Składniki. Osobliwa chemia tego, co jemy i czym się smarujemy (okładka  twarda, wyd. 08.2020)

Mimo, iż książka jest bardzo dowcipnie i lekko napisana, to ogólnie rozczarowuje. Blisko połowa to wywody, jak nie dać się zwieść statystyce. Gdyby druga połowa książki była taka jak pierwsza, to byłoby super. Na początku bowiem autor faktycznie w bardzo przystępny sposób przybliża trudne, skądinąd kwestie biochemiczne. Niestety, dalej są już tylko dywagacje co do sposobu prowadzenia badań, robienia założeń i sposobu wybierania grup poddawanych obserwacji. Konkluzja jest taka, jak w psychologii i sondażach: powiedz mi to , co chcesz udowodnić, a ja Ci tak przeprowadzę badania, żeby wyszło jak należy.

Ciekawa książka, opisuje jednak bardzo podstawowe rzeczy a sama również za bardzo nie wciąga tak ja na początku

Super👍

Czy patrząc na tytuł tej książki, też macie wrażenie, że powinna opisywać niebezpieczne i szkodliwe składniki w tysiącu przeróżnych rzeczy, których codziennie używamy lub które jemy? Bo ja właśnie takie wyobrażenia miałam o tej pozycji. Okazało się jednak, że jest... trochę o czymś innym, niż się spodziewałam. Większa część "Składników" nie skupia się stricte na chemicznym składzie otaczającego nas świata, a na przeglądzie danych z przeróżnych badań na temat kilku wybranych substancji. Przy okazji opisuje też sposób przeprowadzania tychże badań (na przykład ich różne rodzaje), opracowywania wyników (i jak można w nich pokłamać, żeby otrzymać coś, co chcemy otrzymać) oraz tego, jak trudno jest uzyskać wystarczająco wiarygodne dane, żeby na ich podstawie móc stwierdzić z jakim prawdopodobieństwem coś może nas zabić i o ile skróci nasze życie. To bardziej opracowanie wyników i wniosków płynących z dotychczasowych badań, a następnie przeniesienie ich na przystępną, popularnonaukową mowę. Sam autor zaznacza, że zajmuje się tłumaczeniem języka nauki na taki nasz, codzienny. Nie zrozumcie mnie źle, wcale nie żałuję, że książka ostatecznie przybrała taką, a nie inną formę. Styl Zaidana jest zabawny i błyskotliwy, a sama pozycja zawiera niesamowicie dużo ciekawych informacji. To bardzo przyjemna lektura, która dostarcza nie tylko rozrywki, ale też naprawdę sporo przydatnej wiedzy i świetnych anegdotek, które można potem opowiadać znajomym na imprezach - "Wiecie, co sprawia, że na basenie pachnie, jak pachnie? Myślicie, że to chlor? Otóż, muszę Was zmartwić...". I to też nie do końca tak, że wcale nie ma tutaj tych tytułowych składników - autor skupia się po prostu na kilku wybranych produktach. Porusza na przykład kwestię kremu do opalania i tego, w jaki sposób chroni nas (lub nie chroni) przed poparzeniem i rakiem skóry. Wspomina też o tych 70 rakotwórczych substancjach, które znajdziemy w papierosach. Tutaj chyba nie trzeba nikomu tłumaczyć, że są one raczej szkodliwe, a jednak! Zaidan zabiera nas w naukową podróż, przedstawiając długotrwały proces zbierania dowodów, które ostatecznie udowodniły negatywny wpływ porannego papieroska na zdrowie (popołudniowego zresztą też). Jeśli jesteście już zainteresowani tematem, ale chemia nigdy nie była Waszą najmocniejszą stroną i obawiacie się trochę tego aspektu, to śpieszę zapewnić Was, że zupełnie nie powinniście się nim przejmować. Zaidan posługuje się prostym językiem - zupełnie nienaukowym, wręcz potocznym. W dodatku używa dowcipnych, uroczych rysunków i mnóstwa abstrakcyjnych porównań, dzięki którym w przystępny (i przezabawny) sposób tłumaczy nawet najbardziej zawiłe naukowe procedury i chemiczne procesy. Wiele skomplikowanych aspektów zwyczajnie upraszcza, żeby dało się je łatwiej przyswoić. A jego nerdowski humor jest po prostu cudowny! Do tej pozycji trzeba po prostu odpowiednio podejść. Jeśli sięgniecie po nią z myślą, że dostaniecie zero-jedynkową odpowiedź na pytanie, czy przetworzone jedzenie albo krem do opalania mogą nas zabić i w którym roku naszego życia ta śmierć nadejdzie, to możecie czuć się zawiedzeni. Zaidan postanowił zamiast tego pokazać nam szerszą perspektywę. Próbuje zachęcić nas do własnych rozważań i uświadomić, dlaczego nie powinniśmy ślepo wierzyć w każdy clickbaitowy nagłówek, który wyskoczy nam w internecie. Nie odnalazłam w tej książce odpowiedzi na wszystkie pytania, które miałam, gdy do niej siadałam, ale zamiast tego dowiedziałam się wielu innych interesujących rzeczy (a skończyłam studia chemiczne, więc w sumie troszkę wiem zarówno o chemii, jak i o procesie badawczym, pisaniu artykułów naukowych i ich recenzowaniu). "Składniki" czyta się naprawdę świetnie, a nie dość, że poszerzają nasze horyzonty, to jeszcze możemy się przy nich cudownie bawić!

Czytana "na raty" do poduszki. Usypiała dobrze. A poważnie: temat tego co do organizmu nam trafia (przypadkiem lub celowo) jest poważny. Trochę chemii, trochę biologii, okraszonej rysunkami i obrazowymi opisami dla laików. Co zaskoczyło to faktycznie to w jakis sposób naukowcy, statystycznie patrząc, mogą wprowadzać w błąd. Czy przeczytałam jeszcze raz? Chyba nie, bo to mimo lekkiego tonu dość poważna pozycja. Ale ze względu na tematykę polecam. Warto wiedzieć co nam szkodzi i czy na pewno.

Bardzo znużyła mnie ta książka po piwrwszych 100 stronach. Nic nowego, nic ciekawego.. a auto r na siłę stara się być zabawny - co jest wręcz irytujące. Momentami miałam wrażenie, że czytam podręcznik do chemii lub biologii.