Oni (okładka  miękka, wyd. 10.2021)

Książka raczej słaba, choć zainteresowała mnie tematyka związana z Zespołem Aspergera. Literacko i od strony rzeczowej oceniam ja bardzo nisko. Fabuła dość ciekawa, ale nieprawdopodobna. Wątek z kanibalizmem, to już w ogóle jakieś jedno wielkie nieporozumienie... Pozycja dla ludzi o mocnych nerwach i pustym żołądku!

Polecam

Są Oni i jest Kosma, który nigdy nie będzie jednym z nich. Świat Kosmy rządzi się innymi zasadami i rytuałami niż świat neurotypowych. Codzienne i powtarzalne schematy, bezpośredniość, niezrozumienie dla związków frazeologicznych i logika chyba najlepiej definiują jego rzeczywistość. I tak zapewne by zostało, gdyby nie fakt, że jego ojciec właśnie został oskarżony o brutalne morderstwo. Nikogo nie można przygotować na taką ewentualność, a już zwłaszcza Kosmy, który odtąd musi poradzić sobie z chaosem, dezinformacją i kołaczącym się pytaniem - czy jego ojciec naprawdę jest winny?_____ Thriller „Oni” opowiada historię o zbrodni sprzed 19 lat, którą ktoś postanowił wyciągnąć na światło dzienne. Witkowo, małe miasteczko aż szumi od plotek, domysłów i ferowanych zbyt szybko wyroków. Wydaje się, że sąsiedzi, rodzina, media a nawet policja już wydały wyrok skazujący. Pomimo upływu czasu właściwe dowody znajdują się nader szybko. Potrzebny określony model łodzi? Nie ma problemu! A gdyby tak znaleziono w niej ślady krwi? Mówisz, masz! Co sprytniejsi wyczują, że całe śledztwo jest szyte grubymi nićmi. Ktoś wodzi wszystkich za nos, ale jego personalia i motywy są starannie ukryte. Ktoś rozpętał burzę w Witkowie, w którym tylko z pozoru jest spokojnie. Tajemnice, szantaże, historie z przeszłości, znajomości stare jak świat sprawiają, że atmosfera robi się coraz bardziej klaustrofobiczna. Naciski z góry nie maleją a śledczych coraz bardziej uwiera wybór pomiędzy prawdą a szybkim zakończeniem niewygodnej sprawy. _____ Nie będę ukrywać, że całość świetnie się czytało. Niespodzianki fabularne, zwroty akcji, śledztwo prowadzone z dwóch diametralnie różnych perspektyw i sporo czasu na czytelnicze domysły. Do tego moralne wybory, ryzykowne śledztwo niedoświadczonego Kosmy i finał, który otwiera oczy na to wszystko, co się dzieje i co się działo przed laty w Witkowie. Sporą część czytelniczej uwagi przyciąga główny bohater, Kosma. Postać nieoczywista, która zostaje wyrwana z bezpiecznego azylu i wrzucona w sam środek kryminalnej rozgrywki w świecie neurotypowych. Chłopak wyraźnie się w nim gubi, zawsze jest nie w porę, zawsze z chybionymi pytaniami, zawsze traktowany jak kosmita. Nie jest w stanie zrozumieć ich pędu życia, rozmów o niczym, zamiłowania do markowych ciuchów czy braku szczerości. Jest krytycznie nastawiony do świata neurotypowych, ale robi wszystko, by zbytnio od niego nie odstawać. Taki paradoks – nie lubi ludzi, nie rozumie ich, ale nie chce być postrzegany jak dziwadło, więc stara się do nich upodobnić. Jak ta cała historia zmieni Kosmę? Czy dopuści do siebie spontaniczność i innych ludzi? Joanna Opiat-Bojarska postawiła w swojej książce na wyrazistego bohatera i małomiasteczkowe tajemnice. "Oni" zapraszają do wyprawy w przeszłość, po prawdę i sprawiedliwość, ale i po złożoną na nowo historię rodzinną.

