Królestwo węży i krwi (ebook)

Bardzo fajna, wciągająca książka. Łączy w sobie elementy magii, fantastyki, miłości, zdrady, relacji międzyludzkich, zaufania, walki dobra że złem. Polecam

Książka, o której dziś Wam opowiem jest zachwycająca, kupiła mnie całą sobą w stu procentach. O jakiej powieści wypowiadam się tak pochlebnie już na wstępie? Nie mogłam wytrzymać i chciałam od razu Wam powiedzieć, że „Królestwo węży i krwi” autorstwa Ady Tulińskiej zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Książkę czytałam dwa razy i wiem na pewno, że jeszcze nie raz wkroczę dumnie, po królewsku do świata, który wykreowała dla nas autorka. Od jakiegoś czasu zaczęłam odkrywać twórczość Ady Tulińskiej i bardzo się cieszę, że mogłam jej pomóc i opowiedzieć Wam nieco o tej powieści. Dacie się porwać do świata równie pięknego, co niebezpiecznego? Główną bohaterką książki autorstwa Ady Tulińskiej pod tytułem „Królestwo węży i krwi” jest następczyni tronu księżniczka Asteriee. Mieszka ona w Avereel, gdzie inne królestwa składają propozycje kandydatów do jej ręki. To zostanie wybrany otrzyma nie tylko piękną kobietę, ale będzie władał Avereel. Kuszące, prawda? Wydaje się, że znaleziono dobrego kandydata do tronu, jednak dzieje się, coś, co sprawia, że nikt, nawet w najgorszych snach się tego nie spodziewał. Przywódca barbarzyńców chce ręki Asteriee dla swojego syna. Jakim prawem snuje takie żądania? Dzicy niczym zwierzęta ośmielają się poszerzyć własne ziemie? Król kategorycznie odmawia, nie chce, aby ten związek powstał, nie przewidział jednak, że następstwa tego czynu będą brutalne i tragiczne w skutkach. Konflikt zbrojny się zaognia, barbarzyński lub zamieszkujący Wężowy Las, przejmuje zamek, ziemie Avereel. Walki kończą się krwawo, księżniczka jest przerażona i gotowa na to, aby odebrać sobie życie, aby nikt jej nie skrzywdził, albo walczyć do upadłego, jednego jednak nie przewidziała. Na tronie zasiadł mężczyzna, który został odrzucony, zawładnął sobie tron, teraz potrzebuje posiąść Asteriee, tylko łatwiej powiedzieć, trudniej zrobić. Handar, chociaż jest niezłomnym wojownikiem, twardym mężczyzną, nieco nieokrzesanym, nie zamierza jej krzywdzić. Chce zdobyć jej serce, nie złamać ducha, zjednać sobie tą kobietę, czy mu się to powiedzie? Czy księżniczka będzie w stanie spojrzeć na niego łaskawiej? „Królestwo węży i krwi” jest to historia, która wchłonęła mnie do Avereel, stałam się obserwatorką walk, buntu, przejęcia zamku i królewny. Ada Tulińska potrafiła wykreować opowieść, snując ją niczym wprawny bajarz dla swoich czytelników. Powieść, która ujęła moje serce i wprost uczyniła jednym z jego bohaterów emocje, kóre czułam wręcz we mnie buzowały. Byłam ciekawa czy twardy i niezłomny człowiek, władca Handar poskromi złośnice, którą pragnęło jego serce. Księżniczka nie znajdowała się w dobrej sytuacji, odebrano jej wszystko, co znała, rodziców, dom, poddanych i przeznaczenie, czy aby na pewno? Czy mimo wszystko nie da się dogadać? Jako wybranka Handara, mogłaby pomóc poddanym i wpłynąć na niego w pozytywny sposób, kwestia tego, że musiałaby tego pragnąć. Jak żyć z wrogiem za ścianą? W świecie, który wykreowała autorka mamy wiele magii, wrogich bestii zamieszkujących las, węży i ciekawych bohaterów. Byłam ciekawa, jak zakończy tą opowieść, dlatego czytałam, czytałam i czytałam, niczym zaczarowana. Być może to Ada Tulińska rzuciła na mnie jakieś zaklęcie, któremu nie potrafiłam się oprzeć? „Królestwo węży i krwi” sprawiło mi wiele przyjemności, ilekroć otwierałam książkę to uśmiechałam się i przepadałam między kolejnymi zdaniami. Autorka ma bardzo przyjemny styl, cechuje go lekkość i wiem, że po jej książki będę sięgała w ciemno.

