Seryjni mordercy II RP. Będzie wam u mnie jak w raju (okładka  zintegrowana, wyd. 09.2020)

Ciekawy obraz nie tylko seryjnych morderców, ale również Polski w dwudziestoleciu międzywojennym

Jestem w trakcie czytania, ale muszę powiedzieć, że jest to niesamowita książka warta uwagi.

Super lektura. Nie można się oderwać od czytania. Gorąco polecam.

Polecam!🖤

Jestem po przeczytaniu 1 rozdziału i mogę polecić już teraz:)mam takie przekonanie;)zacierając ręce...super pozycja polecam5/5

Polecam

👍😉

Międzywojnie to jeden z najciekawszych fragmentów naszej historii. Niektórzy uznają, że ten temat został „zajechany na śmierć”, poprzez całą masę pozycji traktujących o najróżniejszych kwestiach. Czasem trafiamy na przejaskrawione seriale, gdzie urocze damy noszą wyłącznie perły, futra i opaski z piórkiem, a towarzyszący im detektywi rozwiązują strasznie pogmatwane sprawy. A okazuje się, iż rzeczywistość chwilami była o wiele bardziej interesująca od wymysłów scenarzystów. I zdecydowanie brutalniejsza. Z ogromną chęcią sięgnęłam po najnowszą książkę Kamila Janickiego, traktującą o dawnych zbrodniach. O samym autorze słyszałam oraz czytałam dużo dobrego, więc w końcu nadarzyła się okazja, aby skonfrontować cudze opinie z moją. I, muszę przyznać, iż w pełni zgadzam się ze wszystkimi osobami, które zachwalają Janickiego. Od „Seryjnych morderców II RP” wręcz trudno oderwać wzrok, a po skończonej lekturze nadchodzi chęć na ponowne przeczytanie kilku akapitów. Myślę, że na uznanie zasługuje ogrom pracy, jaki autor włożył w stworzenie swojej książki. Wiele godzin spędzonych nad starymi aktami, wycinkami z gazet, poszukiwaniem śladów — i, proszę mi wierzyć, mimo cyfryzacji, to wszystko nie jest aż tak proste, jak mogłoby się wydawać. Potrzeba sporo uwagi do oddzielenia istotnych informacji od przysłowiowego „lania wody”. Dlatego całość czyta się szybko, poszczególne historie przypominają świetnie napisaną powieść. A mamy do czynienia z prawdziwymi zbrodniami, chwilami mrożącymi krew w żyłach. Niektórzy mordercy mieli dość wyrafinowaną fantazję, często skierowaną przeciwko kobietom, ale należy pamiętać, iż również one potrafiły być okrutne… Ciężko było mi (jak wielu innym) spokojnie przeczytać o zabójstwach dokonywanych na niemowlętach. A wyjątkowo bulwersująco wypadały wyroki sądów, strasznie zero-jedynkowe: albo niewinność, albo śmierć. Same procesy sprawiały wrażenie teatralnych, wypełnionych dramatycznymi gestami, omdleniami i nieoczekiwanymi zwrotami akcji. Nic dziwnego, że inspirowały różnych twórców. Ludzie, spragnieni tej wątpliwej rozrywki, gorąco dyskutowali przy obiadach, na ulicach, często kłócąc się między sobą, spierając o racje. Gładko przechodzimy do kwestii ówczesnych mediów, a konkretniej — międzywojennej prasy, będącej prawdziwym „sędzią”… Co ciekawe, to właśnie gazety potrafiły konsekwentnie kierować uczuciami. Dziennikarze tłumnie przybywali na procesy, opisując je w niezwykle kwiecisty sposób, docierając do rzekomych świadków wydarzeń, ludzi powiązanych ze sprawcami lub ofiarami. Niestety, artykuły miały ogromną moc oddziaływania, do tego stopnia, że na ławę oskarżonych trafiali nieszczęśnicy pomawiani, obrażani, bez szans na konkretną obronę. Nawet w chwili, gdy zostali uniewinnieni, nadal ciążyło nad nimi widmo już wydanych gazet, w których jasno wskazywano ich jako winnych. Kamil Janicki bardzo umiejętnie nakreślił te, całkiem liczne, sytuacje. Tym samym sprawił, że jego publikacja naprawdę poszerza horyzonty w różnych dziedzinach. Frapujące, zdecydowanie godne przeczytania. „Seryjni mordercy II RP” to pozycja warta uwagi, zwłaszcza dla każdego miłośnika historii. Idealna na długie jesienne wieczory, gdy jesteśmy znudzeni nowym sztampowym horrorem. Autor stworzył książkę trzymającą w napięciu aż do ostatniej strony, okrutnie fascynującą, ale też przerażającą ze względu na swój realizm. Do tego sporo zdjęć, fragmentów z autentycznych notatek prasowych lub policyjnych, więc po raz kolejny podkreślam świetną pracę, jaką wykonano. Rzetelną, pozbawioną „suchych faktów”. Proszę nie obawiać się nudy, bo ta nie istnieje!