IG: zaczytana_archiwistka Dzisiaj chcę rozpocząć dyskusję na temat najnowszej książki od Joanny Opiat-Bojarskiej. Mowa tutaj o pozycji "Oni”, którą mogłam przeczytać dzięki uprzejmości Wydawnictwa Słowne. Może wstyd się przyznać, ale nigdy wcześniej nie słyszałam o tej autorce. Z chęcią przeczytam inne dzieła, które wyszły spod jej pióra, ponieważ jestem ciekawa, czy poprzednie książki są tak samo dopracowane jak i ta oraz czy został poruszony jakiś temat tabu, tak jak było to w tym przypadku. Może nim opowiem co sądzę na temat tej pozycji, pozwólcie bym najpierw przybliżyła fabułę osobom - które tak jak ja wcześniej - nie słyszały o tej książce. Głównym bohaterem jest Kosma, który jest troszeczkę inny niż wszyscy. Chłopak ma zespół Aspergera. Pewnego dnia jego idealny świat zmienił się o sto osiemdziesiąt stopni - jego ojciec został oskarżony o udział w morderstwie, które miało miejsce dziewiętnaście lat temu. Szmat czasu, co nie? Jak możecie się domyślić śladów zbrodni jest strasznie mało, zwłaszcza, że ojciec głównego bohatera został również oskarżony o kanibalizm. Połączcie dwa ostatnie zdania i zrozumiecie czemu dowodów jest bardzo mało... Pomimo braku „ciała” policja musi schwytać mordercę. Ale czy list, który otrzymali o domniemanym morderstwie nie został przypadkiem wysłany przez właściwego mordercę/wspólnika zbrodni? Czy Kosma pokona swoje słabości i dowie się prawny o feralnym wydarzeniu? Komu zależało by ta sprawa nigdy nie ujrzała światła dziennego? Czy ojciec chłopaka został słusznie oskarżony? Na wstępie chcę Wam powiedzieć, że troszeczkę obawiałam się sięgnąć po tę książkę. Kiedy przeczytałam, że bohaterem będzie osoba z Aspergerem, obawiałam się, że zostanie ona przedstawiona w zbyt stereotypowy sposób, jednak autorka miło mnie zaskoczyła. Bardzo spodobał mi się zabieg pisania kursywą co w danej sytuacji myślał Kosma, pozwoliło mi to bardziej poznać głównego bohatera oraz go zrozumieć. Dzięki tej lekturze mogłam się przekonać się jak funkcjonuje taki człowiek w normalnym społeczeństwie, za co należą się autorce ogromne brawa! To jeden z argumentów, który potwierdza tezę, że autorka włożyła w tę książkę dużo pracy i zadbała o każdy szczegół powieści. Jednak jedyne co mi przeszkadzało w tej historii to zakończenie. Owszem byłam w wielkim szoku i aż dwa raz przeczytałam dwie ostatnie strony lektury, by pojąc co się tutaj wydarzyło, ale troszeczkę było to dla mnie przekombinowane. Jeśli komuś zakończenie się podobało, to przepraszam, każdy ma prawo do własnej opinii i o gustach się nie dyskutuje🤓 Mimo, że początek „Oni” troszeczkę za bardzo mi się dłużył - nie potrafiłam wczuć się w klimat, to uważam przygodę z tym dziełem za udaną. Muszę Wam powiedzieć, że Pani Joanna potrafi wodzić czytelnika za nos! Kiedy już myślałam, że wszytko wiem i mogę na spokojnie delektować się historią, to nagle autorka wyciągała as z rękawa i moje „zakończenie” legło w gruzach. Fajnym pomysłem było też pokazanie całego śledztwa z obu stron - policjantów i Kosma. Dzięki temu o niektórych sytuacjach wiedziałam wcześniej niż inni bohaterowie i dało mi to lekką przewagę w poszukiwaniu mordercy, co uwielbiam! Czy książkę polecam? Mimo, że na początku sądziłam, że nie warto jest sięgać po tę książkę, to później nie potrafiłam się od niej oderwać i jest to pozycja „must have” dla fanów kryminałów/thrillerów. Jeśli są tutaj osoby, które uwielbiają historie pełne intryg, czy sekretów lub małej, lokalnej społeczności, to „Oni” jest idealną pozycją dla Was!

