Druga runda (okładka  miękka, wyd. 04.2016)

"Druga runda" Caren Lissner

W przerwie pomiędzy jednym a drugim thrillerem, ewentualnie kryminałem, sięgam czasem po coś zupełnie odmiennego. Tym razem była to powieść obyczajowa Caren Lissner pt.: "Druga runda".

W wieku dwudziestu dziewięciu lat Gertie została nagle wdową. Zupełnie niespodziewanie i brutalnie życie odebrało jej męża, który zginął w wypadku samochodowym. Gert nieoczekiwanie dołącza do grona swoich przyjaciółek singielek i z przerażeniem myśli o randkowaniu z innymi mężczyznami. Przede wszystkim, czy to wypada? Jednak od śmierci Marka minęło już półtora roku i czas najwyższy, by dziewczyna wreszcie wyszła do ludzi. Samotność ją przygnębia, ale jednocześnie Gertie nie wie właściwie, jak zacząć.

str. 25 - "Jakże ciężko jest kogoś pokochać, poznać jego nawyki i pasje, przyjąć, że spędzisz z nim resztę życia, a potem nagle wszystko to utracić".

Sama myśl, że miałaby dokądś wyjść, spędzić czas z mężczyzną innym niż Mark, okropnie Gertie stresuje. Bo w sumie nie wiadomo, jak się ubrać, jak zachować, jak wywrzeć pierwsze dobre wrażenie. Sama randka wydaje jej się czymś z zupełnie innego świata, kompletnie nierealnym. A pomijając już lęk i stres, jakie towarzyszą Gert, gdy o tym wszystkim myśli, kobiecie przeszkadza coś jeszcze. Gert nadal bardzo mocno tęskni za Markiem. Widzi go na ulicy, w snach, porównuje z nim innych, wspomina na każdym kroku, przypomina sobie wspólne chwile. Takie momenty nie są dla niej łatwe.

str. 263 - "Gert pomyślała, że całe to gadanie o tym, że czas leczy rany, to bzdura. W życiu może się wydarzyć wiele rzeczy, które wymagają pełnej koncentracji i przez pewien dłuższy nawet czas odciągając uwagę od śmierci najbliższej osoby, ale ból pozostaje i wybucha w niespodziewanym momencie. Rocznice śmierci, urodzin, ślubu czy taka ulotka reklamująca wycieczkę statkiem są jak iskra, która doprowadza do eksplozji".

A właściwie to kto powinien decydować o tym, kiedy kończy się żałoba? Kiedy trzeba porzucić smutek i żal? I dlaczego tak trudno jest pogodzić się ze stratą? I nawet kiedy wydaje się, że już jest w porządku, to nagle wydarza się coś, co ni stąd ni zowąd, przemienia drobny smutek w okrutną rozpacz, a z oczu wyciska morze łez.

"Druga runda" to opowieść o tym, że nawet po tak wielkiej stracie, jaka spotkała Gertie, warto iść ciągle do przodu. I choć poczucie winy towarzyszące randkowaniu po śmierci ukochanej osoby, to uczucie dość częste, warto z nim powalczyć i pomyśleć trochę o sobie. Tęsknota za bliskością, za bratnią duszą, bywa bardzo frustrująca. Rzadko kto marzy przecież o tym, by iść przez życie całkiem samotnie. Tylko czy nowy partner jest w stanie zastąpić tego, którego zabrakło? Czy zrozumie?

str. 176 - "(...) jedną z najtrudniejszych rzeczy po utracie kogoś bliskiego jest próba wyjaśnienia, ile ta osoba dla nas znaczyła. Trudno w jednej rozmowie streścić życie człowieka. Kto jest w stanie zrozumieć te niuanse i drobiazgi i kto miałby cierpliwość ich słuchać?".

Powieść napisana jest prostym, potocznym językiem, a lekkie pióro autorki sprawia, że książkę czyta się szybko i przyjemnie. Do tego mamy tu spory druk i podział na niezbyt długie rozdziały. Wszystko to składa się na dobrze napisaną powieść obyczajową, która - mimo iż liczy sobie trzysta pięćdziesiąt stron - jest lekturą na kilka godzin czy dwa, trzy wieczory. Mnie dodatkowo urzekła okładka: ciepła, ze smakiem, jasna, taka, która od razu wzmaga tęsknotę za latem.

Sama powieść kojarzyła mi się chwilami z "Dziennikiem Bridget Jones", a chwilami z "Seksem w wielkim mieście" - ale z serialem TV, nie z książką. Gert - podobnie jak bohaterki wspomnianej przeze mnie książki i filmu - ma przyjaciółki, które na swój sposób pomagają jej odnaleźć się w świecie nowojorskich singli. Ma też szefową, z którą układa jej się bardzo różnie, w zależności od humorów tejże. Akcja toczy się w Nowym Jorku, więc poznajemy tamtejsze knajpki, codzienność mieszkańców, ludzi w ogóle, sklepy i życie, jakie wiodą nowojorczycy.

Zdarzają się w książce momenty humorystyczne i zabawne, zdarzają się melancholijne i smutne. To taka powieść o życiu, o jego blaskach i cieniach, wreszcie o tym, jak sobie radzić w chwilach, które nas przerastają, kiedy ból nie chce odpuścić, a nasze wspomnienia tylko ten ból pogłębiają i potęgują.

