Batman/Spawn (okładka  twarda, wyd. 09.2023)

Ostrzegam, połowę stron zajmują w tym wydaniu materiały dodatkowe wątpliwej jakości. Pierwszy raz spotykam tak dziwne wydanie komiksu, nazwijmy to, "premium". Spokojnie można było 3/4 tych szkiców wywalić i sprzedawać to za połowę tej ceny, ale chciwość wydawcy zrobiła swoje... Tylko dla największych zapaleńców.

Słaby komiks, słaba fabuła. Połowa komiksu to szkice. Jak przedmówca napisał komiks tylko dla fanów. Tutaj Egmont nie popisał się. Lepiej tego nie wydawać. Ale na amerykańskim rynku mówili że to jeden z gorszych komiksów.

Dla fanów zdecydowanie

Spoko szybka dostawa fajne opakowanie

MROCZNI RYCERZE MROCZNYCH MIAST Spawn. Niegdyś w naszym kraju wielki hit, rzecz, która obrosła kultem zanim została wydana i seria wydawana lepiej, niż większość komiksów wówczas dostępnych w naszym kraju (papier kredowy, sztywniejsza okładka, no luksus wtedy). A potem? No popadał Pomiot Piekieł w zapomnienie i od 2007 roku nikt nie wznawia u nas jego przygód. A za wielką wodą to wciąż hit, jakieś 345 numerów serii głównej (i masa serii pobocznych i wydań okazjonalnych), bije rekordy popularności i w ogóle dobrze się ma. I czasem, gdzieś na uboczu od długich lat wchodzi w crossovery z Batmanem. Ten ostatni, wydany w zeszłym roku okazał się mocno osadzony w klimatach i aktualnych wydarzeniach serii. Niby to nie kanon, ale… Więc Egmont wziął się i wydał właśnie zbiorczo wszystkie te spotkania Gacka i Pomiota, łącznie trzy w jednym tomie. I fajnie. Bo może fabularnie to straszne przeciętniactwo, ale graficznie zawsze robi czytelnikowi bardzo dobrze. A i nazwiska twórców sprawiają, że warto. Ale teraz trochę o fabule. W tym wydaniu dostajemy opowieści ułożone od najnowszej do najstarszej, ale ja zacznę według chronologii wydawania. Więc w pierwszej opowieści Batman przy okazji kolejnego ze śledztwa odkrywa roboty bojowe, które napędzane są zwłokami bezdomnych. Śledztwo zaprowadza go na ulice Nowego Jorku, gdzie poznaje tutejszego obrońcę sprawiedliwości, demonicznego Spawna. Obaj z miejsca zaczynają pałać do siebie antypatią i chętnie w przerwach między zmaganiem się z wrogiem i ratowaniem świata toczą między sobą bój... W drugiej historii to, co zaczęło się wieki temu w kolonii Roanoke, a po czym został tylko napis Croatoan na drzewie, zaczyna się znów w Gotham City. Gdy Batman prowadzi śledztwo w dziwnej sprawie, kolejne wspomnienia Spawna powracają, kierując go do Gotham właśnie. A tu już na obu czeka wyzwanie, które może skończyć się tragicznie. No i wreszcie trzecia opowieść sięga w przeszłość, ukazując nam nieznane fakty na temat pochodzenia obu. Spawn i Batman. Dwaj herosi o tragicznym pochodzeniu. Dwaj mroczni bohaterowie. Obrońcy swoich miast. Łączy ich coś jeszcze. Obaj narodzili się tej samej nocy. Obaj powstali z machinacji sił dobrze nam już znanych. A teraz te siły znów mącą w ich życiach, stawiając Spawna przeciwko Batmanowi, wmawiając mu, że ten jest demonem więżącym duszę jego ukochanej żony. Zaczyna się starcie. I pojawiają się pytania, o co tu właściwie chodzi… Dwaj mroczni bohaterowie, trzy opowieści. Tych opowieści byłoby więcej, ale jedna z nich niestety nie doszła do skutku. Ale bardziej to spawnowe historie, niż batmanowe (mimo takich elementów, jak Trybunał Sów czy osadzenie pierwszej historii bardziej w klimatach uniwersum Mrocznego Rycerza Millera, niż czegokolwiek innego) i o tym trzeba pamiętać. No ale obie serie lubią mrok, zagadki i z mrocznymi siłami się stykały mniej lub bardziej, więc… No „Spawn” debiutował w 1992 roku i dość szybko, bo w 1994 roku doczekał się pierwszego crossovera z Batmanem. A właściwie to dwóch, pierwszy napisany przez Franka Millera, który wcześniej zaserwował nam jedną słabą historię dla „Spawna”, drugi przez ekipę Doug Moench, Chuck Dixon, Alan Grant, czyli specjalistów od komiksów o Nietoperzu. No i ten pierwszy to miał być takim dopełnieniem głównej serii (dziać się, tu wersje są dwie, bo albo zamiast słabych zeszytów 19-20, gdzie Spawn zalicza swoją ranę na twarzy, ale jakoś tak kiepski, bo od postrzału, co nie pasuje do jej późniejszego kształtu, albo tuż po nich), ale czy jest kanoniczny? Kto wie. Ale nie jest za dobry. Fabularnie to Miller w kiepskiej formie, wysilonej i nieprzekonującej. Niby na początku dostajemy jakieś przebłyski polotu czy inwencji, ale potem głupota rozwiązań fabularnych psuje wszystko a akcja jest śmieszna i kiczowata. Kuleją też postacie. Batman jako furiat i przygłup? Spawn obrońcą moralności? Żeby to jeszcze zostało podane w formie komedii, ale nie, wszystko mamy tu absolutnie na poważnie. I to przyprawia czytelnika o zgrzytanie zębami. Tym bardziej, że „Spawn” zawsze był ponurą, pełną wątpliwości moralnych i filozofowania przygnębiającą historią, a nie lekkim, tanim akcyjniakiem. A na pewno nie tak lekkim, ani tanim. Ale za to rysunki McFarlane’a wypadają dobrze, nastrojowo, przyjemnie. Choć to nie Capullo i nie ma tej magii, którą uwielbiam, robi to robotę. Drugi zeszyt to rzecz lepsza fabularnie, choć też dość pretekstowa. Śledztwo, okultyzm, zbrodnie, mrok i dwaj herosi. Choć właściwie jeden to antybohater, a drugiemu w sumie niewiele do niego brakuje. Jest na poważnie, jest klimatycznie, rzecz idzie w kierunku takich opowieści, jak „Batman vs. Predator”, serio, takie mam skojarzenia, a szata graficzna, trochę kanciasta, trochę szkicowana, nieszczególnie fajna, ale czasem z nastrojem i urokiem, jakiego brak współczesnym komiksom. No i jeszcze mamy tu ten trzeci zeszyt, zrobiony w zeszłym roku. To trzecie spotkanie to miał być zupełnie inny komiks, miał ukazać się w 2006 roku i pokazywać jak Batman i Spawn muszą s

