Szrama (okładka  miękka, wyd. 06.2023)

Uwielbiam!

Petarda

Super.

🩵

"Szrama" to trzeci tom bestsellerowej serii Granice Ryzyka autorstwa Małgorzaty Oliwii Sobczak. Nad Sopotem rozlała się ciemna noc. Znalazłem się na opuszczonej ulicy. W domach pogaszone światła. Domownicy oddali się w ramiona greckiej bogini nocy Nyks. Człowiek nie jest przystosowany biologicznie do nocnego trybu życia. Oczy przystosowane są do widzenia przy dobrym świetle. Słuch czy węch nie pozwalają na bezpieczne poruszanie się w warunkach słabego światła lub jego braku. Zatem człowiek, niewyposażony w zdobycze technologii, jest niemal zupełnie bezbronny w nocy. I tak się czułem w tę noc kiedy w Sopocie dochodzi do zagadkowego morderstwa. Bezbronny, w jakimś amoku bezsilności stałem i przyglądałem się śmierci młodej kobiety. Kilka miesięcy później doświadczyłem kolejny raz tego dramatycznego przeżycia. Na moim sercu pojawiły się kolejne blizny i szramy. Znów dałem się wplątać w coś co finalnie kosztowało mnie bardzo dużo emocji. Okładka. Każda z nich (z tej serii) mnie fascynuje. Studiuje je bardzo dokładnie. I z tą było podobnie. Smakowałem wzrokiem, węchem i dotykiem. Centymetr po centymetrze, jak jakiś naukowiec pod mikroskopem, analizowałem, drapałem i... zasłuchiwałem się w dźwiękach przy tym słyszanych. Ależ to było sensualne doświadczenie. Gratuluję autorowi okładki i strony tytułowej Panu Pawłowi Panczakiewiczowi. Fabuła. Znalazłem tutaj wszystko czego w takiej historii poszukuję. Świetne, bardzo dokładne opisy zdarzeń. Każdorazowo "ubrane" w ogólne zarysy, ale i bardzo drobiazgowe szczegóły. U autorki to jest zawsze wszystko dopracowane na tzw. ostatni guzik. Widać bardzo dobry research, który przekłada się na wiarygodność tego co czytałem. Bardzo lubię wplatane w kryminalną historię elementy "naukowe" – tutaj np. wywód biegłego psychologa Marcina Chraboła na temat miłości i wszystkiego tego co zachodzi w naszym organizmie, gdy się zakochujemy. Kolejny raz pojawia się tutaj ekolożka sądowa i Janina Hinc - jej postać także jest bardzo wartościową częścią tej opowieści. Od strony naukowej to wszystko mocno poszerza horyzonty mojej wiedzy o świecie i żyjących na nim stworzeniach. Akcja toczy się swoim tempem. Detektyw Oskar Korda niespiesznie, ale za to wnikliwie prowadzi dochodzenie w sprawie morderstw. Im głębiej zanurzałem się w tej opowieści tym więcej dowiadywałem się o przeszłości ofiar. Ale nie tylko o nich. Także przeszłość głównych bohaterów staje się jaśniejsze i może tłumaczyć ich pewne zachowania dzisiaj. Kryminalistyczne tropy się mnożą, a ja zostałem w nie wplątany. Emocje. Zawsze były, są i będą, gdy zasiadam do lektury książek autorki. I tutaj również był ich cały wachlarz. Ilość detali jakie tutaj musiałem ogarnąć powodowała, że wyostrzałem wzrok, a serce przyśpieszało. Mroczne obrazy wywoływały nieprzyjemny ucisk w żołądku. Wspomnienia dźgały moje ciało. I te sny. Odczuwałem je tak jakbym sam o nich śnił. Pełne bólu. Pełne przerażenia... "To, że nie widać śladów, nie znaczy, że ich nie ma. (...) Świat jest zdecydowanie bardziej złożony niż to, co dostrzegamy gołym okiem". Zakończenie. Jak zawsze autorka zostawiła mnie w pewnym uczuciu lewitowania gdzieś pomiędzy... Sprawa kryminalna została wyjaśniona. Już wiem kto, co i dlaczego? Jednak pewne wątki osobiste pozostawiły mnie w osłupieniu, a w głowie pojawia się cały czas mnóstwo znaków zapytania. I choć czuję niedosyt to jednak lubię, gdy autorka zostawia mnie w takim stanie. A, muszę tutaj jeszcze wspomnieć o tzw. "smaczkach". W tej części było ich mnóstwo i do tej pory szemrają mi w umyśle: * "Zgrzyt. Zgrzyt. Zgrzyt. Ołówek zgrzytał, skreślając cyfry". albo * "Skrzyp. Skrzyp. Skrzyp. Skrzypiała podłoga. Ona również opowiadała historię". Uwielbiam!!! Gratuluję całemu zespołowi pracującemu nad tą książką: * redaktorka inicjująca: Ewa Orzeszek * redaktorka prowadząca: Ewdokia Cydejko * redakcja: Joanna Kłos * korekta: Cecylia Kobierzycka, Lena Marciniak-Cąkała * skład i łamanie: Dariusz Ziach A ciebie zapraszam do lektury. Daj się ponieść granicom zła. Polecam! Czytaj!

