Nie odpuszczaj (okładka  miękka, wyd. 10.2018)

Wiele lat temu zostałam wprost oczarowana Harlan’em Coben. Od samego początku przypadł mi do serca jego prosty, nieco ironiczny styl. Doliczę do tego: ciekawe zagadki śledcze, pełne napięcia pościgi oraz niepowtarzalne poczucie humoru autora. Z biegiem czasu, przestałam idealizować jego powieści. Zauważyłam wciąż ten sam schemat, bohaterowie stworzeni na podobieństwo poprzedników. W końcu miałam dość wysportowanych, mocnych w gębie facetów, dążących do sprawiedliwości. Każdego zaczęłam nazywać: Myron’em, bo każdy, kto przeczytał wszystkie powieści Cobena, może z ręką na sercu przysiąc, że wszyscy bohaterowie, mogliby należeć do jednej rodziny. No i jeszcze te laleczki. Wszystkie piękne, odważne, ale jednocześnie kruche. Nie wiem, co się porobiło z moim ulubionym autorem, bo kiedy próbuję sięgnąć pamięcią wstecz, jego dawne powieści wydawały mi się inne, lepsze. Owszem byli „Myronowie”, ale był także obraz skrzywdzonej rodziny, dzieciaków, popełniających błędy i mogłam to wszystko jakoś przełknąć, pomimo iż od samego początku sprawa wydawała mi się przesądzona, bo te książki miały w sobie „to coś”. Teraz jestem już zmęczona. Zmęczona, że autor, na którego tak bardzo liczyłam znowu mnie rozczarował. Jak trzeba być ograniczonym, by nie wiedzieć do czego to wszystko zmierza? I jak można robić tajemnicę z rzeczy, która odbiła się głośnym echem, zwłaszcza u nas w Europie? Bo my nie daliśmy sobie wciskać ciemnotę jak Amerykanie. Można to zrozumieć, chcieli pozostać ślepcami, wierzyć w swój rząd, działania CIA, ale do jasnej cholery, jak nie można dostrzec tej iluzji?! Z bólem serca, przyznaję, że powieść jest przewidywalna od początku do końca. Wielka tajemnica okazała się wydarzeniem ostatniej dekady, zaś bohaterowie, tak jak pisałam - tacy sami. Więc dziwią mnie te pochlebne recenzje i „ochy i achy”. Cobena czytywałam jeszcze przed ponownym wznowieniem druku jego licznych powieści, więc znam jego styl oraz sposób wynajdywania „tych złych”. Dla ludzi, którzy dopiero odnajdują się w jego twórczości, ta powieść zapewne będzie fenomenem – jednak nie dla mnie.

"Każdy ma swoje nadzieje i marzenia". Mistrz gatunku powraca. I to w jakiej formie! Moja "znajomość " z panem Cobenem trwa nieprzerwanie od około 20 lat i zawsze jestem pod ogromnym wrażeniem jego twórczości. Również tym razem jestem w 100% zadowolona. Książka wciąga od pierwszej aż do ostatniej litery. Napoleon Dumas w ciągu jednej nocy stracił dwie najbliższe mu osoby. Brata bliźniaka i ukochaną dziewczynę. Leo i jego dziewczyna zostali znalezieni martwi na torach kolejowych. Maura zaginęła. Nap od samego początku nie wierzył, że wydarzenia tej nocy to przypadek. I za wszelką cenę chce odkryć prawdę i odnaleźć ukochaną. Dlatego właśnie został policjantem. Jego śledztwo nabiera tempa dopiero po 15 latach gdy na miejscu zbrodni zostają odnalezione odciski palców Maury. Sprawę komplikuje fakt,że zamordowaną osobą jest policjant i kolega Napa i Maury z liceum. Czy zaginięcie jego dziewczyny ma coś wspólnego z opuszczoną bazą wojskową,której tajemnice chcieli odkryć nastolatkowie? Czy wydarzenia sprzed lat są powiązane z licealnym Klubem Konspiratorów? Wszystkie należące do niego osoby nie żyją,zaginęły lub ukrywają się. Jak zawsze Coben idealnie myli tropy i manipuluje czytelnikiem. Do samego końca trzyma nas w napięciu i niepewności. Mimo iż czytam jego powieści od tylu lat zakończenie było dla mnie co najmniej zaskakujące. I to właśnie uwielbiam w powieściach Cobena. Jego poczucie humoru, bohaterów i intrygę,która w każdym calu jest bezbłędnie skonstruowana. Porusza on również problemy społeczne,takie jak przemoc wobec kobiet i hejt w Internecie. Pokazuje jak łatwo zniszczyć komuś życie i doprowadzić do tragedii. Dla mnie dodatkowym plusem tej powieści są wątki francuskie i Lyon. Jest to miasto,w którym od kilku lat mieszkam i tu właśnie miałam okazję spotkać Harlana Cobena. Ostatnio zostałam nazwana Cobeniarą i jedyne co mogę powiedzieć na temat tej i każdej innej powieści tego autora: REWELACJA!! Polecam wszystkim!

