Gwiazdeczka (okładka  miękka, wyd. 10.2018)

Polecam tą książkę dla każdego, bardzo ciekawie napisana.

Czyta się jednym tchem polecam. Idalna na zimę

Polecam

Trochę teatralna, ale ja kocham sztukę więc w moim guście. Gorąco polecam, jeśli potrzeba wam czegoś miłego, ale nie erotyka, a bardziej subtelnego, delikatnego z Warszawą w tle.

Młoda dziennikarka, Józia, pochodząca z niewielkiej miejscowości dostaje pracę w psychologicznym czasopiśmie dla kobiet o wdzięcznej nazwie "Przemiany". Młoda i niedoświadczona kobieta stara się ze wszystkich sił dopasować się do wielkomiejskiego życia i towarzystwa swoich redakcyjnych koleżanek. Słucha ich rad z wielkim zapałem i stara się je nawet wprowadzić w swoje życie. Pewnego dnia Józia dostaje nie lada zlecenie od swojej szefowej - ma przeprowadzić wywiad z Jackiem Sobiepańskim, mężczyzną bardzo znanym, który jest coachem i felietonistą w "Przemianach". Dzięki jego namowom i wielu staraniom szarobura Józia zmienia się w Dżozi - damę z miasta, której wszystko, co modne nie jest już obce. Jednakże, czy ta przemiana rzeczywiście okaże się być słuszną, a życie w wielkim mieście nadal będzie podobać się młodej kobiecie? Maja Jaszewska to dziennikarka i publicystka. Jej artykuły można znaleźć w takich gazetach, jak np. "Tygodnik Powszechny", "Więź", "Przegląd Powszechny", "Sens", czy "Twój Styl", a także wielu innych tytułach. Oprócz "Gwiazdeczki" wydała wcześniej dwie książki, tj "W co wierzę" oraz "Psychologia mitów greckich". Jest również autorką tomiku wierszy pt "Talita kum". "Gwiazdeczka" to jedna z najciekawszych i najbardziej błyskotliwych książek, jakie przeczytałam w ostatnim czasie. Ta licząca zaledwie nieco ponad sto osiemdziesiąt stron książka okazała się być bardzo przyjemną i oryginalną lekturą. Główna bohaterka, Józia to młoda kobieta, która pochodzi z małej miejscowości. Jest zakompleksiona i po prostu zwyczajna, jak miliony innych dziewczyn w jej wieku. Praca w magazynie "Przemiany" to spełnienie jej marzeń. I choć nie do końca potrafi odnaleźć się w wielkomiejskim towarzystwie, bez problemu dogaduje się ze swoimi koleżankami z pracy, a także ze swoją szefową, nazywaną przez wszystkich pracowników Gromowładną. Józia żyje z dnia na dzień i chłonie wszystko to, co los podstawi jej pod nos. Jej atutami jest szczerość i prostolinijność, co sprawia, że pomimo tego, iż uchodzi za szarą myszkę, wybija się z tłumu. Kiedy na jej drodze pojawia się trener i niejako również celebryta, niejaki Jacek Sobiepański jej spokojne i ułożone życie zaczyna nabierać rumieńców. W dość szybkim czasie Józia zadurza się w mężczyźnie, co sprawia, że zgadza się na wszystko to, co mężczyzna jej proponuje, na czele z diametralną zmianą własnego wizerunku. Z każdym kolejnym dniem jednak kobieta zaczyna rozumieć jakimi prawami rządzi się ten wielkomiejski, nieznany dotąd jej świat, co sprawia, że do wszystkiego zaczyna ona nabierać dystansu. Jak się później okazuje, była to słuszna decyzja. Bez dwóch zdań historia Józi jest niezwykle barwną, życiową i momentami bardzo zakręconą historią, obok której nie sposób przejść obojętnie. Józia to kobieta z charakterem i jedna z tych bohaterek, o której będziemy pamiętać jeszcze na długo po skończonej lekturze. Niewątpliwie to co wysuwa się na pierwszy plan to styl w jakim została napisana ta powieść. Autorka napisała tę książkę w bardzo zabawny sposób. Doprawdy, już dawno nie czytałam tak dobrze napisanej historii. Pani Jaszewska ma humor, którego mogłoby jej pozazdrościć wielu autorów. Ja jestem osobą, którą nie śmieszą "byle jakie" żarty i poprzez to czasem uchodzę za osobę wycofaną i pozbawioną humoru, jednakże historia Józi kupiła mnie w stu procentach i przywróciła mi wiarę w talent naszych polskich pisarzy, którzy z powodzeniem są w stanie napisać tak zabawną, a przy tym tak życiową historię. Nie mogę również zapomnieć o samej okładce tej książki, która od pierwszych chwil skradła moje serce. Bez wątpienia oddaje ona klimat tej powieści i sprawia, że potencjalny czytelnik na pewno zainteresuje się tą pozycją. Dodatkowo, muszę wspomnieć również o tym, iż do książki dołączone są przepisy potraw, które występują w książce i niektóre z nich, jak chociażby Jagodzianki mamy Krysi mam zamiar osobiście wypróbować, a musicie wiedzieć, że marna ze mnie kucharka ;-) Jeśli zatem poszukujecie książek w klimacie Briget Jones, albo Seksu w wielkim mieście to koniecznie sięgnijcie po tę powieść. Gwarantuję Wam dobry humor i historię, która na długo pozostanie w Waszej pamięci. Szczerze polecam!