To już trzeci tom świetnej kryminalnej serii GRANICE RYZYKA. Cykl przez Czytelników nazywany jest Szeleszczącą serią. Akcja dzieje się w Trójmieście. Każdy tom to nowa sprawa kryminalna pod skrzydłami detektywa Oskara Kordy oraz dziennikarki Alicji Grabskiej. Autorka tym razem na tapetę bierze miłość i zazdrość. Pokazuje zjawisko chorobliwej zazdrości oraz jego konsekwencje. Nie mogło obejść się bez ofiar. Najpierw nieznany sprawca włamuje się do domu i atakuje śpiące małżeństwo. W bestialski sposób morduje kobietę. Jej mąż uchodzi z życiem. Po paru miesiącach sytuacja się powtarza, tym razem ginie jednak mąż i żona. Kto dokonuje zbrodni? Czemu na ciele ofiar pozostawia pośmiertne szramy? Dlaczego jest tak agresywny i bestialski? Co nowego wydarzy się w życiu prywatnym Oskara i Alicji? Czy przeszłość da o sobie zapomnieć? Małgorzata Oliwa Sobczak to jest moje drugie (po Dagmarze Andryce) kryminalne odkrycie. Wcześniejsza seria Autorki – KOLORY ZŁA – wkrótce zostanie zekranizowana. Sobczak w swoich książkach oprócz trupa i rozlewu krwi przemyca również mnóstwo ciekawostek dotyczących pracy policji i kryminalnych spraw. Nie tylko zakulisowe działania polskich służb mundurowych, ale także światowe metody pracy i badań. Już w poprzednich tomach mogliśmy poznać ekolożkę sądową Janinę Hinc. Tym razem kobieta również będzie prowadziła badania. W książce pojawia się również wzmianka o udziale psów w śledztwie (mantraling). Dużo mówi się także tym razem o… muchach. „To, że nie widać śladów, nie znaczy, że ich nie ma. Świat jest zdecydowanie bardziej złożony niż to, co dostrzegamy gołym okiem.” Autorka przedstawia różne oblicza i podłoża zazdrości. Z jednej strony może to być opiekuńczość, miłość i zaangażowanie, ale może przyjąć też formę braku zaufania, wiecznej kontroli, podejrzliwości i prowadzić do obłędu. (Syndrom Otella – patologiczna zazdrość o partnerkę.) Kto stoi za zabójstwem trzech osób? Czy będą kolejne ofiary? Co łączy kobiety, które zginęły? Uwielbiam serię GRANICE RYZYKA jest to cykl obowiązkowy dla fanów kryminałów. Profesjonalny researcher Autorki, mnóstwo ciekawych i dodatkowych informacji kryminalnych. Książki czyta się błyskawicznie, zawsze trudno domyśleć się kto jest sprawcą zbrodni. Zabójstwa i praca policji to kluczowy wątek książek. Życie prywatne detektywa i dziennikarki toczy się w tle. Ale szalka proporcji przechyla się w stronę śledztwa. W finałowym tomie poznamy kilka tajemnic Kordy, wcześniej natomiast dużo było o przeszłości Alicji. Czy ta dwójka ma szansę na zbudowanie dłuższej i bliżej relacji? Jestem zachwycona, mimo tego, że momentami jest naprawdę mrocznie i brutalnie, pojawiają się też szczegółowe opisy sekcji zwłok. Wszystko zostało profesjonalnie dopracowane i dopięte na ostatni guzik. Tytułowa SZRAMA to nie tylko rysa na ciele ofiar, ale również blizna na naszej duszy i sercu. Utworzona jako konsekwencja naszych wcześniejszych decyzji, ślad złych doświadczeń i obecności ludzi. W książce pojawiają się ramy czasowe, raz opisana zostaje akcja z roku 2000, przeplatana z tym co teraz czyli 2020 (pojawiają się również nawiązania do pandemii). Jestem pod ogromnym wrażeniem pracy i zaangażowania Autorki w napisanie SZRAMY. Ogromnie POLECAM! Z takimi kryminałami warto zdradzać romanse.

