Wyjątkowo mroczna noc. Batman (okładka  twarda, wyd. 03.2023)

Super!

Polecam.

MROCZNA NOC MROCZNEGO RYCERZA Kolejny „Batman” w ramach skierowanej do dojrzałych czytelników inicjatywy „DC Black Label” to solowy projekt Jocka. Jocka znacie i – mnie lub bardziej pewnie – cenicie. O Gacku rysował sporo, styl ma charakterystyczny, choć tu nieco go zmienił, ale jak radzi sobie jako scenarzysta? Całkiem nieźle. Nie jest to wielka ani przełomowa opowieść, ot coś na poziomie „Batman Imposter”, ale czyta się to przyjemnie i jeśli lubicie postać, możecie śmiało sięgnąć. Tym bardziej, że pomysł jest tu całkiem atrakcyjny. Lato, upał, Gotham. I eskortowany więzień. Superłotr znany jako EMP, posiadacz eklektycznych mocy, miał trafić do więzienia Blackgate, wszystko zdawało się iść, jak należy, służby twierdziły, że mają sprawę pod kontrolą, Batman nad wszystkim czuwał i… Światła gasną, policja zostaje rozgromiona, gangi grasują, a tu noc, ranny Barman o wiele ulic do przejścia, by dotrzeć z EMP do więzienia. Czy ta misja się powiedzie? I czy Mroczny Rycerz zdoła przetrwać tę noc? Mroczny Rycerz, mroczna noc i dużo problemów. Czyli dobry batmanowy akcyjniak, gdzie trzeba wrogom skopać tyłki i zmierzyć się z zagrożeniami. Mniej tu detektywistycznej roboty, więcej akcji, a cała opowieść nie fabuła stoi, bo w sumie podobnych historii było wiele – tu mamy awarię elektryczności, ale przecież miasto bywało już zalane czy opanowywane przez sekty, bandziorów etc., więc schemat jest powielony – a klimatem. I ja nie narzekam, bo w sumie co tu silić się na oryginalność, jak można zaserwować dobrą sensację w stylu „16 przecznic” i tyle. A klimacik zawsze u mnie w cenie. Więc w scenariuszu Jocka nie ma zbyt wiele gadania. Więcej zostawia do opowiedzenia obrazom, niż słowom, w czym radzi sobie zresztą zawsze całkiem dobrze. Nie żebym był wielkim fanem jego ilustracji, ale jednocześnie przeciwnikiem nie jestem. A tu zmienił nieco swoją kreskę, nie robi aż tylu eksperymentów, a to, co na serwuje, podlane dobrym w swej prostocie kolorem, wygląda przyjemnie. Bo brudna kreska, sporo dynamiki i ogólnie stawiania na czerń i ciemność sprawdza się tu, jak powinno i wpada w oko. W skrócie, całkiem przyjemny komiks. i dla fanów Batka, bo fajnie wpasowuje się w mit tej postaci, i dla tych, którzy za dobrze naszego obrońcy Gotham nie znają, bo odnajdą się tu dobrze – w końcu niezależna to, samodzielna historia. Zatem i wilk syty, i owca cała. A tak już gdzieś obok tematu, to liczę, że Egmont porwie się na wydanie kilku klasycznych historii, tych znanych po polsku, jak „Mroczny rycerz mrocznego miasta” czy „Machiny”, jak i tych nad Wisłą jeszcze niewydawanych („Batman / Dracula”). Byłoby super.