POPKulturowy Kociołek: Drogi Batmana i Spawna skrzyżowały się pierwszy raz w roku 1994. Wtedy to na rynku pojawiły się dwa zeszyty z ich połączonymi przygodami. Na kontynuację serii fani DC musieli zaś poczekać aż do roku 2022. Teraz za sprawą wydawnictwa Egmont i wydanego zbiorczego albumu Batman/ Spawn mamy okazję w całości prześledzić ową historię. Opowieść gdzie Trybunał Sów zainicjował plan mający na celu doprowadzenie do starcia Mrocznego Rycerza i Spawna. Walki dwóch mrocznych herosów, która może odcisnąć swoje brutalne piętno na niewinnych ludziach, chyba że dostrzegą, iż są oni manipulowani. Nie ma co ukrywać, że fabuła komiksu jest stosunkowo prosta. Todd McFarlane stawia tu nacisk głównie na akcję i interakcje między postaciami. Przedstawia kontrast między umiejętnościami detektywistycznymi Batmana a nadprzyrodzonymi zdolnościami Spawna. Pozwala on również fanom dostrzec nie tylko różnice pomiędzy herosami, ale również cały szereg ich wspólnych cech. Tempo komiksu jest ogólnie dobre z odpowiednią równowagą pomiędzy sekwencjami akcji i rozwojem postaci. Historia jest jednak stosunkowo krótka, więc niektórym czytelnikom może się wydawać, że fabuła jest nadmiernie pospieszna (bo niestety tak jest). Biorąc pod uwagę złożoność postaci i potencjał świata, dłuższa seria mogłaby wyciągnąć ze scenariusza o wiele bardziej zachwycającą głębię. Jeśli chodzi o samych bohaterów to zarówno Batman, jak i Spawn są przedstawiani wiernie, zgodnie z tym, jak prezentują się oni we własnych seriach. Ich interakcje, choć w pewnym stopniu przewidywalne, są zarówno widowiskowe, emocjonalne i zabawne. Wraz z rozwojem fabuły pojawia się pomiędzy nimi pewna nić porozumienia/szacunku. Bynajmniej nie jest to zalążek przyjaźni, raczej chwilowe zawieszenie broni....