Furia (okładka  miękka, wyd. 03.2024)

Super, czyta się jednym tchem. Polecam wszystkim serdecznie.

Świetnie napisana!

Ocena w późniejszym terminie po przeczytaniu. Zakup dokonany na podstawie opinii internetowych

Niestety, zdecydowanie najsłabsza książka tego autora. Duże rozczarowanie :(

Dziwny kryminał jeśli chodzi o formę powieści, ale czyta się dobrze.

Arcydzieło.

Przy każdej możliwej okazji przypominam Wam, że „Pacjentka” to mój thriller życia. Tak! To właśnie autor, który ją napisał, a na zdjęciu jego kolejne dzieło! ☺️ Na szczęście jestem tego typu czytelnikiem, który zdaje sobie sprawę z tego, że nie da się napisać drugiej „Pacjentki”, dlatego z pełną świadomością tego słowa, mogę napisać, że ta książka mi się podobała, ponieważ podeszłam do niej z czystą głową! To jest naprawdę dobry thriller. Dawno nie przeczytałam czegoś tak na maxa poplątanego i pomieszanego. Nie da się odgadnąć końca tej historii i tak naprawdę nie wiemy, aż do samego finału, ile prawdy jest w tym co funduje nam autor. Jego pióro sprawia, że w absolutnej nieświadomości mija nam to ponad trzysta stron. Rozrywka w czystej postaci, proszę Państwa. Pisarz kapitalnie wprowadza nas w swoją intrygę. Bohaterów jest kilku, ale są po kolei przedstawiani, bez pośpiechu, co sprawia że nie odczuwamy dyskomfortu i szybko rozgaszczamy się w świecie pełnym sekretów i brudów. Nie dajcie się zwieść, trudno odgadnąć myśli i prawdziwe oblicza tych kilku osób. Niepowtarzalny okazał się być także klimat - zamknięta wyspa, zbrodnia, wiele poszlak i mnóstwo pobocznych wątków. Sporo o zemście, burzliwym romansie i dzieciństwie, które odbiera szczęście już na zawsze. Kilka osób, w tym gwiazda filmowa, wyjeżdża na wakacje na grecka wyspę. Popełnione zostaje morderstwo. Bohaterów jest siedmioro, ktoś z nich zawinił.

Opis historii bardzo mnie zaintrygował. Lana- gwiazda filmowa na emerytrzurze zabiera swoich znajomych na grecką wyspę, gdzie w odosobnieniu spędzą wspólnie czas, lecz w trakcie pobytu dochodzi do morderstwa... Miałam względem tej historii duże oczekiwania, i muszę przyznać, że końcowo nie zostały one spełnione w sposób który by mnie zadowolił. Choć końcówka i duża ilość zwrotów akcji naprawdę mi się podobały i nieraz mnie zaskoczyły wielowarstwowością tej historii, zabrakło mi tutaj rozwinięcia ostatniego aktu. Gdyż wszystko przed nim było opisane wręcz z dokładną starannością w ostatnim momencie zabrakło mi kilku wyjaśnień i rozwinięć pewnych wątków. Książkę natomiast czyta się naprawdę szybko, rozdziały są krótkie, a podział na sceny dodaje uroku tej historii i bardziej łączy czytelnika z Grecją i wszystkim co wyszło na jaw podczas zagłębiania się w lekturę. Narratorem powieści jest przyjaciel kobiety, który pomimo tego, iż na początku ostrzega, że opowie historie nie po kolei i pewne rzeczy rozciągnie w czasie, momentami mnie irytował swym zbaczaniem z tematu, bo jak pewne anegdotki miały znaczenie w kreacji postaci, tak kilka elementów było wciśnięte na wyrost. Główne postacie przekoryczyły wiek 40 lat, lecz ich pewne zachowania na to nie wskazywały. Przemawiała przez nich często zazdrość i dziecinność, co swoją drogą bardzo wpłynęła na fabułę. Może to był zamysł autora? Nie jestem pewna lecz ja miałam względem postaci mieszane uczucia. I choć z początku domyśliłam się kto zakończy swój żywot, nie spodziewałam się jaką akcja obierze drogę, co końcowo bardzo podniosło moją ocenę.

Nie zachwyciła mnie

"Znam konwencję tego gatunku. Wiem, co powinno się wydarzyć. Wiem, czego się spodziewasz. Dochodzenia, rozwiązania zagadki, zwrotu akcji...ale ja ostrzegałem na początku, nie tak to będzie wyglądało." Alex Michaelides w swojej najnowszej powieści "Furia" zaprasza nas na grecką wyspę Aurę. Okrzyknięta złą sławą, niedostępna dla postronnych i opanowana przez wiejące zewsząd wiatry staje się idealnym tłem do...m0rderstwa. Mamy więc tragedię grecką, w pięciu aktach 😉 I tak jak na tragedię grecką przystało autor wprowadza nam postać narratora, który jest uczestnikiem wydarzeń rozgrywających się na wyspie. Jest to o tyle ciekawy zabieg, gdyż zwraca się on bezpośrednio do czytelnika. Snuję swoją opowieść nie chcąc powiedzieć za dużo, ale jednocześnie jest z nami w bliskim kontakcie więc zdarza mu się powiedzieć coś w sekrecie, ale też przeinaczyć fakty lub przedstawić swoją wersję zdarzeń. Przedstawiany przez niego obraz wydarzeń jest nacechowany jego odbiorem i nie jest do końca obiektywny. Zależy mu jednak aby zostać przez nas wysłuchanym, opowiedzieć historię tragicznej miłości... Michaelides tą książką puszcza oko do konwencji powieści Agathy Christie. Mamy więc prywatną wyspę, sześcioro uczestników wyjazdu i... m0rderstwo. M0rdercy wiadomo, nie doliczam...jest wśród nich. Każdy ma motyw, każdy ma swoje za uszami. Kto? Dlaczego? O tym może nam powiedzieć tylko narrator... Narrator jawi się nam niczym twórca tego dramatu. W swobodnej gawędzie z nami cofa się on do lat swojego dzieciństwa oraz niedalekich wspomnień opisując nam wydarzenia, które doprowadziły do tego wyjazdu. Przedstawia nam swoją wersję wydarzeń, ale czy autor przed wystawieniem sztuki nie ma ich kilku? 😉 Czy wcześniej nie zaplanował innego zakończenia? A jak było w rzeczywistości? W powieści autor przedstawia nam alternatywne wersje tego spektaklu, którego zakończenie napisało samo życie. Czy uczestnicy wyjazdu chcieli w nim grać? Kto dał im angaż do tej tragedii? Fikcja miesza się tu z rzeczywistością, ale "prawda jak to się powiada, bywa często dziwniejsza od fikcji" "Furia" to książka przy której nie chcę się zastanawiać jaki to gatunek.To mix wielu różnych, ale nie o gatunek tu chodzi a o emocje. I w przekazywaniu ich, budowaniu postaci w oparciu o uczucia autor jest znakomity 👌 "Furia" to niezwykle barwne przedstawienie jakie autor w roli scenarzysty wystawił dla czytelnika/widza. To widowisko pełne niezwykłych emocji w którym uczestniczymy. Znamy przecież narratora bliżej, gawędziliśmy z nim, czujemy, że wiemy co nam chciał przekazać...a jednocześnie zastanawiamy się: kim on tak naprawdę jest?! Zapraszam więc Was na spektakl, od którego ciężko oderwać oczy. Kurtyna w górę!