Gwiezdne wojny. Przebudzenie mocy 3D (edycja kolekcjonerska) (Blu-ray Disc)

Bardzo ładne wydanie filmu.Zawiera 4 płyty oraz piękne grafiki filmowe w środku.

Dla miłośników sf to film kultowy. Ten kto go kupi nie będzie żałował.

Dobre kino. Obowiązkowa pozycja dla fanów gatunku.

Kontynuacja kultowej sagi. Wypada mieć na półce

Mówią ze słaba cześć ale w 3D warto obejrzeć

Dla wielbicieli Star Wars super

Kupiłam wersję kolekcionerską głowie ze wzgledu na opcję lektora ponieważ dubbing jest pomyłką. Pomimo informacji na opakowaniu oraz potwierdzeniu przez obsługę w salonie płyta jednak nie posiada lektora. Jeśli komuś na tym zależy odradzam zakup.

Dekadę temu „Gwiezdne Wojny” znalazły się na zakręcie. Trylogia prequeli okrutnie rozczarowała i stała się pośmiewiskiem i źródłem internetowych memów. George Lucas ostatecznie sprzedał Disneyowi prawa do marki i odszedł w niesławie na emeryturę. W międzyczasie pojawiło się nowe pokolenie widzów, rozpieszczone regularnie serwowanymi wielkimi produkcjami o super bohaterach. Nowi właściciele stanęli przed niezwykle trudnym zadaniem przyciągnięcia z powrotem do serii starych fanów i jednocześnie zaprezentowania najsłynniejszej kosmicznej sagi młodszym widzom. W „Przebudzeniu Mocy” ta próba łączenia starego z nowym jest wyraźnie widoczna. Twórcy chcą godnie pożegnać ukochanych bohaterów starej trylogii, ale zarazem przedstawić nam nowe pokolenie, które ma przejąć od nich pałeczkę. Powrót wielkiej trójki – Luke, Han, Leia – dla wielu osób będzie rozczarowaniem. Wszyscy zostali zredukowani do roli na drugim planie i jedynie Han dostał więcej czasu na ekranie. Nowym bohaterom brakuje charyzmy i jeszcze długa droga przed nimi. Najciekawiej wypada chyba Rey. Ta porzucona przez rodziców odważna i zaradna dziewczyna szybko zdobywa naszą sympatię. Po przeciwnej stronie barykady warto wspomnieć o Kylo Renie, gdyż nie jest on typowym czarnym charakterem. Od początku wywołuje w nas sprzeczne emocje – w jednej chwili wzbudza strach, a w drugiej swoim brakiem panowania nad emocjami balansuje na granicy śmieszności. Czuć w powietrzu jego niestabilność i trawiący go wewnętrzny konflikt. Oczywiście nie obyło się bez wprowadzenia nowej maskotki. Jest nią niewątpliwie uroczy robocik BB-8. Dzieciaki będą zachwycone małym kompanem naszych bohaterów. Starszych widzów zaś uspokajam – w „Przebudzeniu Mocy” nie spotkamy nikogo tak irytującego jak niesławny Jar Jar Binks. Wprowadzenie do nowych realiów jest pośpieszne i można się poczuć nieco zagubionym. Kultowe napisy początkowe nie są w stanie opisać tych 30 lat, jakie minęły od ostatecznego pokonania imperatora Palpatine’a. Dostajemy jedynie ogólny zarys nowej sytuacji przedstawiony w kilku zdaniach, a przecież zmieniło się sporo. Dowiadujemy się, że Luke Skywalker zaginął bez śladu, na gruzach Imperium wyrosło nowe zagrożenie w postaci organizacji Najwyższy Porządek, a walkę z nią prowadzi Ruch Oporu pod przywództwem generał Lei Organy, wspierany przez Republikę. Nie otrzymujemy żadnych dodatkowych wyjaśnień bo od razu jesteśmy rzuceni w wir akcji. Nową gwiezdnowojenną rzeczywistość witamy więc z wieloma pytaniami. Na wiele z nich niestety nie otrzymamy odpowiedzi. Oglądając „Przebudzenie Mocy” odczuwa się wyraźnie chęć odcięcia się jego twórców od estetyki i klimatu trylogii Anakina. Brak tutaj nachalnego infantylnego humoru. Mniej też polityki. Film nie jest przesadnie przeładowany komputerowymi efektami specjalnymi. George Lucas nie ukrywał, że w pewnym momencie zachłysnął się możliwościami ówczesnej grafiki komputerowej. Znalazło to swoje negatywne odbicie w prequelach, gdzie wiele scen raziło sztucznością i tandetą od jej nadmiaru. W najnowszej części postawiono na dużo praktycznych efektów specjalnych – prawdziwe scenografie, użycie animatroniki, dużo ujęć nakręconych w plenerze, wykorzystanie miniatur, atrap itd. Całość uzupełniają najwyższej jakości efekty wygenerowane przez komputery. Wszystko udało się zbalansować i zachować odpowiednie proporcje. Dzięki temu film wypada bardziej wiarygodnie. Wydarzenia na ekranie ilustruje muzyka niezawodnego Johna Williamsa. Częstym zarzutem pod adresem filmu jest powtórzenie niektórych motywów fabularnych znanych ze starej trylogii. Faktycznie wydaje się dość bezpiecznie zrobiony, ale nie jest to też prosty patchwork wcześniejszych pomysłów. Reżyser J.J. Abrams podszedł z dużym szacunkiem do swojego zadania, ale jednocześnie nie unikał podejmowania czasem dość odważnych decyzji i wprowadzania ciekawych rozwiązań. Seans kończymy z wieloma pytaniami i nierozwiązanymi tajemnicami. Trudno oprzeć się wrażeniu, że mamy do czynienia z rozbudowanym wstępem do reszty trylogii. Abramsowi udało się jednak tchnąć w to nową energię i stworzyć solidny fundament, na którym będą budować jego następcy. Czas pokaże czy wykażą się większą odwagą i oryginalnością. Póki co możemy odetchnąć z ulgą, że ta słynna seria zaliczyła udany powrót i czeka ją teraz drugie życie pod skrzydłami Disneya.