Przygody głównego bohatera są niezwykle interesujące, ale to nie jedyny powód, dla którego sięgnęłam po ten zeszyt. Za scenariusz, rysunki i okładkę odpowiada jedna osoba o pseudonimie Jock. W wytwórniach komiksowych jest to zjawisko rzadko spotykane. Czy twórca podołał, w kreowaniu fabuły i jej zobrazowaniu? "Batman: Wyjątkowo mroczna noc" ma miejsce oczywiście w mieście Gotham. Jeden z więźniów, znany jako EMP ma zostać przeniesiony z celi tymczasowej, do specjalnie przygotowanego więzienia Blackgate. Osobnik ten potrafi absorbować energię elektryczną, jednak nie do końca nad tym panuje. Transport osadzonego powoduje ogromny chaos. Byli współpracownicy EMPa chcą go uwolnić, natomiast cała reszta pragnie jego śmierci. Wśród takich osób jest Vasquez, która szuka zemsty. Batman nadzoruje przewóz osadzonego, jednak wszystko wymyka się spod kontroli. Gangi wychodzą na ulicę, a niestabilna moc więźnia pozbawia Gotham elektryczności. Gasną światła, a w mroku zaczyna panować bezprawie. Mimo to nietoperz nie ma zamiaru pozwolić, aby zabito EMPa i planuje sam dostarczyć go do Blackgate, nawet jeśli przyjdzie mu stawić przy tym czoła całej hordzie przeciwników. Okazuje się jednak, że to nie jedyny problem gacka. Ta noc z pewnością będzie należeć do wyjątkowo pracowitych. Batman w tym komiksie naprawdę mi się spodobał. W moim odczuciu postać ta często sprawia wrażenie trochę mdłego bohatera, którego jedyne co wyróżnia to jego mroczność. W tej krótkiej historii Jock pokazuje nam nie tylko wybitne cechy fizyczne gacka, ale i jego niezłomny charakter i wolę walki. Mimo iż EMP zabił wielu ludzi, nietoperz nie pozwala go skrzywdzić. Rozumie, że człowiek, który ma łatę złoczyńcy, może szczerze żałować swoich czynów i nie zasługiwać na taką śmierć. Bohater wszystkie swoje plany działania poddaje szczegółowej dyskusji z samym sobą. Co czyni Batmana i jego wewnętrzne ja parą idealną. Vasquez natomiast to moim zdaniem kobieta mocno niestabilna emocjonalnie. Zaślepiona żądzą zemsty do tego stopnia, że życie niewinnych osób jest dla niej nic niewarte. A przecież to sama szefowa Gothamskiego wydziału więziennictwa. Ciężko mi określić, jakimi darzę ją uczuciami. Coś na granicy irytacji i zaintrygowania. Jako niepozorna osoba planująca zabójstwo bez skrupułów jest naprawdę interesująca, ale jeśli brać pod uwagę całokształt, to często mnie denerwowała. Więcej na: CzasoStrefa

PopKulturowy Kociołek: Batman jako obrońca sprawiedliwości i uciśnionych ludzi już dziesiątki, jeśli nie setki razy pomagał policji. Wsparcie stróżów prawa w transporcie groźnego przestępcy zwanego EMP do więzienia Blackgate miało być kolejnym rutynowym zadaniem. Jak łatwo idzie się domyśleć, nic nie poszło tak jak było planowane. Sojusznicy groźnego superłotra o ponadnaturalnych zdolnościach chcą go bowiem za wszelką cenę odbić. Miasto pogrąża się w nieprzeniknionej ciemności, a wraz z nią pojawia się przemoc, która zagraża każdemu mieszkańcowi Gotham. Sam zarys fabuły brzmi dość klasycznie jak na cykl przygód Batmana i dokładnie taki jest. Mamy tutaj bowiem do czynienia z zamkniętą mini serią, po którą mogą sięgnąć wszyscy miłośnicy superbohaterskiej akcji, bez konieczności znania dokładnie losów Mrocznego Rycerza. Historia jest widowiskowa, wartka i do bólu prosta. Założenia opowieści są banalne, ot Batman musi przetransportować więźnia z punktu A do B, unikając przy tym jego ludzi i licznych pułapek. Nie ma w tym krzty głębi czy większych zaskoczeń. Jeśli więc ktoś liczy na mocne zwroty akcji czy zaawansowane portrety wielowymiarowych bohaterów… to raczej powinien poszukać czegoś innego. Jeżeli jednak oczekuje się od albumu dawki rozrywkowej widowiskowości (z wybuchami, wykorzystywaniem Batmanowskich gadżetów), to tytuł naprawdę warty jest uwagi. O ile sam Batman prezentuje się dosyć klasycznie i poprawnie, to EMP robi tu raczej za rodzaj mało istotnego dodatku. Jest on wydmuszką innych bardziej znanych z serii superzłoczyńców. Ponarzekać można również na wątek syna przestępcy (dziejący się w tle), który początkowo daje nadzieję na coś „ciekawego”, później jednak traktowany jest przez scenarzystę jako coś nieistotnego. Zdecydowanie najważniejszym powodem, dla którego warto posiadać album w swojej kolekcji, jest jego oprawa graficzna. Jock braki scenariuszowe stara się nadrobić swoim rysunkiem. Jego prace niekoniecznie będą musiały każdego zachwycić, ale mają one w sobie to „coś” co sprawia, że czasem trudno jest oderwać od nich wzrok. Rysunki są mocne, klimatyczne, wypełnione energetyczną akcją doskonale podkreślając dynamikę poszczególnych wydarzeń. Artyście udaje się również całkiem dobrze zobrazować emocje pojawiające się na twarzach bohaterów.

Piękny komiks, świetnie wykonany, ciekawa historia i piękna kreska