Halny. Komisarz Forst. Tom 6 (ebook)

Po najpłodniejszego polskiego pisarza sięgnąłem dopiero po raz drugi i głównie ze względu na to, że akcja powieści dzieje się w okolicach mojego miejsca zamieszkania. „Halny” jest powieścią bardzo nierówną, z dobrymi i bardzo słabymi momentami. Przez swą obszerną objętość znalazło się dużo miejsca na jedne i drugie. Na początku wspomnę o nieco utartych standardach we współczesnych kryminałach. Policjant z mroczną przeszłością, odstawiony na boczny tor, powraca, aby zająć się pokłosiem sprawy, w którą był wcześniej zaangażowany. Udaje mu się to dosyć łatwo. Do tego postać posiada konflikt wewnętrzny oraz utrudnione relacje z byłą kobietą, poza tym pewną sprawność fizyczną. Klasyk. Powieść rozpoczyna się od morderstwa w Tatrach podczas halnego. I tu mamy do czynienia z pierwszym zgrzytem. Ów halny wieje z wielką prędkością (chyba jednak nieco przesadzoną) w początkowym rozdziale, potem milknie i powraca po kilku dniach. Góry, wbrew pozorom, są ciężkim terenem do osadzenia akcji. Oczywiście niewątpliwie atrakcyjnym, jednak włączenie ich jako tła powieści, wymaga od autora pewnej uwagi i tej mi tu zdecydowanie zabrakło. Śledczy idą na miejsce zbrodni, które znajduje się na wysokości 2000+ m. n.p.m bez żadnego wcześniejszego przygotowania i w dodatku częściowo po zmroku. Nie zapominajmy także o halnym, o którym autor najwyraźniej w tym momencie zapomniał. Wydawać się może, że szli po Krupówkach, a nie po trudnym terenie w Tatrach. O ile ktoś chodzący na co dzień po górach (Forst) byłby się w stanie na coś takiego szarpnąć, to pani prokurator z Krakowa już nie bardzo. Ta wyprawa nie przeszkadza jej nazajutrz wstać rano i przystąpić do kolejnych czynności bez żadnego zmęczenia. W końcowych rozdziałach powraca wiatr i kolejna wyprawa jest opisana dużo bardziej realistycznie. Zupełnie nie rozumiem tego dysonansu. Całość na stronie: http://pawelslusarczyk.eu/2020/11/12/mroz-remigiusz-halny/

Wg mnie akcja prowadzona chaotycznie, dość przewidywalnie (szczególnie jeśli czytało się poprzednie części). Natomiast oddać należy autorowi umiejętność wciągnięcia czytelnika w fabułę na tyle, że chce się doczytać do końca. Płynie się przy tym w kierunku finału opowieści z odpowiednią lekkością, a zwroty akcji potrafią czasem pomieszać na chwilę tropy. Tylko czasem zdarzało się, że odrywałam wzrok, aby przewrócić oczami . Dla przykładu: sceną na Giewoncie autor przekroczył granice absurdu. Wiatr w porywach 190km/h, Forst uczepiony krzyża, z tykającą bombą ... Sięgajac do klasyki kina akcji: Rambo i McGiver mogliby się uczyć. Wspomnę jeszcze o drobnych interakcjavh z Chyłką i Oryńskim, które traktuję w tej serii (i wzajemnie) jak słodką rodzynkę w cieście :) Ocena: mocna trójka.

Po kilku latach ponownie sięgnąłem po Mroza. Liczyłem, że zaskoczy na plus. Niestety wprost przeciwnie. Kolejna pozycja jakości produktu z marketu budowlanego i najniższej półki.

Mróz jak zawsze w formie. Nie zawodzi nigdy i jak już wydaje się że wszystko jest wiadome, pojawiają się nowe okoliczności ...

Remigiusz Mróz nie zawodzi. Czyta się jak zwykle świetnie. Polecam!

Remi, czasem mam wrażenie, że robisz " kopiuj , wklej".

Czekam na dalsze przygody nietuzinkowego gliniarza.

Bardzoooo ciekawa

Znakomite

Super