Kot, który nauczał zen (okładka  twarda, wyd. 11.2023)

Warto przeczytać

Super.Polecam!

Pewien ko dowiedział się od szczura, że głęboko w klonowych lasach porających pewną dolinę, rośnie prastara sosna, a każdy, kto pod nią usiądzie, osiągnie spokój i zrozumienie. Zatem bohater postanowił niezwłocznie udać się w podróż, a po drodze spotkał zająca, wronę, żółwia, tygrysa, wilczycę, małpę oraz małego kociaka. Każdemu z nich miał do przekazania ważną naukę. Kot potrafił w swój filozoficzny sposób dać ukojenie innym, lecz nie potrafił go dać sobie. Czy w końcu uda mu się odnaleźć spokój? Po przygodach Wielkiej Pandy i Małego Smoka, już wiedziałam, że kolejna książka autora będzie dla mnie piękną przygodą, tak też właśnie było. Z każdej strony bije stoicyzm i harmonia, niczym miód na moje serce i skołatane nerwy. Do tego ilustracje, które również wykonał James Norbury, przyciągają wzrok, wprost nie można oderwać wzroku od jego kreski i użytych przez niego barw. Część z nich została wykonana japońską techniką malarską oddającą ducha filozofii zen. Jest to pozycja idealna na prezent dla osób w każdym wieku. Swym wyglądem i formą może przypominać książkę dla dzieci, jednak przypowieści w niej zawarte dają głęboko do myślenia i sprawiają, że mimo małej ilości treści, czyta się ją długo, gdyż żeby w pełni zrozumieć sens, trzeba się zatrzymać oraz dać ujście swoim myślom. Ponadto jest pięknie wydana. Prócz wspomnianych przeze mnie wyżej ilustracji, posiada twardą oprawę z błyszczącymi, złotymi wstawkami, a także wstążkę w tymże kolorze. Dajcie się porwać i wzruszyć Kotu, dołączcie do jego podróży, kiedy poczujecie się smutni, zmęczeni, zrezygnowani, nie uleczy Was ona, ale jestem pewna, że doda otuchy, Całą książkę można przeczytać w dziesięć, piętnaście minut, ale nie o to w niej chodzi. Warto zatrzymać się na każdej stronie, chwilę „podumać”, obejrzeć rysunki oraz zinterpretować całość po swojemu. Ja lubię losować stronę, spędzać z nią chwilę czasu, po czym odłożyć na półkę i wracać do niej za jakiś czas. Na koniec dodam mój ulubiony cytat: „Słyszałem kiedyś, jak ktoś powiedział, że to nie droga ani cel są najważniejsze, lale towarzystwo w podróży”. Ta pozycja, to skarbnica inspirujących cytatów. Jeśli zatem lubicie owiane nieco filozoficzną formą życiowe treści, to jest to zdecydowanie pozycja dla Was.

