Pod naszym niebem. Każdy ma swoje miejsce na ziemi (okładka  miękka, wyd. 08.2019)

Ciąg dalszy tej autorki, ciekawa i wciaga

Koleja z serii zulawskiej.Super

Super warto przeczytać

Super książka

Moje pierwsze „spotkanie” z Panią Sylwią Kubik, było dość nietypowe. Pani Sylwia napisała do mnie z prośbą, abym zrecenzowała jej debiutancką książkę. Tego dnia byłam nastawiona negatywnie do debiutów. Właśnie przeczytałam kolejny, który nie podobał mi się a musiałam napisać recenzję i nie krzywdząc autora wskazać niedociągnięcia. Obiecałam sobie, że będę asertywna i nie przyjmę więcej niż jednego debiutu w miesiącu. Nie pamiętam co takiego napisała Pani Sylwia – ale kolejny raz zgodziłam się, bo uważam, że każdemu należy dać szansę (powinnam skończyć jakiś kurs odmawiania :-). Zastrzegłam tylko, że napiszę recenzję jak przeczytam wszystkie swoje zaległości. Wróciłam z urlopu do domu, a tam czekała na mnie piękna paczka, której nie mogłam się oprzeć. W przesyłce była książka, na którą umówiłam się z panią Sylwią oraz jeszcze jedna niespodzianka, liścik, bilecik oraz mieszanka moich ulubionych ziół (mięta i pokrzywa). Książka ma cudowną okładkę, dlatego zabrałam się za jej czytanie przed innymi książkami. Karolina mieszka w niewielkiej wiosce na Powiślu. Ma męża i dwie córeczki. Pracuje jako nauczycielka jest też radną. Jej przyjaciółka Hania pomaga mężowi w prowadzeniu gospodarstwa rolnego oraz wychowuje syna i córkę. Wśród licznych obowiązków jakie każda z nich ma znajdują też czas, aby działać na rzecz swojej wsi – Brzozówki. Ten pięknie odmalowany obraz nie jest bez skazy. Jak większość ludzi mają swoje problemy, rozterki i borykają się z nimi. „Czuła, że nie powinna w tak zostawiać starszej pani w środku tej historii. Podeszła do niej, jednak nie zamierzała już o nic wypytywać. Chciała jeszcze zagadnąć o Jadzię i tego chłopca ze zdjęcia, ale to nie był temat, który można było poruszać między jednym a drugim krzykiem kłócących się dzieci. Uznała więc, że po prostu przełoży tę opowieść na inne spotkanie. Widziała, że pani Helenka bardzo się otworzyła, i była pewna że zachce ją kontynuować. - Dziękuję, pani Helenio. Serdecznie dziękuję, że podzieliła się pani ze mną swoją historią. Wiem, że to dla pani bolesne wspomnienia, więc tym bardziej to doceniam, że zechciała pani właśnie mnie o nich opowiedzieć… - Ależ nie ma za co, dziecko… Nie sądziłam, że tak bardzo potrzebuję takich rozmów. Do tej pory milczałam, obawiając się, że moje słowa zostaną jakoś wykorzystane przeciwko mnie, ale teraz… Teraz bardzo chciałabym się od nich wreszcie uwolnić…” W powieść wplecione są dramatyczne wspomnienia z okresu II wojny światowej. Dowiadujemy się o losach jednej z bohaterek. Jaki będzie ciąg dalszy tej historii? Wraz z bohaterami spacerowałam po zakamarkach Brzozówki, prowadziłam dyskusje z Gabrysią, brałam udział w przygotowywaniu urodzinowego obiadu dla teściowej Hani, po prostu tam byłam. Autorka pięknie namalowała życie na wsi. I nie jest to taka wiejska sielanka, dużo się tam dzieje. To fikcja literacka ale mam wrażenie, że częściowo oparta na doświadczeniach Pani Sylwii. Nie wiem, czy autorka taki miała zamysł, ale tą historią poruszyła moją lepszą stronę. Generalnie staram się być dobrym człowiekiem choć są dni, kiedy mam wszystkiego i wszystkich dosyć. Ostatnio coraz częściej mam ochotę wyprowadzić się właśnie do takiej Brzozówki. Pracować, grzebać w ogródku, mieć zwierzątka, wsłuchać się w siebie. Mam dość tego pędu, który jest w stolicy. Powieść ma też sporą dawkę humoru. Śmiałam się serdecznie, kiedy wyobrażałam sobie jak dziewczynki robią psikusy. Pokazany jest też wątek 500+. Mam nadzieje, że większość w inny sposób korzysta z pieniędzy. Zdecydowanie polecam tę powieść i czekam na jej kolejną część.

