Jak przestać się bać. Dla introwertyków, nieśmiałych i tych, którzy odczuwają lęki społeczne (okładka  miękka, wyd. 06.2020)

Zawsze w przypadku poradników obawiam się, że będą to nic nie wnoszące do życia zbitki rad, które tak naprawdę można na pęczki znaleźć w Internecie, opierające się głównie na stwierdzeniach: "Jesteś piękna" czy "Największa siła tkwi w Tobie". I być może komuś takie poklepanie po główce pomaga, dla mnie jest jednak totalnie niepotrzebnym bełkotem, który nijak do mnie nie trafia. Dlatego do "Jak przestać się bać..." podeszłam nieco sceptycznie, ale jednocześnie pokładałam w niej ogromne nadzieje. Przewinęły mi się na Instagramie o niej dobre opinie i postanowiłam zaryzykować. Ostatecznie, jestem pozytywnie zaskoczona i uważam, że to naprawdę dobra pozycja. Przede wszystkim wielkim plusem jest to, że autorka książki, oprócz bycia psychologiem i zajmowania się na codzień ludźmi borykającymi się z lękiem społecznym, sama również zmaga się z tym problemem (jak sama przyznaje, dużo mniejszym niż kilkadziesiąt lat temu, ale jednak nadal odczuwa go w niektórych sytuacjach). Uważam, że osobie, która na własnej skórze przekonała się czym jest lęk społeczny, mniejszy lub większy, łatwiej jest zarówno zrozumieć jak i pomóc przezwyciężyć lęk lub w jakimś stopniu zniwelować jego skutki. Bardzo fajne było to, że oprócz sytuacji pacjentów, Hendriksen przytaczała również własne problemy, stresowe sytuacje czy takie momenty, kiedy lęk nie pozwolił jej zachować się "normalnie". Autorka najpierw wyjaśnia czym jest i skąd może się brać lęk społeczny, jak łatwo przejść od nieśmiałości do lęku i przekonuje, że nie tylko typowy introwertyk może odczuwać strach. Pokazuje też, że lęk społeczny nie jest "wymysłem naszych czasów", a występuje już od wielu, wielu lat. Następne rozdziały to już wiele różnych sposobów i małych kroków, które mają pomóc w codziennych rzeczach, które dla wielu mogą być chlebem powszednim, jednak dla ludzi lękliwych są swoistym zdobyciem góry. Do każdej rady autorka przedstawia historię kogoś, kto stosując się do takich zaleceń zaczął z większą śmiałością podchodzić do rzeczy, które wywoływały u niej silny lęk. I zaznaczę, nie są to rady w stylu "wyjdź do ludzi, przełam się". To naprawdę drobne rzeczy, jak na przykład rozmowa z naszym wewnętrznym krytykiem, czyli cichym głosem z tyłu głowy, który mówi nam, że wyjdziemy na idiotów, że ludzie nas zlinczują, wyśmieją i już nigdy się do nas nie odezwą. Te drobne rady, małe kroki i próby zaprzestania uciekania w zachowania ratunkowe to tylko początek. Trzeba sporo czasu i dużo prób, żeby przyzwyczaić się do swojego lęku i nauczyć się z nim walczyć. I chciałabym zaznaczyć: ta książka nie jest lekiem na całe zło, nie jest tak, że po jej przeczytaniu od razu możemy powiedzieć, że pozbyliśmy się problemu. Problem nadal istnieje, ale dzięki tej pozycji mamy narzędzia do walki z nim, mamy fajnie przedstawione rady, dzięki którym codziennie będziemy nad sobą pracować, codziennie będziemy bliżsi sukcesu. Jestem naprawdę zadowolona z tej lektury. Jeżeli jesteście niesamowicie nieśmiali, jeśli odczuwacie - lekkie lub silne - lęki społeczne, a wszystko to przeszkadza wam, utrudnia kontakty międzyludzkie albo sprawia, że wstrzymujecie się przed czymś, co w głębi duszy bardzo chcielibyście robić - ta książka jest dla was. Wystarczy spróbować tylko kilku rad i wprowadzić je do codziennego życia.

super pozycja, która mnie utwierdziła w przerobieniu pewnych zachowań i przełamaniu barier na przełomie 65.lat., bo sama się kontrolowałam i dochodziłam do pokonania bariery strachu w kontakcie z ekspedientem, czy salą zapełnioną setką słuchaczy. Czytana pozycja utwierdza mnie w przekonaniu, że warto pracować nad sobą. Polecam. Elżbieta