Kot i jego (może także nasza?) droga. James Norbury przyzwyczaił nas do pięknych historii, dzięki którym możemy nieco zwolnić, zachwycić się pięknem prostych rzeczy i pomyśleć - choć przez chwilę - o tym, czy aby podążamy właściwą ścieżką naszego losu... "Kot, który nauczał zen" nie odbiega (na całe szczęście!) od tych standardów: będzie to historia mądrego Kota i jego drogi (być może także naszej) do tytułowego "zen". To opowieść o tym, że największa mądrość jest w nas, i że warto spojrzeć na siebie i na świat z zupełnie innej perspektywy... James Norbury jak zwykle porusza najgłębsze struny naszych dusz i skłania do przemyśleń o naturze świata (oraz nas samych!), na które zazwyczaj... nie mamy po prostu czasu. A szkoda. "Nauczyłem się, że to, czego chcemy, rzadko jest tym, czego potrzebujemy, a to, czego potrzebujemy, prawie nigdy nie jest tym, czego chcemy." Pewien Kot, uczony w filozofii zen, dowiaduje się o samotnej pradawnej sośnie, rosnącej głęboko w klonowym lesie. Wieść niesie, że wśród jej konarów można odnaleźć nieskończoną wiedzę, harmonię i spełnienie. Piękno bardzo często tkwi w prostocie, a droga do osiągnięcia szczęścia i spokoju ducha prowadzi zazwyczaj przez etap pogodzenia się ze stratą i akceptacji tego, na co nie mamy realnego wpływu. Najczęściej w życiu jest tak, że osiągniemy cel dopiero wtedy, gdy uda nam się wyżej opisany stan ducha osiągnąć - po drodze pamiętając o przyjaciołach oraz o tym, co nosimy w głębi naszych serc... Jeśli choć na chwilę o tym zapomnimy, to możemy liczyć na to, że przypomni nam o tym bohater tej książki: kot, który nauczał zen. W opisany wyżej sposób zaczyna się jego podróż z miasta w głąb lasu, w poszukiwaniu skarbnicy mądrości i źródła oświecenia, w trakcie której poznajemy pozostałych bohaterów tej książki: niespokojną Małpę, zmęczoną życiem Żółwicę, zmagającego się z gniewem Tygrysa, zagubionego Wilczka i chciwą Wronę. Każde z tych zwierząt usłyszy od Kota inną historię i wyniesie ze spotkania cenną lekcję. Ale dopiero niespodziewane spotkanie z figlarnym Kociakiem uświadomi staremu Kotu, że w tej pełnej przygód podróży nigdy nie chodziło o drzewo… Napisana łagodnym, kojącym stylem książka, ozdobiona ilustracjami inspirowanymi japońskim drzeworytem, ujawnia i przybliża klasyczne opowiastki i praktyki zen, a pojawiające się na jej kartach urocze postacie pokochają czytelnicy w każdym wieku. Istnieją opowieści, które potrafią zarażać magią, ciepłem i wielką mądrością płynącą z prostych rzeczy. Ze spraw, które są częścią nas, ale o których bardzo często zapominamy - a to właśnie w nich kryje się sekret szczęścia, spokoju i uśmiechu, których w każdej chwili możemy doświadczyć na nowo. I dotyczy to każdego - zarówno dorosłych, jak i dzieci (może nawet dla najmłodszych poznanie tych prawd będzie jeszcze ważniejsze niż dla dorosłych). Taką właśnie książką jest "Kot, który nauczał zen". To przepiękna opowieść o tym, o czym nigdy nie powinniśmy w naszym życiu zapominać. Przygody bohaterów niniejszej książki pełne są ciepła, momentami nostalgii oraz prawdy o tym, na czym polega nasze życie. Nie zawsze jest ono kolorowe, jednak powinniśmy dołożyć wszelkich starań aby przeżyć je jak najlepiej - nawet w obliczu naszych ograniczeń. Książka jest ważną nauką w tej materii. Czerpiąc z tradycji i filozofii buddyzmu adaptuje jej założenia na gruncie współczesności i kompletnie nieważne jest to, że prawdy te poznajemy za pośrednictwem fikcyjnych, podróżujących zwierzaków. Na ich miejscu mógłby się znaleźć każdy z nas. Książeczka jest niepozorna, ale treści... PEŁNA! Można by pomyśleć, że to pozycja dla dzieci (wszak okładka nie sugeruje niczego innego), a jednak mam nieodparte wrażenie, że niejeden dorosły mógłby się z kolejnych stron bardzo wiele nauczyć. O czym bowiem jest ta książka? Najprościej będzie powiedzieć, że o wszystkim tym, co jest w życiu ważne. Co daje siłę. Co pozwala wierzyć w siebie, w innych i w to, że na końcu wszystko będzie dobrze (nawet jeśli jeszcze nie teraz). Sugerowane w opisie książki porównania do "Małego Księcia" czy "Kubusia Puchatka" nie są wcale na wyrost. Ta niepozorna książeczka zawiera w sobie bowiem wiele życiowej mądrości. Nie jest to może ten poziom, sława i ta półka literacka co wspomniane chwilę temu klasyki, ale książce Jamesa Norbury'ego wcale nie jest do nich aż tak daleko. Ta książeczka może okazać się fenomenem - o ile tylko zagości szerzej w zbiorowej świadomości i czytelnicy dadzą jej szansę. A na ową szansę książka ta z całą pewnością zasługuje.

