Kuro. Tom 1 (okładka  miękka, wyd. 10.2018)

Manga ,, Kuro " to jedna z najlepszych mang jakie czytałam. Historia jest wciągająca, piękna i czasem wzruszająca. Podoba mi się motyw połączenia prawdziwego życia dziewczynki, głównej bohaterki Koko, z jej opowiadaniami, które zapisuje w swoim dzienniku. Manga jest pół kolorowa dzięki czemu miło się ją czyta. Wszystkie trzy części przeczytałam w jeden dzień i smutno mi, że nie ma 4 tomu. Manga opowiada o życiu małej dziewczynki Koko i jej kotka Kuro. Okazuje się, że w ich mieście żyją potwory, które atakują ludzi i inne istoty, aby się rozprzestrzeniać. Chodniki miast są otoczone białą linią, zrobionej z farby z białych kwiatów, które rosną w posiadłości Koko. Potwory nie mogą przekroczyć lini, gdyż boją się kwiatów. Małe dzieci po 8 roku życia dostają szczepionkę, dzięki której mogą zobaczyć bestie. Koko mieszka sama w ogromnej posiadłości wraz z kotkiem Kuro, potworem. Jak cała historia rozwinie się i zakończy? Czy Koko wie o tym z kim żyje pod jednym dachem? Co stało się z jej rodzicami? Cieszę się, że ta manga stanęła na mojej drodze i nie żałuję jej zakupu. Polecam.

Cała transakcja ok.

Fajne 😀👍

Początek był nudnawy. Dopiero później poczułam się zaintrygowana tą mangą. Im dalej tym bardziej mi się podobała. Polecam!

HELL-O KITTY I jak tu nie kochać mangi, kiedy serwuje nam historie takie jak ta! Niecodziennie bowiem zdarza się urocza, słodka i ciepła opowieść z dziecięcymi bohaterami i demonicznymi bestiami włóczącymi się po stronnicach komiksu. Nie brakuje tu oczywiście mroku i smutniejszych elementów, na tajemnicę także znalazło się miejsce, a całość została w bardzo sympatyczny sposób zilustrowana. Koko to mała dziewczynka żyjąca samotnie w wielkiej posiadłości położonej tuż przy rosnących na obrzeżach Miasta lasach. Jest zwyczajnym dzieckiem jakich wiele, jedyna różnica polega na tym, że sama musi troszczyć się o siebie i mieszkającego z nią kota Kuro – choć tak naprawdę to on troszczy się o nią. Co dzieje się w jej życiu? Czasem odwiedzi ją nauczycielka ze swoją nieszczególnie sympatyczną córką, czasem zajrzy też miejscowy lekarz, rzadziej ktoś znajomy, bo jedyną przyjaciółką dziewczynki jest Milk, ale nawet ona nie za bardzo może przychodzić na teren posiadłości. Coś w tym wszystkim jest jednak nie tak. Bo czemu mała dziewczynka mieszka samotnie? Poza tym mieszkańcy Miasta poruszają się tylko i wyłącznie po wyznaczonych ścieżkach, a kto z nich zejdzie i zapuści się do lasu, może pożegnać się z życiem, bo między drzewami czają dziwne, mroczne istoty. Zresztą Kuro też nie jest zwyczajnym kotem. Kiedyś nim był, jednak pewnego dnia zaginał, a gdy powrócił… cóż, wystarczy powiedzieć, że posiada paszczę pełną zębisk, oczy na całym ciele, macki potrafiące rozerwać zagrażające Koko bestie, których dziewczynka w ogóle nie zauważa, i wiele innych, ciekawych właściwości. Co nie przeszkadza mu być słodkim kiciem, bojącym się wielu rzeczy, wybrednym i chodzącym własnymi ścieżkami… Stworzona przez Somato manga to niemalże oniryczne zderzenie zwykłej dziecięcej codzienności z horrorem dziejącym się na jawie. Krwawe sceny grozy sąsiadują więc tu z rozbrajającymi zachowaniami kota, tak bliskimi każdemu posiadaczowi takiego pupila oraz naiwną niewinnością Koko, dziewczynki o wielkiej wyobraźni, która lubi pisać opowiadania o sobie i Kuro. Pierwszy tom mangi złożony jest z dwóch części: w pełni kolorowej, zawierającej trzy epizody opowiadające o teraźniejszych wydarzeniach, oraz czarnobiałej, sięgającej w przeszłość i ukazującej historie także innych bohaterów. Powoli poznajemy więc postacie, relacje między nimi i niezwykłości świata pełnego potworów. Na wiele pytań nie znamy jeszcze odpowiedzi, ale te tylko bardziej zachęcają do czekania na kolejny tom. Poza tym strona graficzna jest absolutnie ujmująca, urocza jak treść, ale też i realistyczna. Jeśli podoba Wam się okładka, środkiem będziecie zachwyceni. Szczególnie, że połowa tomiku (to jest 64 strony) przygotowana została w pełnym kolorze, który robi wielkie wrażenie i jeszcze bardziej rozbudowuje detale. Czarnobiała część także nie wypada gorzej, a jej delikatność i lekkość pasują do retrospekcji. A wszystko to bardzo ładnie wydane i znakomicie prezentujące się już na pierwszy rzut oka. Jeśli lubicie podobne klimaty, kojarzące się z filmami Tima Burtona albo macie ochotę na poznanie przygód demonicznego, ale uroczego kota (aż się prosi o nazwanie go Hell-o Kitty albo Sadakotem – tak dla fanów „The Ring”, oczka w mroku, włosy i te sprawy ;) ) – nie wahajcie się ani chwili. To znakomity tytuł, świetnie napisany i narysowany. I jaki ma ujmujący klimat! Polecam gorąco!