Jeszcze kilka lat temu fantastyka była gatunkiem, po który sięgałam bardzo często. Przeplatałam z młodzieżówkami i pierwszymi romansami. Uwielbiałam go szczególnie, gdy poruszał tematykę magii i królestwa. Z czasem jednak zaczęłam po nią sięgać coraz rzadziej, aż w końcu przez kilka lat po nią nie sięgnęłam. Aż trafiłam na tę zapowiedź. Co spowodowało, że nagle zachciałam wrócić do fantastyki? Duży wpływ miała autorka - Adę Tulińską znam z romansów i przyznam, że po jej książki zaczęłam sięgać totalnie w ciemno. Styl pisania, historie, które tworzy, bohaterowie... jestem zdecydowanie na tak. Dlatego dałam szansę i tym razem, choć lekka obawa była. Ale wiecie co? Nie żałuję! Ta książka przypomniała mi, za co  kochałam fantastykę. Okej, może nie była arcydziełem w swoim gatunku, ale jednak naprawdę dobrze mi się ją czytało. Towarzyszyła mi niepewność co do tego, co się dzieje, co się wydarzy, a zarazem też ciekawość dalszych wydarzeń. Czasem nie wiedziałam co myśleć, czasem się wkurzałam, ale i bałam o bohaterów. Byłam zdezorientowana, ale i zaciekawiona. Ale co najważniejsze - wciągnęła mnie ta historia. Jak już wspomniałam - lubiłam kiedyś wątki królewskie i magię w fantastyce. I doszłam do wniosku, że nadal lubię! "Królestwo węży i krwi" ma właśnie ten klimat, który mi odpowiada. Jeśli jesteście miłośnikami fantasy i nie przeszkadza wam wątek romantyczny wpleciony w ten gatunek, to myślę, że śmiało możecie spróbować sięgnąć po tę książkę. /@readforrhys

Książka z gatunku fantasy dostarcza tak duża ilość emocji,że nie sposób się od niej oderwać.Wspaniale napisana historia jest gwarancja na efekt zaskoczenia z poznawanym wydarzeniami.Nadprzyrodzone zdarzenia pobudzały moja wyobraźnię sprawiając,że czytanie było sama przyjemnością. Powieść dzięki zawartej w niej magii i nierealnym postaciom przenosi czytelnika w inny świat.Nierealny i nierzeczywisty wymiar,który potrafi uzależnić. Rozdziały z różnych perspektyw czasowych przybliżają fakty z życia bohaterów.Zaklęcia niesamowicie mieszały w fabule książki.Często oczywista prawda okazuje się kłamstwem.A przyjaciel-wrogiem. Wędrówki postaci i opisy sprawiały,że z łatwością można sobie je wyobrazić. Jestem pod ogromnym wrażeniem poznanej historii.Spędziłam z nią niezapomniany wieczór. Jeśli kochacie książki fantasy z niezapomniana historia i świetnymi bohaterami to ta lektura jest obowiązkowa dla was.Spędzicie z nią niezwykły czas i dlatego gorąco ją polecam.

To dość schematyczna powieść, która wiadomo jak się skończy, ale... Napisana jest tak, że właściwie sama się czyta. Wszystko jest na swoim miejscu. I postaci się zgadzają (krnąbrne, niepoprawne i rzutkie), i dialogi logiczne. Ale i ten cały fantastyczny świat wymyślony został od początku do końca. I choć niektóre wątki aż prosiły o wyjaśnienie (np. kopalnia soli, umiejętności magiczne głównej bohaterki), to jednak nie był to tak olbrzymi zgrzyt żeby zaważyć na odbiorze.

pomysł na historię może jest dobry, ale to jedyne co jest dobre w tej książę. napisana jest językiem czternastolatki, która bawi się w pisanie książek. Bohaterowie są kompletnie beż wyrazu, słabo poprowadzeni, dialogi leżą i kwiczą . Ogólnie odniosłam wrażenie, jakbym czytała bardzo długie wypracowanie. Nie wiem kto zgodził się wydać taki szmelc...

Szybko się czyta,przyjemna w lekturze. Mimo to brakuje w niej tego czegoś dzięki czemu bohaterowie wydają się żywi. Książka nie ma tego czegoś. Jest potencjał, ale niewykorzystany . Zupełnie jakby książka była pisana na szybko na kolanie. A można by z tego tyle wyciągnąć...

Pomysł ciekawy, ale ksiazka napisana trochę chaotycznie i przez to czuć że czegoś jej brakuje. Takie mocne 3+.

Przyjemna, lekka, szybko się czyta.

mocno takie sobie