Czas chaosu. Furia wikingów (okładka  miękka, wyd. 06.2021)

„Krew obficie trysnęła mu na twarz, a Bezkostny czując na sobie czerwoną i ciepłą maź, zaśmiał się szaleńczo i ruszył przed siebie niczym bestia, wyjąc i przerażając tym wrogów.” Ponownie przeniosłam się w czasie, świat realny przestał istnieć. Bardzo wiarygodnie i realnie Autor oddaje klimat tamtych czasów. Wikingowie i ich zamiłowanie do wolności, walki, niebezpieczeństwa, zahartowani w boju, niestrudzeni w poczynaniach. Niebezpieczni, przerażający i… przystojni. To prawdziwi ryzykanci, dla których śmierć z mieczem w dłoni to radosne zwieńczenie życia. Żądni chwały i śmierci z bronią w ręku – bo wtedy droga do Valhalli stanie dla nich otworem. O tym marzą przez całe życie. Ivar w końcu przypłynął na Hedeby. Spotkani na morzu bracia, którzy płyną z nieustraszonym i ponurym Antilą - wodzem Finów, wyjaśniają mu sytuację. Ubbe został uwięziony przez Eryka, w Ivarze, aż się gotuje z wściekłości. Pała chęcią zemsty, musi jak najszybciej odzyskać swoją rodzinną siedzibę, pokonać Eryka i ruszyć dalej do Birki by odbić przyrodniego brata. Czy jednak ten będzie chciał ich pomocy? W Northumbrii zapanowała radość, w końcu Halfdanowi udało się pojmać Elli - mordercę ich ojca i króla. Czy jednak wszystko jest takie jak ukazuje Halfdan? Dlaczego pozbawił Elli języka, co chce ukryć? Harald Pięknowłosy, przyjaciel Ragnara, zdradzony przez syna, żonę, wojsko, upokorzony, czy da radę się podnieść? Na tronach zasiadają nowi władcy, czas nieubłaganie płynie do przodu. Co jeszcze wydarzy się w tym niepokojącym świecie Wikingów? Pan Daniel ani na chwilę nie odpuszcza, z każdym kolejnym tomem, mam wrażenie, że poprzeczka została podniesiona wyżej. Wielowątkowa akcja powieści toczy się bardzo szybko, nieustannie zaskakuje i intryguje. Emocje ogromne!!! Fabuła ciekawie utkana, czuć zaangażowanie, szczerość i ogromną wiedzę historyczną Autora. Krótkie rozdziały uprzyjemniają czytanie, wszystko ze sobą współgra, zapięte na ostatni guzik. Cały czas się coś dzieje. Dynamicznie i z energią wkraczamy w niepokojący świat, niestrudzonych i pałających chęcią zemsty Wikingów. Z uwagą śledziłam ich poczynania. Wyraźnie nakreślona sytuacja, jaka panuje w ówczesnym świecie. Wzajemne zależności, układy, ogromna różnica między Wikingami a resztą świata. Ich sposób myślenia, tok rozumowania, sposób działania, mentalność. Styl autora jest niepowtarzalny, bardzo lekki i plastyczny, a przy tym pełen dobrego humoru. Rewelacyjnie ukazani bohaterowie, to złożone, niejednoznaczne, silne osobowości. Zahartowani w bojach, odważni, groźni, nie znają litości i strachu. Obok słabi, tchórzliwi zdrajcy. Niezmiennie moje serce należy do Ivara, inteligentny, bezwzględny, wzbudza strach i grozę. Przy Amirze w końcu znalazł upragniony spokój i szczęście. Jedynie, czego było mi mało, to Antili. Pięknie ukazana miłość braterska, wzajemne wsparcie, zrozumienie, szacunek. Jeden za drugiego oddałby życie. A obok pragnienie władzy, które przysłania wszystko inne, za wszelką cenę, po trupach. Zdrada, kłamstwa, zapalczywość, manipulacje, śmierć najbliższych. Opisy walki są bardzo sugestywne, Autor nie oszczędza nikogo i niczego, jest krwawo i brutalnie. Lekceważący stosunek do kobiet, niewolnice nie warte uwagi, służą do zaspokajania potrzeb. Mrożące krew w żyłach opisy wymyślnych tortur. Głęboka, niepodważalna i niezachwiana wiara w bogów, składane ofiary. Chrześcijaństwo, które obejmuje coraz większe tereny. Zapanował chaos… Rewelacyjna powieść! Niesamowita, emocjonalna, pełna przygód wędrówka przez bardzo odległe czasy. Autor umiejętnie połączył fikcję literacką z prawdą historyczną. Już z niecierpliwością czekam na kolejny tom. Bardzo polecam całą serię, Tatiasza i jej książki :)