Najskuteczniejsze kłamstwo opiera się na modyfikacji prawdy”. Ja i Ty. On i Ona. My, Wy. ONI.. Kosma ma 23 lata, mieszka z ojcem, pracuje zdalnie i świetnie sobie radzi zważywszy na to, że jest „inny” – nie głupi, gorszy, czy wybrakowany – po prostu inny. W „wyjątkowy” sposób odbiera świat, inaczej niż „neurotypowy” ogół. Ma swoje zasady, plan, swoje tempo, codzienne rytuały, stałe punkty dnia i nie lubi tu niespodzianek. „Dla niego szczegół jest ważniejszy niż ogół” i dlatego nie zawsze rozumie otaczający go świat, innych ludzi, gry jakie prowadzą. Trudność sprawia mu wyartykułowanie myśli. Ale jako dorosła osoba jest świadomy swoich ograniczeń i stara się sobie z nimi radzić jak potrafi, na swój własny autorski sposób. Kiedy nagle w drzwiach jego domu staje Policja i zatrzymuje ojca, który następnie zostaje oskarżony o morderstwo sprzed niemal dwudziestu lat, młody chłopak zostaje zmuszony do spontanicznego działania, które ni jak się ma do jego natury. Rzeczywistość atakuje go ze zdwojoną siłą, a jego życie staje się szkołą przetrwania. Czy ograniczenia jakie zaserwował mu umysł pozwolą się temu młodemu człowiekowi w tym wszystkim odnaleźć? Nie ma ciała = Nie ma zbrodni. Czyżby? Policja już wydała wyrok. Śledztwo przypomina grę z wytrawnym przeciwnikiem, który ucieka się do nieczystych zagrywek. Wszystko zaczyna przypominać przedstawienie, starannie wyreżyserowany spektakl. Ktoś pociąga za sznurki. Ktoś tańczy jak mu zagrają. Dowody zdają się być na wyciągnięcie ręki. Pojawiają się liczne zbieżności i rozbieżności. Sytuacja zdaje się być jak gumka napięta do granic wytrzymałości. „Oni” to thriller kompletny. Znakomicie opowiedziana historia o ludzkich słabościach, o kłamstwie, zbrodni, sile manipulacji, sieci wzajemnych zobowiązań i długów wdzięczności, o tym że czasami równie łatwo jak oszukać innych, jest oszukać siebie. Ale też ważny głos o trudnościach życiowych osób niedostosowanych społecznie. Autorka za każdą kolejną książką coraz bardziej porusza, zaskakuje, szokuje i intryguje. Brawo za świetnie wykonaną robotę, oryginalny pomysł, znakomicie wykreowanych bohaterów i ogrom emocji jakie dostarcza lektura tej książki. Polecam💜.