Zdarza Wam się sięgać po debiuty literackie? Mnie owszem, więc gdy tylko zobaczyłam niezwykle ciepłą okładkę niniejszej książki oraz przeczytałam jej opis wiedziałam, że bardzo chętnie przeczytam „Pod naszym niebem” autorstwa Sylwii Kubik. Akcja powieści toczy się w Brzozówce, małej wiosce na Powiślu, gdzie życie mieszkańców toczy się spokojnie i leniwie. Główną bohaterką powieści jest Karolina - szczęśliwa żona, spełniona mama dwóch córeczek, miejscowa nauczycielka oraz radna. Oprócz niej w książce poznajemy też jej przyjaciółkę Hanię, która dzieli swój czas między rodzinę, a szeroko zakrojone działania na rzecz lokalnej społeczności. Do wioski sprowadza się również wycofany i ogromnie skryty doktor Maciej, który z pewnych względów budzi nieufność Karoliny. Autorka przedstawia nam jeszcze kilku innych interesujących na różne sposoby bohaterów, którym nadaje bardzo ludzkie rysy. Odmalowuje ona na kartach swej książki całą gamę różnorodnych postaci od życzliwych dla ludzi i świata, aż po apodyktyczne i wiecznie niezadowolone z życia osoby. Według mnie na szczególną uwagę zasługuje wątek dotyczący Gabrysi, młodszej córeczki Karoliny, która urodziła się przedwcześnie i w związku z powyższym zmaga się z pewnymi niepełnosprawnościami. Nie przeszkadza jej to jednak żyć pełnią życia i docierać do ludzi, którzy przed innymi są szczelnie zamknięci w swoich skorupach. Sylwia Kubik porusza w swojej książce bardzo wiele kwestii, są nimi między innymi relacje międzyludzkie zachodzące w małych społecznościach, rodzina, miłość, przyjaźń, niepełnosprawność dziecka oraz walka o jego życie i zdrowie, czy też tolerancja na szeroko rozumianą odmienność. Poprzez snutą przez siebie opowieść uświadamia czytelnikom, iż zmiany, choć często bardzo się ich boimy są ważne i potrzebne w naszym życiu. A co najważniejsze dopóki żyjemy to nigdy nie jest na nie zbyt późno. W opowieść o Brzozówce i jej mieszkańcach wplecione zostały również wątki historyczne sięgające II Wojny Światowej, co nadaje całości jeszcze bardziej nietuzinkowy klimat. Jeśli macie ochotę zanurzyć się w nastrojową gawędę osadzoną w pejzażach malowniczego Powiśla to koniecznie sięgnijcie po tę sympatyczną historię, w której bohaterach każdy, jeśli tylko zechce ma szansę odnaleźć cząstkę siebie i własnej codzienności. Książkę czyta się dobrze i szybko, a z jej bohaterami łatwo się zaprzyjaźnić, chociaż niektórzy z nich potrafią niekiedy mocno działać na nerwy ;). Podobno powieść ta ma mieć swoją kontynuację, więc nie pozostaje mi nic innego jak tylko na nią czekać, a Wam życzyć przyjemnej lektury „Pod naszym niebem”. Dodam jeszcze, iż niniejsza książka wchodzi w skład serii Opowieści z Wiary. * https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta * https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2019/12/kazdy-ma-gdzies-na-ziemi-swoje-niebo.html