Czy warto próbować ułożyć sobie życie na nowo? Po tak wielkiej stracie? Kiedy Gertie kogoś poznaje, mimo iż dręczą ją wątpliwości i nie wie, jak postąpić, to jednak uważa, że warto, bo:

str. 329 - "Strach przed samotnością jest gorszy niż bycie samotnym".

I tego właśnie należy się trzymać. I tego właśnie bardzo chce się trzymać Gertie. Bo przecież nadal chyba zasługuje na szczęście, prawda?

"Drugą rundę" polecam miłośnikom powieści obyczajowej, którzy cenią sobie spokojną akcję, lekturę bez fajerwerków i historie wzięte prosto z życia. Tutaj właśnie taką poznacie.

Jak wygląda życie współczesnej 30-letniej singielki? Raczej nie jest ono usłane różami: koleżanki rozmawiają głównie o pieluchach i ząbkowaniu, co bardziej doświadczone są już na etapie szukania idealnej szkoły dla swojej pociechy, rodzina ciągle dopytuje: „Kiedy ty sobie w końcu kogoś znajdziesz”, a randki zamiast przyjemnością, stają się przykrym obowiązkiem na drodze do upragnionej stabilizacji.
Jednak co w wypadku, kiedy owa 30-latka jest już wdową? Tu sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, bo czy można od tak wymazać kilka lat swojego życia i zacząć od nowa, z czystą kartką? I czy w ogóle „wpada” umawiać się na randki?


Właśnie w takiej sytuacji życiowej poznajemy Gert- 29-letnią kobietę, której poukładany świat z dnia na dzień legł w gruzach. Kiedy jej ukochany mąż ginie w wypadku samochodowym, kobieta nie potrafi poradzić sobie z tragedią. Jednak życie toczy się dalej i z biegiem czasu kobieta zaczyna wychodzić do ludzi, a przyjaciółki próbują wciągnąć ją w wir randkowania. Mimo że Gert podchodzi do sprawy bardzo sceptycznie, przypadkowo poznaje Todda- młodszego o kilka lat mężczyznę, przy którym, z każdym spotkaniem czuje się coraz swobodniej. Tylko czy młody partner będzie potrafił związać się z wdową, która ciągle tęskni za zmarłym mężem? I czy Gert uda się wygospodarować w swoich sercu trochę miejsca dla nowego mężczyzny? Tego Wam nie zdradzę.

Z twórczością Caren Lissner spotkałam się już kilka miesięcy temu przy okazji lektury „Carrie Pilby. Nieznośnie genialna” i już wtedy byłam pod wrażeniem oryginalnego podejścia autorki do kwestii samotności. Co prawda „Druga runda” jest książką kompletnie inną od „Carrie...”, różni je sposób narracji, język i przede wszystkim treść, która w żadnym momencie nie przypomina perypetii rezolutnej panny Pilby.

Sięgając po „Drugą rundę”, po zapoznaniu się z zapowiedzią liczyłam na lekką, zabawną historię o polowaniu na mężczyznę idealnego, a dostałam coś zgoła innego: bardzo ciekawą, poruszającą powieść o godzeniu się z losem i poszukiwaniu straconego szczęścia. Cóż, muszę przyznać, że rzeczywistość przerosła moje oczekiwania.
Gert nie jest zdesperowaną, zgorzkniałą wdową, która wyładowuje swoje frustracje na otoczeniu- wręcz przeciwnie- mimo ogromnej tragedii stara się pogodzić z losem i poukładać sobie życie na nowo, jednocześnie nie zapominając o przeszłości.
Bardzo ciekawa jest postać Todda- chociaż nie mamy o nim zbyt wielu informacji, łatwo zaskarbia sobie sympatię czytelników. Mimo stosunkowo młodego wieku wykazuje się niebywałą dojrzałością i wyrozumiałością. Nie stara się wyrzucić zmarłego męża z życia Gert, a pomaga jej zmierzyć z się całą, niełatwą sytuacją.

Bardzo cenię autorkę za wybór oryginalnych, nieoczywistych tematów, które potrafi tak dopasować do całości, by ciągle stanowiły ważny element fabuły, jednocześnie nie obciążając zbytnio czytelnika nadmiarem trudnych uczuć i doznań.
Osobiście odrobinę żałuję, że autorka nie zdecydowała się na narrację pierwszoosobową, co pozwoliło czytelnikowi jeszcze lepiej wczuć się w sytuację głównej bohaterki.
Jedynym nieco rozczarowującym mnie aspektem jest zakończenie. Liczyłam na coś więcej, jakieś fajerwerki, coś, co sprawi, że po zamknięciu książki będę siedziała w bezruchu myśląc o tym,co właśnie przeczytałam i tego mi zabrakło, bo zakończenie, mimo że nie określiłabym go jako złe, jest bardzo wyważone, a po takiej lekturze spodziewałam się czegoś bardziej wyjątkowego.