„Drgnij, a zginiesz!” „Szrama” autorstwa Małgorzaty Oliwii Sobczak to nie tylko trzeci tom serii Granice ryzyka, ale również wciągająca historia, dzięki której autorka po raz kolejny zabrała mnie do świata pełnego zbrodni, zła oraz brutalności. Przyznam, że z każdą kolejną premierą spod pióra tej autorki, jestem zaskoczona coraz bardziej - każda kolejna powieści pobija o głowę swoją poprzedniczkę! Sopot. Noc. Do jednego z domów włamuje się nieznany sprawca i atakuje śpiące w swoim łóżku małżeństwo – związuje ich i oślepia, a następnie gwałci i bestialsko morduje kobietę, pozostawiając na jej brzuchu pośmiertną szramę. Po paru miesiącach ma miejsce podobna zbrodnia. Tym razem jednak ginie też mężczyzna. Sprawę prowadzi charyzmatyczny detektyw Oskar Korda wraz z niekonwencjonalnie myślącą ekolożką sądową Janiną Hinc i niestrudzoną dziennikarką Alicją Grabską. Kryminalistyczne tropy się mnożą, a Trójmiastem wstrząsa panika. Czy śledczy zdążą odkryć, kim jest zbrodniarz, nim znów zaatakuje? Nie wiem, co powinnam Wam teraz powiedzieć - autorka skonstruowała taką intrygę, że nie była w stanie odgadnąć, kto jest czarnym charakterem tej historii do momentu, w którym Sobczak podała mi na tacy rozwiązanie tej sprawy. Muszę przyznać, że pani Małgorzata bardzo umiejętnie podawała mi pod nos wiele poszlak, które wskazywały na winę kilku bohaterów, co tylko utrudniało moją dedukcję. Małgorzata Oliwia Sobczak po raz kolejny stworzyła historię pełną bólu, brutalności oraz zła, w której to pokazała mi prawdziwą naturę człowieka. Tym razem na celownik wybrała tematykę zdrady oraz jej wpływu na dotychczasowe życie człowieka. Autorka bardzo dobrze ukazała, jak destrukcyjne bywa uczucie zazdrości oraz do jakich czynów jest w stanie posunąć się zazdrosna osoba. Kolejnym atutem twórczości tej pani jest charakterystyka bohaterów, z którymi dość mocno się zżyłam. W pewnym momencie nasza więź była na tyle mocna, że razem z nimi przeżywałam szok, niedowierzanie, czy uczucie obrzydzenia... A skoro już o tej ostatniej emocji mowa... Sobczak bardzo dogłębnie pokazała mi pracę policji oraz śledczych, co nadało pewien realizm całej powieści. Radzę Wam przygotować się na mocny, a zrazem cudowny opis sekcji zwłok, która zdecydowanie wpłynie na Waszą wyobraźnię. Jak dla mnie Sobczak to zdecydowana mistrzyni historii, w których dostajemy przeplatające się fragmenty z przeszłości oraz teraźniejszości. Nie wiem, jak ta kobieta to robi, ale przy jej książkach nie ma żadnego problemu z ułożeniem niektórych zdarzeń w głowie - cała fabuła od początku do końca układa się w jedną gładką całość. Czy książkę polecam? Zdecydowanie polecam Wam całą serię Granice ryzyka. Sobczak doskonale wie, jak obudzić apetyt swojego czytelnika na więcej, a podsuwane przez nią mylne tropy sprawiają, że zakończenia jej powieści są po prostu nieprzewidywalne. Premiera już 14 czerwca! IG: @zaczytana_archiwistka

