Rzeka zaklęta (okładka  miękka, wyd. 01.2023)

Wow. Jak ja się umęczyłam czytając tę książkę. Cenię wszystkich autorów i ich wysiłek, ale ten tytuł mi tak bardzo nie podszedł. 😢 •Po pierwsze - przepraszam, ale czuję się oszukana. Ktoś zdecydowanie nie czytał Księżycowego Miasta, bo jest to najbardziej nietrafione porównanie, jakie widziałam. •Niezliczoną liczbę razy podkreślałam, jak uwielbiam, ubóstwiam wielogłos narracyjny... Kajam się, cofam wszystko. Już nigdy nie będę narzekać na zwykłą, 3-osobową perspektywę. To, co tu się wydarzyło, woła o pomstę. Musiałam się mocno skupić w każdym rozdziale, aby się domyślić, z czyjego punktu widzenia jest napisany. Uff, udało się! Ale...chwila...😵 Każdy rozdział ma podrozdziały, w których się zmieniał podmiot mówiący. Ach, da się pójść nawet o krok dalej! W trakcie jednego akapitu narrator się zmienił, gdy bohater opuścił pomieszczenie. Jak to ja się pytam?!?!?! •Początek - wow, fabuła ma duży potencjał. Potem...meh. Ileż rzeczy nie zadziałało w tej książce. Namnożenie wątków, mierny główny romans, zero chemii między którąkolwiek z par, chaotyczne zasady przedstawionego świata, przewidywalne "zwroty akcji", niepolubialni bohaterowie. •Ale mam jeden duży plus! Przepiękna, cudowna okładka. Tłoczone litery i zdobienia, które ślicznie się mienią w świetle sprawiły, że zostaje mojej biblioteczce. ❤️

O jakiez to było piękne, jakie delikatne, magiczne i pięknie napisane. Polecam każdemu kto naprawdę ceni sobie dobrze napisane książki. Historia, elementy magii. Jestem zachwycona i czekam niecierpliwie na kolejny tom :)

Swietna prosta fantastyka ;) polecam na poczatek i nie tylko

Spodziewałam się czegoś innego, utknęłam w połowie. Kompletnie mnie nie wciągnęła, a kupiłam od razu dwie części. Leci na vinted

Zarwaliście ostatnio noc dla jakiejś powieści? Jeśli tak, to koniecznie pochwalcie się tytułem, a jeśli nie to "Rzeka zaklęta" R.Ross jest taką powieścią, która może zawładnąć Waszym snem a także myślami... Autorka zaprasza nas na magiczną wyspę Cadence. Jest to kraina duchów czterech żywiołów, rzek zmieniających bieg, wiatrów niosących wieści, ale także dwóch zwaśnionych klanów... Duchy mogą być przychylne ludziom, ale mogą też piętrzyć trudności i trochę namieszać w ich życiu. Znają również tajemnice wyspy i prawdę ukrytą w baśniach... Klan daje ludziom poczucie przynależności, moc, a także wsparcie w trudnych chwilach. Gdy więc na wyspie zaczynają znikać małe dziewczynki, mieszkańcy są przerażeni i zdezorientowani. Nikt z nich nie mógłby za tym stać. Czy to duchy je porywają? A może wrogowie z Zachodu? Co takiego dzieje się na wyspie? Jakie kryje ona tajemnice? Czy ich odkrycie zmieni bieg wydarzeń? Dziedziczka rodu Tamerlainów, Adeira ma przed sobą trudne zadanie do wykonania. Doskonale wie, że potrzebuje pomocy. Nawet jeśli będzie musiała o nią prosić Starego Wroga i wezwać go z kontynentu. Jej los będzie więc w jego rękach... Powieść R.Ross to powieść magnetyczna. Niezwykła. Jestem pod wielkim wrażeniem pomysłu na tę książkę i pod jeszcze większym sposobu w jaki został zrealizowany. Tu wszystko jest przemyślane, a wykreowany świat fantastyczny wciąga nas od pierwszych stron. To pięknie skomponowana powieść podszyta nastrojową muzyką płynąca z głębi natury. Autorka ukazuje nam w ten sposób połączenie człowieka z naturą i zależność od niej. Ujmujący jest również styl pisania autorki. Baśniowy i magiczny. Soczysty. Rebecca Ross niczym bohaterowie swojej książki, którzy potrafią magię przelać w swoje rzemiosło, przekształca ją w słowa aby nas oczarować. Ta historia jest magiczna. Zapierająca dech w piersiach. Wypełniająca myśli. Hipnotyzująca. Takie książki chcę czytać! "Rzeka zaklęta" to pierwszy tom dylogii 'żywioły cadence' a ja już nie mogę doczekać się drugiego! Tu się dzieje magia! Taka spod której wpływu nie chcesz się wyswobodzić...