(,,Potrafisz widzieć siebie takim, jak Cię widzą inni, zamiast hołubić obraz z gabinetu krzywych zwierciadeł”). Bardzo mi się podoba. Sam jestem introwertykiem. Autorka stara się nam zdjąć klapki z oczu, i wreszcie możemy dostrzec swoją prawdziwą wartość. Może faktycznie osoby, które mają lęki społeczne są znacznie ciekawsze od ludzi popularnych, którzy uparcie chcą być ciągle w centrum zainteresowania? Dość często to zauważam, jak ktoś ze mną rozmawia. Mam jednak wrażenie, że o to dawanie ciepła innym ludziom; oferowanie im swojej wartości i niewiarygodnej siły była już wspomniana w literaturze. Pisał o tym już Henryk Sienkiewicz w powieści o małym rycerzu. Mniejsza o to, dobrze, że ta nauka jest wciąż podzielana. Dante mawiał, idź swoją drogą, a inni niech mówią, co chcą. Zgadza się. Po przeczytaniu tejże książki, coraz bardziej doceniam swój introwertyzm. Dzięki dobremu sercu cieszymy się rzeczywistą popularnością, natomiast ludzie, którzy chcą być medialni, to cechują się popularnością powierzchowną, ich mało, kto będzie pamiętał… W człowieku jest takie coś, co sprawia, że dobrego, solidnego i troskliwego człowieka zapamięta zawsze, i nie musi on być naszym członkiem rodziny. Autorka także opisuje „sztuczki”, a raczej daje nam przepis by małymi kroczkami zjednać sobie ludzi i znaleźć prawdziwych przyjaciół, którzy nie odwrócą się, gdy nad tobą będą się kłębić czarne chmury. Słusznie powiedziano, by czasem nie słuchać wewnętrznego krytyka, po mojemu to,Daimonion”, czasem się myli. Aby odkryć swój lęk, trzeba odkryć czy to, czego się boimy ma szansę rzeczywiście się wydarzyć oraz nie próbować na siłę zabezpieczyć się przed „wyimaginowanym” zagrożeniem. Rozmowa z innymi nie boli, ludzie nie gryzą. Nie unikaj kontaktu wzrokowego, popełniaj gafy, zachowuj autentyczność, świat lubi takie osoby. Nie chodzi w życiu o to by uparcie dążyć do idealizmu, ale być sobą, zdjąć klosz z siebie, i dać się poznać, tylko w ten sposób spotkasz ludzi, którzy będą Ci przychylni. Będą lubili twoje dziwactwa i dostrzegą twoją wartość. Musimy zaniechać działań ratunkowych, jakie podpowiada nam wewnętrzny krytyk, nie szukać uparcie kryjówki by schować się w niej jak kret pod ziemią, nie mamy się, czego bać… Niech miarą twojego sukcesu będzie to, co udało Ci się dokonać. ,Jak przestać się bać” to dobra droga do uzdrowienia siebie. Zachęca też do podróży w głąb siebie. No i zastanawiasz się, czy warto żyć po swojemu, na swój indywidualny sposób czy przejmować się tym, co powiedzą inni, i gdybać, co mogłoby się wydarzyć(a nie musi!)? Polecam każdemu, nie tylko braciom i siostrom z grupy introwertyków, ale i dla ekstrawertyków, bo może łatwiej będzie im zrozumieć nasze Ja.

Chodzę na terapię i wiele rad zawartych w tej książce się powtarza, więc jeżeli was nie stać na terapię lub uważacie, że dacie sobię radę sami to jest to idealna książka do wyleczenia się z lęku społecznego. Trochę opowieści, troche rad i zadań - wszystko co potrzeba w jednym miejscu. Ogromnie polecam.

Dla mnie książka nudna, nie wnosząca w moje życie niczego nowego lub czego wcześniej bym nie próbowała. Strona 332 sprowadza całokształt do tej jednej właśnie strony.. Osobiście wolę inny rodzaj książek może z tad moj negatywny odbiór. Nie mniej jednak polecam, może komuś innemu się spodoba, pomoze, bądź naprowadzi na właściwą drogę.

Bardzo polecam. Poza tym, że bardzo przyjemnie się czyta, jest dużo historyjek, które jeszcze bardziej uatrakcyniają, to książka rzeczywiście bardzo mi pomogła. To było to, czego potrzebowałam. Pomogła mi bardzo zrobić pierwszy krok. Zacząć wychodzić do ludzi, zmienić myślenie o tym, jak mnie zobaczą. Naprowadziła, jak mam sobie radzić z lękiem społecznym i jak go pokonywać. Na prawdę gdyby nie to, nie zaczęłabym początkowo robic coś w ramach ćwiczeń, a potem już z oswojenia. Warto przeczytać ❤️.

Książka ta została idealnie dopasowana do mego charakteru. Jest szczegółowo przedstawiony problem lęku społecznego na świecie i jak organizm z tym walczy i jakie są tego konsekwencje. Książka uczy jak pozbyć, się leku i przestać się bać i żyć w pełni szczęśliwym i zrelaksowanym. Taki samo rozwój czytania tej książki pomaga zrozumieć problem i pomoc sobie, by raz na zawsze pozbyć się lęku i strachu.

Książka jest naprawdę bardzo ciekawa. Na co dzień sam mierzę się z różnymi lękami. Polecam wszystkim tym, którzy je mają. Z pewnością znajdziecie w tej książce coś dla siebie. Polecam ją także osobom, które mają problem że zrozumieniem, z czym mierzy się osoba, ktora ma lęki - po lekturze tej książki wszystko powinno się wyjaśnić.

Miałam co do niej spore nadzieje jako osoba z lękiem społecznym, niestety się zawiodłam. Prawda jest taka że nawet najlepsza książka nie zastąpi psychologa i jeśli myślimy że książka zrobi to samo co psycholog, to niestety nie. Tylko specjalista jest w stanie nam pomóc

Książka napisana w bardzo przystępny i ciepły sposób, dzięki niej mogłam bardziej zrozumieć swój lęk społeczmy, skąd to się wzięło jak sobie z tym radzić itd i muszę powiedzieć że bardzo mi pomogła i dzięki niej radzę sobie coraz lepiej😊