Przędza. W poszukiwaniu wewnętrznej wolności (okładka  miękka, wyd. 03.2023)

Przerwałam w połowie. Strata czasu. Duże rozczarowanie po Czulej Przewodniczce

Męcząca pozycja...

Podobnie jak "Czuła przewodniczka", Przędza" to książka, która jest dla mnie ważna. Biorę więc z niej to czego teraz potrzebuję i niosę w życie. Kiedy potrzeby się zmienią, sięgnę po więcej .

Cudownie czuła, jak pierwsza książka. Bardzo potrzebna, bardzo wyrozumiała. Jestem oczarowana.

Nie zdążyłam przeczytać, a Wy już prosicie o opinię…. Książka dotarła do mnie 3 dni temu!

bardzo dobra lektura skłaniająca do analizy własnego życia-warto przeczytać

Bardzo mnie wynudziła , gorsza niż pierwsza książka autorki

Wolność , czym jest i czym powinna być. Polecam

Troszkę niezrozumiała ciężka

Skończyłam czytać, choć zajęło mi to trochę czasu, bo na początku ciężko mi było znaleźć rytm i miejsce odpowiednie do czytania, gdzie mogłabym... Dostroić się do zrozumienia tej książki ... To jest zupełnie inna książka niż "Czuła przewodniczka". Czy gorsza? Nie, inna, może mniej "spektakularna". Łatwiej mi było czytać "Czułą Przewodniczkę", ale to nie znaczy, że "Przędza" jest gorsza, jest inna i ma inny rytm. Kto zaczyna ją czytać mając oczekiwanie: pewnie się zaraz rozkręci i przejdzie do sedna, i nagle będzie takie olśnienie, że to, co autorka pisze, to strzał w "10" - to tak nie będzie. Ta książka jakby była tkana - są różne nitki, jedne piękne i silne, inne trochę słabsze, czasem bardziej intensywne kolory, innym razem stonowane. Nie ma wyraźnego celu do osiągnięcia ... To jest bardziej podróż, w której stoimy trochę z boku i się przyglądamy dokąd przewodniczka nas zaprowadzi, które szlaki wydadzą się nam znajome, które wyglądają na trudne, a które takie jakieś dziwne, że sami byśmy tam nie poszli, a może warto. Nie można czytać jej w pośpiechu, z oczekiwaniem efektów po każdym rozdziale. Trzeba wejść w rytm tkania, spokoju, przyjmowania tego, co jest i odnajdywania co z tego z nami rezonuje. Powoli rodzi sie zrozumienie tego, co autorka chce przekazać, ale... Nie można czytać w pośpiechu z nastawieniem na rezultaty. Co do szaty graficznej - do mnie akurat nie przemawia ozdobienie książki jakby wysuszonymi kwiatami, ale moze to tylko moj odbiór. Stron na notatki własne w ogóle nie wykorzystałam, ale może komuś się przydadzą. Czy warto? Myślę, że tak, ale bez narzucania sobie jakiś konkretnych oczekiwań - dajcie się poprowadzić autorce i nie spieszcie się.