W internecie znajdziecie ogrom pozytywnych opinii na temat twórczości tego Pana. Nie ma co się dziwić - w końcu jako jedyny pisarz otrzymał nagrody Edgar Award, Shamus Award oraz Anthony Award w kategorii kryminał/thriller. O innych wyróżnieniach wspominać nie będę, bo braknie mi na nie tutaj miejsca🤷🏻‍♀️ Bez owijania w bawełnę - książka wyświetliła mi się w księgarni internetowej jako polecana, do tego w promocji, szybko zerknęłam na biografię i twórczość autora - grzech nie kupić. Tym sposobem stałam się posiadaczem „Nie odpuszczaj”. Ta konkretna pozycja ma podzielone opinie - połowie się podoba, druga połowa uważa, że starsze powieści Cobena są zdecydowanie lepsze. Nie mi to oceniać, ale jeśli wiele z Was twierdzi, że starsze lektury Pana Harlena są lepsze - nie pozostaje mi nic innego, jak tylko osobista weryfikacja 😉 Teraz do sedna - Nap w młodym wieku traci brata bliźniaka, Leo. Razem z nim, ginie Diana, jego dziewczyna. W tym samym czasie z miasta znika także Maura - ówczesna dziewczyna Napa. Po latach, pojawia się ślad, mogący doprowadzić Napa do Maury. W międzyczasie na jaw wychodzi wiele spraw, które, smierć Leo i Diany stawia w zupełnie innym, jeszcze mroczniejszym świetle. Czy moim zdaniem warto przeczytać tę książkę? Warto. I, jeśli poprzednie powieści Cobena są dużo lepsze, to muszą to być prawdziwe literackie majstersztyki.

Najnowsze dzieło Cobena znów wbiło mnie w fotel! Niby kolejne tajemnice sprzed lat, wydarzenia wstrzasajace czyimś życiem i wszystko wywraca się do góry nogami, a jednak klimat "Cobenowski" znów potrafił mnie zaskoczyć...Trzymający w napieciu thiller, pełen zwrotów akcji, świetnych dialogów z odpowiednią dozą humoru, nie pozwala oderwać się od lektury ... Główny bohater przypomina Myrona, którego polubiłam od pierwszego "przeczytania":-), czyli znów znajomy akcent pisarza wręcz powodujacy uśmiech na twarzy czytelnika. Książka wydaje się nie mieć żadnych zbędnych opisó, wszytsko jest przemyślane, kazde zdanie dopracowane, co powoduje że nie wieje nudą, a wręcz przeciwnie - musimy ją skończyc jaknajszybciej ale po zakończeniu...chciałoby się jeszcze! Najnowsza powieść Cobena to obowiazkowa lektura dla wszystkich miłośników Cobena; umili i uatrakcyjni wieczory powodując emocje i szybsze bicie serca. Serdecznie polecam!

Nieliczny autor, którego książki czyta się z zapartym tchem. A jak się już skończy to najpierw jest wow! - genialne zakończenie. Następnie faza - jak mogłam się tego nie domyślić. Na koniec zostaje ogromny podziw, jak on to zrobił, że nie rozwiązałam wcześniej zagadki? Ba! Że nawet nic nie podejrzewałam wcześniej? Mistrz! Wirtuoz! Geniusz! Chapeau bas Książka godna polecenia każdemu.

Książka bardzo przeciętna. Na tle innych autorów Coben wypada blado, zwłaszcza że po przeczytnaiu jego lektur można odniesć wrażenie, że wszystkie są pisane na tak zwane 'jedno kopyto'. Czyta się szybko, momentami wciąga, niemniej jednak książka nie spełniła moich oczekiwiań :(

thriller całkiem dobry, choć w porównaniu do innych książek tego autora, wypada średnio. Są oczywiście tajemnice sprzed lat, które wychodzą powoli w miarę lektury książki, ale całość nie jest aż tak bardzo porywająca, czy trzymająca w napięciu, jak inne książki Cobena

Pierwszy raz tak źle czytało mi się Cobena. Uwielbiam jego książki, ale "Nie odpuszczaj" nie przypadła mi do gustu. Zmęczyła mnie. Nie odpowiada mi sposób narracji. Nie ma tutaj napięcia, brakuje "tego czegoś. Miałam wrażenie, że napisał tę książkę inny autor.

Jak zwykle Coben mnie nie zawodzi, choć nie ukrywam, że czekam na książkę o Myronie :) Jak zwykle dużo się dzieje, Nap odkrywa coraz to nowe fakty i zakończenie zaskakuje. Gorąco polecam wszystkim, nie tylko fanom Cobena :)

Coben jak zwykle na wysokim poziomie. Bardzo oryginalny i interesujący sposób narracji. Intryga zawiła i wielowątkowa. No i oczywiście zakończenie, którego nikt się nie spodziewa. Nawet ja, co mi się rzadko zdarza. Polecam