Jeśli jest mowa o seryjnych mordercach, to zaraz myślimy o czasach współczesnych. Przyzwyczailiśmy się do tego, że obecne czasy są bardzo krwawe, jest w nich dużo nienawiści i morderstw. Nasi dziadkowie mówią, że kiedyś tak nie było, bo człowiek szanował jeden drugiego. Czy tak było na prawdę? Autor książki Kamil Janicki napisał książkę, którą wydawnictwo Literackie pięknie wydało. Muszę pochwalić piękną okładkę i zdjęcia, które dużo wnoszą do książki i opisanych materiałów. Inaczej jest jak sie czyta suche fakty, a inaczej jak się je widzi i rozszerza sposób myślenia i widzenia zaistniałej sytuacji. Znalezienie takich informacji z tamtych lat na pewno nie było łatwe, ale wyzwanie, jakiemu się podjął, okazało się strzałem w dziesiątkę. Książka pokazuje czasy przedwojenne i naprawdę nie różnią się dużo od naszych czasów, jeżeli chodzi o zbrodniarzy. Każdy ze zbrodniarzy i ich morderstwa, jak i ofiary są opisani skrupulatnie i interesująco w języku bardzo przystępnym. Możemy poznać co znaczą znane nam i słyszane terminy np. „Fabrykantki aniołków”, ,,Wampir z Łowicza" albo ,,Wampir z Łodzi" Na kartach Seryjnych morderców… autor pokazuje szersze tło morderstw, pokazując narodziny fascynacji historiami mrożącymi krew w żyłach. Książka przedstawia również sposób funkcjonowania ówczesnej prasy, pokazuje jak można było kogoś zniszczyć i nie ponieś za to konsekwencji. Pokazana będzie praca policji oraz społeczeństwa z jego chorobliwym zainteresowaniem zbrodniami i skandalem. Wymiar kary- teraz jest dożywocie, a w tamtych czasach była u nas kara śmierci. Zobaczymy opis osób, które będą poddane tej karze. Dowiemy się nawet, w jakich warunkach żyli ówcześni ludzie. Autor opisuje panującą wówczas nędzę. Dramatyczne warunki do życia były dodatkowym motywem dla przestępców. Bardzo bolesnym dla mnie doświadczeniem, był opis "Fabryki aniołków" gdzie będzie mowa o dzieciach, niemowlętach, a nawet noworodkach , gdzie normalni ludzie dawali nieme przyzwolenie. To nie jest do opisania, to trzeba przeczytać. Z wielkim zaciekawienie czytałam również o " Wampirze z Łodzi, bo mój mąż jest z tego miasta i często w nim bywamy bywamy, lubię czytać o historii Łodzi, bo jest piękna i bardzo bogata. A teraz poznałam historię człowieka, który zhańbił to miasto i wyrył się w pamięci, mimo że upłynęło już tyle lat. Książkę bardzo dobrze się czyta i myślę, że warto po nią sięgnąć. Pięknie oprawiona i oprócz mrocznego wnętrza zdobi moją biblioteczkę.

Na początku było mi się ciężko wgryźć w opisywane historie. Chyba trafiłam z lekturą w nieodpowiedni moment. Przez kilka dni nie mogłam przebrnąć przez początek, a później nie mogłam się oderwać od czytania. Poświęciłam na nią dwa wieczory, pełne emocji i niedowierzania. Kamil Janicki podzielił książkę na kilka rozdziałów, w których opisuje wybranych seryjnych morderców. Autor postarał się jednak o to, aby przedstawić czytelnikowi mniej popularne postacie, chociaż posiadające na swoim koncie sporo niewinnych żyć. Dzięki książce Janickiego wiem, co oznacza termin „fabrykantki aniołków”. Do tej pory kojarzyłam tę nazwę tylko z książką Camilli Lackberg, ale tak naprawdę nie wiedziałam, co symbolizuje. Wiedza ta przyprawiła mnie o ciarki. Był to dla mnie jeden z najcięższych rozdziałów, ponieważ dotyczył dzieci. Malutkich, bezbronnych niemowlaków, które kobiety pozbawiały życia za pieniądze. Co gorsze, morderczynie często dostawały śmiesznie małe kary za swoje zbrodnie. Ówczesny wymiar sprawiedliwości był jeszcze gorszy niż obecnie. Książka Janickiego to nie tylko przedstawienie kilku ciekawych, chociaż przerażających historii. To również szansa na poznanie tego, jak funkcjonały sądy kilkadziesiąt lat temu. Wspominałam już, że często kary były śmiesznie małe i zupełnie nieadekwatne do popełnionych zbrodni. Zdarzało się również tak, że rozprawy odbywały się w ekspresowym tempie w sądach doraźnych. Na zakończenie sprawy było 14 dni, od momentu zgłoszenia jej do prokuratora do przekazania jej do sądu. Rozprawa jak najkrótsza, bez przerw. Wyrok? Uniewinnienie albo kara śmierci poprzez rozstrzelanie. Kamil Janicki pokazuje też, jak zmieniało się nastawienie społeczeństwa do opisywanych zbrodni. Poprzez fascynację i zaintrygowanie do zobojętnienia, przyzwyczajenia się do popełnianych przestępstw. Jest to rzetelnie napisana książka, oparta na wielu źródłach, którą dobrze się czyta. „Seryjni mordercy II RP” to obowiązkowa pozycja dla wielbicieli true crime, tytułów poświęconych zabójcom. To również ciekawy tytuł dla fanów Kamila Janickiego, który przedstawia tę mało chwalebną stronę naszej historii.