"Miłość i zdrada to w końcu jedne z najbardziej pierwotnych motywów zbrodni." Miłość i zdrada - silne uczucie i złamanie przysięgi wierności. Każdy związek, każde małżeństwo opiera się na wzajemnym zaufaniu, trosce o partnera i pożądaniu. Bez tego relacja między dwojgiem ludzi wypala się i łatwiej znaleźć osobę, która dostarczy silniejszych emocji. Może to będzie tylko jednorazowe spotkanie, może kilkukrotnie dojdzie do zdrady... Małgorzata Oliwia Sobczak poruszyła temat wszystkim znany. Emocje towarzyszą nam na co dzień. Raz silniejsze, raz słabsze. W "Szramie" bohaterowie mierzą się z najsilniejszymi narkotykami, jakimi są miłość i pożądanie. To dzięki nim czujemy przysłowiowe "motyle w brzuchu", euforię, nasz stan umysłu zamienia się w papkę i patrzymy na świat przez różowe okulary. A co, jeśli partner/partnerka zdradzi? A co, jeśli wasza miłość zostaje wystawiona na próbę? A co, jeśli zdrada partnera/partnerki wywołuje w tobie tylko chęć zemsty? Oskar Korda, Alicja Grabska i Janina Hinc powracają, by zapewnić nam, czytelnikom, kolejną dawkę emocji. A tych tutaj nie brakuje. Okrutne morderstwo, śledztwo i powrót do miejsc z przeszłości dadzą popalić bohaterom "Szramy". Nie będziecie czuli się pewnie przez całą powieść. Sobczak nie oszczędza bohaterów, a zabawa z czytelnikiem na zasadzie podrzucania tropów udała się wybornie. "Widzisz, ludzie dzielą się na tych, którzy upokorzeni od razu zadają rany, i na tych, którzy pozwalają sobie rany zadawać. Ty swoją szramę masz na twarzy. Dosłownie. I nigdy nic z nią nie zrobiłeś. Pozwoliłeś, żeby paliła cię każdego dnia". Na początku serii została przybliżona postać Alicji Grabskiej, więc przyszedł czas na Kordę. Nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Nie spodziewałam się, jak ciężkie działa wyciągnie Autorka skierowane w detektywa i innych bohaterów. Tematyka zdrady, znęcania psychicznego i fizycznego, alkoholizmu, toksycznych relacji, zazdrości zostały zgrabnie połączone, wynikiem czego powstał kolejny świetny kryminał. Trzeba również zwrócić uwagę na postać Janiny Hinc, która nadaje świeżości w kryminalnym świecie. Zawód, który wykonuje nie jest często spotykany, więc tym bardziej jej wątek śledzi się z niesłabnącym zainteresowaniem. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak najmniejszy pyłek bądź zwierzę może zmienić tok sprawy w prowadzonym śledztwie. Od początku powieści czuć "Sobczakowy klimat", który wyróżnia się makabryczną zbrodnią, intrygującą zagadką, nieprzewidywalnym finałem i bohaterami, do których trudno nie czuć sympatii. Finał jest satysfakcjonujący, choć wyobrażałam go sobie inaczej. Mogę tylko pogratulować pani Małgorzacie wiele elementów zaskoczenia, świetnie skonstruowanych bohaterów i klimatu, który przyciąga i tak jak miłość i pożądanie, jest uzależniający. Gorąco polecam całą serię "Granice ryzyka".