„Znajdź czas na doświadczanie ciszy – ciągnął Kot – doceń naturę, bądź obecny i szukaj spokoju”. Szukasz spokoju i ukojenia? Znalazłeś już sens swojej życiowej wędrówki? Nie umiesz jeszcze pomagać innym? A czy jesteś wrażliwy na zło i niesprawiedliwość? Jesteś szczęśliwy? Jeśli poszukujesz odpowiedzi na te i inne egzystencjalne pytania, to ta lektura jest oczywiście dla ciebie. Lekarstwo na wewnętrzne rozterki i bolączki, drogowskaz do prawdziwego szczęścia i oazy spokoju … „Zrozumiałem, że to, czego chcemy, rzadko jest tym, czego potrzebujemy. A to, czego potrzebujemy, prawie nigdy nie jest tym, czego chcemy”. James Norbury po raz kolejny daje nam znakomitą lekcję życia. Zwierzęta, bohaterowie jego mądrej książeczki, szukają swojego miejsca na ziemi. Poszukują sensu życia, spokoju i dobra. Wędrują, bo liczą, że na końcu ich drogi jest to, czego tak usilnie potrzebują. Spokój … ukojenie …dobroć … cisza …równowaga … Kot otrzymuje informację, że daleko w lesie rośnie stara samotna sosna, a wśród jej konarów można odnaleźć nieskończoną wiedzę, harmonię i spełnienie. I tak się zaczyna jego podróż, w towarzystwie poznanych po drodze przyjaciół, Tygrysa, Żółwia, Małpy, Wilka. Każde zwierzę uosabia odrębną życiową historię, każde uczy czegoś nowego o życiu. I z każdą kolejną znajomością jesteśmy mądrzejsi i bardziej otwarci na nowe. Rozmowa z każdym napotkanym zwierzęciem ukazuje nam, że tak naprawdę nie szukamy tej starej sosny, ale sensu wędrówki, jaką jest nasze życie. Ta mała objętościowo, ale opasła merytorycznie historia to cenne i znakomite źródło mądrości życiowych. To drogowskaz, dokąd i którą drogą mamy zmierzać. Czy wiemy, jakie są nasze oczekiwania? Czy tylko szukamy, idąc w ciemno, a nuż się po drodze sytuacja wyklaruje. Czy rozglądamy się tylko dookoła, nie zauważając tego, co jest najpiękniejsze w nas? Czy zaglądamy w głąb siebie? I co widzimy? „Przeszkoda jest często drogą”. Lektura zawiera minimum słów, a maksimum znaczeń. Jedno słowo często znaczy więcej, niż cała powieść. Tylko trzeba umiejętnie, z otwartością, próbować zrozumieć znaczenie poszczególnych słów. Tylko ich dogłębne odszyfrowanie może nam zapewnić harmonię i równowagę. Książeczka zawiera dużo prostych ilustracji, które obrazują cały przekaz. Prosta kreska, stonowane barwy wzmacniają przekaz i uzmysławiają nam, jak wiele mądrości się w nich kryje. „Że im bardziej zmieniłem swoje przyzwyczajenia, by pomagać innym, tym bogatsze stało się moje życie”. Kot, który nauczał Zen jest tak mądrą lekturą, że każdy dorosły powinien po nią sięgnąć. Każdy znajdzie w niej coś dla siebie, w każdym pozostanie jakaś jej cząstka. I na pewno zapuści korzenie i rozrośnie się, roznosząc mądrość, spokój i wewnętrzną równowagę. Nie wahajcie się ani chwili , wzbogaćcie swoje wewnętrzne jestestwo i odczujcie harmonię. Odkryjcie prawdę o sobie, a będziecie pełni szczęścia i pogody ducha. Dzielcie się radością z innymi, a odczujecie, jak wiele dobra czynicie wokół siebie. „Kiedy dzielisz się z przyjacielem czymś dobrym, w przedziwnym sposób otrzymujesz więcej, niż gdybyś zachował to dla siebie” Piękna i mądra, majestatyczna i magiczna. Dzieło, które mogło wyjść tylko spod pióra mistrza!