„Druga runda” to bardzo nieoczywista powieść, budząca w czytelniku najbardziej skrajne emocje: od śmiechu, bo wzruszenie i zadumę, niezwykle barwni i zróżnicowani bohaterowie sprawiają, że nie chciałam rozstawać się z książką, z którą spędziłam kilka naprawdę miłych chwil i aż szkoda, że powieść liczyć zaledwie 350 stron, bo po takiej lekturze chce się tylko więcej i więcej i już nie mogę się doczekać, czym następnym razem zaskoczy nas niepozorna Caren Lissner

Prawdę mówiąc, sięgając po książkę "Druga runda" spodziewałam się jakiejś optymistycznej opowieści. Tym bardziej, że okładka skojarzyła mi się z wakacjami, słońcem i pogodą ducha. Ponadto opis z tyłu książki również sugerował, że będzie to przyjemna i pełna humoru lektura. I w pewnym stopniu rzeczywiście tak było. Jednak zawierała również smutne, nostalgiczne i trudne momenty.
Muszę przyznać, że bardzo czekałam na tę książkę. Nie mogłam się doczekać dnia premiery i dnia, w którym wezmę ją do ręki i przeczytam. Pochłonęłam ją w jedno popołudnie. Było warto.

Gert to dwudziestodziewięcioletnia wdowa. Jej mąż - Mark zginął w wypadku samochodowym. Tworzyli udane, szczęśliwe i kochające się małżeństwo. Kobieta, mimo, iż upłynęło półtora roku od jego śmierci, nie może pogodzić się z faktem, że już go nie ma. Rodzice namawiali ją, żeby wróciła do rodzinnego miasta Los Angeles, żeby nie była sama w tak trudnym dla niej czasie. Jednak Gert nie chciała tego zrobić, tym bardziej, że na grupie wsparcia, na której zajęcia uczęszczała, mówiono jej, że przez najbliższy rok po stracie ukochanej osoby nie powinno się planować żadnym życiowych zmian. Zatem została w Nowym Jorku. Codziennie chodziła do pracy, gdzie zajmowała stanowisko asystentki w firmie PR. Nie spełniała się w niej do końca, zawsze wiedziała, że zasłużyła na wyższe stanowisko, gdzie mogłaby się wykazać swoją wiedzą i swoimi pomysłami dotyczącymi tworzenia haseł reklamowych np. leków, które poniekąd po kryjomu wypisywała. Po pracy wracała do pustego domu, w którym wszystko przypominało jej ukochanego Marka. Czasami dała się namówić swoim koleżankom Hallie i Eryce na wyjścia do pubów w celu poznania fajnych facetów. Przyjaciółki również były singielkami, ale z wyboru. Co prawda Erika nadal kochała Bena - chłopaka ze studiów, którego opuściła, a teraz tego żałowała. Każdego dnia śledziła wpisy na blogu prowadzonym przez jego żonę i je złośliwie komentowała. Miała nadal nadzieję, że on kiedyś zostawi żonę i ich dziecko i wróci do dawnej miłości. Natomiast Hallie była raczej wymagającą kobietą, wiele oczekującą od swoich partnerów, dlatego nie mogła ułożyć sobie życia z żadnym z nich. Pewnego dnia w trakcie jednego z wyjść do baru poznają fajnych mężczyzn, a jednemu z nich o imieniu Todd - kierownikowi pociągu bardzo przypadła do gustu Gert ...

"Druga runda" to książka, którą się czyta z przyjemnością. Napisana jest lekkim i prostym językiem. Od samego początku byłam bardzo ciekawa jak potoczą się losy Gert i jej przyjaciółek. Książka skłania do wielu przemyśleń i refleksji nad życiem. We współczesnym świecie ludzie często skupiają się za bardzo na swojej pracy, pną się po szczeblach kariery, rezygnując tym samym z innych ważnych rzeczy. Odkładają pewne kwestie na potem, nie zdając sobie tak do końca sprawy, że tego potem może już nie być. Życie jest tylko jedno, czasem zbyt krótkie.
Powieść pokazuje też, że pomimo tragedii, jaką jest śmierć ukochanej osoby, należy iść do przodu i zacząć życie od nowa. Owszem, zawsze pozostanie pamięć o bliskiej osobie, zawsze będzie darzona uczuciem, tym bardziej, że spędziło się z nią kilka cudownych lat. Jednak każdy potrzebuje miłości, wsparcia, a przede wszystkim bliskości. Dlatego warto otworzyć się na nowe znajomości i doświadczenia. Może się wówczas okazać, że znajdzie się drugi "ten jedyny", który nada sens życiu, obdarzy wielkim uczuciem i uszczęśliwi.

Reasumując, "Druga runda" to książka obyczajowa, skierowana przede wszystkim do kobiet. Powieść ta zachęca do korzystania z życia, nierezygnowania z jednych rzeczy kosztem innych, do poszukiwania swojego szczęścia, spełniania marzeń, a przede wszystkim daje nadzieję na lepsze jutro. Bowiem nawet z największej tragedii można się podnieść. Trzeba tylko dać sobie szansę i wierzyć w pozytywne zakończenie.

Serdecznie polecam !