Razem z naszymi walecznymi Wikingami trafiamy w sam środek afery jaka wybuchła po zakończeniu trzeciego tomu! Autor nie funduje nam żadnego przestoju, żadnego fragmentu, w którym możemy złapać oddech i trochę odpocząć od walki! Nie! Akcja nabiera tempa już od pierwszych stron i podobnie jak w przypadku poprzednich części utrzymuje się aż do końca! Tym razem okazuje się, że jedność ludzi północy, jaką mogliśmy oglądać jeszcze nie tak dawno temu przechodzi powoli do historii. Kolejne zdrady, intrygi, przetasowanie wśród wielkich władców to kwintesencja tego, co właśnie następuje! Okazuje się, że powoli zaczną wypływać na wierzch kolejne mroczne plany, manipulacje i podstępy, a synowie wielkiego Ragnara będą podzieleni jak nigdy wcześniej! Wraz z niezwyciężonym Ivarem, nazwanym bezbłędnie Demonem Śmierci nasi Wikingowie nadal zdobywają, walczą, gwałcą i plądrują! Jednak również wielcy Danowie stają się łakomym kąskiem dla podstępnego Eryka, a Hedeby zostaną przejęte przez jego wrogie wojska! Ivar będzie musiał zawalczyć o odzyskanie własnych ziem, odbicie brata z rąk władcy Szwecji oraz utrzymanie pokoju z Norwegami. W tym samym czasie przenosimy się również do Northumbrii i poznajemy dalszy ciąg knowań Halfdana! Autor przedstawia nam także dalszy ciąg historii biskupa Alkuina, który staje się prekursorem wielkiej inkwizycji! Nasz zakonnik tworzy swoją specjalną komnatę tajemnic, której zdecydowanie nie powstydziłby się żaden z psychopatów rodem z krwawego horroru! I tutaj otrzymujemy coś całkowicie nowego! Autor przyzwyczaił nas co prawda do tego, że nasi wojowie walczą, krew leje się strumieniami, wnętrzności fruwają w powietrzu i trup ściele się gęsto, ale do tej pory nie mieliśmy do czynienia z mrocznym umysłem ludzi pokroju biskupa Alkuina, który z torturowania upolowanych Wikingów stwarza idealną dla siebie rozrywkę! "Czas chaosu" jest bezpośrednią kontynuacją cyklu. Daniel Komorowski sprzedał nam opowieści o Wikingach, które potrafią wciągnąć bez reszty! Okazuje się również, że im dalej brniemy w jego historie o walecznych ludach północy, tym coraz ciekawszych rozwiązań i poprowadzonej akcji doświadczamy! "Czas chaosu" nie nudzi ani przez chwilę! Auto zyskał dodatkowy plus za to w jaki sposób napisał tę część! Nawet jeżeli poprzednie tomy czytaliśmy trochę wcześniej, to mając w rękach "Czas chaosu" wcale nie musimy zaglądać do poprzedników aby przypomnieć sobie kto jest kim i z czym mieliśmy do czynienia w poprzednich powieściach. Autor stworzył bardzo wyraziste charaktery, do których z czasem zaczynamy się przywiązywać! A samo zakończenie! Ono samo się prosi o to, aby jak najszybciej sięgnąć po kolejną część tego świetnego cyklu! I ja zrobię to już niebawem! Jeżeli cenicie sobie w książkach wartką akcję, lubicie książki przygodowe naładowane opisami walk, przy których nie sposób się nudzić to cykl Daniela Komorowskiego jest dla Was idealny! Kto jeszcze nie spróbował nie powinien dłużej się zastanawiać!