„Kwiaty potrafią zakwitnąć w najbardziej niespodziewanych miejscach.” Często w książkach adresowanych do młodziutkich odbiorców, także dorosły cudownie się odnajduje, a wspólne pokoleniowe czytanie sprawia wiele frajdy i przyjemności, stanowi doskonały materiał do rozmów o życiu w szerokim i szczegółowym ujęciu. Do takich właśnie przygód należały opowieści z cyklu o Wielkiej Pandzie i Małym Smoku. Przybliżyłam na Bookendorfinie szalenie satysfakcjonujące wrażenia po spotkaniu z „Wielką Pandą i Małym Smokiem” i „Podróżą. Wielka Panda i Mały Smok”. Teraz gorąco zachęcam do sięgnięcia po kolejną podróż tych niezwykłych bohaterów, co prawda jako boczny wątek w historii „Kota, który nauczał zen”, jednak pojawili się. Zdecydowanie warto było poznać ich bliżej, zaprzyjaźnić się, posłuchać, co mają do powiedzenia, podpatrzeć, jak radzą sobie z życiem i obecnymi w nim emocjami. Głównym bohaterem najnowszej książki autora stał się Kot, któremu nie wystarczała zwykła egzystencja w dalekim mieście leżącym na brzegach wielkiej rzeki. Pragnął czegoś więcej, duchowych przeżyć, odpowiedzi na pytania krążące w głowie, odnalezienia sensu życia. W tym celu udał się w daleką podróż przez góry i doliny w poszukiwaniu klonowego lasu, gdzie rosła prastara sosna. To właśnie wśród jej konarów goście odnajdywali spokój i zrozumienie. W czasie wędrówki Kot napotykał różne zwierzęta, oferował umysłowe wsparcie i zdobytą mądrość. Na znajomości z nim skorzystał szczur, zając, wrona, wilczyca, małpa, żółw, tygrys i kociak. Ale i Kot zaczerpnął garść lekcji ze sztuki kontemplacji. Przekonał się ile znaczy dar przebaczania, chęć uczenia się, docenianie ciszy, kontakt z naturą, odwaga w zmienianiu ciemności w piękno, a strachu w cud. Zrozumiał, że nieszczęścia należy traktować jako wstęp do czegoś wspaniałego, przeszkody jako drogę, nie wolno rezygnować z celebracji chwili, radości trwania w danym momencie, bo nigdy więcej się nie powtórzy, a nade wszystko podążać własną ścieżką i w zgodzie z własnym darem dla świata. Wszystkie drobnostki, które ignorował, były tak naprawdę tym, na co powinien zwracać najbaczniejszą uwagę. Ważną rolę w naszym życiu odgrywają inni, zyskujemy wsłuchując się w nich, okazując miłość, przyjaźń, życzliwość i pomoc, ale również wdzięczność. Starannie wybrane towarzystwo wywołuje to, co najlepsze w nas. James Norbury przygotował prześliczną oprawę graficzną książki, ilustracje do chłonięcia całym sobą, wyjątkowo przemawiające, współtworzyły niezwykły klimat, niektóre wykonane w zgodzie z dawną techniką japońską. Zdecydowanie zachęcam do sięgnięcia po książki autora, fenomenalnie wypełniają czas, podsuwają materiał do refleksji, wywołują pozytywne nastawienie wobec siebie, innych, przyrody i świata.

