieństwami w wielkim procesie życia(...)”

Miesiącem świadomości o raku piersi jest październik. Czyli już zaraz. To miesiąc, który od wielu lat przypomina, że rak piersi jest najczęstszym nowotworem. Ale rak to nie wyrok. To nie śmierć. To bardziej przeszkoda do zmiany stylu życia i jest to walka. Ta walka może potrwać, ale warto walczyć o zdrowie. Ale to wie każdy. Niestety czasami szukamy przyczyny dlaczego to ja? Przecież jest aktywność fizyczna, zdrowe odżywianie, człowiek jest dobrą osobą, pomaga się innym, a jednak... Autorka książki "Rak i dziewczyna" Jagna Kaczanowska jest właśnie taką osobą. Aktywność, odżywianie i jej charakter powinny sprawić, że to co złe powinno ją omijać. Ale rak nie wybiera. Może zachorować każdy. Potwierdzam to, pracując w miejscu, gdzie widzę, że różne osoby chorują. Nie ma jednej konkretnej grupy. Jagna opisuje w tej książce jak się dowiedziała i jak przebiegało leczenie. Wszystko w czasie covidu, więc każda jedna rzecz, każda wizyta u lekarza, w szpitalu to był inny wymiar. Ale podjęła tą walkę i mam nadzieję, że na tą chwilę nie ma problemów zdrowotnych. To co mi się podoba w książce, to to, że Autorka nie koloryzuje, nie wymyśla jakiś dziwnych psychologicznych, mistycznych rzeczy, że pomaga jej jakieś jedzenie, otoczenie czy też rzeczy typu magiczne kule. Ona pokazuje jak jest, jaką ma mieć operację, jaką chemię przyjmie, jak się czuje bez włosów i przede wszystkim co się dzieje w jej głowie. Na początku książki pisze ona - "Niezwykła jest nasza zdolność do nieprzyjmowania do wiadomości faktu, że świat nie jest sprawiedliwy. I że złe rzeczy przydarzają się także dobrym ludziom. To zrozumiałe, zdrowe i naturalne, że nie chcemy w to uwierzyć." Trudno jej uwierzyć, że to ona zachorowała, ale nie można temu zapobiec i ona to wie. Musi walczyć i chodzić po lekarzach. Każdy wie jakie skutki są po przyjęciu chemii, w wielu filmach czy też serialach to widzimy. Ale co innego to zobaczyć w fikcji, a co innego jak ktoś to sam przechodzi. Dlatego też wielkie brawa i słowa uznania dla Jagny. Bardzo fajnie, że nie jest to książka, typowo opisująca jej walkę, ale również wywiady z onkolożką, chirurgiem, terapeutką. To baza wiedzy i przede wszystkim poznanie człowieka, a nie kogoś kto jest chory. Podoba mi się to, co autorka pisze chociażby w kwestii tego jak inni powinni się zachowywać. Nie żal, ale wsparcie, rozmowa, wyjście do restauracji. Przy okazji dowiadujemy się kilku rzeczy o Jagnie. Kocha zwierzęta, choć strasznie mi szkoda jej konia. Ale są trzy psy, które potrzebują miłości. Ma dwójkę dzieci i partnera. Jak zaczęła się wojna to, przyjęła pod swój dach rodzinę z Ukrainy i małego kotka. To kobieta pełna miłości, której życzę jak najwięcej zdrowia i tego, aby otaczali ją dobrzy ludzi, którzy będą ją wspierać. A książka jest świetnie opisana i pokazuje, że nawet ból który odczuwamy przyjmując chemię lub operacja są po to abyśmy zdrowieli. I to jest ważne. Zdrowie jest najważniejsze i pamiętajcie badajmy się. Nie tylko jak ktoś nam przypomni na insta w październiku, ale chociaż raz w miesiącu dotknijmy piersi i sprawdźmy czy czegoś nie wyczuwamy. Panowie również, rak piersi jest u Was rzadko, ale występuje. Polecam!!!

„W Polce prawie milion osób żyje z diagnozą nowotworu. Co trzeci z nas zachoruje, a co czwarty umrze na raka.” Co poczułeś czytając te słowa? Ja czułam z jednej strony strach, z drugiej niepewność, czy to ja będę tą trzecią albo czwartą osobą…Takie dane przytacza Jagna Kaczanowska w jednym z początkowych rozdziałów swej poruszającej książki „Rak i dziewczyna. Jak ułożyłam sobie życie z rakiem”. Napisała ją, aby opowiedzieć, „jak było leczyć się z raka”. W kolejnych rozdziałach o znaczących tytułach dowiadujemy się, jak doszło u niej do diagnozy i jak zareagowała na wiadomość o chorobie. Podkreśla, jak ważne jest odpowiednie podejście lekarza do pacjentki, sposób, w jaki poinformuje on o chorobie. Zauważa, że istnieje potrzeba odpowiedniej edukacji przyszłych lekarzy onkologów. Opowiada o chemoterapii, przygotowaniu do operacji i funkcjonowaniu po zabiegu. Dzieli się z nami swoimi przeżyciami na różnych etapach choroby. Autorka na kartach swego utworu obala też niektóre „nowotworowe” mity. Niektóre rozdziały książki stanowią zapis rozmów autorki z innymi chorymi osobami, lekarzami, z psychoonkolożką, dziennikarką, w których pada wiele cennych uwag. Taka przeplatanka z jednej strony wywiadów, z drugiej opowieści autorki sprawia czasami wrażenie niespójności tekstu. Jednak to wcale nie umniejsza wartości książki. Ta pozycja powoduje przemeblowanie głowy. Mocna, szczera, chwyta za serce, wywołuje wachlarz rozmaitych emocji. Nie pozostawia czytelnika obojętnym i na długo po przeczytaniu tkwi w głowie. Przypomina instrukcję obsługi raka…Trzeba go zaakceptować, poddać się leczeniu, realizować swe marzenia i korzystać z życia. „W momencie, kiedy zdajesz sobie sprawę z tego, że masz mniej czasu niż inni ludzie-zaczynasz żyć naprawdę”. „Generalnie trzeba żyć tak, żeby to rak żył z nami i za nami nadążał, a nie na odwrót.” „Żyjcie dziewczyny, bo jutro świat może się skończyć. Świat każdej z nas”. Pozycja bardzo potrzebna dla tych, którzy dopiero co usłyszeli diagnozę, że chorują na nowotwór, dla osób już chorujących, ale i dla tych, którzy jeszcze nie zachorowali. Co więcej-przydatna także osobom, które posiadają w swoich rodzinach chorego na nowotwór., gdyż dostarcza wskazówek, jak stworzyć środowisko przyjazne leczeniu onkologicznemu. Pomaga oswoić się z chorobą, metodami leczenia i uwierzyć, że diagnoza nie oznacza czekania na śmierć. „Nawet, a może zwłaszcza w kryzysie jest miejsce na śmiech i taniec. Bo to pomaga przetrwać.” Na koniec cenna myśl, którą warto powiesić sobie nad łóżkiem: „Każde życiowe zdarzenie, wszystko, co nas spotyka, możemy włożyć w ramki. To może być rama ozdobna i złocona albo czarna obwódka, jak na pogrzebie. Nie zdarzenie czyni traumę, ale jego interpretacja.” „Rak i dziewczyna. Jak ułożyłam sobie życie z rakiem” to książka, którą -ze względu na poruszaną tematykę- po prostu trzeba przeczytać!