Przemiana. Mara Dyer. Tom 2 (okładka  zintegrowana)

Czytając tę serię 10 lat temu pamiętałam, że była pokręcona, ale nie pamiętałam, że aż tak! Podczas ponownej lektury wciąż przeżywałam wszystkie wydarzenia wraz z Marą; opisy i myśli bohaterki są tak przedstawione, że czytelnik nie zdaje sobie sprawy, co dzieje się naprawdę, a co jest jedynie wytworem wyobraźni dziewczyny lub objawem choroby. I o ile ten drugi tom początkowo wydawał mi się bardziej nużący, że spokojnie można by wyciąć parę rozdziałów, tak to, co dzieje się później i jak te wszystkie z pozoru nudne puzzle zaczynają wskakiwać na swoje miejsce – wow! Dodatkowo zaczęło dochodzić do mnie, że ta seria jest zwyczajnie bolesna. Fakt, że Mara przeżywa i widzi straszne rzeczy, chce prosić o pomoc, ale nikt jej nie wierzy, zrzuca się winę na PTSD czy dwubiegunówkę do tego stopnia, że Mara albo musi zacząć udawać, że wszystko jest normalne i nie mówić bliskim prawdy, albo zacząć wierzyć, że wszystko dzieje się tylko w jej głowie. Tak czy tak jest na przegranej pozycji, bo zaczyna wątpić w każde zaobserwowane zjawisko, nie może być pewna żadnej sytuacji czy rozmowy, której była świadkiem. I chociaż zapomnienie o tym, gdzie położyło się klucze, jest rzeczą ludzką i naturalną – tak ona nie może głośno przyznać, że czegoś zapomniała, bo zostanie uznane to za kolejny etap paranoi. To, kiedy nikt bohaterce nie wierzy, przez co i ona przestaje ufać samej sobie, wciąga czytelnika, angażuje i zmusza do myślenia. Recenzja jest częścią współpracy patronackiej z Wydawnictwem Storylight, Insignis

[współpraca reklamowa z wydawnictwem storylight] Mara Dyer przemiana to drugim tom a zarazem najbardziej niespokojny gdzie halucynacje mieszają się z rzeczywistością. Momentami książka tak nas pochłania, że sami już nie wiemy w co wierzyć a przy tym pojawiają się niezwykłe wyznania miłosne i klimat, po którym mamy gęsią skórkę. Na pewno nie tego spodziewaliście się w drugim tomie, ale z każdą kolejną stroną jest tylko lepiej. Mara nie radzi sobie z niczym. Po wydarzeniach z końcówki pierwszego tomu i prawdą w którą nikt jej nie wierzy oprócz Noah jest wręcz zmuszona dla własnego dobra uczęszczać do placówki, która ma jej pomóc. Ale czy tak się stanie? W tym tomie jest więcej wszystkiego. Wiele tajemnic nie wyjaśnia się od razu, a toczy koło a przy tym otwiera nowe drzwi. Nic nie jest jasne i zrozumiałe, czytelnik wielu rzeczy się domyśla ale same informacje są zagmatwane. Momentami wracamy do wydarzeń z poprzedniego tomu i są one ukazane w nowym świetle. Jednym słowem gdy już wejdzie się do świata ciężko się oderwać i rozróżnić co jest prawdą i w jaki sposób wpływa to na bohaterów. "To nie jak tak jak myślisz. W muzyce głównie występują konsonanse. Większość wpadających w ucho popowych hitów na tym bazuje. Są chwytliwe, przewidywalne, nudne. Tymczasem dysonanse brzmią ostro, tworzą napięcie. Nie można określić sposobu w jaki się rozwiną. Nieskomplikowani ludzie odbierają dysonanse jako niemiłe zgrzyty, których sensu nie rozumieją, nienawidzą tego. Są jednak tacy, którzy... uważają je za fascynujące. Piękne. Jak Ty". Nie bez powodu drugi tom ma tytuł przemiana, nie tylko Mara dokonuje lekkich zmian ale i Noah. Poznajemy nieco lepiej jego samego, choć nadal nie jest to tak dużo jakbyśmy chcieli. Lekki wątek paranormalny staje się momentami bardziej wyraźny, ale przy tym jest pokazany jako coś nienormalnego a nie pięknego. Końcówka na pewno wbije was w fotel, będziecie mieć więcej pytań niż odpowiedzi i jak najszybciej będziecie chcieli sięgnąć po kolejny tom. Uwielbiam tę serię za swoją nieprzewidywalność, za niejasne oddzielenie dobra od zła, aurę tajemnicy i powolne próby jej rozwikłania. Na to jak wiele łączy się w całość ze szczyptą szaleństwa w tle. Za wiarę w drugiego człowieka, nawet jeśli samemu się w siebie nie wierzy. Polecam ❤❤❤