'' Spokojniejsza miłość też jest w porządku, pomyślała. Inna niż miłość pełna namiętności. Nie gorsza. Po prostu inna. ''


Tracąc osobę bliską naszemu sercu, przeżywamy dramat i rozpacz. W tym czasie stajemy się inni i cały czas tęsknimy. Najgorzej jest jednak stracić osobę, którą kochało się całym sercem i z nią wiązało się swoją przyszłość. Nasze plany i marzenia nagle tracą sens. Po wszystkim zaczynamy zbierać się do kupy, jednak cierpienie pozostaje w naszych sercach. Pozbycie się go jest niemożliwe, a zapomnienie nie do zniesienia. Nagle zdajemy sobie sprawę, jakie życie jest kruche i ulotne. Przed śmiercią osoby młodej nie myślimy, że każde nasze zdanie czy słowo może być ostatnim. Po fakcie zaczynamy sobie wypominać nasze zachowanie w stosunku do straconej osoby. Przeszłości nie zmienimy, a śmierci osoby nie powstrzymamy.




'' Ktoś powinien wymyślić pigułkę, po której przestajesz kochać ludzi, których nie możesz mieć, a zaczynasz interesować się tymi dostępnymi.''



Gert miała wszystko, co w życiu najlepsze. Kochającego męża, dobrą pracę i wystarczającą ilość pieniędzy. Przez jeden moment, jej mąż traci życie w wypadku, a ona zostaje sama. Wszystkie plany na przyszłość rozsypują się w drobny mak. Jeden moment. Jedna chwila do stracenia osoby, którą kochało się i planowało się z nią przyszłość. Wcześniej nawet nie myślało się, że taka sytuacja jest możliwa.
Gert przed trzydziestką trafia na rynek z plakietką ,,singielka''.
Wraz z dwoma przyjaciółkami próbują w trójkę znaleźć sobie facetów idealnych. Zdają sobie sprawę, że w wieku dziewiętnastu lat wszystko było prostsze. Nie trzeba było walczyć o mężczyzn i nie trzeba było się martwić przyszłością, bo w głębi duszy każda z nich zdawała sobie sprawę, że kiedyś znajdzie swoją miłość.
W wieku trzydziestu lat trudno jest znaleźć sobie partnera, a tym bardziej nauczyć się zasad randkowania.
Gert naglę próbuje nauczyć się zasad panujących w świecie jej do tej pory nieznanym i pozbierać się do kupy po śmierci męża. Poznając nowy świat zdaje sobie sprawę, jak wielu rzeczy w życiu nie wiedziała.
Czy Gert do radę znaleźć po raz drugi ,,tego jedynego''?
Druga runda?
Start!


'' -Mam dwadzieścia dziewięć lat- powiedziała Erika.- To wręcz niezdrowo być tak długo bez mężczyzny. Moje ciało potrzebuje dotyku przedstawiciela płci przeciwnej.-To zrób sobie leczenie kanałowe. ''


,,Druga runda'' Caren Lissner jest bardzo zabawnie napisaną książką. Mimo całego wypadku i straty osoby bliskiej, jest mało użalania się nad sobą głównej bohaterki i wiele zabawnych momentów. Cała historia niesamowicie, często z humorem, opisuje zasady panujące w świecie singli. Autorka ukazuje świat kompletnie z innej perspektywy, co sprawia, że fabuła nas zaciekawia i pochłania. Ogólnie historia jest przedstawiona w sposób niezwykły i fascynujący. Podczas czytania nie budzi się w nas lawina uczuć, czy emocji, mimo to jednak czyta się ją przyjemnie i pragnie się poznać dalszą część historii.



'' Mała dziewczynka znikła w oknie. Wzrok Gert powędrował w górę, a wówczas zauważyła, że z dachu zniknęły bożonarodzeniowe światełka. ''



,,Druga runda'' napisana jest w sposób specyficzny. W powieść obyczajową został wpisany poradnik randkowania. Bohaterowie są dopracowani, a historia zaciekawia od pierwszej strony. Główna bohaterka daje nam przykład jak walczyć i się nie poddawać w ciężkich chwilach. Cała historia prezentuje się bardzo ciekawie, a do przeczytania zachęca nas jeszcze okładka. Ta książka godna jest polecenia!



Za możliwość przeczytania dziękuje serdecznie wydawnictwu Harper Collins!

Niech was piękna okładka nie zwodzi. To nie lekka, ani przyjemna książka do poduszki. Przy niej się nie odpręży, nie zrelaksuje. Pobudzi jedynie szare komórki tak, by zaczęły pracować na jak najwyższych obrotach, a serce do szybszego bicia. Przeleje też wiele emocji, tych pozytywnych, jak i tych negatywnych. Skłoni do rozmyślań, do zastanowienia się nad tym co w życiu jest najważniejsze i jak czerpać z niego pełnymi garściami. Zasieje ziarenko żalu, goryczy, bólu, ale także miłości. To opowieść o prawdziwym życiu, tym niełatwym, zakręconym, gdzie los często sobie z nas kpi. Ale jak sobie radzić z tą okrutną rzeczywistością w której zabrakło ukochanej osoby? Wspomnienia strasznie bolą, a z miejsca trzeba się w końcu ruszyć, by doszczętnie nie oszaleć z rozpaczy.