W jednym z sopockich domów dochodzi do zagadkowego, brutalnego morderstwa, w wyniku którego kobieta traci życia. Nie jest to napad na tle rabunkowym, ani w afekcie. Widać, że morderca wybrał ofiarę nieprzypadkowo, a całą zbrodnię dokładnie zaplanował. Wszystko wskazuje na to, że „Młotkarz” zaatakuje po raz kolejny, przed detektywem Oskarem Kordą staje trudne zadanie, uchwycenia tajemniczego zbrodniarza. W sprawie udział biorą również ekolożka sądowa Janina Hinc i dziennikarka Alicja Grabska. Na jaw wychodzą kolejne fakty, a początki tej historii sięgają przeszłości. Bardzo podobała mi się ta książka, miałam okazję już wcześniej zapoznać się z twórczością Małgorzaty Oliwii Sobczak, przy pierwszym tomie tej serii, niestety nie czytałam drugiego, nad czym bardzo ubolewam, lecz od razu zaznaczę, że każdą z tych historii można czytać osobno. Sama zorientowałam się dopiero po skończeniu lektury, iż jest to już trzecia część. Nie jest to książka dla każdego. Na pewno odnajdą się w niej miłośnicy mocnych kryminałów. Historia jest dość brutalna oraz obrazowo opisana. Jestem pełna podziwu dla wiedzy autorki na temat patomorfologii. Lepiej podczas czytania odłóżcie na bok jedzenie, nie chcecie go spożywać, dowiadując się, co w sobie kryje ludzkie ciało. Zakończenie mnie zaskoczyło, kiedy już myślałam, że wszystko wiem, na jaw wyszły kolejne fakty, które całkowicie poprzewracały obraz sytuacji. Uwielbiam być zaskakiwana przez autorów, więc tu należy się pani Sobczak kolejny wielki plus. Oczywiście dałam się wystrychnąć na dudka i obstawiałam kogoś zupełnie innego w roli złoczyńcy. Co do samych bohaterów, uważam, że są bardzo wyraziści, nawet Oskar Korda ze swoim stereotypowym obrazem twardego policjanta z trudną przeszłością, W tej powieści panuje niesamowity klimat. Jest tajemnicza, niepokojąca, mroczna, a na punkt przewodni wysuwa się zazdrość oraz zdrada. Violetta Villas niegdyś śpiewała: „Nie ma miłości bez zazdrości” i uważam, że szczypta tego uczucia jest zdrowa, a nawet potrzebna, o ile nie przeradza się w obsesję, niemającą żadnego logicznego podłoża. Co innego, jeśli chodzi o zdradę, którą Maanam określił w swojej piosence jako „Podstępne zimne oczy gada”. Ona posuwa ludzi do najgorszych rzeczy. Robert Małecki napisał o tej historii: „Kawał dobrej kryminalnej roboty” i zgadzam się z tym, sama lepiej bym tego nie ujęła. Dlatego gorąco zachęcam Was do zapoznania się z twórczością Małgorzaty Oliwii Sobczak, gdyż ta pisarka wie, jak przykuć uwagę czytelnika.

Do tej pory nie nadawałam na tych samych torach z książkami Małgorzaty Oliwii Sobczak. Coś mi nie leżało w “Czerwieni”, czyli pierwszym tomie trylogii Kolory zła, a “Szelest”, czyli pierwsza część serii Granice ryzyka była okej, ale miała jedną wielką wadę - główną bohaterkę. Ale znowu - po spotkaniu z Autorką podczas MFK we Wrocławiu urosła we mnie nadzieja. I po lekturze stwierdzam, że nadzieje nie były płonne. Od początku ruszamy w “Szramie” z wysokiego C. Nocny atak na małżeństwo w domu, zakneblowany i związany mąż, zgwałcona i zamordowana żona. Kojarzy mi się to z którąś z powieści Tess Gerritsen, więc nawiązanie nad wyraz pierwszorzędne. Podoba mi się bardzo wykorzystanie mało znanej jeszcze w Polsce ekologii sądowej. Miałam o niej kilka wspominek na studiach i uważam, że dziedzina ta ma w sobie niesamowity potencjał, który Autorka odpowiednio wykorzystała w tej historii. Ogólnie język “Szramy” jest niezwykle plastyczny. Opisy wydarzeń, ale również emocji bijących od bohaterów są niezwykle sugestywne i wywierają czytelne i ostre obrazy w wyobraźni. Małgorzata Oliwia Sobczak nie lubi bawić się w półsłówka, więc historia chwilami była brutalna, wypowiedzi bohaterów wulgarne, ale przez to cała intryga była charakterna. Kilka perspektyw czasowych po raz kolejny kolokwialnie mówiąc robi robotę. Wydarzenia z przeszłości odpowiednio naprowadzają na odpowiednie tory myślowe, ale nie pozwalają do ostatnich stron odkryć ostatecznie tajemnic i rozwikłać intrygi. Bohaterowie. Tu jestem miło zaskoczona, ale o dziwo, nawet Alicja mnie tak bardzo nie irytowała, jak w pierwszej części serii. Może dlatego, że tym razem jednak to Oskar, policjant grał pierwsze skrzypce, a dziennikarka jedynie mu asystowała. Do tego potencjalnie problematyczną pod względem emocjonalnym dla tej dwójki bohaterów była ekolożka sądowa Janina, ale takie poprowadzenie fabuły również pozytywnie moim zdaniem wpłynęło na smak i napięcie pomiędzy postaciami. Uważam, że była to intryga kryminalna na niezwykle wysokim poziomie. I po raz kolejny polecajka od @gabriela_setla_ okazuje się strzałem w mocną ósemkę!