Pojednanie ze złem (okładka  miękka, wyd. 06.2021)

Super książka po Janku Muzykancie, który miał 13 stron. po 40 latach przeczytałem jednym tchem 300 stron w ciągu jednego dnia, wiec bez komentarza 😙😙😙

Przeczytałam jednym tchem,daje do myślenia i uczy miłości i szacunku do drugiego człowieka,

Przejmująca, wciągająca i mocno chwytająca za serce

Polecam!!

Super 🙂

Świetna

Dzisiaj, tak ciężko o bohatera, o ideał człowieka, o wzór do naśladowania. W obecnych czasach na próżno szukać współczesnych osobowości, które mogłyby być dla świata mentorem. Często jako ideał przytacza się ludzi, którzy odeszli z tego świata. Po przeczytaniu książki „Pojednanie ze złem” uświadomiłem sobie, że rozmówca Magdy Jaros, Pan Leon Weintraub może być wzorem człowieka, którego nastawienie do życia oraz ludzi może być inspiracją dla wielu z nas. Pan Leon pomimo zła, jakiego doświadczył w swoim życiu, szedł do przodu, nie lamentował, nie użalał się nad swoim losem. To, co zachwycające to optymizm życia, pomimo najczarniejszych scenariuszy, które przytrafiły się Panu Leonowi. „Pojednanie ze złem” to wywiad-rzeka. To książka bogata w wiele życiowych mądrości. Leon Weintraub w rozmowie z Magdą Jaros opowiada o wybuchu wojny oraz tym jak bardzo wojenna zawierucha zachwiała jego planami, marzeniami. Jednak „pozytywne nastawienie” sprawiło, że Pan Leon osiągnął wiele w swym życiu, mimo iż nie było usłane różami, lecz wybrukowane cierpieniem. Poznajemy losy młodego chłopca z łódzkiego getta. Poznajemy historię więźnia obozu Auschwitz oraz Gross-Rosen i Flossenburga. Pomimo zła Pan Leon rozpoczął studia medyczne w Niemczech. Po studiach pracował jako ginekolog, ponieważ jak sam przyznaje „chciałem pomagać życiu, ponieważ miałem tyle styczności ze śmiercią”. Historia Leona Weintrauba porusza oraz uczy. Porusza złem jakiego doświadczył rozmówca Pani Magdy. Uczy, uświadamiając nam, że niezależnie od ciosów otrzymywanych od życia, należy podjąć walkę, nie poddawać się, gdyż życie jest darem, które należy docenić. Warto zawalczyć o to, aby owe życie było szczęśliwe, mimo „niepogody” w otaczającej nas rzeczywistości. Dzisiaj żyjemy w czasach o wiele wygodniejszych niż Pan Leon. Często nie doceniamy ich, narzekamy. Młodzieńcze lata Pana Leona przypadały na czasy znacznie trudniejsze, lecz potrafił (i nadal potrafi) znaleźć w sobie nadzieję, wykrzesać siłę, aby móc znaleźć promyk dobra rozświetlający jego życiową drogę. „Pojednanie ze złem” to książka którą z czystym sercem polecam każdemu z nas. Aby poznać historię bohatera, który może być naszym życiowym mentorem. Aby docenić obecne czasy i przyjrzeć się przeszłości – tak ku przestrodze. Książka ta zawiera wiele mądrości, porusza wieloma historiami. Mnie najbardziej poruszyła opowieść, w której Pan Leon spotkał trzydziestolatka, który przepraszał go za grzechy swojego dziadka – esesmana w obozie koncentracyjnym. Ta książka, to również pojednanie ze złem – złem, które nie miało prawa się wydarzyć – złem które nie ma prawa się powtórzyć! Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Bellona.

Niestety książka mnie rozczarowała. Historia Leona Weintruba jest przejmująca i ciekawa, jak pewnie kazdego z ocalałych Zydów, ale moim zdaniem zabrakło pomysłu na jej przedstawienie. Ot, wyszła z tego kolejna opowieść o gehannie jednostki w getcie. W dodatku mam zastrzeżenia do warsztatu Autorki i języka, jakim się posługuje. Wydaje mi się dość infantylny, dziecięcy, w podobny sposób moje uczennice ostatnich klas szkoły podstawowej opisywały spotkania z ciekwymi ludźmi. Niemniej te historię pewnie warto poznać.