Nora. Lipowo. Tom 9 (okładka  miękka, wyd. 04.2018)

Dziewiąty tom sagi o Lipowie. Berenika jest klasycznym przykładem zbuntowanej nastolatki. Lubi chodzić własnymi ścieżkami i kilkukrotnie zdarzały jej się ucieczki z domu. Tym razem jest jednak inaczej. Jej przyjaciółki z całą stanowczością twierdzą, że jej zniknięcie nie jest kolejnym „gigantem” a za jej nieobecnością kryje się coś złego. Jej historia niebezpiecznie wiąże się z ojcem jednego z lipowskich policjantów. Akcja się zagęszcza gdy zostają znalezione zwłoki młodej kobiety a w ich pobliżu charakterystyczna bransoletka zaginionej BiBi. Daniel Podgórski w tym śledztwie upatruje powrotu do normalności i rozwiązania nie tylko zagadki tajemniczej śmierci i zaginięcia, ale także węzła jakim chcąc nie chcąc związał się z Weroniką i Emilią. Czy i tym razem dobrze nam znani bohaterowie wyjdą z opresji cało? Czy Podgórski zwalczy swoje demony i stanie na wysokości zadania? Muszę przyznać, że dziewiąty tom sagi to ten, w którym losy postaci są najbardziej skomplikowane a ilość wątków przyprawiała mnie momentami o zawrót głowy. Pierwsze trzysta (sic!) stron było dla mnie trudne do przebrnięcia. Akcja praktycznie stała w miejscu a sama historia jakoś nie mogła mnie wciągnąć. Nastąpił jednak przełom i to co się działo potem sprawiło mi wielką przyjemność. Tempo rosło z każdą stroną, fabuła zaczęła się spinać w całość a starzy, dobrze nam znani bohaterowie zaczęli na nowo nabierać kolorytu. Wielkie brawa za wątek z Weroniką to on podobał mi się w całej powieści najbardziej. Toksyczny trójkąt pomiędzy postaciami również nie pozostawiał wiele do życzenia. Stara, dobra Klementyna Kopp co prawda jest już „cywilem” ALE! nadal bierze czynny udział w śledztwie i jak zawsze nadaje ton całej historii. Zakończenie ( nie będę zdradzać, ale wspomnieć muszę ) to majstersztyk i daje wyraźny powód do oczekiwania na kolejny tom. Podsumowując, książka jest według mnie minimalnie za długa, ale całość tak pięknie się spina, że jestem w stanie wybaczyć te pierwsze kilkaset stron. Jedna rzecz pozostaje u mnie bez zmian- nadal jestem fanką bohaterów z Lipowa i na pewno sięgnę po dziesiątą część przygód tych postaci.

'Nora" to dziewiąta odsłona przygód aspiranta Daniela Podgórskiego. Sytuacja, w której się znalazł jest nie do pozazdroszczenia. To trudny dla niego czas. Czy podejmie walkę ze swoimi demonami? Co z Weroniką i z Emilią? Czekaj. Stop. W co wplącze się znów Klementyna? Katarzyna Puzyńska nie pozwala nam być obojętnym wobec bohaterów społeczności Lipowa. Książkę pochłania się jednym tchem. Oprócz wątków znanych i lubianych postaci już na pierwszych stronach powieści znajdujemy się w centrum poszukiwań tajemniczej i zbuntowanej Bereniki. A to już otwiera drogę do wielowątkowej przygody, w którą na pewno wkroczą wielbiciele prozy Puzyńskiej. Mnie nie trzeba namawiać!

Spotkanie po raz 9 z Lipowem nie rozczarowało, książka jest rewelacyjna, mocno trzyma w napięciu. Wątków i postaci co nie miara czasem można naprawdę się pogubić i trzeba pokminić troszkę "who is who" ale im bliżej końca tym pięknie wszystko spina się w jedną całość. Zakończenie rewelacyjne i już wiadomo że Kasia Puzyńska ma w głowie pomysł na 10 "jubileuszowy" już tom o Lipowie. Daniel, Emilia, Klementyna i Weronika jak dobrze było z nimi znów się spotkać. To jak sotkanie z dobrymi znajomymi po długiej przerwie. Polecam wszystkie tomy o Lipowie bo jest to naprawdę zacna rozywka. BRAWO!!!!

Świetna jak wszystkie książki Puzyńskiej. Dosyć gruba ale czyta się szybko. Tak jak w Czarnych Narcyzach, tomie 8, mamy tu rok 2016 ale część akcji ma miejsce w 1996 roku. Wiele się dzieje jeżeli chodzi o życie prywatne policjantów. Duża mnogość wątków podobnie jak w Łaskunie. No i oczywiście kończy się tak że kolejny tom po prostu trzeba przeczytać. Oj, wciąga ta Puzyńska.

Ponownie przenosimy się w malownicze okolice Lipowa i spotykamy postaci znane z poprzednich części. Bohaterowie uwikłani w różne osobiste historie próbują stawić czoła osobistym problemom. Tymczasem rozpoczynają się poszukiwania zaginionej dziewczyny, a to dopiero początek ... Lektura wciąga od pierwszej do ostatniej strony! Nie mogę doczekać się kolejnych części !

Dziewiąty tom serii "Lipowo" Katarzyny Puzyńskiej. Autorka świetnie łączy elementy kryminalne, obyczajowe, sensacyjne, społeczne, z pełną zaskakujących zwrotów akcją. Jeżeli wydaje wam się, że na głębokiej prowincji policja żyje sobie i pracuje spokojnie, pełniąc nudne patrole, to jesteście w błędzie. Polecam serię dla żądnych wrażeń czytelników.

Gdy Katarzyna Puzyńska napisze książkę i ogłosi datę jej premiery z niecierpliwością odliczam dni do jej pojawienia się. Zawiłe intrygi, ci sami bohaterowie uwikłani w różne sprawy i częste powroty do przeszłości z życia opisywanych postaci to atuty nie do pobicia. Jeszcze się nie zawiodłam i gorąco polecam każdą kolejna książkę z sagi o Lipowie.

Kolejna rewelacyjna książka Katarzyny Puzyńskiej od której nie można się oderwać ! Szczerze polecam, choć uważam, że każdy kto jest zaczytany w jej książkach nie potrzebuje specjalnej zachęty do kupna każdej kolejnej części Lipowa !

co można powiedzieć? NIE ZAWIODŁAM SIĘ!!!! Przeczyłam wszystkie tomy o Lipowie i ta też jest udana. Jeżeli ktoś lubi kryminały to polecam, tym bardziej że akcja dzieje się w realiach polskich co uważam za wielki plus.

Świetnie się czyta, jak wszystkie książki tej autorki, ale moim zdaniem ta jest trochę za długa. Akcja za bardzo się wlecze. I cały czas wątek miłosny nierozwiązany. Mam nadzieję, że to nie ostatnia książka z serii 😊