W świecie książek jest tak, że natrafia się na takie egzemplarze, takie cykle, które potrafią sprawić, że świat współczesny przestaje istnieć. Nasza rzeczywistość się rozmywa, a czytelnicy stają się postaciami, pionkami w misternie rozrysowanym uniwersum towarzysząc przy tym bohaterom, nawet, jeśli ta podróż jest niebezpieczna. Bardzo lubię Wikingów, dlatego też zdecydowałam się oddać przyjemności, jaką było czytanie książek Daniela Komorowskiego. Już podczas pisania recenzji poprzednich tomów, wiedziałam, że sięgnę po kolejny i nie mogłam się go doczekać. „Czas chaosu” wpadł w moje ręce, co się w nim wydarzyło? Znany nam bohater Ivar ruszył w podróż, jego celem były Hedeby, obawiał się tego, co mogło się wydarzyć podczas jego nieobecności. Eryk uwięził Ubbe, nie wiadomo, co się z nim stanie, Ivar czuje wściekłość, kiedy wszystko mogło się tak bardzo skomplikować? Bez zwątpienia Wiking ma pełne ręce roboty, nie tylko musi dokonać zemsty i pokonać Eryka, ale także zatroszczyć się o los przyrodniego brata i go uwolnić. Wiele spadło na tego mężczyznę, jednak jego wytrwałość nie pozwoli mu się poddać. Za zdradę trzeba ukarać. Całe szczęście, że udało się pojmać mordercę, który pozbawił życia króla, a zarazem ojca Ivara i Halfdana. Czy jednak wszystkie tajemnice zostały ujawnione? Czy Halfdan nie ma tajemnic przed bratem? Czy w tym świecie można komukolwiek ufać? Czy ktoś jest w stanie zapanować nad tym chaosem, który rozpościera się na tak wielu frontach? „Czas chaosu” to czwarty tom przygód nieustraszonych synów Ragnara, a zarazem powieścią historyczną, która jest wprost naszprycowana akcją. Autor sprawia, że czytelnik coraz bardziej wciąga się w wydarzenia, świat bohaterów i wie, że musi dobrnąć do samego końca opowieści. „Czas chaosu”, jak i poprzednie tomy ukazują opowieść wielowątkową, fabuła została dobrze przemyślana, niejednokrotnie udało jej się mnie zaskoczyć. Obstawiałam, że sytuacja potoczy się w inny sposób, jednak Komorowski pokazał mi, jak bardzo i łatwo można się pomylić. To świat pełen intryg, zależności, sojuszy, układów, wrogów i zdrady, za którą należy się zemsta. Silni bohaterowie, męscy, pełni wiary i uporu, niezłomności w bojach, bo przecież oni nie wiedzą, co to strach. Daniel Komorowski potrafi ukazać w tej opowieści, jak ważne są zaufanie, szacunek, braterskie więzi, ogrom wsparcia i poczucie jedności. Świat Komorowskiego przepełniony jest brutalnością, torturami, walką i ofiarami. „Czas chaosu” wywarł na mnie ogromne wrażenie, tak jak poprzednie tomy, aż chce się dowiedzieć jeszcze więcej na temat tego, jak potoczą się losy Wikingów, całe szczęście już w 12 października będzie to nam dane za sprawą kolejnego tomu pod tytułem „Ogień zagłady”.

Każdy z nas wie, jak to jest z tymi książkowymi seriami. Jak już się je zacznie, to na każdy kolejny tom czeka się jak na szpilkach. Ale na szczęście mam dla was świetną informację, bo już 12 października wychodzi kolejny tom serii pod tytułem ,,Ogień Zagłady”. Dodatkowo ta data jest bardzo ważna, bo autor zakończył ,,Czas Chaosu” w taki sposób, że nawet Telewizja Polsat ze swoimi przerwami na reklamy, by się takiego czegoś nie powstydził. Ale zacznijmy może od początku! Ivar w końcu dociera do Danii, gdzie musi stoczyć walkę o Hedeby, które już jakiś czas temu zajął Eryk Krwawy Topór. Jest to tak naprawdę tylko przerywnik w tym, co Bezkostny tak naprawdę planuje zrobić. A mianowicie chodzi tutaj o przygotowanie planu, uzbrojenie się i wyruszenie na pomoc jednemu z jego braci aż do Szwecji Wschodniej. Ale to dalej nie wszystko, bo między czasie synów Ragnara czeka zmierzenie się ze paskudną zdradą. Jaką i kogo? Tego dowiecie się z książki! Przyznam otwarcie, że z całej książki podobała mi się głównie końcówka. Tak jak poprzednia mile mnie zaskoczyła progresem tak przy tej powieści miałam wrażenie, że autor zrobił krok w tył. Znowu mogę się doczepić do tego, że postacie zbyt szybko wyznają sobie uczucia i się do siebie przywiązują oraz ufają bezpodstawnie (np. relacja Egila i króla Wschodniej Szwecji). No i wynudziły mnie takie wstawki jak np. polowanie Ivara czy chociażby nauka walki, ale niemniej rozumiem, że przydają się takie rozdziały które zwalniają tylko akcje. Wróćmy jednak może do tego, co mi najbardziej przypadło do gustu. Zakończenie oraz wielowątkowość tej serii. O co chodzi mi z tym drugim? A o to, że autor nie zapomina nawet o najmniejszych wątkach, które ja dawno wyrzuciłam z pamięci. Wraca do nich i to mi się podobało, bo dzięki temu mogłam sobie przypomnieć pewne kwestie z poprzednich tomów. A co do zakończenia, to ostatnia bitwa, która tam się rozegrała była świetna. To trzeba przyznać panu Komorowskiemu, że wszystkie walko – a zwłaszcza te z udziałem statków – świetnie mu wychodzą. ,,Czas Chaosu” oceniam na 3/10.

