The Promised Neverland. Tom 7 (okładka  miękka, wyd. 03.2019)

fajna fabuła gorąco polecam dla każdego bez wyjątku

Nudna, kreska momentami brzydka. Już o wiele bardziej polecam danganronpę.

super, uwielbiam

Ciekawe polecam

Polecam

Polecam

Ok

Fantazyjny i mocno niebezpieczny świat, rewelacyjni ponadprzeciętni bohaterowie, mrok i szaleństwo wylewające się każdej kolejnej strony mangi oraz niesztampowy i na długo zapadający w pamięć klimat. The Promised Neverland to zdecydowanie jedna z topowych mangowych serii, jakie w ostatnich latach pojawiły się na światowym runku. Każdy kolejny tomik komiksu pochłania się nieukrywaną przyjemnością i ciągle się chce więcej i więcej… Wydostanie się z sierocińca to tylko początek długiej i niebywale niebezpiecznej podróży, która czeka na bohaterów. Demony w ich przypadku nie mają zamiaru tak łatwo odpuścić i zrobią wszystko, aby odzyskać towar wysokiej jakości. Kiedy sytuacja robi się naprawdę kryzysowa, pomoc przychodzi z najmniej oczekiwanej strony. Emma, Ray i reszta dzieciaków, muszą jednak wykorzystać każdą pojawiająca się okazję, aby spróbować przetrwać, nawet jeśli pozornie wygląda ona dość niebezpiecznie. Tylko umiejętne wykorzystanie sprawnego ciała i ponadprzeciętnego umysłu pozwala grupce dostać się do planowanego celu podnóży. To, co tam znajdują, dość mocno zaskakuje, ale daje również pewną nadzieję na przyszłość. To jednak dopiero początek dalszej przygody, w którą dwójka bohaterów musi wyruszyć samemu. Odkrywając po drodze coraz to więcej szokujących faktów na temat świata, w którym przyszło im żyć, jednocześnie ciągle mocno wierząc w możliwość uratowania wszystkich dzieci. Zanim jednak będą mogli o tym w ogóle poważniej myśleć, będą musieli wspiąć się na wyżyny swoich możliwości i całkowicie postawić na szali swoje własne życie. Początkowe tomy serii zasłynęły z nietuzinkowego zagadkowego klimatu, gdzie pojawiała się masa pytań bez konkretnych odpowiedzi, a dodatkowo twórcy podrzucali czytelnikowi sporo niejasnych tropów, mających na celu podsycenie jego ciekawości. Im dalej jednak zagłębia się w serię, tym bardziej można zauważyć jej dość znaczącą przemianę. Otoczka tajemnicy i powolnego budowania intrygi ustępuje miejsca znacznie intensywniejszej akcji, gdzie każdy nawet najmniejszy błąd może skończyć się dla uciekinierów niezbyt dobrze. W recenzowanych częściach (6-10) odbiorca z pewnością zauważy, że coraz intensywniej na pierwszy plan zaczyna się przebijać shonenowa struktura mangi. Czy przez to tytuł staje się gorszy? Zdecydowanie nie! Wręcz przeciwnie większa dawka akcji sprawia, że tytuł nabiera wyrazistości i należytej pikanterii fabularnej. Genialne dzieciaki nie muszą już ukrywać swoich planów przed dorosłymi i planować jak ich oszukać. Teraz ich jednym zmartwieniem jest szybkie przystosowanie się do nowych niezbyt gościnnych warunków środowiskowych i należyte unikanie wykrycia przez pościg, zanim dotrą do wyznaczonego sobie celu. Twórca scenariusza doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że zbyt długie pozostawianie czytelnika w kompletnej niewiedzy, jeśli chodzi o realia wykreowanego świata, może być dla niektórych odrobinę nużące. Moim zdaniem (ocena subiektywna) w idealnym momencie historii (tomik szósty), postanawia on odkryć część tajemniczy, pobudzając w ten sposób dość mocno wyobraźnię odbiorców. Odkrycie pewnej części kart z jego talii nie oznacza, że nagle wszystkiego się dowiadujemy. Wyjaśnienie jednej sprawy pociąga za sobą pojawienie się tajemniczej mgiełki niewiedzy w zupełnie innym miejscu. Scenariusz jest pod tym względem doskonale przemyślany i cały czas utrzymuje czytelnika w napięciu. Bardzo ciekawie ewoluuje również pojawiający się do tej pory przytłumiony klimat mroku i niepokoju. Teraz śmiało można napisać, że mamy już do czynienia z survival horror w pełnej krasie, gdzie na dziecięcych bohaterów czeka brutalna przemoc i śmierć. Seria pomimo swoich zauważalnych zmian zachowuje jednak swoją pierwotną siłę, którą po części są jej bohaterowie. Zarówno Emma, Ray, jak i pozostała grupka uciekinierów to naprawdę specjalne jednostki, które doskonale potrafią wykorzystywać swoje wszelkie atuty. Umiejętność szybkiego dostosowywania się do nowej sytuacji to jedno, nie można jednak zapominać, że pomimo swojej „genialności” nadal mamy do czynienia z dziećmi, które momentami z trudem radzą sobie z emocjami (szczególnie te najmłodsze). Kaiu Shirai ukazując tę emocjonalną słabość, nadaje im bardziej przyziemnego charakteru, tak aby czytelnik mógł się z nimi należycie utożsamić. Jedyną niezmienną jak do tej pory rzeczą w całej mandze jest jej genialna warstwa artystyczna. Posuka Damizu wykonuje tutaj kawał solidnej pracy, dostarczając miłośnikom japońskich komiksów prawdzie rysunkowe dzieła sztuki. Każdy kolejny kadr, wyraźnie dopracowywany jest z wielkim pietyzmem. Od samego początku rewelacyjnym pomysłem artystki było kontrastowanie mocniejszej i w niektórych momentach naprawdę mrocznej otoczki z typowo bajkowymi kreacjami postaci, dzięki czemu seria staje się naprawdę mocno intrygująca. Jeśli chodzi o rodzime wydanie, to wydawnictwo Waneko ponowie postawiło na naprawdę cudownie wyglądające grafiki na obwolutach, które momentalnie przykuwają wzrok. Samo tłumaczenie jest d