To już chyba schemat. Mara ponownie budzi się w szpitalu i nie pamięta ostatnich wydarzeń. Tym razem jednak sprawa wydaje się znacznie poważniejsza, na pierwszy rzut oka przyjazne wnętrza szpitala psychiatrycznego mogą okazać się dla bohaterki prawdziwym więzieniem. Czy jej moc jest prawdziwa, czy to tylko urojenia? Czy ludzie mogą tak po prostu zniknąć? Kim tak naprawdę była jej babcia i skąd znała mamę Noah? W głowie Mary wciąż więcej jest pytań niż odpowiedzi, Jude wydaje się czaić w każdym cieniu a do listy objawów między halucynacjami i utratą pamięci dziewczyna może sobie dopisać również lunatykowanie, które stało się jej nowym nocnym zwyczajem. Mara Dayer Przemiana to bardzo udana kontynuacja pierwszego tomu. Mamy tu wciąż tę oniryczną atmosferę, która uniemożliwia jednoznaczne rozgraniczenie jawy i halucynacji a mrok, który spowija całą opowieść tylko się zagęszcza. Czarny charakter wydaje się czaić dosłownie wszędzie, wywołując tak w bohaterach jak i w czytelniku niepewność podszytą strachem. Autorka - Michelle Hodkin - ku mojemu zachwytowi odchodzi od wzorowania się Zmierzchem i kładzie nacisk na oryginalność. Jej bohaterowie ewoluują, przygniecieni trudną sytuacją dorastają do jej wymagań i usilnie starają się walczyć z kolejnymi kłodami rzucanymi im pod nogi. Niestety Naoh wciąż zachowuje się jak dużo starszy i bardzo rozrzutny mężczyzna, za to pozostali nastolatkowie znacznie lepiej wpisują się w swój wiek, co przydaje książce realizmu. Zdecydowanie jestem fanką historii, którą utkała autorka, Mara Dayer ma w sobie coś z moich ukochanych serii 1-800 Jeśli widziałeś zadzwoń i Pośredniczka Meg Cabot. Ten sam fantastyczny vibe niepewności i niepokoju podszyty magią i tajemnicami. Odważną bohaterkę, która musi zawalczyć o swoją (i nie tylko) przyszłość, wielki spisek, który odbije się bolesnym echem na wszystkich i powoli kiełkujące między głównymi bohaterami uczucie – które nie jest ani bez wad, ani bez przeszkód, jednak wciąż trwa, na przekór niedowiarkom. Jak dla mnie solidne 7/10 naprawdę cieszę się, że 3 tom już niedługo. Aż skręca mnie z ciekawości co dalej! Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Insignis #współpracarecenzencka #współpracabarterowa #współpracareklamowa

