VinyLOVA (CD)

Po tym ile razy premiera płyty była przekładana to spodziewałem się czegoś lepszego.

Wydany w ubiegłym miesiącu czwarty studyjny album Cleo „VINYLOVA” miał być siostrzanym krążkiem do płyty „superNOVA”. Płyty miały stanowić swego rodzaju muzyczny kontrast, a ich premiera początkowo planowana była na ten sam dzień. Wybuch pandemii oraz zmiana wytwórni całkowicie pokrzyżowały plany Cleo. I tak, płyta „VINYLOVA” ukazała się prawie dwa lata po swoim poprzedniku, a trzy lata (!) po premierze pierwszego singla, którym była piosenka „Za krokiem krok”. Utwór ten stał się ogólnopolskim przebojem, jednym z największych w karierze Cleo dlatego bez problemu mógł pociągnąć promocję płyty. Po takim czasie działania marketingowe trzeba było jednak budować od zera. „VINYLOVA” w zamyśle, to płyta inspirowana brzmieniem retro. W realnym brzmieniu inspiracji tych nie jest za wiele choć różnica między najnowszym albumem, a płytą „superNOVA” jest widoczna. Cleo muzycznie prezentuje bardzo dobry, melodyjny pop. Otwierający album numer „Szyk” od początku pokazuje mocny wokal artystki. W taneczny rytm porywają duety z Marylą Rodowicz w utworach „Dalej” i „Neony”. Tutaj zdecydowanie lepiej wypada ta pierwsza piosenka, która prezentuje również zabawną grę słów z tytułami największych przebojów Maryli. Tuż po wydaniu albumu na singlu ukazała się piosenka „Żywioły”, jedna z najbardziej przebojowych na płycie. Trochę z innej beczki wzięty jest nowoczesny „Fighter”, na tle reszty mniej przekonuje do siebie także singlowe „Kocham”. Ale to chyba jedyne minusy płyty. Cleo po prostu bawi się muzyką, serwując swoje radosne oblicze dlatego płyta w ogólnym odbiorze brzmi bardzo przyjemnie. Choć brzmienia retro nie dominują na płycie to znaleźć tu można trochę muzyki soulowej, trochę funky, zaś lekkie „Mniej znaczy więcej” ma właściwie bardzo analogowe brzmienie. Choć „VINYLOVA” ukazuje się dopiero dwa lata po swojej siostrze „superNOVEJ” to brzmi zdecydowanie lepiej. Aż prosi się o to aby ten 'vinylovy' album ukazał się nomen omen na czarnej płycie.

Nowa płyta i ogólnie muzyka Cleo uosabia wszystko, co w polskiej muzyce najgorsze: kicz, tandetę, sztuczność, komercję, bezsensowne teksty, słabą melodię i brak pomysłu. Zastanawiam się, dlaczego ludzie tego słuchają i dlaczego to jest tak popularne, skoro jest dużo o wiele lepszej i ambitniejszej muzyki.

Polecam tą płytę wszystkim, którzy potrzebują co jakiś czas odskoczni od gitarowych i mocniejszych hitów! Uogólniając, jak dla mnie albumy Cleo, to różowe disco-jak u Kate Perry. Kolorowe disco to dla mnie odskocznia na gorszy dzień, ale nigdy nie będzie to muzyka dla mnie, bowiem jest infantylna. Taka dla kolorowych dziewczynek i chłopców w niebieskich szelkach. Brakuje hitu Dom. Brakuje Alfabet Świateł. Plus za gościnność Maryli Rodowicz. Polecam Sympatyczny i Błyskawiczny Empik. Uogólniając-jest to ewidentnie muzyka dla nastolatków! Niedojrzała Cleo stawia na lukrowy pop, który bardzo dobrze się sprzedaje... Neonowa łatwizna i alfabet lukru -nie dla mnie, ale Polecam miłośnikom takiej muzyki.

Piosenki na płycie przypominają mi dziecinade ! Jeśli lubicie ciotkę Jeżowska, to ta płyta jest idealna. Fatalne wydanie Cleo. Jubileuszowe CD powinno być na winylu, a nie na krążku ! Teksty tak proste, że aż nie wypada ... dno

Moja recenzja jest na 5, a nie na 1 - HALLO!

Super płyta, piękne wydanie

Ta płyta uzależnia

Wycieraczka.