Jack nie przypuszczał, że jeszcze kiedykolwiek odwiedzi swoją rodzinną wyspę. Kiedy za młodu był odrzucany przez rówieśników i w rodzicielce nie miał poparcia, ucieczka na kontynent była dla niego ratunkiem. Tam nikt nie patrzył na niego krzywo, dlatego że nie znał ojca i dzięki temu mógł się skupić na swojej miłości do muzyki. Po ponad dziesięciu latach niespodziewanie dostaje list od przywódcy klanu, by jak najszybciej wrócił, ponieważ sprawa jest poważna. Na miejscu dowiaduje się, że z klanu znikają małe dziewczynki, a strażnicy nie są w stanie namierzyć sprawcy. Jako bard ma największe szanse zdobycia informacji, gdzie mogą być one ukryte. Jakie tajemnice wyjdą na jaw? Co skrywają duchy? Co się stanie, gdy przeszłość zderzy się z teraźniejszością? O tej książce już pod koniec roku było głośno. Na Goodreads została nominowana do najlepszej fantastyki i chociaż za bardzo nie śledzę tych wyróżnień, to Rzeka zaklęta nie raz o uszy mi się obiła. Teraz po skończeniu jej, wcale się nie dziwię, że wywołała takie zamieszanie i zachwyt. Początek roku pod względem premier zaczął się niezwykle obiecująco! Jednak powiem szczerze, im mniej się wie o tej książce tym lepiej. Ta powieść jest takim powiewem świeżości w literaturze. Mamy tutaj małą wyspę, na której mieszkają dwa klany, które nie żyją raczej w przyjaznych stosunkach. Dodatkowo powracamy do wiary w duchy natury i życia w zgodzie z nami. Na deser są świetnie wykreowani bohaterowie i wątek kryminalny. Dawno nie byłam tak zaangażowana w powieść i delektowałam się każdym słowem. Autorka w naprawdę interesujący sposób to wszystko stworzyła. Wszystko ma swój cel i nie ma poruszanego zbędnego wątku. Jeśli chodzi o bohaterów są niezwykli. Każda postać wnosi coś do fabuły i jest dla niej ważna. Jack choć można przypuszczać jest głównym bohaterem, to tak nie jest, ponieważ mamy kilka perspektyw, które też wiele wnoszą. Jest jest to chłopak, który czuje się mocno rozdarty, niekompletny. Szuka swojej drogi życiowej i dopiero, jak po latach wraca w rodzinne strony, zdaje sobie sprawę, czego mu brakowało. Jako bard jest osobą wrażliwą i jednocześnie hardą. Rozumie co to ból i nie boi się podjąć ryzyka. Jest w stanie poświęcić wiele, by nieść pomoc. Adaria jako przyszła przywódczyni chce dla ludu jak najlepiej. Chce skończyć spory i dać ludziom nadzieje. Nie chce popełniać błędów przodków, tylko wyciągnąć pomocną dłoń. Jest także niezależną i silną kobietą. Wie z czym wiąże się władza i nie podejmuje pochopnych decyzji. Mamy tutaj jeszcze Sidrę i Torina, których niezmiernie polubiłam! Ich wątek łapał za serce i czuć było te iskry i ból. Ona musiała zamierzyć się ze swoimi demonami i wątpliwościami, które zabierały jej sen z powiek. Zaś on jako dowódca straży musiał żyć ze świadomością, że nie potrafił zapobiec porwaniom i też nie potrafi ustalić, co się stało z dziewczynkami. To była dla nich wielka próba, z której nie wiadomo czy wyjdą zwycięsko. Jeżeli