“Mara Dyer. Przemiana” to drugi tom kultowej trylogii Michelle Hodkin, który przenosi czytelników w jeszcze głębsze zakamarki paranormalnego świata. Kontynuacja historii Mary Dyer jest niczym wir emocji i tajemnic, które z każdą stroną wciągają coraz mocniej. W “Przemianie” Mara zmaga się z ciężarem swojej przeszłości i niezwykłymi mocami, które stanowią zagrożenie dla niej oraz dla jej bliskich. Walczy ona o kontrolę nad własnym umysłem i zdolnościami, jednak musi ona stawić czoła nie tylko wewnętrznym demonom, ale również zewnętrznym zagrożeniom. Pojawia się Jude, jej był chłopak, a Mara czuje, że nie jest to tylko postać z jej halucynacji. Jego wątek wprowadza nowy wymiar napięcia, podsyca atmosferę niepewności i strachu oraz sprawia, że mało kto wierzy w zdrowie Mary. Jedynie Noah ją wspiera i wierz w to, że nie potrzebuje ona leczenia. Ich relacja jest pełna napięcia i niepewności, co dodatkowo potęguje dramatyzm sytuacji. Autorka zręcznie operuje elementami thrilleru psychologicznego, wplatając je w paranormalny kontekst. Wraz z Marą zastanawiamy się, co jest rzeczywistością, a co tylko wytworem wyobraźni. Hodkin umiejętnie buduje napięcie, stopniowo odsłaniając kolejne warstwy tajemnicy. “Przemiana” to książka, która nie pozwala na chwilę wytchnienia. Zaskakujące zwroty akcji i nieoczekiwane odkrycia sprawiają, że trudno odłożyć ją na bok. To opowieść o poszukiwaniu prawdy, o walce z własnymi lękami i o sile, która drzemie w każdym z nas. Hodkin pokazuje, że granica między szaleństwem a rzeczywistością jest cienka, a prawda często okazuje się bardziej skomplikowana, niż mogłoby się wydawać. “Mara Dyer. Przemiana” to doskonała kontynuacja serii, która z pewnością zadowoli fanów pierwszego tomu. Książka jest pełna napięcia, emocji i tajemnic, które składają się na fascynującą opowieść. Czekamy z niecierpliwością na finałową część trylogii, “Mara Dyer. Zemsta”, która obiecuje być kulminacją niezwykłej historii Mary Dyer 🔥. Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od wydawnictwa @wydawnictwostorylight (współpraca reklamowa) 🩷.

Przychodzę dziś z drugim tomem historii Mary Dyer. Ten paranormalny cykl tak mi się spodobał, że od razu musiałam sięgnąć po kontynuację. Tym razem Mara jest już świadoma tego, co dzieje się wokół niej. Wie, że niczego sobie nie wymyśliła. Zdaje sobie już świetnie sprawę z tego, że jest w stanie kogoś uśmiercić za pomocą swojego umysłu. Lekarze i rodzina jej nie wierzą i myślą, że zwariowała. Jedynie Noah jej wierzy. Dla niego stara się kontrolować swoje moce bo nie chce zrobić mu krzywdy. Do tego Mara wie, że Jude wcale nie jest wytworem jej wyobraźni ale naprawdę przeżył wypadek. Tylko skąd on tyle wie o niej i jej mocach? ✨ Muszę bo się uduszę. Pierwszy tom był świetny ale drugi to geniusz. Tyle się dzieje w nim, że ja nie mam pytań. Myślałam, że coś się wyjaśni z zagadek ale zamiast tego to pojawiło się ich jeszcze więcej. To sprawia, że nie mogę się doczekać ostatniego, trzeciego tomu. Cała atmosfera się dość mocno zagęściła. Mara chce by to wszystko się skończyło bo mocno komplikuje jej życie. Chciałaby spokojnie sobie żyć z ukochanych i rodziną. Nie ma na to narazie szansy. Skłania ją to do myślenia, że zwariowała ale jednocześnie robi wszystko by udowodnić, że wcale nie oszalała. Nie jest to proste w obliczu sytuacji, które mają miejsce. Fajnie wprowadzono wątek ośrodka psychiatrycznego. Do tego postać Jude - jej byłego chłopaka. Mara myśli, że chce się on zemścić za śmierć jego siostry, która zginęła w wypadku, który Mara przeżyła. W obecnej sytuacji dziewczyna wie, że może liczyć tylko na Noah. Jedynie w nim ma prawdziwe wsparcie i pomoc. Jednak czy on napewno jest szczery? Czy mówi jej wszystko? Nie mogę się doczekać kontynuacji.