Sięgając właśnie po tę powieść oczekiwałam lekkiej, przyjemnej lektury, która pozwoliłaby mi choć na chwilę się odprężyć po ciężkim tygodniu jaki przeżyłam. Niestety okładka całkowicie odbiega od treści powieści. W środku skrywa bardzo przejmującą historię bohaterki, której towarzyszy jej ból, smutek, cierpienie oraz myśli które powracają niczym bumerang, cztery puste ściany i ogromna dziura w sercu. To opowieść o samotności, o tym jak bardzo cierpimy po stracie osoby, która wiele dla nas znaczyła. Pojawia się także strach przed nowym związkiem, przed tym, że ostatecznie pozostanie się singlem. Czy nieustanne poszukiwania partnera są dobrym rozwiązaniem? Czy ciągła klasyfikacja ich zalet i wad przyniesie oczekiwany efekt szczęścia?

Gert przez ostatnie lata żyła w szczęśliwym związku. Jednak pewnego dnia jej cudowny świat runął jak domek z kart. Niespełna trzydziestoletnia kobieta dołączyła do grona singielek. Trudno się jej pogodzić z tym, co się stało od czasu wypadku samochodowego, w którym zginął jej mąż. Kobiecie wciąż się wydaje, że to tylko zły sen z którego niebawem się wybudzi i znowu będzie tak jak dawniej. Jednak rzeczywistość jest zbyt prawdziwa. Ból rozsadza serce, wciąż powracające wspomnienia utrudniają normalne funkcjonowanie, zamiast iść w końcu do przodu, stoi się usilnie w miejscu. Przyjaciółki usilnie starają się wyciągnąć Gert z letargu, zabierają ją ze sobą do baru, gdzie mają nadzieję poznać interesujących mężczyzn. Kobiecie nie uśmiecha się brać w tym udziału, ale perspektywa przebywania kolejnego samotnego wieczora w domu sprawia, że godzi się na ich propozycję. Tam poznaje mężczyznę. Ma na imię Todd. Co z tego wyniknie? Musicie sięgnąć po książkę, aby się o tym przekonać.

Autorka w swojej powieści porusza bardzo ciekawe tematy. Z główną bohaterką można bez problemu się utożsamić, często ma się wrażenie jakby cała akcja toczyła się tuż za ścianą, a my mamy bezpośredni podgląd na życie innych ludzi. Znajdą się momenty bardzo zabawne, czasem irytujące, jak na przykład zachowanie przyjaciółek głównej bohaterki powieści, które nieustannie poszukują swojej drugiej połówki. Pragną aprobaty każdego mężczyzny, często pojawiają się zgrzyty, zazdrości o to, że ktoś inny jest szczęśliwy ich kosztem. To pokazuje jak działa syndrom singla. Są też momenty smutne, a zarazem radosne, gdy wraz z bohaterką powracamy do przeszłości poznając jej związek z ukochanym, co w nim ceniła, za co kochała.

Jednym słowem książka jest świetna, bardzo szybko się ją czyta, czytelnik z wielkimi wypiekami na twarzy z zapartym tchem poznaje dalsze losy i zmagania głównej bohaterki. Gorąco polecam.

Dwudziestodziewięcioletnia Gert mieszka w Nowym Jorku. Pracuje w firmie świadczącej usługi marketingowe i PR dla branży farmaceutycznej. Po ośmioletnim związku z Markiem nagle zostaje singielką. Trudno jej się pogodzić z tym co się stało od czasu wypadku samochodowego, w którym zginął jej mąż. Raz w tygodniu spotyka się ze swoją grupą wsparcia ,,młode wdowy", gdzie może porozmawiać o odczuciach po śmierci męża. Czuje się po nich spokojna, zrównoważona, nie odpływa tak często myślami od rzeczywistości.
Przyjaciółki Hallie i Erika pragną pomóc Gert powrócić do życia towarzyskiego i zabierają ją ze sobą do baru, gdzie mają nadzieję poznać interesujących mężczyzn. Gert jest sceptycznie nastawiona do tego pomysłu, ale idzie z dziewczynami, by nie siedzieć samotnie w mieszkaniu. Przy barze poznaje Todda.

Zaczynając czytać ,,Drugą rundę" byłam nastawiona na lekką powieść o randkowych perypetiach, ale gdy wgłębiłam się w książkę zobaczyłam, że autorka pragnie w niej zwrócić uwagę na problemy młodych kobiet, które zostały wdowami. Wraz ze śmiercią ukochanego straciły wszystkie plany na przyszłość.

,,Jedną z najtrudniejszych rzeczy po utracie kogoś bliskiego jest próba wyjaśnienia, ile ta osoba dla nas znaczyła."

Gert bez Marka była samotna, podatna na zwątpienie i niepewność. Czasem przychodziły jej do głowy najgorsze myśli. Musiała zmierzyć się z rzeczywistością sama. Miała dwadzieścia dziewięć lat, ale czuła się starsza. Jej cierpienie sprawiało, że różniła się od rówieśników. Stała się bardziej świadoma tego, że w życiu mogą wydarzyć się nieszczęścia. Wcześniej była bardzo zadowolona ze swojego życia i nie myślała o jakichś ukrytych tragediach. Gert ma wiele wątpliwości do dalszego życia i nowo poznanego partnera. Przechodziła już przez kolejne etapy związku, wyszła za mąż, a teraz znów znalazła się w punkcie wyjścia, znów musi się borykać z niepewnością i przechodzić wszystko od nowa. Nie wie, czy nadal należy do rodziny Marka. Teściowie ją ignorują, nie odzywają się od roku, jakby nic ich nie łączyło wcześniej. Czy potrzeba więzów krwi, by zasłużyć na czyjąś miłość?