chodzi o styl autorki, to jest wręcz magiczny. Trudno było się od niej oderwać i chociaż nie mamy tutaj pędzącej na łeb na szyję fabuły, to i tak jesteśmy w nią w pełni zaangażowani. Wykorzystanie duchów natury dodało wszystkiemu aury niepewności, tajemniczości i ciągłego niepokoju. Trzeba uważać gdzie mówimy, bo duchy wiatru mogą tą informację przekazać dalej. Jeśli jesteśmy źli dla ziemi, ona odpłaci się tym samym. Co jeszcze jest tutaj niezwykłe to wątek magii. Nie został on potratowany sztampowo i po najmniejszej linii oporu. Moce są interesujące i za użycie ich trzeba zapłacić. Na każdym kroku jesteśmy zaskakiwaniu. Autorka od początku buduje w czytelniku niepewność i choć niektóre aspekty jesteśmy w stanie przewidzieć, to i tak zakończenie łamie serce. Podsumowując Rzeka zaklęta to niezwykle magiczna i klimatyczna powieść. Trzeba poświęcić jej trochę czasu, by w pełni zrozumieć ten świat, ale jest tego warta. Nie spodziewajcie się wielkich akcji czy wybuchów, bo to nie ten rodzaj fantastyki. Raczej dajcie się przenieść na fikcyjną szkocką wyspę, która przerazi, zaskoczy i na długo zapadnie w pamięć. Zachwyćcie się językiem, powoli budowanym napięciem i duchami, którym nie zależy ufać, a także zobaczcie, jak bohaterowie będą sobie radzić w czasach wielkich zmian i kryzysu.

„Cadence zawsze była nieprzewidywalna i niebezpieczna, cudowności istniały tu obok koszmarów. A jednak nic nie mogło przygotować go na to, co powiedział mu Torin...” „Rzeka zaklęta” autorstwa Rebekki Ross, stanowi połączenie powieści fantasy, z elementami romansu oraz thrillera. Nie wiem czy powinnam się do tego przyznać, ale obawiałam się sięgnąć po tę lekturę... Dlaczego? Dość często coś co podoba się dużej ilości czytelników jest dla mnie słabe i w trakcie lektury danej powieści zastanawiam się czym tak naprawdę wszyscy się zachwycają... Ale czy „Rzeka zaklęta” również mnie znużyła, czy jednak mile zaskoczyła? O tym dowiecie się za chwilkę :) Jack Tamerlaine od dziesięciu długich lat nie postawił stopy na Cadence. Studiował i tworzył muzykę na kontynencie; właśnie został asystentem na uniwersytecie. Kiedy jednak małe dziewczynki zaczynają znikać z wyspy, mężczyzna odpowiada na wezwanie przywódcy klanu i wraca, by razem z Adairą - swoją nemezis i odwieczną rywalką z dzieciństwa, szukać zaginionych. Oboje szybko odkrywają, że są lepszymi sojusznikami niż wrogami, a ich pełna rezerwy współpraca powoli zamienia się w coś więcej. Na Cadence nie można jednakże nigdy tracić czujności. Wyspa jest pełną zaklęć, a rządzące nią dychy żywiołów pokazują swoje kapryśne oblicze. Obłaskawić je może tylko muzyka. Niestety z każdą wybrzmiewającą nutą staje się jasne, ze problemy z duchami są znacznie poważniejsze, niż początkowo się wydawało,a skrywany od dawna mroczny sekret grozi unicestwieniem wszystkiego. Do sięgnięcia po tę powieść skusiła mnie przede wszystkim okładka. Osoby za nią odpowiedzialne wykonały kawał