O Dwóch Takich co Ukradli Księżyc (CD)

Polskie Nagrania Muza opracowała jakiś czas temu edycję bajek muzycznych na płytach CD. Część z nich to archiwalne nagrania audycji emitowanych później w ramach słuchowisk radiowych dla dzieci (o czasy!, o obyczaje!) a wydanych w serii "Bajki-Grajki" przez firmę Omedia ze stolicy. Bajka K. Wodnickiej "O dwóch takich, co ukradli księżyc" (na podstawie książeczki Makuszyńskiego) to jeden z kilku przykładów w tej serii będących absolutnym szczytem jakości artystycznej, a więc tym, czego będziemy szukać zawsze i wszędzie. Na co wydamy wszystko, co mamy.

Pominę zachwalanie doskonale poprowadzonej historii, z właściwie rozłożonymi akcentami lirycznymi i dramatycznymi, tempem, głośnością oraz ciszą emocjonalną samego słuchowiska czy świetnymi i zadziornymi dialogami pomiędzy dwójką łobuzów z Zapiecka. Perypetie Jacka i Placka są raczej powszechnie znane, moralna wypowiedź tej opowieści również (kochamy mamę i dbamy o nasz dom, pracujemy, a nie oddajemy się mrzonkom o krainie lenistwa, szanujemy chleb, bo jeśli nie, to będziemy jeść kamienie, nie bierzemy, co nie nasze itd.). To, o czym chcę napisać, to polszczyzna. Nagranie tej bajki pochodzi z 1977 roku, oczywiście zostało ono komputerowo wygładzone. Takiego języka, którym mówią aktorzy, już dzisiaj nie usłyszymy. Nie chodzi o słownictwo, bo nie pada tam praktycznie żaden niezrozumiały dla dziecka archaizm, ale o melodię tego języka, jego czystość i możliwość przenoszenia uczuć i idei. To naprawdę język mocy, wypracowywany technicznie LA-TA-MI na deskach teatralnych, czy przed lustrem w aktorskiej garderobie. Tą polszczyzną właściwie się nie mówi, a śpiewa, a to bierze się z czytania, jak i myślenia, a nie z seplenienia w serialu, reklamie jogurtu czy ogólnego bełkotania w telewizyjnych programach. Czyli, jak mówią zmyślne bliźniaki, nie z kiełbi we łbie :-).

Mam płytę analogową. Dla syna przyszedł czas na CD.

"O dwóch takich co ukradli księżyc" to płyta, która uratowała długą podróż samochodem. Bajeczka jest opowiedziana w formie słuchowiska, gdzie głosom lektorów towarzyszą melodyjki i dźwięki. Dzięki temu dziecko z zainteresowaniem przysłuchuje się bajce i dopóki bajka się nie skończy nie marudzi. Polecam :)

Pamiętam te bajkę w tym wydaniu jeszcze na płycie winylowej, syn i ja słuchamy ją równie chętnie na dobranoc