"- Nie myślę o niczym innym, jak tylko by zanurzyć we wrogach ostrza noży, odrąbać ich członki mieczem i zmiażdżyć czaszki maczugą. Wierz mi na słowo, przyjacielu". To już tom czwarty polskiej serii o wikingach i nic nie wskazuje na to, że autor zamierza zwolnić tempo. W tej części zaobserwujemy dużo zdrad, zmian sojuszy, a także wynikłych z tego wszystkiego konsekwencji. Jest tutaj wszystko to, do czego zdążyliśmy już przywyknąć - mnogość wątków, brutalność walk i dosyć nieporadne wątki miłosne czy też trącące sztucznością dialogi. Myślę, że fani, którym taki całokształt pasował od początku, będą zadowoleni, a ci czytelnicy, którym przeszkadzają pewne rzeczy, prędzej czy później i tak porzucą tę serię (jeśli jeszcze tego nie zrobili) albo będą ją czytać po prostu z przyzwyczajenia. Nie wszystkie postacie zachowują się według mnie wiarygodnie. Niektórych kompletnie nie rozumiałam, uważałam, że postępowały głupio i miałam wrażenie, że zostało to tak rozpisane wyłącznie po to, by fabuła doszła do konkretnych etapów. Szczególnie kiepskie pod tym względem są postaci kobiece. Jeśliby przymknąć na to oko, to zwyczajnie można śledzić wydarzenia i czerpać z nich rozrywkę. Było sporo akcji, ale też wątki, które mnie nużyły i z czasem zaczęłam przewracać strony czytając tylko pobieżnie. Powieść wydaje się przez to nierówna. Rozdziały są krótkie, czasem to ledwo dwie strony, a język prosty, dlatego generalnie czyta się szybko. Widać, że autor podchodzi poważnie do swojego dzieła, jednak pomimo zgromadzonego researchu i mojej sympatii do tego wycinka historii, nie czułam się dobrze czytając tę serię. Miałam wrażenie, że oglądam telenowelę, w której dodatkowo aktorzy grają bardzo słabo. W porównaniu do początków na pewno polepszył się warsztat językowy (praktyka czyni mistrza!), ale to i tak nie jest poziom, który podwyższyłby moją ocenę. Mimo wszystko polecam przekonać się samemu i dać szansę chociaż pierwszej części, być może historia Ragnara i jego synów w twoich oczach wypadnie lepiej. Egzemplarz do recenzji otrzymałam od wydawnictwa.