Caren Lissner zestawiła problemy młodych kobiet po utracie mężów z zachowaniami ich rówieśniczek bez takich traumatycznych przeżyć. Gert była rozsądna, mądra i naturalna, inna niż Hallie i Erika. Śmieszyły mnie zachowania przyjaciółek Gert, które za wszelką cenę chciały znaleźć chłopaka. Zabiegały o aprobatę każdego poznanego mężczyznę, ciągle podnosiły swoją atrakcyjność, planowały całą strategię odpowiedniego usadzenia się przy barze czy tarczy do rzutków, gdzie kręcili się mężczyźni. Często były rozgoryczone i zazdrosne. Miały typowe objawy syndromu singla, który charakteryzuje się zgorzknieniem i szaleństwem występującym po kilku latach życia w samotności, cytowaniem koszmarnych zasad randkowania, rozgoryczeniem wszystkimi przedstawicielami płci przeciwnej i zazdroszczeniem każdemu, kto miał w miarę udany związek. Erika odwiedzała blog żony swojego byłego chłopaka i zostawiała przy każdym wpisie obraźliwe komentarze. Jej zachowania często były irracjonalne.

,,Druga runda" to słodko-gorzka powieść o singlach w Nowym Jorku, o utracie drugiej połówki i rozpoczynaniu życia od nowa. Czyta się ją bardzo szybko, gdyż napisana jest lekkim i prostym językiem. W sam raz na dwa wieczory dla relaksu:)

http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

Powrót do rzeczywistości bywa trudny. A ten, przez który musiała przejść Gert właśnie taki był. Utrata tego, co uważała w swoim życiu za pewnik, sprawiła, że wszystko uległo zmianie. Cały rytm jej dotychczasowej egzystencji został zaburzony. Jednak Gert postanowiła niejako go przywrócić. W wieku niespełna trzydziestu lat wraca do brutalnego świata singli, rządzącego się swoimi prawami. Nigdy nie przypuszczała, że randkowanie może być tak skomplikowane... Czy Gert uda się odzyskać spokój? Czy ponownie zazna tego, czego tak bardzo jej brakowało? A może wyczerpała już swój przydział szczęścia?

Sięgając po tę książkę, nie spodziewałam się tak naprawdę czegoś, co trafi w mój gust. I z początku mogłam przyznać sobie rację, bo między wierszami nie mogłam znaleźć nic, co wskazywałoby, że Druga runda mnie zaskoczy. A jednak tak się stało. Niespodziewanie, książka lądowała w moich rękach podczas niemal każdej wolnej chwili, a te potrafiłam przedłużać w nieskończoność. Historia Gert, chociaż z pozoru banalna i sztampowa, dla mnie okazała się wyjątkowo dobra i absorbująca.

Z początku miałam problem z przyzwyczajeniem się do fabuły, bo jako taką nowością była dla mnie historia, w której główne role przypadły postaciom trochę starszym niż te, z którymi mam do czynienia znacznie częściej. Caren Lissner sprawiła, że ta odmienność bardzo mi się spodobała. Jej styl mogę uznać za bardzo przyjemny i trzymający przy lekturze. Umiejętnie wplotła w dość poważną i niekiedy przesiąkniętą smutkiem fabułę humor, który ubarwił całość. Splot wydarzeń potrafił wprawić mnie w zdumienie, a wątki, które nie do końca zostały zamknięte, cały czas mnie zastanawiają.

Cały klimat Drugiej rundy został oparty na poszukiwaniu miłości. Autorka zestawiła ze sobą jakby dwa rodzaje takich gonitw w mocnym kontraście. Z jednej strony istna desperacja, a z drugiej proste podążanie według własnego uznania. Było to ciekawe rozwiązanie i nieraz zdecydowanie potrafiło rozśmieszyć, ale nie wiem czy każdemu przypadłoby do gustu ukazanie takich relacji między ludzkich, albo raczej między płciowych. Ale w mojej ocenie Caren Lissner całkiem zgrabnie sobie ze wszystkim poradziła.

Jak wspomniałam wyżej, na początku bohaterowie stanowili dla mnie mały problem, ale po jakimś czasie zdecydowanie zaczęli wkupywać się w moje łaski. Autorka postarała się o mniej lub bardziej precyzyjne nakreślenie ich osobowości, co mnie w zupełności, w tym przypadku wystarczyło. Jednak nie zapałałam do głównej bohaterki, czyli Gert szczególną sympatią, ale pozostałam z nią w ciepłych stosunkach. Za to w całości skradła ją Hallie - jej przyjaciółka. Lubię takie pozytywne, pełne energii i humoru postacie, a ta druga zdecydowanie taką była. A dopełniająca trio Erika głównie mnie denerwowała swoją przejawiającą się niekiedy dziecinnością i ciągłym rozpamiętywaniem przeszłości.

Druga runda to historia o uporaniu się z tęsknotą, a tym samym o próbie powrotu do życia i normalnego funkcjonowania wśród ludzi. Caren Lissner szczegółowo oddała trud, z jakim zmagały się postacie, opakowując to w łatwo przyswajalną i niekiedy pouczającą historię. Nie jest to literatura wysokich lotów, lecz idealnie nadaje się na zapełnienie wolnych chwil i relaks, choć zapewne nie każdemu perypetie Gert przypadną do gustu.