„Mara Dyer. Przemiana” autorstwa Michelle Hodkin to jedna z tych pokręconych książek od których nie da się oderwać ani na moment. Już pierwsza część wzbudza ogromny szok i niedowierzanie. Momentami ciężko było rozróżnić to co dzieje się naprawdę od tego co siedzi w głowie Mary i nie inaczej jest w tym tomie! Autorka bardzo powoli, ale i umiejętnie buduje napięcie. Początkowo może się wydawać Czytelnikowi, że fabuła Przemiany jest dość nużąca, akcja stoi w miejscu, a parę rozdziałów można było pominąć. Ale nic z tych rzeczy! Te z pozoru nudne elementy mają ogromne znaczenie i gdy zaczynają wpadać na swoje odpowiednie miejsce powstaje prawdziwy efekt wooow. Bomba, która spada na Czytelnika wywołuje wiele emocji i nie sposób jej przewidzieć! Do tego wszystkiego dochodzi genialnie przedstawiony obraz Mary. Dziewczyna przeżywa prawdziwe katusze, ponieważ z jednej strony widzi straszne rzeczy, chce uzyskać pomoc ale nikt jej nie wierzy. Każdy zrzuca winę na chorobę przez co Mara musi ukrywać co tak naprawdę dzieje się w jej głowie. W momencie kiedy wczuwamy się w fabułę dosłownie da się odczuć bezsilność Mary. Jej zwątpienie, bezsilność, obłęd który powoli zaczyna ją ogarniać… To wszystko wciąga Czytelnika w życie dziewczyny i zmusza go do chwili refleksji. „Mara Dyer. Przemiana” to świetna kontynuacja trylogii i nie mogę się doczekać, aż w moje ręce wpadnie tom trzeci. Jeżeli szukasz książki z gatunku YA, lubisz paranormalny klimat i historie, które same się czytają to koniecznie sięgnij po tę serię! Serdecznie 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠!

Witam i przybijam piąteczkę wszystkim, którzy dalej tkwią w ciemnej trąbce. Drugi tom dziwnej, szalonej, wiercącej w mózgu trylogii przyniósł minimalne wyjaśnienia, kolejną porcję pytań i nowe wątki. Nie ma odpoczynku dla dociekliwych, nie ma nudy dla romantycznych. Podczas lektury żonglowałam różnymi możliwymi rozwiązaniami w głowie, aż w końcu się poddałam, złapałam wszystkie i ugotowałam w jednej zupie. Czy Mara jest naprawdę chora psychicznie, czy ma supermoce, czy jest wynikiem eksperymentu, czy jest nawiedzona, czy porusza się pomiędzy różnymi rzeczywistościami, czy w ogóle jest wiarygodnym narratorem... można tak bez końca. "Przemianę", tak samo jak poprzednią część, czyta się błyskawicznie i myśli o niej w każdej wolnej chwili. Fabuła jest zakręcona jak sto pięćdziesiąt, każdy z krótkich rozdziałów przynosi coś nowego - jak autorce uda się w finale te wszystkie okruszki pozbierać i zrobić z nich chleb, to będę bić brawo. Dla co wrażliwszych czytelników autorka oferuje wyznania dozgonnej miłości (tak!) i turlanie się po powierzchniach wszelakich w uściskach (tak!!). Tylko spokojnie, wciąż pozostajemy na poziomie bezpiecznym dla młodych odbiorców. Wam polecam, a sama oczekuję na ostatni tom i dobre zakończenie. Najlepiej takie, które wyrzuca z kapci z okrzykiem "AHA!".