Kiedy świat wokół rządzi się swoimi zasadami, szczegół jest ważniejszy, niż ogół, a przedmioty stanowią jedynie tło dla innych przedmiotów. Kiedy wszelkie związki frazeologiczne to abstrakcja, bo rozumiesz poszczególne wyrazy, ale w połączeniu z innymi tracą swój sens i nie da się tak łatwo go wychwycić. Kiedy czasami ucieczka jest najlepszą opcją, a kontakty z innymi ludźmi to istna tortura. A największa świętość to rytuały, stałe punkty dnia, zero niespodzianek i spontanicznego działania, bo inaczej w głowie mnożą się pytania i czarne scenariusze. . Autorka zaprasza nas do świata, gdzie rządzi nie "neurotypowość", ale "neuroatypowość". Ale to dorosłe "autystyczne" i "aspergerowe" widzenie rzeczywistości przez głównego bohatera nie jest traktowane jako choroba, ale jako "wyjątkowe widzenie świata". Dlatego też Kosma jest wyjątkowy. Jego codzienna walka z nadmiarem bodźców zewnętrznych, które notorycznie "przypuszczają atak na jego układ nerwowy" pozwala nam zrozumieć, dostrzec, wejść w skórę takiej osoby. Osoby "superinteligentnej, obsesyjnie skupionej na jednej rzeczy i społecznie nieprzystosowanej". Nie mającej potrzeby być częścią grupy, nie łapiącej większości żartów i nie rozumiejącej niektórych zasad współżycia społecznego. Jest to jednak thriller, więc w tle mamy także makabryczną zagadkę kryminalną, mnóstwo hipotez jej rozwiązania oraz ciekawych bohaterów drugoplanowych. I specyficzny klimat małej społeczności i przykład małomiasteczkowej mentalności- "sieci wzajemnych zobowiązań i długów wdzięczności". Trzeba tutaj rozgryźć, "co jest prawdą, co policyjną ściemą, a co medialną manipulacją". Ktoś musi wyjść z roli "laleczki na scenie", którą ktoś inny z góry pociąga za sznurki. . Trudna emocjonalnie książka. Ciekawi, a jednocześnie uderza we wrażliwość. Czyta się z niesłabnącym zainteresowaniem. Kosma to bohater nietypowy. Nietypowe jest to postrzeganie świata. Autorka oddaje obraz tego świata z dużą dozą wrażliwości i empatii. Wzrusza, a makabrą zbrodni z przeszłości - porusza. Po raz kolejny Autorka podnosi poprzeczkę sama sobie, zaskakuje tematyką i uderza w czułe struny. Polecam.

‘Oni’ jest to najbardziej wyjątkowy i nadzwyczajny thriller, jaki kiedykolwiek miałam okazję przeczytać, a to wszystko za sprawą jedynego w swoim rodzaju głównego bohatera. Lubię kryminały i thrillery, ale ta książka jak na razie jako jedyna w swoim gatunku skradła moje serce. Jak już wspomniałam na początku, wielkim atutem tej książki jest główny bohater, który jest osobą autystyczną. W cudowny sposób pokazane zostało jak osoba z aspergerem postrzega otaczający go świat. Dzięki autorce możemy wejść do głowy Kosmy i poczuć to co on na co dzień, czyli strach, zdziwienie, brak akceptacji oraz zrozumienia, o co chodzi otaczającym go ludziom. Poznajemy uczucia bohatera, jego przemyślenia oraz wewnętrzną walkę. Bardzo pokochałam tę postać a szczególnie jego bezpośredniość i szczerość. Jaki by świat był piękny i prosty gdybyśmy wszyscy ze sobą rozmawiali tak szczerze. Niestety jak nasz bohater słusznie zauważył, często ludzie odbierają szczerość jako złośliwość - wielka szkoda. Wracając do książki, widać, że autorka bardzo skrupulatnie przygotowała się do wykreowania postaci Kosmy, zresztą sama wspomina o tym na końcu książki. Takie podejście należy docenić dlatego też wielkie brawa. Reszta bohaterów również została po mistrzowsku przedstawiona, zwłaszcza postać Idy – tej pozytywnej postaci nie da się nie lubić. Kolejnym atutem powieści jest styl, w jakim została napisana. Jest lekki i zrozumiały, przez co łatwo się go czyta, a ponadto zachowuje dynamizm, co sprawia, że nie można się przy nim nudzić. Cała historia bardzo wciąga, gdyż mamy tu do czynienia z morderstwem, tajemnicą z przeszłości oraz niezwykłym bohaterem, który próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości i stara się na własną rękę rozwikłać zagadkę. Ogromnie Wam polecam poznać tę historię, gdyż bardzo otwiera oczy i skłania do refleksji. Warto poznać jak wygląda świat oczami osób autystycznych, choćby po to, by lepiej je zrozumieć. Za egzemplarz do recenzji oraz możliwość poznania tej niezwykłej historii dziękuję wydawnictwu słowne, oraz autorce.