„KOT, KTÓRY NAUCZAŁ ZEN” James Norbury wydawnictwo Albatros To bardzo dziwne, kiedy dwoje nieznajomych zaczyna iść razem. Dusze niewiele się różnią. Czy to Tygrys, Szczur, czy Żółw. Nawet dusza człowieka potrzebuje tego samego, a mały tego, co duży. Każda istota na świecie potrzebuje tego samego. Są słowa, które otwierają drogę do spokoju. I nie musisz być lepszy od innych, nie musisz być szybszy, czy bystrzejszy, by lepiej się poczuć. Nie musisz być od nikogo lepszy, bo masz być dobrym dla siebie. I nie szukaj porównania. Dobro się ma, dobrym się jest. Wystarczy uwierzyć, a drzwi do spokoju same staną przed tobą otworem. Zamknij rozwartą bramę do cierpień, odsuń się od niej i przestań wyciągać do niej dłonie. Zacznij żyć i delektować się tym życiem. Łap każdą, nawet najdrobniejszą chwilę - czyjąś obecność, zapach kwiatu, czy dotyk głazu. Przecież każda chwila jest wyjątkowym momentem danym tylko tobie – tylko i wyłącznie – tobie. To wyjątkowy moment w czasie i przestrzeni. Jest tylko dla ciebie, a jedyne co musisz zrobić, to docenić ją. Uśmiechaj się sam do siebie, nawet jeśli nikt nie widzi. Żadnego z momentów, jakie dostajesz, nigdy więcej nie przeżyjesz. Są ci dane na jeden raz, perełki, które tworzą twoje życie. Nanizaj je na nitkę, jak koraliki o tysiącu barw i noś z sobą, niech ci przypominają o tym, co było cenne i co jeszcze takie będzie. W ten magiczny sposób nie poznasz zmęczenia życiem. Nie doświadczysz nudy i apatii i bylejakości. Nie będziesz miał sam siebie dość. Uspokój myśli, skup się na tym, co teraz i miej własne marzenia. Słuchaj siebie. „Los prowadzi nas krętą ścieżką i chociaż czasem sytuacja może wyglądać bardzo źle, to nigdy nie wiemy, czy nie obróci się na naszą korzyść”. Masz w sobie moc odczarowywania strachu i ciemności. Jesteś magikiem własnej duszy i oczu. Bądź za to wdzięczny... Kot, który szukał Spokoju i poczucia Zen. Kot, który wyruszył w drogę, by położyć się w konarach drzewa dającego poczucie sensu Zen. Ten kot, który dotąd nauczał i poszukiwał w sobie dopiero podczas wędrówki poznał prawdę. On jest Zen i życie samo w sobie w każdej minucie. Dobrem czynisz dobro, puszczasz je w ruch, nadajesz mu sens sobą i swoimi dobrymi uczynkami. Pomagasz, uśmiechasz się, skupiasz na tym, co robisz teraz. Nie uciekaj myślami w odległe czasy, nie wybiegaj na przód. Osadź się w tym czasie i miejscu i daj głowie i myślom wyhamować. Zen to nic innego, jak poczucie pełni, spokoju i szczęścia. To zamknięcie oczu, wyciągnięcie twarzy ku jasnemu niebu i wewnętrzne ciepło. To zawierzenie siebie ogromnemu pięknu świata. Kotem z opowieści jesteś ty. To ty ruszasz na wędrówkę w poszukiwaniu może nie tyle Zen ile sensu życia. Sensu bycia, który często ci umyka. Szukasz sposobu na depresję, na zabicie smutku, na siebie. Szukasz tego, co ma wartość, bo odczuwasz, że twoje