Lepszy gatunek (okładka  miękka, wyd. 03.2024)

Bardzo ciekawa, mądra i dobrze napisana książka o tym, jak ludzie traktują psy, jak wyglądało to dawniej i jak powinno wyglądać. WAŻNE: to nie jest poradnik o tym, jak układać sobie życie z psem, a esej, którego autor zwinnie czerpie z rozmaitych źródeł. Archiwaliów, popkultury, instagrama, powieści, literatury fachowej, wreszcie - codzienności. W czasach, gdy modnie jest pokazać się z pieskiem, dobrze pamiętać, że to nie pies jest dla człowieka, a – jeśli już - to odwrotnie. Marcin Wilk tłumaczy, dlaczego. Przy czym, WAŻNE, nie narzuca swojego zdania, idzie na przekór modom i ideologiom, rzetelnie sprawdza, jak jest (i było). Trzeba przeczytać. Z pieskiem lub bez pieska.

PTo reportaż historyczny o relacji człowieka z psem obejmujący różne dziedziny życia na podstawie solidnej pracy ze źródłami. Dominuje tematyka polska, mnóstwo ciekawostek, więc to bardzo na plus, autor wykonał kawał dobrej roboty, a nie powielił opracowania zagraniczne. Czyta się bardzo przyjemnie. Polecam, bo będziecie usatysfakcjonowani z lektury, bo jednak psowych reportaży chyba na rynku jeszcze nie było. I jak ktoś już napisał - to nie jest książka o wychowywaniu psów tylko reportaż, żebyście potem nie byli rozczarowani.

Pies jest najlepszym przyjacielem człowieka, ale czy człowiek jest najlepszym przyjacielem psa... 🤔 Niech każdy sam sobie odpowie przed samym sobą. „Na przykład nie ma sensu przytulanie psów. To w większości przypadków przyjemność dla nas, nie dla nich. Niektóre mogą się czuć jak w pułapce. To trochę tak, jakby ktoś nas przyduszał albo obejmował na siłę, mówiąc, że to z miłości”. To cytat z dzisiejszej premiery: "Lepszy gatunek" [współpraca recenzencka barterowa @wab] Zastanów się proszę przed kolejnym kontaktem z obcym psem na ulicy czy to przyjemność dla psa czy dla Ciebie. Jeśli to drugie, to dlaczego traktujesz psa jak przedmiot? Widząc zapowiedź książki Marcina Wilka wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Jednak z tyłu głowy tliła mi się obawa czy to nie będzie nudna książka historyczna? Nie jest! To próba przyjrzenia się w obiektywny sposób relacji psio-ludzkiej na przestrzeni ostatnich 100-150 lat z krótkimi wzmiankami sięgającymi jeszcze bardziej wstecz. Uśmiechnęłam się pod nosem czytając, że dawniej psiarze mieli podobne problemy do naszych współczesnych: czy można w tym parku spuścić psa ze smyczy, czy można wejść z psem do sklepu lub cukierni, czy to już czas na pożegnanie. Minusem książki jest na pewno to, że za szybko się ją czyta i człowiek chce więcej. W "Lepszym gatunku" autor nie próbuje wybielać człowieka i jego niechlubnych czynów wobec zwierząt. Tak, zwierząt. To książka głównie o psach, ale zahacza ogólnie o etyczne, moralne i społeczne problemy dotyczące traktowania zwierząt przez człowieka. To książka o prawach zwierząt, autor podobnie jak ja jest zwolennikiem nadania im podmiotowości. Co wrażliwsi czytelnicy mogą uronić łzę na fragmentach dotyczących tresury w cyrku lub rozwiązywania problemu bezdomności psów przez rakarzy. Relacje psów z człowiekiem i człowieka z psami na przestrzeni wieków ulegają zmianą. Mimo ciągłego wzrostu rynku zabawek i akcesoriów dla psów można poddać w wątpliwość czy to są zmiany lepsze dla psów. Śmieszne filmiki w SM kryją w sobie drugie dno, przemoc, brak szacunku dla komunikatów wysyłanych przez psy, zrobienie z nich gadżetu, tła dla osoby będącej jego właścicielem. Gorąco polecam książkę każdemu zwierzolubowi, a pisarzom zwłaszcza 😊