Kosma to młody chłopak. Jest on, jest jego uporządkowane życie. Jest też zespół Aspergera, z którym żyje od lat. I jest też tata. Jego zorganizowany świat zawala się w momencie, gdy do mieszkania puka policja. Okazuje się, że jego ojciec jest oskarżony o morderstwo... popełnione dziewiętnaście lat temu. Kosma zostaje sam. Na jego barki spada ogromny ciężar, z którym nie wie jak ma się uporać. Pomoże mu w tym pewna niezwykła dziewczyna imieniem Ida, której ojciec również jest jednym z zatrzymanych w tej samej sprawie. Nie wiadomo kim jest ofiara, którą to rzekomo dziewiętnaście lat temu zabili zatrzymani. Czy Ida i Kosma pomogą swoim ojcom? Czy uda im się rozwikłać zagadkę z przeszłości? Przed Wami "Oni", czyli genialny thriller Joanny Opiat - Bojarskiej! Ta powieść jest tak nieoczywista, tak zaskakująca! Już na samym początku poczułam się mocno zaintrygowana. Zbrodnia popełniona wiele lat temu, są podejrzani jednak brak ciała i tożsamości ofiary. Jest tylko anonimowy donos... Czytałam ją wręcz zachłannie, tak bardzo chciałam rozwikłać zagadkę. Strona po stronie śledziłam poczynania Igi i Kosmy, a także działania policji. Powiem Wam jedno, ta lektura nie pozwala czytelnikowi odetchnąć! Wciąż pojawiają się nowe tropy, fakty i dowody. Kolejne zeznania, kolejne niewiadome. Autorka umiejętnie wciąga czytelnika w sam środek śledztwa. Nie pozostaje więc nic innego, jak rozwiązanie sprawy zbrodni sprzed lat wspólnie z bohaterami tej historii. Muszę przyznać, że to jeden z lepszych thrillerów, po jakie sięgnęłam. Gwarantuję Wam, będziecie zaskoczeni. Wiele razy. Joanna Opiat - Bojarska serwuje zwroty akcji nieustannie. Miałam już okazję czytać jedną książkę autorki. Była to powieść "Chodź za mną", która z resztą bardzo mi się podobała. Jednak szczerze muszę przyznać, że książka "Oni" zrobiła na mnie jeszcze większe wrażenie. Z pewnością jest to historia, nad którą warto się pochylić. Porwie od pierwszych stron, zaskoczy, a na końcu niemal odbierze mowę. Gorąco polecam Wam ten tytuł! Będziecie zachwyceni!