życie ją już straciło. Nie widzisz tego, co powinieneś i za co powinieneś być wdzięczny. Człowiek często gubi się. Zatraca swoją osobę pośród hałasu, tłumu, czy ciągłego przebywania z ludźmi. Boi się ciszy, samotności i nicnierobienia. Wszystko w nim nerwowo drga. Z Kotem, który nauczał Zen czas wyruszyć w podroż. Dlatego idź z Kotem u boku. Bądź jego towarzyszem, przyjacielem i uczniem. Ale – co cię zaskoczy – bądź i nauczycielem – jego i tych, których przyjdzie wam spotkać. #agaKUSIczyta

Była już Chłopiec, kret, lis i koń a także Podróż. Wielka Panda i Mały Smok, więc dziś przyszedł na kolejną treściwą przypowieść, czyli Kot, który nauczał zen. Książka utrzymana w podobnym tomie imponuje zakresem mądrości i pokazuje czytelnikowi, że świat to naprawdę piękne miejsce. James Norbury to bystry obserwator świata. Jego historie zawsze przywołują wiele pozytywnych emocji a także szczere łzy wzruszenia, ponieważ sięgają po to co prawdziwe i ważne dla drugiego człowieka. Warto zdecydować się na lekturę w momencie całkowitego wyciszenia, kiedy żadne obowiązki nie będą odciągały naszej uwagi, ponieważ fabuła dedykowana jest czytelnikowi w każdym wieku, ale to co wyczytać można między wierszami wychwyci tylko wprawne oko gotowe na przyjęcie sporej dawki ponadczasowych wartości. W pięknych słowach i za sprawą trafiających do serca i umysłu ilustracji pewien Kot, uczony w filozofii zen, pokazuje nam co tak naprawdę liczy się w życiu. Mówi o ludzkich potrzebach, wewnętrznym egoizmie, o dążeniu do posiadania rzeczy materialnych, które w żadnym wypadku nie dają szczęścia. Kot wyrusza w drogę, by odnaleźć drzewo, które według plotek w swoich konarach skrywa harmonię oraz zrozumienie. Zostawia za sobą miasto, wkracza do lasu i poznaje nowych przyjaciół, którym opowiada indywidualne historie, obdarowując ich cennymi lekcjami. Jednak w pewnym momencie Kot również coś zrozumie, coś bardzo ważnego, coś zupełnie nie związanego z drzewem do którego zmierza... Charlie Mackesy czy James Norbury starają się uderzyć w ludzkie nuty czytelnika. Odsłaniają przed nami to co najważniejsze, pozwalają spojrzeć z dystansem na niektóre problemy. Przypowieści opowiadane przez Kota to warte zapamiętania morały, które pięknie odnajdują miejsce we współczesnym świecie a sens płynący z całej przygody, harmonia, spokój oraz zrozumienie potrzebne są nam bardziej niż przypuszczamy.  "Kot, który nauczał zen" chwyta za serce. Okazuje się, że w prostych słowach, za sprawą pięknych ilustracji, nasza wyobraźnia potrafi działać na najwyższych obrotach. To piękna książka, którą warto sprezentować bliskim nam osobom lub nawet sobie samemu, ponieważ nie jest historią na raz a lekturą do której się powraca, która za każdym razem uczy nas czegoś nowego. Warto więc postawić ją na swojej półce i zaglądać do niej w odpowiednim momencie.

