Instytut Absurdu (okładka  miękka, wyd. 02.2024)

🧚‍♀️💜Witajcie w Instytucie Absurdu, który zajmuje się rozwiązywaniem nadprzyrodzonych problemów. Eliza Żaczek (niedoszła przyszła studentka dziennikarstwa) trafia do niego przez przypadek, tropiąc podejrzanych mężczyzn, którzy właśnie rozprawili się z chmarą tajemniczych stworzeń niszczących biblioteczne zbiory. Ale to dopiero początek absurdalnych zdarzeń, które czekają na Elizę. I jak się szybko przekona- nic nie dzieje się przez przypadek. 🧚‍♀️💜Ależ to była cudowna, szalona przygoda! Przede wszystkim jestem zachwycona pomysłem na fabułę. Magiczny instytut oczarował mnie od pierwszej chwili i gdyby istniał naprawdę, na pewno zostawiłabym tam swoje Cv😄 Bardzo polubiłam nieco roztrzepaną Elizę, która potrafi palnąć coś bez zastanowienia, zupełnie tak jak ja. Ale pozostali bohaterowie też zrobili na mnie duże wrażenie. Nie ma tu nikogo zwyczajnego i nudnego, a paleta osobliwych postaci jest pełna barw. Uwielbiam ich wszystkich. 🧚‍♀️💜Czytanie tej historii było czystą przyjemnością głównie z dwóch powodów. Po pierwsze - jest ona przezabawna. Nie raz zdarzyło mi się parsknąć śmiechem w trakcie lektury, a uśmiech towarzyszył mi przez cały czas. Po drugie - nie ma tu mowy o chwili nudy. Fabuła prowadzi nas od zagadki do zagadki, po całej Polsce, a plejada magicznych stworzeń, które się tu pojawiają jest tak bogata, że każdy znajdzie coś dla siebie. 🧚‍♀️💜Jedyne, co mi się nie podobało, to zakończenie. Mam wrażenie, że dostałam tylko pół książki a nie całość. Gdzie jest dalszy ciąg ja się pytam? Przecież ja muszę wiedzieć, co będzie dalej!

Zawsze bardzo nieufnie podchodzę do Urban Fantasy, wydaje mi się takie wtórne i nieoryginalne. Tym razem jednak musze przyznać, że powieść Justyny Sosnowskiej naprawdę wciąga, a cała historia napisana jest dobrze. Wciąga, rozbudza uczucia względem bohaterów i bawi. Jak dla mnie super. POLECAM!

„Instytut Absurdu” to pełna humoru i magii opowieść, której fabuła zaprasza czytelnika do świata, gdzie normy i rzeczywistość zostają zakrzywione w najdziwniejszy sposób. Eliza Żaczek, główna bohaterka powieści, nieoczekiwanie staje się częścią Instytutu Absurdu, miejsca, gdzie nic nie jest normalne, a każda sprawa prowadzi do jeszcze większego absurdu. Justyna Sosnowska w swojej debiutanckiej powieści prowadzi czytelnika przez labirynt absurdalnych wydarzeń, które nie pozostawiają miejsca na nudę ani chwilę wytchnienia. Eliza, nieśmiała i pełna ciekawości, zostaje wciągnięta w wir wydarzeń, których nawet nie mogła sobie wyobrazić. Jej poszukiwania pierwszego tematu do artykułu prasowego prowadzą ją do Instytutu Absurdu, gdzie staje się stażystką. To, co na początku wydawało się jedynie kolejną dziwną opowieścią, szybko okazuje się prawdą, gdy Eliza staje oko w oko z wilkołakami, wampirami weganami i niszczarkami do papieru w postaci gargulców. Sosnowska umiejętnie łączy elementy znanego nam świata z absurdalnymi zjawiskami, tworząc niezwykle barwny i oryginalny świat, który wciąga od pierwszych stron. Opowieść rozwija się w dynamicznym, ale nie szalonym tempie. Przesycona jest nietuzinkowym dowcipem i nieprzewidywalnymi zwrotami akcji. Nie brakuje w powieści humoru, który sprawia, że czytelnik nieustannie uśmiecha się lub nawet śmieje głośno z kolejnych absurdalnych sytuacji, w jakich znajdują się bohaterowie. Autorka doskonale operuje językiem i kreuje postaci, które mimo swojego specyficznego usposobienia, a może właśnie dzięki niemu, stają się bliskie sercu czytelnika. Każdy z członków Instytutu, od Mai zajmującej się Frapującą Florą po Aleksandra od Zaskakujących Zjawisk, ma swoje unikalne cechy i tajemnice, które są stopniowo odkrywane przez Elizę, a przy okazji przez czytelnika. W powieści znaleźć można wiele nawiązań do znanych baśni i legend, co dodaje jej dodatkowego uroku. Istoty magiczne i tajemnicze artefakty stają się elementami codzienności, z którą Eliza musi się zmierzyć jako nowa stażystka Instytutu Absurdu. Jednakże, mimo że historia jest nasycona magią i absurdem, opowieść ta jest przede wszystkim historią o poszukiwaniu swojego miejsca w świecie, o akceptacji różnorodności i o odwadze stawiania czoła wyzwaniom. To książka, która wciąga od pierwszej strony i nie pozwala oderwać się od lektury. Mimo że nie brakuje tu momentów pełnych napięcia i niepewności, atmosfera utrzymana jest w lekkim tonie, co sprawia, że lektura powieści jest czystą przyjemnością. Choć niektórzy mogą być zaskoczeni niestandardowym stylem i strukturą opowieści, dla wielu czytelników będzie to odświeżająca odmiana pośród wielu podobnych pozycji z literatury fantastycznej. „Instytut Absurdu” to wspaniała i zdecydowanie oryginalna powieść, która z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom nietuzinkowych historii i absurdu. Pełna humoru, magii i nieoczekiwanych zwrotów akcji dostarcza czytelnikom wiele niezapomnianych przygód i mnóstwa wrażeń. Polecam!