“Oni” to świetna książka Joanny Opiat-Bojarskiej. Spodobał mi się ten trzymający w napięciu kryminał. Do samego końca nie wiedziałam, jak to się skończy. Cały czas po głowie chodziło mi pytanie, czy ojciec Kosmy wraz z kolegami faktycznie dokonał morderstwa? Czy zabił i zjadł człowieka? Najlepsze jednak w tym wszystkim jest spojrzenie na całą tę sytuację z punktu widzenia Kosmy, chłopaka, który cierpi na zespół Aspergera, przez co ciężko mu funkcjonować w neurotypowym społeczeństwie. Książki nie dało się odłożyć. Kibicowałam Kosmie. Chłopak został sam, nie miał matki, a ojciec oskarżony o zabójstwo poszedł do więzienia. Mimo swoich ograniczeń syn próbował mu pomóc. Wraz z Idą, córką drugiego podejrzanego, chciał dowiedzieć się, co wydarzyło się 19 lat temu w Witkowie. Podróż do rodzinnej wioski i odgrzebywanie dawnych tajemnic było naprawdę fascynujące. Czy jego ojciec był zdolny do zabójstwa? Dlaczego sprawa wyszła na światło dzienne dopiero po tylu latach? Wszystko to takie podejrzane. Postacie z książki są ciekawie wykreowane. Nie ma tu wyidealizowanego bohatera, dlatego wszyscy wydają się tacy autentyczni. W szczególności przypadł mi do gustu komendant Burzyński, poznajemy go poprzez dwutorową fabułę. Dzięki niemu jesteśmy na bieżąco z informacjami o śledztwie. Spodobał mi się również sposób, w jaki autorka pokazała trudność nawiązania kontaktów społecznych osób dotkniętych zespołem Aspergera. Przedstawiła jak ciężko takiej osobie otworzyć się na innych. Przemyślenia Kosmy i  wskazówki z poradnika, które przypominał sobie w pewnych sytuacjach, były naprawdę świetnym pomysłem.  Kryminał ma nietuzinkową fabułę, cały czas trzyma w napięciu, a najlepsze jest to, że nie można przewidzieć zakończenia. Śledztwo, stopniowe dochodzenie do prawdy, a przy tym atypowy Kosma to naprawdę świetne połączenie. Wiem, że opinie o książce są różne. Zawsze tak jest. Na mnie jednak ta historia, jak i jej bohaterowie zrobili pozytywne wrażenie, dlatego mogę ją polecić. 

To wielkie szczęście dla czytelników, gdy pisarz podrzuca nam smaczki dotyczące nowej powieści jeszcze w trakcie pisania. Wrzuci tajemnicze zdjęcie, opisze spotkanie z informatorem czy podzieli się ilością napisanych znaków. W pokrętny sposób odpowie na zadawane pytania, a przede wszystkim znajdzie czas i energię do interakcji z czytelnikami, którzy chcąc nie chcąc odciągają go/ją od pracy. Do tej zacnej gwardii bez wątpienia należy Joanna Opiat-Bojarska, która nie ogranicza się do sformułowania: PISZĘ, NIE PRZESZKADZAĆ! Wręcz przeciwnie! Wrzuci niby od niechcenia fotkę opuszczonego budynku, a Ty człowieku myśl, co tym razem dzieje się w jej głowie. Może ktoś w tych pomieszczeniach właśnie kona, a może skonał wieki temu? Siedząc w pracy nad fakturami otrzymałam przesyłkę. W środku zwłoki... oh wait! To nie ten plik! W środku różowo-czarna książka o enigmatycznym tytule ONI. Sekta? Kosmici? Opis jakoś średnio pasujący do sci-fi, chociaż... Szybko nadrobiłam lekturę, którą wówczas czytałam i nie zważając na stos książek, które miały być następne, postanowiłam dowiedzieć się, kim są owi ONI. Bo umówmy się: niektórych historii nie stawia się w kolejce. Już na wstępie dostałam bohatera innego niż wszyscy. Nie miałam do niego cierpliwości, a jednocześnie urzekał mnie prostotą własnych myśli. Zaczęłam zastanawiać się, czy przypadkiem nie komplikujemy sobie życia na własne życzenie? Czy nie byłoby prościej, gdybyśmy wyrażali się... prościej? Tak jak Kosma, bez metafor i zbędnych przeinaczeń. I choć wątek dorosłego autysty jest jednym z wielu, to tym razem właśnie on najbardziej osiadł mi w głowie. Zgrabnie pomieszany z rodzinną tajemnicą i kryminalną intrygą stanowi przepis na świetną historię. Inną niż te, które do tej pory czytałam. Gdzie w tym wszystkim kryminał? Proszę Was! Chyba nie muszę zapewniać, że chęć rozwiązania sprawy pochłonie Was do reszty? Przecież nazwisko OPIAT-BOJARSKA to kryminalna gwarancja bardzo dobrej powieści! Przeczytajcie, a przekonacie się sami!