Przeczytałem ostatnio zaskakujący artykuł. Jak podaje telewizja Atlantica, zgodnie z najnowszymi danym regionalnych władz, w hiszpańskim mieście Vigo, liczba zwierząt domowych przewyższyła liczbę dzieci i młodzieży. Największą część czworonogów stanowią psy. Dlaczego tak bardzo je kochamy, czemu to psom ścielimy łóżko, a świnie zjadamy? Jak układa się relacja między człowiekiem, a psem? Na te pytania w swój sposób próbuje odpowiedzieć Marcin Wilk. Robi to dość nietypowo, skupiając się na tekstach historycznych z początku ubiegłego wieku. Pozwala zobaczyć, jak relacja zmienia się w czasie. Jak podchodzimy do śmierci zwierzęcia, czego kiedyś nie traktowano jako tortury, jakie funkcje spełniały psy w społeczeństwie. Mam poczucie, że jesteśmy pełni sprzeczności i skrajności w stosunku do tych istot. Z jednej strony psie życie nie kojarzy się z niczym dobrym, tak samo jako psia pogoda, a z drugiej strony wznosimy ich gatunek na piedestał. Często zapominamy o bardzo istotnej kwestii, abyśmy robili to co dobre dla zwierzęcia, a nie dla nas samych udając, że one tego chcą. W psim środowisku jest makabrycznie dużo mitów, a świadomość właścicieli jest niska. Całe szczęście Marcin Wilk jest ostrożny i nie rzuca bezpodstawnymi twierdzeniami z zakresu behawiorystki. Miejscami wraca z historii i skupia się na teraźniejszości, ale jest tego stosunkowo mało. To książka dobrze napisana, leci się po niej szybko, ma wiele genialnych obrazów. Jest nie tylko dla takich jak ja co posiadają psa, ale dla każdego. Nie jest to też tekst przełomowy, pobudza myślenie nad filozoficzną relacją miedzy gatunkami, ale bez przesady. Pewnie całkiem szybko o niej zapomnę, a jednocześnie brakuje takich książek. Instagram: Mateusz o książkach .

Lepszy gatunek. Psio-ludzkie historie” Marcina Wilka to kawał dobrze wykonanej roboty. Czytając o relacjach między psem a człowiekiem na przestrzeni wieków, jest czas na relaks, uśmiech, ale i zastanowienie nad kondycją ludzkiej przyzwoitości, bo są tu takie fragmenty, które dają wszelkie podstawy ku temu, by zwątpić z jakikolwiek ludzki rozsądek i moralność. Autor rozprawia się z wieloma mitami, np. takim, że czworonożni przyjaciele rozumieją ludzką mowę, choć wiem, że tu każdy właściciel psa będzie polemizował :) albo z tym że żółte psy mają lepiej niż czarne, co pokazują statystyki adopcyjne chyba każdego, większego schroniska czy fundacji. „Lepszy gatunek” momentami bardzo pozytywnie zaskakuje. Przypomina choćby różowe legitymacje Młodych Przyjaciół Zwierząt, które pozwalały brać udział w interwencjach obywatelskich, współczesny minister rolnictwa by padł. Niestety jest też ciemna strona medalu. Ludzki gatunek uzurpuje sobie prawo do poprawiania samego Stwórcy, i bezlitośnie, według swoich fanaberii, zmienia genetykę wielu ras, zupełnie nie zwracając uwagi na samą biologię. Bezczelność level hard. Emocjonująca to była lektura, którą Wam serdecznie polecam.