Jaki macie stosunek do książek, któryś treść jest... Absurdalna? Poznajcie Elizaczek! A raczej Elizę Żaczek, młode rudowłose dziewczę, takie zaraz po maturze, które wymarzyło sobie studiowanie dziennikarstwa we Wrocławiu. Niestety u niemiłej Pani z dziekanatu okazało się, że Elizka nie dopełniła wszystkich formalności i nie ma jej przez to na liście studentów. Pozostaje jej iść na studia zaoczne (płatne z góry) i wycofywanie się z kłamstw, które naopowiadała rodzicom (jasne mamuś, przyjęli mnie!). Elizaczek na widok faceta, który wygląda jak żywcem wyjęty z komiksu idzie jego śladem by zebrać materiał na super hiper artykuł, który zmiękczy serce dziekana i weźmie ją z miejsca dopisze na listę studentów i to w dodatku na jej szczycie. Dziewczyna trafia na bandę kąsających moli książkowych a stamtąd już tylko krok do Instytutu Absurdu i wspaniała kariera stażystki! Dziś o debiucie, który debiutem czuć, ale wyszedł finalnie całkiem zgrabnie. Nie zapłonęła we mnie miłość do książki, ale doceniam to, że jej treść była lekka i całkiem zabawna. Czuć niestety w trakcie czytania, że jest to pierwsza napisana książka, autorce zdarza się momentami skupiać na niepotrzebnych szczegółach, a bardziej interesujące dla mnie momenty były przedstawiane dość ogólnikowo. Fabularnie nie dałam się porwać, nie przekonuje mnie również to, że inspektorzy bawią się tutaj również w detektywów. Bo skoro istnieje Urząd, czy też Instytut Absurdu, to przecież mogą mieć też swoją Policję czy równie niezbędną Straż Miejską. Niestety nie zostało mi to w książce wyjaśnione i gryzie mnie to w mózg do tej pory :D Niezwykle przekonująco wyszedł natomiast humorzasty Instytut i jego personel. Podejrzewam, że sama autorka musiała w podobnym przybytku podjąć kiedyś staż. Wszystko się zgadza: księgowa, której lepiej unikać, naczelniczka, której wszyscy się boją, oraz pracownicy którzy non stop żartują ze stażystki oraz nadają jej "urocze" przezwisko. Naoglądałam się już podobnych widoków oraz stażystów, wyszło 100% autentycznie :D

Piękna, fioletowa okładka oraz intrygujący tytuł to pierwsze elementy, które zwróciły moją uwagę i zachęciły do lektury. Bardzo lubię polską fantastykę, dlatego z wysokimi oczekiwaniami sięgnęłam po "Instytut Absurdu" autorstwa Justyny Sosnowskiej od wydawnictwa SQN i muszę przyznać, że bawiłam się bardzo dobrze, pomimo tego, że nie jest to jednak książka w moim guście. Eliza Żaczek to młoda, pewna siebie, ambitna dziewczyna, która marzy o tym, aby usamodzielnić się, zamieszkać w mieście i zacząć studia dziennikarskie. Niestety wszechświat ma dla niej nieco inny plan i szybko niweczy to, co Eliza ciężko wypracowała. Dziewczyna przez niedopełnienie formalności nie dostaje się na wymarzony kierunek, ale w zamian za to odkrywa istnienie Instytutu Absurdu, w którym zostaje stażystką. W ciągu kilku dni jej świat staje na głowie, a absurd goni absurd, jednak bardzo szybko okazuje się, że młoda Eliza w tym dziwacznym środowisku idealnie się odnajduje i staje się niezwykle pomocna. Książkę czytało mi się szybko i przyjemnie, jednak sarkazm i poczucie humoru bohaterów niestety nie przypadły mi do gustu, a mnogość żartu była dla mnie przytłaczająca. Bardzo lubię polskie Urban Fantasy, bardzo mocno kibicuję polskim autorom książek fantastycznych, i tutaj sam pomysł oraz fabuła podobają mi się bardzo, jednak nie lubię takiego stylu pisania i takiego humoru. W połączeniu z fantastyką wolę klimaty mroczne i ponure, a w Instytucie zdecydowanie więcej jest humoru niż grozy ( w końcu to INSTYTUT ABSURDU). Pomimo tego, że nie jest to książka, która mnie zachwyciła, uważam, że jest bardzo dobrze napisana i nie żałuję ani jednej minuty poświęconej na tę przygodę. Ogromnym plusem, na który muszę na koniec zwrócić uwagę są liczne nawiązania do baśni, legend i wierzeń słowiańskich, co akurat zawsze bardzo doceniam. Komu polecam "Instytut Absurdu"? Miłośnikom literatury lekkiej i zabawnej; wielbicielom fantastyki, magii i komedii; każdemu, kto szuka książki zabawnej, niewymagającej i rozrywkowej.

Wciągająca lektura. Ciężko oderwać się od czytania. Cieszę się że dostałam ją na urodziny, da się przy niej odpocząć od "typowych" książek.

Znakomicie się czyta, polecam

Przesadzona.