dobrej roboty! Te złote zdobienia, błyszczące płatki kwiatów oraz dziewczyna z tajemniczym spojrzeniem przykuła moją uwagę. Nawet teraz, pisząc tę recenzję nie potrafię przestać na nią patrzeć. Skoro zachwalanie okładki mamy za sobą, czas na ocenę fabuły. „Rzeka zaklęta” należy do powieści z powolną akcją - na początku było to dla mnie sporym wyzwaniem, jednak kiedy do tego przywykłam było już tylko lepiej. Rebecca Ross ma przyjemny dla oka styl pisania - do tej pory nie potrafię zrozumieć jak szybko udało mi się przeczytać tę powieść. Autorka genialne dobrała wszelkie słowa, które z każdą kolejną stroną rozkochiwały mnie w sobie jeszcze bardziej. „Rzeka zaklęta” należy do lektury, w których panuje niezapomniany klimat - w tej historii znajdziecie nie tylko tajemniczą wyspę Cadence, którą zamieszkują dwa skłócone ze sobą klany, ale również mitologię Szkocką, o której do tej pory nie miałam pojęcia. Bardzo spodobał mi się wątek z muzyką oraz duchami żywiołów - mam nadzieję, że w kolejnej części poznam kolejne zjawy, które będą zachwycone muzyką Jack’a. Niestety pomimo licznych zachwytów zmuszona jestem ponarzekać na trzy elementy: 1)Postać Jack’a - może uznacie, że czepiam się na siłę, jednak jak dla mnie jego osoba zbyt szybko zrezygnowała ze swoich dotychczasowych planów, 2)Wątek dotyczący zaginionych dziewczynek - liczyłam na większy boom, ten element był dla mnie dość przewidywalny, ale prawdopodobnie dlatego, że przeczytałam zbyt wiele kryminałów, 3)Chemia między głównymi bohaterami - czegoś mi między nimi zabrakło. Mam cichą nadzieję, że w kolejnym tomie autorka bardziej rozwinie relację pomiędzy nimi. Czy książkę polecam? „Rzeka zaklęta” jest miodem dla moich oczu - straciłam dla tej historii głowę. Autorka w bardzo dobry sposób połączyła w jednej pozycji aż trzy gatunku, które razem stanowią świetną całość, od której nie sposób jest się oderwać. Owszem akcja jest momentami aż nadto powolna, jednak jest tego wyjaśnienie - dzięki temu możecie lepiej poznać Cadence oraz jej mieszkańców. Z mojej strony mogę obiecać Wam, że zakończenie powali Was na kolana - kiedy na jaw wyjdą tajemnice poszczególnych bohaterów tak samo jak ja będziecie źli na siebie, że o tym nie pomyśleliście. IG: @zaczytana_archiwistka

Jak radzicie sobie z kacem książkowym? Po genialnej książce, którą miałam przyjemność czytać pod koniec roku, nie mogłam się pozbierać i sięgałam, po książki lekkie, romanse, przy których nie trzeba za dużo rozmyślać. W końcu nadszedł dzień, w którym zatęskniłam za fantastyką, lecz nadal nie miałam ochoty na coś mocnego i pełnego akcji. W moje ręce wpadła ”Zaklęta rzeka” autorstwa Rebecci Ross, która została wydana nakładem wydawnictwa You And Ya. Premiera tej cudownej książki jest właśnie dziś (11.01) i przychodzę do was z poleceniem tej historii. Zaczynając od przepięknej okładki, która zachwyca dosłownie z każdej strony, kończąc na fabule, przez którą się płynie jak tytułowa rzeka. Klimat tej książki jest niesamowity, coś czuję, że celtyckie wierzenia poszybują w górę w moim prywatnym rankingu, mają nie tylko swój klimat, ale są niespodziewanie interesujące. Wydaje mi się, że celtyckie wierzenia są najmniej opisywane i mało o nich wiemy, dlatego tak bardzo spodobała mi się książka, która się na nich opiera.    