RECENZJA 57\2019 Sylwia Kubik– „Pod naszym niebem” Wydawnictwo: eSPe Liczba stron: 384 Premiera: 02.08.2019 r. „Pod naszym niebem” to debiutancka powieść Sylwii Kubik. Przesyłka z książką, którą otrzymałam od wydawnictwa oprócz tego, że była pięknie zapakowana, zawierała również wspaniałe dodatki: liścik z życzeniami przyjemnej lektury od autorki, list od wydawcy i mieszanka liści malin i mojej ukochanej lipy. Widziałam, że do powieści recenzenckich dołączana jest paczuszka ziół, ale nie przypuszczałam, że otrzymam akurat suszoną lipę, która przywołała miłe wspomnienia związane z babcią. Atmosfera, jaka towarzyszyła mi podczas lektury była właśnie taka, jak u babci. Bezpieczeństwo, sielski nastrój, zapach domowego ciasta i aromaty unoszące się w powietrzu zapraszające do poznania losów mieszkańców Brzozówki. Tutaj życie toczy się swoim rytmem, można polegać na pomocy i wsparciu bliskich, a przeszkody, jakie napotykane są na drodze, wspólnymi siłami zostają rozwiązywane. Do czasu, aż na wieś wprowadza się doktor Maciej, a jego pomysł na otwarcie specjalistycznego ośrodka w murach starej szkoły, spędza mieszkańcom sen z powiek. Lekarz jest nieprzejednany w postanowieniu do realizacji swojego pomysłu. Jak zakończy się próba zakłócenia wiejskiego spokoju i bezpieczeństwa? Autorka powieści dotyka trudnych tematów, niepełnosprawność dziecka i samotne rodzicielstwo, problemy nastolatków, wielodzietność, kłopotliwa teściowa. Książka w swojej prostocie jest wyjątkowa, bowiem znajduje antidotum na wiele zmartwień, które są nieodłączną częścią naszego życia. Rozwiązanie niektórych z nich, przedstawione zostaje w zabawny sposób. Szczególnie przypadł mi do gustu pomysł, jak domownicy poradzili sobie z męczącym zachowaniem kłopotliwej teściowej, wprowadzającej zamieszanie i chaos, nie żałującej kąśliwych uwag i nadużywającej ciętych ripost. Nikomu nie życzę takiego lokatora, którym wcale nie musi być teściowa… „Coraz częściej uświadamiam sobie, że to, co wydarzyło się w przeszłości, ma ciągle na nas wpływ. I to większy, niż myślimy…” Sylwia Kubik w swojej powieści wplata wątek kobiety Heleny, tragicznie doświadczonej przez los za sprawą drugiej wojny światowej. Z racji mojego upodobania tym rodzajem książek z zaciekawieniem śledziłam odkrywanie tajemniczej przeszłości bohaterki. „Pod naszym niebem”, to lektura dająca wiarę na lepsze jutro. W oryginalny sposób ukazuje znaną wszystkim prawdę o nieistnieniu problemów, których nie można rozwiązać. Urzekła mnie ta historia pośród szumu drzew, śpiewu ptaków i zapachu swojskiego, prostego jedzenia. Zżyłam się z bohaterami na tyle mocno, aby za jakiś czas powrócić do Brzozówki i zobaczyć jak toczy się życie pod ich niebem…

Czasem dopada mnie taki stan odrętwienia, że choćbym chciała wydobyć z siebie gram sił, inspiracji i życiowej energii – niewiele przynoszą moje wysiłki. Potrzebowałam odpocząć, tak po prostu. I dzięki powieści Sylwii Kubik w znacznym stopniu mi się to udało! Akcja powieści rozgrywa się na wsi, wśród codziennych trosk i zmagań jej mieszkańców. Poznajemy kilka zmartwionych matek – każda ze swoim bagażem doświadczeń. Pojawia się złośliwa i podła teściowa (jakże ta postać jest barwna!) oraz jej wnuczka, która skutecznie „przegoni” uciążliwą babcię ze swojego świata. Jest też nastolatek, który zmaga się z problemem, o którym wstydzi się mówić. Na szczęście na jego drodze staje ksiądz proboszcz, który okazuje się być dla niego nieocenionym wsparciem. Pojawia się też miejski doktor, odludek. Ktoś, kto na własne życzenie początkowo wytykany jest we wsi palcami. Za jego historią kryje się jednak coś więcej i kolejne strony powieści były dla mnie jak zaglądanie w jego pogubioną duszę. Wiele scen w tej powieści mnie ujęło, kilka nudziło, jedna zmroziła krew w żyłach. Nie da się obok tej książki przejść obojętnie. Większość swojego życia mieszkałam na wsi i szczerze mówiąc znam inne jej oblicze, niż to jakie pokazano w książce. Autorka pokazała świat z moich marzeń, z przyjemnością więc zatapiałam się w opisy miejsc, ludzi, relacji, problemów. Dało mi to chwilę wytchnienia i spokoju, którego bardzo teraz potrzebowałam. Szczerze podziwiam to, jak Sylwia Kubik wykreowała bohaterów powieści – miałam wrażenie, że poznaje ich bardzo głęboko, zaglądam w myśli, serca, w motywację, zranienia i pragnienia. Jeśli na rynku pojawią się kiedyś dalsze losy mieszkańców małej miejscowości na Powiślu, chętnie po nie sięgnę. Przyznaję, że z chęcią poznałabym bliżej postać niesamowitego kapłana, który potrafi łączyć ludzi oraz zobaczyła jak rozwinie się historia pewnej zagubionej nastolatki, która nie bez powodu marzy o tym by wyrwać się z rodzinnego domu pełnego patologii. Wiele wątków, bardzo barwni bohaterowie. Fantastyczne opisy. To wszystko sprawia, że stałam się na chwilę częścią tej społeczności – z pożytkiem do swojego ciała i ducha czego serdecznie gratuluję Autorce – to rzadka zdolność by przez proste słowa i historie wzbudzić w człowieku choćby gram więcej ufności, wiary i nadziei. Dziękuję! https://niezawodnanadzieja.blog.deon.pl/2019/10/28/pod-naszym-niebem-sylwia-kubik/