Naszym bohaterom udało się opuścić mury sierocińca Grace Field House, niestety nie obyło się przy tym bez poświęceń i wyrzeczeń. Przed dziećmi czeka teraz jednak jeszcze większe wyzwanie – muszą nie tylko zgubić pogoń, ale także przeżyć w zupełnie obcym i śmiertelnie niebezpiecznym świecie. Przedstawiamy ciąg dalszy historii ,,The Promised Neverland’’. Dochodzimy do finału wielkiej ucieczki z sierocińca Grace Field House, zakończenie tego epizodu przynosi sporo nowych informacji, w tym tych o przeszłości Mamy, która okazuje się nie być taką jednoznaczną postacią za jaką można by ją początkowo brać. I choć nie wszystkim udaje się uciec poza mur nasi bohaterowie nie poddają się i planują powrót po tych, których zmuszeni byli pozostawić. Zanim jednak będą mogli to zrobić muszą znaleźć sposób na przeżycie w nieprzyjaznym i wyjątkowo niebezpiecznym świecie – ich problemem jest nie tylko pościg, ale także dzikie demony, a nawet śmiertelnie niebezpieczna roślinność. Emma i pozostali uciekinierzy otrzymają jednak pomoc od istot, od których najmniej się jej spodziewali. W poszukiwaniu tajemniczego sprzymierzeńca – Williama Minervy – nasi bohaterowie nie tylko odkryją przerażające oblicze świata w jakim przyszło im żyć, ale także napotkają dzieci z innych farm i przekonają się, że życie nie wszędzie wyglądało tak jak w Grace Field House. Poszukiwania drogi do świata ludzi zaprowadzą ich również do Goldy Pond – tajemniczego miejsca, które stanie się areną krwiożerczej rozgrywki. Kolejne tomy serii to nie tylko okazja do poznania nowych miejsc, ale także intrygujące spotkania, nowi bohaterowie oraz odpowiedzi rodzące coraz większą liczbę pytań – mówiąc krótko dzieje się naprawdę sporo i aż ciężko oderwać się od lektury. W przypadku gdy mieliście okazję oglądać anime, a dokładniej jego drugi sezon, od razu Was uspokoję – manga ,,The Promised Neverland’’ prezentuje o niebo wyższym poziom od swojej animowanej adaptacji. W anime wiele wątków zostało wyciętych, bądź bardzo okrojonych, sprawiając, że całość stawała się chaotyczna, mocno infantylna i najzwyczajniej w świecie nieciekawa. Sama oglądałam je przed lekturą kolejnych tomów i byłam zrozpaczona jak można było zaprzepaścić tak dobrze rokującą serię. Na szczęście po dalszej lekturze mangi okazała się, że to kwestia wyłącznie fatalnej adaptacji – manga autorstwa Kaiu Shirai i Posuka Demizu w dalszym ciągu stanowi kawał wciągającej i trzymającej w napięciu historii. Jeżeli zastanawialiście się czy po fenomenalnym początku i pełnym napięcia epizodzie związanym z sierocińcem Grace Field House seria ,,The Promised Neverland’’ będzie miała czytelnikom coś jeszcze ciekawego do zaoferowania – zapewniam, że nie musicie się o to martwić. To w dalszym ciągu mocna, pełna zwrotów akcji opowieść, która nie jednym potrafi zaskoczyć. A fakt, że zamkniętą przestrzeń zastąpił cały świat czyhających na każdym kroku niebezpieczeństw i sekretów, których odkrycie może zaważyć o cudzym życiu i śmierci sprawia, że całość tylko zyskała na rozmachu. Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.