Mała urocza dziewczynka i czarny kot zamieszkujący wspólnie ogromną posiadłość, dorośli skrywający straszliwą prawdę, mrok i niebezpieczeństwo czekające na każdym rogu. Czy wszystko to wymieszane razem nie brzmi mocno intrygująco? Wymieniona we wstępie dziewczynka to Koko, która samotnie zamieszkuje w ogromnej rezydencji usytuowanej na uboczu małej wioski. Jej jedynym prawdziwym przyjacielem jest czarny kot Kuro. Okoliczni mieszkańcy odnoszą się do małej bohaterki z dużą dozą niepewności i strachu, najlepiej jest to widoczne w zachowaniu jej rówieśników. Jednym z powodów takiego zachowania jest właśnie jej zwierzęcy towarzysz, któremu daleko do normalnego kotka. O jego demonicznym usposobieniu przekonuje się czytelnik już na pierwszych stronach mangi. Zresztą cały zaprezentowany tutaj świat daleki jest on szeroko pojętej normalności. Mrok, tajemnica, krwiożercze potwory, których zasady nie wolno łamać, wszystko to rozlewa się stopniowo na kolejne kardy komiksu, tworząc mocno nietuzinkowe dzieło, które potrafi naprawdę mile zaskoczyć (szczególnie jeśli ocenia się tytuł po okładce/obwolucie). Pierwszy tomik to swoistego rodzaju wstęp do historii prezentujący pewien jej zarys. Ukazane tutaj zostają bez zachowania większego chronologicznego porządku epizody z życia wiecznie optymistycznej i uśmiechniętej Koro, która ponad wszystko kocha swojego kociego przyjaciela. Jest lekko, przyjemnie i momentami dosyć „cukierkowato”. Czytelnik bombardowany jest licznymi pytaniami, które mają zachęcić go do sięgnięcia po kolejne części. Dwa kolejne tomiki stopniowo rozpraszają aurę tajemniczy, pozostawiając jednak do samego końca pewne wątki na tyle enigmatycznie przedstawione, że czytelnik będzie mógł je interpretować na swój własny sposób. Podstawą odpowiedzi na niektóre wcześniej pojawiające się pytania, są liczniejsze retrospekcje, które pokazują życie zarówno Koro, jak i całego miasteczka. Zmienia się znacząco klimat całego komiksu. Z każdym kolejnym kadrem staje się on coraz bardziej mroczny i mocno nastawiony na psychologiczny aspekt prezentacji postaci. Wpływ zarówno otoczenia, jak i samego Kuro na jej zachowanie i wygląd staje się coraz bardziej widoczny. Przemianę tą z wielkim przerażeniem obserwują niektórzy okoliczni mieszkańcy, którym zależy na jej zdrowiu i szczęściu. Świetnym pomysłem twórcy jest również ukazanie konkretnych wydarzeń z perspektywy różnych osób, dzięki czemu fabuła nabiera należytej głębi i dynamiki. Osobny akapit recenzji należy również poświęcić technicznym aspektom mangi, które mają swój wymierny wpływ na jej odbiór. Połowa każdego tomiku jest kolorowa i to właśnie tą część należy traktować jako podstawę całej historii. Rozdziały ukazane standardowych w czarno-białych barwach, są głównie wizualizacjami opowieści Koko, które namiętnie spisuje. Mamy tutaj również do czynienia ze wspomnianymi retrospekcjami, które ukazują wydarzenia z minionych lat, kształtujące obraz całej obecnej sytuacji. Cała recenzja na PopKulturowy Kociołek