Jack Tamerlaine przybywa z kontynentu na wyspę Cadence, na wyspę, na której się urodził i z której 10 lat temu został odesłany na nauki. W jego życiu brakowało jednego, akceptacji społeczeństwa, jako dziecko, które nie zna własnego ojca, był nielubiany przez dzieci, a dorośli podchodzili do niego z podejrzliwością. Po latach nauki wraca na wezwanie swojego lairda, przywódcy klanu, który potrzebuje jego pomocy na wyspie. Wyspa od lat jest podzielona na skłócone klany, na Wschodzie panują Tamerlainowie a na Zachodzie, żądni krwi Breccanie, lecz ten konflikt nie jest przyczyną, przez którą Jack musi wrócić w rodzinne strony, małe dziewczynki znikają, a Jack i jego umiejętność gry na harfie wydają się jedynym ratunkiem dla nich.    “Fikcyjna szkocka wyspa, pełna magii żywiołów, z elementami romansu i thrillera”- zaciekawiłby was taki opis? Mnie osobiście zainteresował i przyznaję, że nie żałuję sięgnięcia po nią. Mam kilka spostrzeżeń, które można odebrać jako minusy książki, lecz jej klimat wszystko równoważy. Fabuła rozkręcała się bardzo powoli, lecz mimo tego nie zabrakło w niej momentów, w których akcja porywała. Duchy, których jest pełno w tej książce, nie są takie, jakie znamy z innych opowieści, są to duchy żywiołów, które zwodzą, ale również i obdarzają magią niektórych mieszkańców wschodniej części wyspy, jednak używanie magii nie jest darmowe, każdy z tych, którzy potrafią zakląć jakąś rzecz, płaci za to swoim zdrowiem.   Powolny romans, jaki rozgrywał się w książce, był rozczulający, nie wulgarny, nie nachalny, lecz właśnie rozczulający. Nie zawładnął fabułą, co odbieram jako duży plus tej historii. Bardzo polubiłam bohaterów tej książki, każdy z nich ma inny charakter, każdy wnosi coś świeżego do historii. Muzyka jest bardzo ważna w tej książce, Jack jako muzyk jest bardzo ważną postacią i nie można o nim zapomnieć. A jeśli jesteśmy już przy muzyce, to muszę pochwalić wydawnictwo, za promocję książki, grająca kartka, którą otrzymałam wraz z książką, pozwoliła mi wczuć się w jej klimat i podczas lektury ciągle krążyła mi ta melodia w głowie.   Pierwszy tom zakończył się obiecująco, liczę na poznanie zachodniej części wyspy i ich magii, która jest przeciwnością tej na wschodzie. Liczę również na to, że autorka zachowa klimat tej książki, ponieważ on jest magiczny w swojej prostocie i nawet gdy dostaniemy więcej akcji, to zostanie on zachowany. Czekam z niecierpliwością na jakiekolwiek informacje o kolejnym tomie a wam polecam książkę “Zaklęta rzeka”. Za książkę do recenzji w ramach współpracy barterowej dziękuję bardzo wydawnictwu You And Ya. 