Caren Lissner podjęła bardzo trudny temat w swojej powieści „Druga runda”. Historia stawia przed nami pytanie: ile warte jest nasze życie? Czy wystarczająco doceniamy to co mamy? Każdy z nas ma za pewnik to, że jutro nadejdzie i wpadniemy w codzienny rytm dnia: wstaniemy z łóżka, pójdziemy do pracy/szkoły, wrócimy do domu, położymy się spać i znów wstaniemy. Jednak życie często jest nieprzewidywalne, nie wiemy co wydarzy się następnego dnia, co pomysłowo przedstawiła Caren Lissner.
Kim jest główna bohaterka? To Gert, dwudziestodziewięcioletnia kobieta, która od półtora roku musi zderzać się z trudną rzeczywistością, którą jest samotność i olbrzymi smutek po utracie ukochanego mężczyzny – Mark’a. Codziennie zadaje sobie pytanie, ile jeszcze czasu musi upłynąć, żeby mogła funkcjonować tak, jak przed tragedią? Czy jest to w ogóle możliwe, aby spotykać się z mężczyznami i rozpoczynać nowe znajomości od nowa, kiedy dopiero co Mark odszedł? To trudny temat, bo jaki czas musi minąć, żeby żyć dalej po śmierci bliskiej osoby? Czy jest jakiś wyznacznik, granica czasowa, którą trzeba przekroczyć, aby móc normalnie funkcjonować chociażby przed światem i opinią publiczną? Z tym problemem boryka się czołowa postać „Drugiej rundy”. Wraz z dwiema przyjaciółkami, obsesyjnie zakochanej w swoim byłym chłopaku, Erice Dennison oraz z nieustająco i natarczywie szukającej miłości, Hallie, nasza bohaterka poznaje złote zasady randkowania i podrywu. Jednak Gert podchodzi do rad koleżanek sceptycznie, zauważa, że dziewczyny są powierzchowne i wybierają mężczyzn, którzy jedynie co robią to je ranią. Kiedy wybiera się z nimi do baru poznaje Todd’a. Mężczyzna zmieni jej świat, zaakceptuje ją z całym jej bagażem życiowym, ale czy jej życie stanie się łatwiejsze? Autorka w dobry i interesujący sposób prowadzi losy bohaterów, ich charaktery są dopracowane, jedynie co mnie się nie podobało to lekko zwolniona akcja, która mogła być o wiele bardziej dynamiczna. Dużym plusem jest również to, że rzadko kiedy w obyczajówkach pojawia się motyw śmierci, a jeśli już się pojawia to jest on wątkiem pobocznym. Tutaj można powiedzieć, że cała historia opierała się na przeżyciach kobiety, na tym co czuje, jak odbiera to co mówią inni i jak ważne jest wsparcie rodziny i przyjaciół. Bo bez nich, człowiek ma małe szanse na pozbieranie się po nieszczęściach zrzuconych na jego barki.
To książka z pozoru banalna, o lekkiej, łatwej i przyjemnej tematyce. Jednak jeśli zagłębiamy się w lekturze, można dostrzec to, że książka posiada „drugie dno”, które pokazuje obraz psychiki człowieka po stracie bliskiej osoby oraz to, że wystarczy otworzyć się na świat, a miłość znajdzie nas sama, bez zbędnych i zaborczych poszukiwań. Polecam każdemu, kto lubi powieści obyczajowe, które początkowo wydają się zwykłą opowiastką, a w efekcie są bardzo dobrą lekturą.