Wkraczamy powoli w decydującą fazę opowieści, przed nami bowiem jawi się czwarty z sześciu tomów sagi o synach Ragnara - „Czas chaosu”. I choć zawsze, na początku, lubię przybliżyć Wam o czym jest książka, tak dzisiaj nie mogę tego zrobić bez jakichkolwiek spojlerów, więc zachęcić Was musi kolejna recenzja🤎 Na wstępie cieszy mnie fakt, że zarówno fabuła, jak i język nie ewalouje w ten ujemny dla czytelnika sposób, jak to czasami bywa przy którychś tomach z kolei. Brak tu pisarskich smaczków czy zwrotów, z których radość bierze jedynie pisarz, lecz ta prostota piśmiennicza pozwala na wręcz pożeranie kolejnych kartek, a fabuła ani na chwilę nie ujmuje poprzednim częściom powieści. Każdy kolejny krok został zmyślnie zaplanowany przez autora i wodzi czytelnika po tafli mórz, rzek i zatok o amarantowym zabarwieniu, który zostaje wręcz wchłonięty przez każdą nową batalię, ekscytując się jakby sam brał w niej udział oglądając ją oczywiście z pozycji wodza gdzieś z oddali, aby nie daj Odyna i Freyi dosięgnęła go strzała. Idąc dalej jest krwisto i czasami wręcz nieapetycznie, a różnorodność wyrafinowanych tortur potrafi skutecznie wprowadzić dietetyczny nastrój. W tym miejsu na chwilę zatrzymałabym się przy jednej scenie, gdzie odniosłam wrażenie że autor dał się ponieść heroicznym wyczynom jednego z bohaterów, który po wyjątkowo wymyślnych torturach był w stanie jeszcze walczyć z przeciwnikami. Misja owego wikinga jest zbyt ważna, aby pozwolić zasiąść mu w Walhalli przy wielkim stole, przynajmniej na razie, co nie zmienia faktu, że jego „siła” zaskoczyła. Ale jest to jedyny delikatny minus czwartego tomu, o którym na pewno szybko przyjdzie mi zapomnieć pochłaniając kolejne części z sześciu.

W Światowy Dzień Książki przychodzę do Was z czwartym tomem serii o Wikingach autorstwa Daniela Komorowskiego. „Czas Chaosu” swoją premierę miał w czerwcu zeszłego roku i w związku z nadchodzącymi pierwszymi urodzinami, warto sobie co nieco przypomnieć. W tej części autor nie zwalnia tempa. Oczywiście nie brakuje w niej opisów spektakularnych walk, wypraw wikingów, knucia i zdrad. Pojawiają się nowi i bardzo ciekawi bohaterowie, a wątki dotyczące znanych nam postaci z poprzednich części są ciekawie kontynuowane lub naprawdę pomysłowo zakończone. Zostaje też nieco odczarowany mit wikingów jako tych, którzy bezwzględnie zabijają, podpalają czy gwałcą. Synowie legendarnego Ragnara jak i pozostali wojowie w większości kierują się honorem i zasadami. Nawet wróg zasługuje na sprawiedliwą karę. Moimi ulubionymi rozdziałami tym razem były te związane z Hedeby – największą osadą nordycką czasów wikingów. To właśnie tam uzurpator Eryk (jedna z najciekawszych postaci) dopuścił się zdrady i wielu haniebnych uczynków. Czy w tej części przyjdzie mu za to zapłacić? Kolejny niezmiernie ciekawy wątek to relacja jaka łączy dwóch braci – Ivara i Halfdana. Oboje ambitni, waleczni i uparci świadomie dążą do celu. Co ich łączy, a co dzieli? Tego musicie dowiedzieć się sami. Zaręczam Wam, że niejeden psycholog miały duże trudności pomocą w przepracowaniu wszystkich problemów tej dwójki :) Finał książki tradycyjnie, nie pozwala zrobić sobie przerwy pomiędzy kolejnymi częściami. Dlatego już za chwilę możecie się spodziewać opinii o piątym tomie, który dzisiaj skończę czytać. Na Odyna! Nigdy nie spodziewałem się tego, że świat Wikingów aż tak mnie wciągnie!

