Violeta (okładka  miękka, wyd. 08.2023)

Lubię Allende za pisanie o wielkiej historii na poziomie życia zwykłego człowieka. Książka wciąga, choć nie jest to Allende u szczytu swoim możliwości. Czuć w niej chęć podsumowań i rozliczeń z własnym życiorysem.

Bardzo ciekawa książka,szybko się czyta,polecam wszystkim.

Uwielbiam Allende. Żadna książka mnie nie zawiodła

Czytadło, poniżej poziomu Autorki.

Bardzo dobrze napisana

Bardzo dobra książka

Doskonała 💚💚💚

Doskonała

Violeta ze stoickim spokojem opowiada o losach swoich i swojej rodziny, o życiu, o gospodarce i polityce. Pięknymi słowami opowiada o codzienności swojego nad wyraz zawiłego życia. [Współpraca reklamowa z @wydawnictwo_marginesy] Życie Violety było pełne emocji bez chwili wytchnienia. Była świadkinią wydarzeń, które nawet nie przyjdą zwykłej osobie do głowy. Mamy tutaj motyw wędrówki i poszukiwania bezpiecznej przystani dla wieloosobowej rodziny. To taka historia o rodzinie wspierającej się, kochającej i walczącej o siebie. Family miesza się z found family. Zażyłość, która się tworzy, ma w sobie siłę i wyjątkowość. Książka stanowi analizę życia pełnego dobrych i złych chwil, miłości i przemocy, namiętności i bólu. Dowiesz się o zdradach, traktowaniu kobiet, wychowaniu dzieci i przemocy. To swego rodzaju spowiedź, nauka i przestroga. Najbardziej bolały mnie opisy wychowania mężczyzny, który jako prawdziwy musi być silny i bezwzględny. Przemocy słownej, emocjonalnej, ekonomicznej i fizycznej. Tego, jak traktowane były kobiety, oceniane i zrównywanie z ziemią. Przymuszane, aby zachowały się jak „przystało na kobietę”. Te fragmenty łamały mi serce. Mam wrażenie, że stereotypy powstały właśnie w czasach życia Violety. To trudne czasy, gdy nazwanie kobiety ambitną było obelgą. Moment, w którym dowiadujemy się, do kogo skierowany jest list wiąże się z bólem, ogromnym zaskoczeniem i prawdą, która była wyzwalająca. Niezwykła chwila, niewymierne emocjonalna. Poza tym wszystkim rozczuliła mnie postać Torita. To, z jakim szacunkiem Violeta wspomina jego osobę, chwytało za serce. Biło od tego wiele dobra, miłości i wsparcia. Genialnie napisana historia. Taka, którą chce się czytać bez przerwy. Zafundowała mi szereg emocji i wzruszeń. Jestem wdzięczna za poznanie tak mądrej osoby, jak Violeta.

U progu śmierci Violeta spisuje swoje wspomnienia w długim liście do kogoś bliskiego. Jej losy przeplatają się z dziejami kraju, w którym mieszka - nękanego żywiołami, kryzysami gospodarczymi, zamachami stanu, pandemią. Uczestniczy w walce o prawa kobiet, a jednocześnie o swoje dzieci i swoje życie. Allende rozkochała mnie w sobie „Domem duchów” - czytałam ją będąc nastolatką (planuję reread, żeby sprawdzić, czy teraz też by mnie zachwyciła). „Violetę” przeczytałam z przyjemnością, ale bez zapartego tchu - nie wiem czy to skutek innego poziomu książki w porównaniu z poprzednimi, czy moich obecnie wyższych wymagań. Mimo wszystko polecam - idealna na jesienne wieczory.