Trzy lata związku i pięć małżeństwa. Osiem lat. Dokładnie tyle trwało szczęście 29-letniej Gert. Dlaczego tylko tyle? Mark jej ukochany ginie w wypadku samochodowym. Od tego tragicznego zdarzenia minął już ponad rok, a mimo wszystko choć Gert w miarę normalnie funkcjonuje, to nie ma dnia, żeby o nim nie myślała. Zawsze znajdzie się coś, co jej o nim przypomni, a wtedy kobieta odpływa w krainę słodkich wspomnień. Od teraz Gert jest nie tylko kobietą. Do trudności dnia codziennego podchodzi zarówno jako kobieta, jak i mężczyzna. Przychodzi jednak taki czas, kiedy jej przyjaciółki uważają, że najwyższy czas znaleźć sobie kogoś nowego. Gert zgadza się na to tylko ze względu na przyjaciółki. Poza tym uważa, że zawsze warto poznać kogoś nowego, nie jako potencjalnego partnera, ale jako znajomego, przyjaciela. Przyjaciółki mają jednak inne zdanie. Postanawiają wprowadzić Gert w prawdziwy poligon randkowy...
Okazuje się, że już podczas pierwszego wspólnego wypadu Gert poznaje mężczyznę.Oczywiście jako kolegę, ponieważ zarówno ona, jak i on na razie nie dążą do czegoś więcej. Todd jest zupełni różny od jej zmarłego męża, Marka. I to dobrze, ponieważ w innym wypadku wkradłoby się ogromne poczucie winy. A tak, Gert spokojnie zapoznała nowego znajomego, spędza z nim czas, przy nim powoli potrafi oderwać się od myśli o Marku i stara się wrócić do funkcjonowania sprzed wypadku męża. Oczywiście to nie jest, tak że od razu zapomina o nim. Potrafi pogodzić się jednak z myślą, że w jej życiu na nowo będzie mógł ktoś zagościć. Tyle, że Todd nie wie o śmierci Marka. On nawet nie wie, że Gert jest panią Healy, jedyne o czym ma pojęcie to to, że kiedyś w związku była. I jak tu mu powiedzieć tak, żeby go nie wystraszyć?
Autorka stawia przed nami ważną prawdę życiową. Czasami nie doceniamy niektórych w naszym życiu, ich roli, a kiedy ich zabraknie żałujemy, że nie wszystko im powiedzieliśmy oraz to, że mimo wielu naszych planów nie mamy żadnego wpływu na nasze życie. Caren Lissner pokazuje, że czasami warto kolejny raz powstać, choćby nasza próba skończyła się upadkiem. Muszę Wam powiedzieć, że na początku nie byłam przekonana do tej książki. Spytacie pewnie dlaczego. Otóż nie zainteresowała mnie tematyka. Młoda wdowa po wielkiej tragedii. Myślałam, że cała fabuła skupi się głównie na jej rozpaczy, a tu naprawdę miłe zaskoczenie. Nie jest to na pewno łatwa książka, bo i tematyka nie należy do lekkich. Na pewno nie jest to książka przygnębiająca, znajdziemy chwile wzroszeń i czystego śmiechu. Książce trochę humoru dodają przyjaciółki Gert, Hallie i Eryka oraz ich perypetie na polu miłosnym. Jest to świetna odskocznia od czasu, bez problemu można wcielić się w Gert, mimo wielu różnic. Z tą pozycją spędziłam naprawdę świetne chwile i jestem bardzo zadowolona, że miałam okazję się z nią zapoznać.

Dawniej stara panna, teraz modne określenie singielka. Bohaterki książki Druga runda są przed trzydziestką i usilnie próbują znaleźć sobie odpowiedniego faceta. Z kolei Gert straciła właśnie miłość swojego życia i próbuje na nowo poukładać swoje życie. Przed nią druga runda zmagań o faceta. Co z tego wyniknie?

Druga runda to historia, która przypomina mi Seks w wielkim mieście i Szminkę w wielkim mieście. Jeśli lubicie te seriale, to zapewne polubicie też bohaterki Drugiej rundy. Gert w wypadku straciła męża. Jej przyjaciółki uważają, że nadszedł czas, by w końcu kogoś poznała. One same są zapalone w bojach randkowania, jednak do tej pory nie spotkały odpowiednich mężczyzn. Hallie i Erica poznanie odpowiedniego mężczyzny traktują niczym walkę na śmierć i życie. Przez to wplątują się w wiele komicznych sytuacji, których jesteśmy świadkiem. Gert wyciągnięta do pobliskiego baru poznaje faceta, który jest miły. Wydaje się, że Tod się zaangażował w tę znajomość, czy Gert będzie potrafiła mu zaufać i stworzyć z nim związek?

Druga runda świetnie pokazuje zachowania lekko zdesperowanych kobiet, które są przerażone wizją samotności. Chcą zrobić wszystko, by poznać właściwego faceta. W dodatku stawiają im wysoko poprzeczkę przez co nie jest to zadaniem łatwym. Randki z założenia mają być miłymi spotkaniami, dla nich zaczynają być one uciążliwe. Młode, atrakcyjne kobiety, tak bardzo angażują się w poszukiwania, iż zapominają co w tym wszystkim powinno być najważniejsze. Z kolei Gert bardzo trudno przychodzi pogodzenie się z bolesnymi przeżyciami. Ta z pozoru lekka i zabawna historia porusza też ważne tematy, jak chociażby próby pogodzenia się ze stratą bliskich osób, odnalezienie ponownego sensu życia i podjęcie próby ponownego zaufania i pokochania. Autorka pokazuje, że bardzo często uważamy, że wszystko dostaliśmy na zawsze, że miłość i szczęście będzie trwać nieprzerwanie. Jednak czasami życie bywa nieprzewidywalne i każe mierzyć nam się ze stratą i samotnością.

Druga runda to zabawna i humorystyczna opowieść o samotności, poszukiwaniu miłości oraz o przyjaźni. Bohaterki wspierają się, są ze sobą w trudnych momentach i mogą na siebie liczyć. I chociaż momentami ich zachowania są nieco przerysowane to świetnie odzwierciedlają wiele kobiecych nawyków, które usilnie poszukują miłości swojego życia. Zapominają, że szczęście i miłość zazwyczaj przychodzą, jeśli ich usilnie nie poszukujemy. Pogodzenie się z chwilową samotnością często pozwala spojrzeć z dystansem na swoje życie uczuciowe i relacje damsko-męskie. Jeśli szukacie lekkiej i zabawnej historii, która pozwoli wam się odprężyć to zapewne Druga runda Wam się spodoba. Polubiłam te zwariowane dziewczyny, odnalazłam cząstkę siebie w ich zachowaniu a przy tym naprawdę dobrze się bawiłam.