Zdrada, zemsta, chaos - to słowa kluczowe tego tomu. Akcja rozpoczyna się zaraz po wydarzeniach z poprzedniego tomu, więc by nie spoilerować nikomu lektury poprzednich tomów, które Wam bardzo polecam jeśli jeszcze ich nie czytaliście, pominę jej krótkie streszczenie zdradzające zakończenie poprzedniego tomu. Nie możemy narzekać na nudę jeśli chodzi o akcję w powieści. Pędzi do przodu i nie zatrzymuje się ani na chwilę. Poznajemy losy bohaterów oraz odkrywamy ich ukryte za maskami twarze. Będą walki, spory i chwile radości czy smutku. Zobaczymy jak decyzje innych wpływają na otoczenie i ich najbliższych. Dowiemy się, że rodzina to nie zawsze więzy krwi, ale również więzy przyjaźni zawierane przez lata. Powieść ukazuje jak łatwo wpaść w intrygę i dać się zwieść kłamstwom. Jak i również dowiemy się, że zdrajca może być bliżej niż nam się wydaje. Dla mnie lektura tej powieści, mimo brutalności walk i zemsty, była idealnym relaksem. Właśnie takiej książki potrzebowałam i dostałam wszystko czego po niej oczekiwałam. Opowieści o Wikingach to dla mnie idealna odskocznia od codzienności i lubię poznawać ich historię, nawet jeśli jest tylko to inspirowane wydarzeniami historycznymi i znacząco różnią się pewne rzeczy od faktów, jakie już znam z innych źródeł. To ciekawa i wciągająca lektura, której nie można od tak odłożyć, bo człowiek wręcz wnika w ten świat i musi dowiedzieć się co będzie działo się dalej. Jestem bardzo ciekawa jak historia rozwinie się w kolejnych tomach. Bardzo polecam Wam ten tom oraz poprzednie! Za egzemplarz książki do recenzji w ramach współpracy barterowej dziękuję bardzo autorowi i wydawnictwu.

Bardzo chciałabym Wam opowiedzieć wszystko co dzieje się u moich ukochanych Wikingów. Autor jak zawsze serwuje nam sporo emocji i niesamowitych przygód. Ivar Bezkostny wraca z Syrakuz i musi odbić swoje Hedeby z rąk Eryka. Oczywiście udaje mu się to bez większego problemu, pomimo tego, że przeciwnik staje się berserkiem. Okalecza go jeszcze bardziej, zemsta bywa słodka i okrutna. Wie, że musi być bezwzględny by ludzie Heralda Pięknowłosego, z którym jego ojciec Ragnar zawarł pokój czuli przed nim respekt taki sam jak przed jego ojcem. Harald nie jest zadowolony z poczynań swego syna Eryka i wie, że zasłużył na swą karę, wierzył w mądrość Ivara i miał nadzieję, że pokój miedzy nimi nie zakończy się. A tymczasem brat Ivara Halfdan dalej knuje i obmyśla nowe plany, które zna tylko ona sam... Daniel Komorowski z każdym tomem pisze coraz bardziej emocjonująco i ciekawie. Mam wrażenie, że siedzi i pisze z dzikim uśmiechem na twarzy wymyślając coraz to nowsze przygody wojowników. W każdym tomie zabiera nas w różne ciekawe miejsca obsadzając w nich wyjątkowych bohaterów, wszystko jest spójne i zazębia się ze sobą dając nam niezwykle plastyczny obraz, aż ma się wrażenie, że jest człowiek obok i może rękę zanurzyć w futrze Fenrira, wiernego wilka Ivara. Biada Wam jeśli nie przeczytacie kolejnych przygód Ivara i jego przyjaciół. W październiku będą już czekały na nas kolejne niesamowite wydarzenia w świecie Wikingów. Polecam Wam ją z całego serca, warto przeczytać!!!

To już moje czwarte spotkanie z Wikingami, czwarty raz pochłonęłam niemałą ilość stron w dwa dni, po raz kolejny od pierwszej strony wciągnęłam się w tę szalenie szybką i pełną przygód książkę. W końcu nadszedł dzień w którym muszę to przyznać. Ivar zwany Bezkostnym zostaje moim trzecim mężem książkowym. 🖤 • • • 🎃 Ta seria ma w sobie taką ilość akcji, intryg i bitw, że aż niemożliwym wydaje się być odłożenie tej książki bez ważnego pretekstu. Na szczęście dla mnie wypadło tak, że mogłam ją czytać leżąc w domciu na L4, bo inaczej to by mnie chyba z pracy musieli wyrzucić za czytanie książki zamiast obsługę klientów 🤷🏻‍♀️. • • • 🎃 Ja naprawdę uwielbiam tę serię. Nie ma w sobie prawie nic z fantastyki, to raczej książka typie historyczno-przygodowej z niemałą nutką brutalności. Dobra więc skoro już wiemy, że ja serię wielbię tak mam co do tej części dwa zastrzeżenia. Po pierwsze - nie ma w niej ani jednego krwawego orła! No jak do tego doszło?! A po drugie Panie Autorze, w ogóle nie kupuję tego co się stało z Aidenem i jego wyborów. I mnie Pan do swoich racji nie przekona, wątek poszedł po łebkach i nieprzekonująco. Ale serię i tak uwielbiam! 🤭