O pracy w redakcji na wariackich papierach, tak z przymrużeniem oka. O chaosie życia, które jest nieprzewidywalne i zaskakujące, więc ciekawe. O tym, by brać byka za rogi i nie bać się wskakiwania na głęboką wodę.

Szczegółowe opisy postaci i kulinariów - można sobie łatwo wyobrazić takie osoby, a przy potrawach aż ślinka cieknie. Podczas lektury szybko zrobiłam się głodna, ale bardziej byłam głodna rozwoju fabuły.

Józia postanowiła spełnić swoje marzenia. Wyjeżdża z rodzinnego domu, by zacząć prace w redakcji psychologicznego magazynu dla kobiet „Przemiany”. Za oknem skwar, lato w pełni, ale już trwają prace nad świątecznym numerem. Dziewczyna powoli odnajduje się w tym rządnym sukcesu środowisku i nawiązuje nowe znajomości. Koleżanki stosują drakońskie diety i serwują zaskakujące porady, które może i są absurdalne, ale Józia z uporem zaczyna je stosować. Wszystko się zmienia, kiedy naczelna zleca jej wywiad a Jackiem Sobiepańskim. Przy tym mężczyźnie Józia rozkwita i coraz mniej przypomina szarą myszkę z Białkowej. Jednak… to Michał, chłopak kochający wiesze i czekoladę sprawia, że jest szczęśliwa. Książka wciąga od pierwszej strony i to dzięki przesympatycznej Józi, z którą niejedna czytelniczka mogłaby się utożsamić. Młoda, miła, kochająca literaturę! Taka zwykła dziewczyna, a jednak wydaję się wyjątkowa i piękna. To inni sprawiają, że dziewczyna czuje się niepewnie i by wtopić się w tło, stosuję się do zasad obowiązujących w firmie. Autorka świetnie pokazała jak działa presja i z czym musi mierzyć się Józi. Autorka ma bardzo przyjemny styl i świetne poczucie humoru. Cała korporacyjna walka i światowi ludzie są pokazani w bardzo wyolbrzymiony sposób, wręcz komiczny. To przekoloryzowanie bardzo mi się podoba, bo bohaterka krok po kroku zaczyna rozumieć, że pogoń za „doskonałością” nie zawsze jest potrzebny. Warto walczyć nie o idealne ciało i najmodniejsze ubrania, a o szczęście. Oczywiście wszystko w życiu jest ważne, tylko należy znaleźć umiar i nie popadać w skrajności w skrajność. Tak jak wspomniałam, Józia – Dżozi (bo tak jest bardziej światowo) jest dobrze wykreowaną bohaterką. Do moich ulubieńców należy również Jacek, którego tak naprawdę od pierwszego spotkania nie polubiłam. Jest to zapatrzony w siebie i obłudny typ, który po prostu mnie bawił do łez. Jego fałszywość i płytkie rozmowy, a tylko takie potrafił prowadzić, przekraczały wszelkie granice. Niemniej jednak ubawił mnie setnie. Książka jest wzbogacona o dość obszerny dział kulinarny, który jest naprawdę dobrym pomysłem. Rodzina Józi uwielbia gotować, o czym można się przekonać podczas czytania tej książki, a Białkowskie tradycje i smakowite nalewki kuszą. Teraz będziecie mogli sami przygotować je we własnym domu. Podsumowując, „Gwiazdeczka” to słodka i zabawna opowieść o życiu, marzeniach i walce z własnymi słabościami. I co najważniejsze, nie zawsze musimy zatracić własne JA, by osiągnąć zamierzony cel. Prawdziwie inspirująca lektura! 6+/10

Ciepła, piękna książka o tęsknocie, miłości i marzeniach. Dużo sarkazmu, przytulności, uśmiechu i zadumy. A najważniejsze, że przy Gwiazdeczce Mai Jaszewskiej można odpocząć od wydawniczego zalewu krwi, sek**, nark****, uzależnień i opowiadań o toksycznych relacjach. Gwiazdeczka daje wytchnienie, ale też wciąga niemiłosiernie. Przynajmniej czytelników inteligentnych;)

bardzo dobrze napisana, chwytająca za serce. moja córka przypomina mi Józię, i jej historia też. książka dla każdego, dla profesora i dla dziecka do poczytania przed snem, bo pozbawiona wulgaryzmów i brudu świata