Czasami czytając historię, mam wrażenie, że rozmawiam z kimś bliskim. Z dobrym przyjacielem, z którym długo się nie widziałam. Opowiada jak mu życie mija, jakie przeżył przygody, jakie przy tych wydarzeniach towarzyszyły mu emocje. Nie każdemu udaje się stworzyć takie postacie, które zaskarbiają serce, które od samego początku stają się żywe, takie namacalne, na wyciągnięcie ręki. Jakby gdzieś tam żyły na świecie i tylko czekały, by o sobie opowiedzieć przy gorącej kawie lub lampce wina. Sylwia Kubik tego dokonała. Mimo mnogości bohaterów są tacy prawdziwi, z radościami i rozterkami, z uśmiechem na ustach i smutkiem w oczach. Czytelnik wkracza do tego świata, do tej wsi, gdzie wszyscy się znają. Gdzie społeczność żyje między sobą w zgodzie i harmonii, gdzie druga osoba może liczyć na pomoc bliźniego. Nie myślcie jednak, że tu jest sielankowo i sielsko. O nie. Wydawać, by się mogło, że życie na wsi jest zdecydowanie prostsze. Mniej skomplikowane i łatwe. Niemniej oni zmagają się z takimi samymi problemami, jak my, miastowi. Mają swoje rozterki, tajemnice, które skrzętnie skrywają przed innymi pod maskami, obawy, radości, smutki. Pojawia się w ich życiu miłość, rodzina, o którą trzeba dbać, oczekiwania na lepszą przyszłość, strach przed nieznanym, marzenia, które chciałoby się spełnić, zrealizować. Książka ma w sobie nie tylko piękno i radość, ale też i szczyptę goryczy. Dlatego staje się taka bliska, taka namacalna, jakby znajoma. Skłania do refleksji, do zastanowienia się nad etapami życia, nad tym, co jest najważniejsze i czego tak naprawdę szukamy i czego oczekujemy od naszej rzeczywistości. Bynajmniej opowieść nie jest moralizatorska. Po prostu jest ciepła z momentami, gdzie mocno daje po głowie. Pokazuje zwykłą ludzką rzeczywistość, nie białą, nie czarną, ale z różnymi odcieniami szarości. Nastraja sentymentalnie, pojawia się nostalgia, ciepłe myśli. I to jest właśnie piękne w tej powieści, jest taka naturalna, taka po prostu nasza, niczego nie ubarwia, przedstawia to, jak wygląda codzienność. Z tymi dobrymi i złymi chwilami, gdzie raz kipi się z radości, a raz płacze nad niesprawiedliwością losu. Na pewno niebawem sięgnę po kolejną część, zżyłam się z tym światem i z przyjemnością do niego wrócę. Gorąco polecam!

„Pod naszym niebem” Sylwii Kubik to cudownie ciepła podróż do pięknej Brzozówki, wsi na Powiślu. To opowieść o ludziach, których domem jest wieś. Jedni mieszkają tu od lat, a drudzy szukają dopiero swojego miejsca. Jednak tworzą zgraną społeczność, która potrafi się zorganizować. Trudno powiedzieć, czy to za sprawą energicznej sołtyski, czy może dobrodusznego proboszcza. Ale nie o księdzu i sołtysce jest ta powieść. Karolina jest nauczycielką i mamą dwóch córek, z których młodsza urodziła się jako wcześniak. Walczyła dzielnie, wspierana przez męża o jej zdrowie. Gabrysia praktycznie wyszła już ze swojego wcześniactwa, stając się przeuroczą i roztropną dziewczynką. Hania razem z mężem prowadzi gospodarstwo rolne i wychowuje dwójkę dzieci. Zmaga się nie tylko z obowiązkami rodzicielskimi, ale także ze zgorzkniałą teściową. Monika samotnie wychowuje niepełnosprawnego syna i troskliwie pielęgnuje swoje wszystkie życiowe niepowodzenia, odbierając sobie przy okazji prawo do szczęścia. Z kolei doktor Maciej uciekł do Brzozówki od wielkomiejskiego zgiełku i wcale się z tym dobrze nie czuje. Przynajmniej na początku. Mamy jeszcze nastoletnią Wiktorię, która chce zawalczyć o siebie i wyrwać się z toksycznego domu. Tajemniczą panią Helenę i gburowatego pana Stefana. Pod tym sielskim życiem skrywa się też bolesna tajemnica sprzed lat. Powiśle na przestrzeni wieków mocno zostało sponiewierane, a jego mieszkańcy doznali wiele krzywd. Szczególnie bolesna była ostania wojna i lata powojenne. Te historię poznajemy po kawałeczku, serwowaną z umiarem. Sylwia Kubik snuje swą opowieść powolutku, pieszcząc piękną i jakże barwną polszczyzną. Można wygrzać się w słońcu i delektować upojnym zapachem kwiatów. Autorka niczym pędzlem maluje cudowne obrazy i … zostawia czytelnika z dopiero co rozpoczęta historią. Kontynuacja losów bohaterów w „Miłości pod naszym niebem”.