ŻYCIE ZA MURAMI SIEROCIŃCA „The Promised Neverland” to jedna z tych mangowych serii, do których idealnie pasuje hasło uroczy horror. Co prawda znaczna część owego uroku zniknęła wraz z rozwojem akcji (pozostał on jednak choćby w samym designie bohaterów), niemniej jakość całości nie zmieniła się od samego początku. Wciąż jest więc klimatycznie, z napięciem, szybką akcją i – oczywiście – tajemniczą nutą. A najnowszy, siódmy tom serii, bynajmniej nie rozczarowuje. Na dzieci, które uciekły z sierocińca, czają się kolejne problemy. Najpierw musiały wydostać się z miejsca, gdzie czekał je los ofiar składanych demonom. Udało im się to, choć nie wszyscy uszli z życiem. Teraz jednak trafili do wielkiego świata, który jest nie mniej niebezpieczny od ich dotychczasowej lokacji, a kończąca się powoli podróż grupy wiedzie ich do odkrycia kim jest czekający na nich mężczyzna. A na tym jednak nie koniec, bo trzeba wyruszyć na poszukiwania Pana Minervy. Co jeszcze los szykuje dla Emmy i jej kolegów? I jakie sekrety skrywa ten świat i zamieszkujący go ludzie? Zacznę od obaw, które zawsze mam czytając serie podobne do „The Promised Neverland” – i które miałem także w przypadku tego tytułu. O co chodzi? Oczywiście o odpowiedzi i to, czy zdołają usatysfakcjonować. To na nich bowiem spoczywa cały ciężar czytelniczych oczekiwań, skoro autorzy właśnie na pytaniach i zagadkach zbudowali swoją opowieść. Kiedy więc wszystko zaczęło się wyjaśniać, ja zacząłem zastanawiać się, co z tego wszystkiego wyniknie i jak dalej scenarzysta poprowadzi całość. W końcu największą tajemnicą pierwszych tomów było to, co właściwie kryje się za murem i co dzieje się na świecie, ale to już można rzec za nami – i wyszło całkiem nieźle, ale o tym przekonajcie się już sami. Ale co dalej, skoro właśnie wątki te były najistotniejsze? Cóż, na pewno nowy etap opowieści. Bohaterowie wydostali się poza mur, wiedzą jak wygląda życie za nim, ale wciąż tajemnice są tym, co popycha akcję do przodu. Oczywiście teraz akcenty rozłożone są nieco inaczej, choć to wciąż przede wszystkim survival horror. Z dziećmi w roli głównej, ale przez to tym bardziej emocjonujący. I chociaż nie czujemy na karku uciekającego czasu, jak to miało miejsce, kiedy wraz z bohaterami odliczaliśmy czas do złożenia demonom ofiary z któregoś z dzieci, to jednak napięcie wciąż jest odczuwalne. Mimo wszystkich tych zmian, zachowujących jednocześnie wszystko to, co w serii najważniejsze, niezmiennie znakomita pozostała sama szata graficzna. Lekki, prosty i pełen cartoonowych naleciałości design postaci, zderzony tu został z realistyczną, mroczną prezentacją świata i głównych złych całej opowieści. A wszystko to przygotowane tak, jak na horror przystało, bez oszczędzania nam mocnych szczegółów i tym podobnych rzeczy. I, oczywiście, świetnie wydane. Miłośnicy grozy w nie do końca typowej, a zarazem jak najbardziej klasycznej odsłonie będą bardzo zadowoleni. Ja ze swej strony niezmiennie polecam całość, bo to naprawdę ciekawa seria, coś dla miłośników „Kuro” i tym podobnych mang.