„Rzeka zaklęta” autorstwa Rebecci Ross, to prawdziwie magiczna opowieść napisana w baśniowym klimacie. To historia nie tylko Jacka i Adairy, ale i wyspy Cadence, na której oboje się urodzili i wychowali. Wyspy podzielonej na pół przez dwa zwaśnione klany i wielowiekową nienawiść. Akcja powieści rozpoczyna się, gdy mieszkający na kontynencie i studiujący na uniwersytecie Jack wraca na wyspę odpowiadając na wezwanie przywódcy swego klanu. Sprawa jest poważna, na wyspie giną małe dziewczynki, a w Jacku i jego muzyce jest nadzieja, że pomoże je odnaleźć. Ale nie tylko ta złowieszcza zagadka czeka na wyspie. Jest tam również Adaira, z którą w młodości chłopak konkurował, a która teraz porusza jego serce. Jak rozwiąże się tajemnica porwań? I co tak naprawdę dzieje się na wyspie? Książka skusiła mnie opisem i poleceniem Danielle L. Jensen, której książki bardzo lubię. Chętnie więc zabrałam się za czytanie i pierwszym co mnie zauroczyło, był język jakim posługuje się autorka – piękny, dopieszczony, poetycki. Rebecca Ross snuje swoją historię niespiesznie, pozwalając swoim słowem otulać czytelnika i wnikać im głęboko do jego serca. Gdybym miała styl jej pisania przyrównać do innej książki, byłaby to ‘Córka lasu” Juliet Marillier. To jest bardzo podobny sposób snucia opowieści, niezmiernie plastyczny i obrazowy. W tej historii magia jest wciąż żywa, a mimo baśniowego klimatu, sama opowieść niepozbawiona jest brutalności choć przedstawiana jest ona z wyczuciem. Tak samo ma się sprawa z uczuciami, z miłością. Nie tylko tą emocjonalną, ale i cielesną. Autorka nie stroni przed jej opisywaniem , ale robi to ze smakiem, wyczuciem i bez wulgarności. Zdecydowanie jezyk powieści jest jej mocną stroną, choć oczywiście nie jedyną. Fabuła bowiem, to kolejny niesamowicie mocny element. Spójna, intrygująca, zaskakująca, czerpiąca pełnymi garściami z mitologii celtyckiej. Jest tu tajemnica i kryminalna zagadka, jest subtelny i piękny wątek miłosny (nie jeden), jest opowieść o domu, tęsknocie i potrzebie przynależenia. To w końcu opowieść o więzach rodzinnych i odnajdywaniu swojego miejsca na ziemi. Wszystko ubrane w atrakcyjne szaty pełne magii. No i oczywiście bohaterowie. Jeśli szukacie idealnych postaci, to tu ich nie znajdziecie. Bohaterowie tej książki bowiem są wspaniale nieidealni, pełni sprzeczności i targających nimi emocji. Popełniają błędy, często w wierząc, że robią to, co trzeba. Walczą, nie poddają się, kochają, cierpią. Są na wskroś ludzcy i niesamowicie prawdziwi. I znów, gdybym miała dokonać jakiegoś książkowego porównania, byłaby to Córka lasu. Wszystko, każdy element, jest w tej książce ważny. Mimo, że podczas czytania ma się swoje podejrzenia, to koniec końców i tak zostaje się zaskoczonym i ze złamanym sercem. Autorka nie boi się odważnych decyzji, które muszą podjąć jej bohaterowie, niezależnie od tego, co na to jej czytelnicy. Ale ja uważam to za plus, mocny impuls do sięgnięcia po drugi tom. Zwłaszcza, że mimo pewnych wyjaśnień, dostajemy na końcu jeszcze więcej tajemnic do odkrycia. „Rzeka zaklęta” to dla mnie odpowiedź na moją czytelniczą niemoc, która mnie trawiła od dłuższego czasu. To przepiękna powieść, która niezmiernie mnie poruszyła, zafascynowała, wywołała we mnie burzę emocji. Cudownie napisana, sprawiła, że zapragnęłam więcej. I mam nadzieję, że nie będę musiała długo czekać. Polecam ją bardzo mocno. Jestem niesamowicie zaskoczona, jak dobra jest ta powieść. Czytajcie. Warto.