Do świąt pozostały 4 tygodnie, za oknem robi się prawdziwa zimowa aura, a nadchodzący grudzień zawsze sprzyja refleksją i podsumowaniom. Robisz plany na kolejny rok? Zdarza Ci się robić podsumowanie starego roku? Ja lubię planować i robić podsumowania. Uwielbiam się rozwijać i doskonalić to co nie poszło mi najlepiej. Wbrew pozorom przydatne w tym są także książki, a „Kot, który nauczał Zen” z całą pewnością się do nich zalicza. „Kot, który nauczał Zen” to książka, którą ciężko opisać słowami. Jest to czarująca podróż ku mądrości i wewnętrznej równowadze, którą powinien przejść każdy z nas. Głównym bohaterem jest Kot, który rozpoczyna swoją wędrówkę, aby odnaleźć oświecenie i skarbnicę mądrości. Podczas podróży spotyka różne zwierzęta, którym pomaga odnaleźć spokój i harmonię. Jednak okazuje się, że zwierzęta te także dają mu coś od siebie. Pomagają mu odnaleźć ZEN. Książka ujmuje Czytelnika już od pierwszych stron swoją oprawą graficzną, która dopracowana jest w najmniejszym szczególe i inspirowana jest japońskim drzeworytem. Sama treść natomiast powoduje, że nie da się tej książki tak po prostu odłożyć na bok. Całość napisana jest niezwykle mądrze, a podczas czytania Czytelnika otula ukojenie, spokój i harmonia. Historie spotykanych zwierząt niosą za sobą wiele mądrości i życiowych lekcji. Autor na przykładzie podróży Kota uświadamia nam jak ważne jest odnalezienie szczęścia nie w samym celu, ale procesie podróży którą odbywamy. To opowieść o poszukiwaniu mądrości, ale i harmonii, którą można osiągnąć poprzez kontakt z naturą, obecność bliskich i przede wszystkim zrozumienie samego siebie. Książka ta to taki „plasterek” na rany z całego życia, które nie chciały przez długi czas się zabliźnić. I pomimo, że „Kota…” czyta się naprawdę szybko to warto pochylić się nieco dłużej nad jego lekturą i skłonić się do refleksji nad swoim życiem, a przede wszystkim zrozumieć to co wokół nas się dzieje. „Kot, który nauczał Zen” to idealna książka na prezent, której treść jest uniwersalna dla każdego. Tak naprawdę może sięgnąć po nią nastolatek, dorosły, a nawet dziecko, które z pomocą rodzica będzie mogło wynieść z jej lektury wiele wartościowych przekazów. 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠!

Poszukujesz uniwersalnej, łatwej do zrozumienia, a na dodatek przepięknie zilustrowanej przypowieści, która traktuje o filozofii życia? Chcesz znaleźć opowiadanie, które podniesie Cię na duchu i skłoni do refleksji nad swoim postępowaniem? W takim razie na pewno urzeknie Cię krótka historia o kocie, który postanawia dotrzeć do gwarantującej spokój, pradawnej sosny, a na swojej drodze spotyka liczne zwierzęta, którym udziela rad. „Kot, który nauczał zen" to najnowsza książka autorstwa Jamesa Norbury’ego, który zyskał uznanie dzięki opowieści „Wielka Panda i Mały Smok". Poznałam autora właśnie dzięki tej poprzedniej publikacji, którą także szczerze polecam, więc miałam dość wysokie oczekiwania w stosunku do jego najnowszego dzieła - a ono nie tylko mnie nie rozczarowało, ale wręcz przerosło moje ekspektacje! Opowiadanie porusza problematykę egzystencjalną, odwołując się do tytułowego „zen”, czyli filozofii wywodzącej się z buddyzmu. Autor w bardzo przystępny sposób ukazuje założenia takiego sposobu myślenia, który sam w sobie może być dość trudny do zrozumienia, gdyż jego sens opiera się nie na logice, a na skutkach jego praktykowania. Historie i wskazówki, którymi główny bohater - Kot dzieli się z napotkanymi zwierzętami, przybliżają czytelnikowi podstawowe zasady postępowania zgodnie z zen i filary, na których człowiek powinien opierać swoje czyny, aby prowadzić spokojne, szczęśliwe życie. W opowieści najbardziej poruszyły mnie ilustracje. Graficzne przedstawienie scen, użyte kolory i kreska nie tylko cieszą oko, ale też dodają kolejną warstwę do przedstawionych wydarzeń, które stają się dzięki nim bardziej żywe i przemawiające do ludzkiej wyobraźni. Jestem przekonana, że każdy znajdzie w tej książce zwierzę, w którego problemach znajdzie odzwierciedlenie swoich własnych, realnych trudności, a co za tym idzie - każdy otrzyma poradę, do której może się zastosować, aby odczuć zadowolenie z życia. O.K. Szkolny Klub Recenzenta