Koty to tajemnicze stworzenia. Chodzą własnymi ścieżkami i same decydują z kim się zaprzyjaźnić i oczywiście, czy w ogóle ktoś jest godzien tego zaszczytu. Kuro nie odstępuje swojej małej pani Koko ani na krok. Czy aby na pewno jednak to tylko zwyczajny kot? Można się tego dowiedzieć czytając mangę Kuro autorstwa Somato. Koko to mała dziewczynka mieszkająca ze swoim czarnym kotkiem sama w wielkiej rezydencji oddalonej nieco od miasta. Wiadomym jest, że jej rodzice nie żyją, nie znamy jednak jeszcze przyczyny. Miasto jest natomiast specyficznym miejscem, ma zasady, które każdy musi przestrzegać. Jak na przykład ta, która mówi żeby nigdy, ale to nigdy nie schodzić ze ścieżki… Manga jest właściwie zbiorem scenek z codziennego życia małej bohaterki z jej pupilem. Na pozór zabawne i beztroskie, kryją w sobie przerażające drugie dno. Czasem wydarzenia opowiadane są także z perspektywy innych mieszkańców miasteczka, którzy znają Koko, m.in. jej nauczycielki Brendy i jej córki Sesame, koleżanek Koko Marii i Milk czy nieco tajemniczego doktora. Są oni świadomi pewnych rzeczy, o których główna bohaterka nie ma pojęcia. Wydarzenia nie są ułożone chronologicznie, ale tworzą spójną całość i poszerzają coraz bardziej obraz miejsca i życia mieszkańców. Fabuła jest właściwie miksem ciepłej historii przywiązania dziewczynki i jej pupila z opowieścią grozy. Przedstawianie małej, uroczej Koko w takim otoczeniu tworzy naprawdę niesamowity efekt, sprawiając, że to co ma być straszne jest jeszcze straszniejsze. Uważam, że zarówno historia jak i rysunki to małe arcydzieło na miarę Wilczych dzieci również wydanych przez wydawnictwo Waneko. To naprawdę nieszablonowa manga. Jak wspomniałam Kuro został wydany przez wydawnictwo Waneko. Docelowo będzie się składał z 3 tomów. Na pierwszy rzut oka może zniechęcać jego grubość – jest wyraźnie cieńszy niż standardowe mangi mając ok. 130 stron. Jednak aż połowa mangi jest w pełnym kolorze! Już obwoluta zachwyca dbałością o szczegóły. Znajduje się na niej Koko z Kuro na rękach stojąca na schodach. Warto jednak się przyjrzeć dokładniej i znaleźć elementy wskazujące na historię grozy. Tłumaczenie jest bardzo dobre, dialogi brzmią bardzo naturalnie. Jestem zachwycona wydaniem i tym, że taka nieszablonowa historia została wydana na rynku polskim. Kuro można polecić wszystkim wielbicielom opowieści z lekkim dreszczykiem, a także szukających mang spoza tych najpopularniejszych z głównego nurtu. Oraz kociarzom oczywiście. Zwykły czy nie Kuro ma jednak wiele cech, które właściciele kotów rozpoznają także w swoich pupilach. Ocena: 10/10

Komiks składa się z wielu krótkich wątków dotyczących kotka Kuro. Koko opisuje w nich jak Kuro się bawi, co robi całe dnie czy też wymyśla przeróżne historyjki, w których Kuro jest bohaterem. Jadnak to, co wymyśla dziewczynka, nie jest fikcją literacką: Koko naprawdę chroni dziewczynkę. Czy jednak jego moc nie jest czymś niebezpiecznym dla samej Koko? Dlaczego, choć dziewczynka pamięta swoich rodziców, to ich nigdy przy niej nie ma? I czemu osoby, które czasem przybywają do posiadłości, nie widzą w Kuro słodkiego kociaczka, a boją się go? Jest tyle pytań, a odpowiedzi tak mało. Trudno to wszystko zrozumieć jak jest się małą dziewczynką. Więcej na http://www.monime.pl/manga-kuro-tom-1/

Kuro to historia o pewnej dziewczynce o imieniu Koko, mieszkającej w wielkiej posiadłości. Towarzyszy jej kotek o imieniu Kuro. Para wiedzie dosyć spokojnie i sielankowe życie mimo masy dziwnych zjawisk naokoło. Na dodatek mieszkańcy wioski boją się posiadłości i mają wiele reguł co do funkcjonowania, tak by unikać tajemniczych potworów. Jakby tego wszystkiego było mało, Kuro pewnego dnia się zgubił i wrócił dopiero po jakimś czasie. Z tym, ze kotek jest teraz jakiś taki inny i zamiast pyszczka ma wielkie zęby i wyłażą z niego jakieś macki. Czy ta przemiana kociaka zaburzy spokój Koko?

Manga nie trafia w moje gusta. Denerwwało mnie ,, Ja jestem Koko a to mój kot Kuro" było to przy każdym rozdziele.