„Rzeka zaklęta” – autorka: Rebecca Ross, Wydawnictwo You&YA. Jack Tamerlaine opuścił swoją rodzinną wyspę, Cadence, w wieku jedenastu lat. Aktualnie jest bardem, który z muzyką nierozłącznie wiąże swoją przyszłość. Jack wiedzie spokojne życie na lądzie do momentu, w którym niespodziewanie otrzymuje list od lairda, przywódcy klanu, wzywający go do powrotu na wyspę. Gdy Jackowi udaje się dostać na wyspę, okazuje się, że sytuacja jest bardziej skomplikowana, niż można byłoby w ogóle zakładać. Z wyspy znikają dziewczynki. Nikt nie wie, co się z nimi dzieje, nikt nie wie, gdzie się podziewają. Ślad po nich zaginął. Ludzie podejrzewają… duchy. Czy to faktycznie sprawa duchów? Gdzie przebywają dziewczynki i do czego są potrzebne? Jak je odzyskać? O ile oczywiście w ogóle żyją… Podobało mi się to, jak zmieniało się nastawienie Jacka do sytuacji. Gdy dowiedział się, kto tak naprawdę stoi za całą akcją ściągnięcia go do domu, chciał stwierdzić, że zadzieram kiecę i lecę, no i wrócić do normalnego życia. Później nie dość, że rozbudziła się jego ciekawość, to naturalnie, gdy poznał Frae, jego postrzeganie całej sytuacji się zmieniło, a zaangażowanie wzrosło. A był to jeden z wielu wątków, które rozwijały się w odpowiednim czasie, naturalnie i sensownie. Właśnie na tyle, że można było przedzierać się z przyjemnością przez te fazy odczuwania przez bohatera. Przede wszystkim, książka jest bardzo klimatyczna. Jest to połączenie thrillera, romansu i wątków magicznych z duchami żywiołów na czele. Oczywiście, że chcemy dowiedzieć się, co się stało z zaginionymi dziewczynkami. Oczywiście, że chcemy wiedzieć, o co tak naprawdę chodzi. Ale cała otoczka, sposób funkcjonowania niesamowitej, aczkolwiek niebezpiecznej wyspy, kontakt z duchami żywiołów, konflikt graniczny i próba jego zażegnania – to wszystko było świetne. Również sposób opisywania całej rzeczywistości był kontrastujący i szeroki – duchy opisane jako niebezpieczne, zagrażające życiu, czerpiące przyjemność z mamienia nas. Z drugiej strony – te duchy dobre, dające życie i dbające o równowagę na wyspie. Ziemia, jako dobra, przyjazna, jako dom. Z drugiej strony – kapryśna, niezależna, tajemnicza. I właśnie te sekrety tutaj odgrywają ogromną rolę, eksplorowanie, patrzenie na wszystko celowo zbyt szeroko lub zbyt wąsko, żeby nie ujmować najważniejszego i w odpowiednim momencie walnąć. Klimat wyspy jest wciągający. Autorce udało się sprawić, że od samego początku przywiązujemy się do bohaterów. Przeżywamy ich losy, jakby i od nich zależał los nasz. Niektóre sceny chwytały za serce, inne były szokujące i brutalne. Bardzo podobał mi się wątek Lorny, matki Adairy, przywoływania duchów i kwiatu Orenny. Podobało mi się tempo akcji, opowieści, legendy i historie przekazywane z pokolenia na pokolenie, które były wplatane w bieżące kwestie. Bardzo dobrze czytało mi się „Rzekę zaklętą”, ponieważ wszystko, co otrzymujemy, autorka serwuje nam w odpowiedniej postaci, w odpowiednim czasie. Angażuje. I działa na wyobraźnię. Ja jestem zupełnie kupiona stylem autorki, wątkiem muzyki i ujęciem jej piękna, a także całą kreacją wyspy, magii i duchów. Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu You&YA.