Kapelusz cały w czereśniach (okładka  miękka)

Wspaniała powieść żadne słowa z mojej strony nie są godne tych słów które Oriana Fallaci napisała na papierze a ja miałem zaszczyt przeczytać.

Bardzo cieszę się, że ta powieść została wznowiona po dziesięciu latach - dla jednych to okazja do przypomnienia sobie wspaniałej lektury, dla innych możliwość przeczytania pierwszy raz. Oriana Fallaci znana jest przede wszystkim jako bezkompromisowa reporterka i dziennikarka, autorka słynnych na całym świecie wywiadów z przywódcami politycznymi oraz reportaży. Warto pamiętać, że stworzyła kilka powieści, także właśnie tę niedokończoną, monumentalną sagę będącą historią jej rodziny. Oriana Fallaci uzupełniła powieść o swoje domysły i bogatą wyobraźnię, jednak zdarzenia i osoby są autentyczne. To sprawia, że przeżywa się wraz z nimi ich niesamowite perypetie. Autorka sfabularyzowała losy przodków po kądzieli i po mieczu, cofając się aż od osiemnastego wieku. Wykonała tytaniczną i benedyktyńską pracę, docierając do wielu dokumentów rozsianych po całym świecie i dzięki temu udało jej się odtworzyć jeszcze wcześniejsze gałęzie drzewa genealogicznego, o czym informuje czytelników we wstępie. Sagę rozpoczyna małżeństwo Cateriny, chłopki-analfabetki, i Carla Fallaci, dzierżawcy ziemskiego, który zdobywa jej serce obietnicą... nauki czytania i pisania. To ona nosi tytułowy oryginalny i odważny kapelusz pełen czereśni, który odzwierciedla jej charakter i stosunek do życia. Caterina to moja ulubiona bohaterka i mam wrażenie, że to ona przekazała autorce najwięcej genów - jest bezkompromisowa, zdecydowana, silna, wzbudza wielkie kontrowersje w swoim otoczeniu, ale bez względu na konsekwencje pozostaje wierna swoim zamiarom i wartościom. Autorka z otwartością przyznaje się do tego duchowego powinowactwa, jednak dodaje, że bardziej czuje się dziedziczką odwagi i zdecydowania prababci Anastasii. Portrety bohaterów to literackie mistrzostwo, podobnie jak klimat książki. Orianie Fallaci udało się w perfekcyjny sposób połączyć fakty z wielkiej historii z dziejami rodziny wplątanej, często wbrew własnej woli, w tryby polityki i rozgrywek przywódców, dla których jednostka liczyła się jedynie jako mięso armatnie. Wielkie ukłony należą się również za styl i język - piękny, złożony, pełen porównań i niecodziennych określeń. Mam nieodparte wrażenie, że nawet słowo sagi oddaje charakter autorki, gdyż łączy w sobie wrażliwość ze zdecydowaniem, metaforykę z realizmem, poetyckość z dosadnością... Oriana Fallaci stworzyła arcydzieło - z czystym sumieniem nazywam tak tę sagę. Żałuję bardzo, że pisarce nie udało się dokończyć dzieła - pracę nad nim przerwała śmierć. Wstrząsające i godne podziwu jest to, że autorka zdawała sobie sprawę z przegrywanej walki z rakiem. Jak dowiadujemy się z posłowia autorstwa jej siostrzeńca, motywowało ją to do pracy i sprawiało, że gorączkowo pisała ostatnie rozdziały i nanosiła ostatnie poprawki. Lektura "Kapelusza całego w czereśniach" była dla mnie wspaniałą ucztą duchową - delektowałam się treścią i formą. Z każdą odwracaną stroną coraz bardziej angażowałam się w historię przodków autorki, bo miałam świadomość, że bohaterowie nie są fikcyjni, lecz naprawdę żyli, kochali, nienawidzili... Polecam gorąco! Beata Igielska

Oriana Fallaci uważana jest za jedną z najpopularniejszych i najodważniejszych pisarek XX w. Ostatnia, wydana już po śmierci autorki, książka pt. „Kapelusz cały w czereśniach" to niezwykła, licząca ponad 850 stron historia kilku pokoleń familii tej wyjątkowej kobiety. Materiały do książki zbierała Fallaci kilkadziesiąt lat, opierając się przy tym nie tylko na rodzinnych zapiskach i pamiątkach, ale także na dokumentach zebranych w archiwach na całym świecie. Nie jest to jednak opowieść oparta wyłącznie na wspomnieniach - losy Fallacich są bowiem ukazane na tle burzliwych dziejów Europy, zwłaszcza państwa włoskiego. Opowieść rozpoczyna się w 1773 r. w Panzano, niewielkiej miejscowości położonej w pobliżu Florencji. To tu związek małżeński zawierają chłopka Caterina i dzierżawca ziemski Carl Fallaci. Nie jest to jednak od początku miłość ani łatwa, ani romantyczna. Charakterna Caterina zgadza się poślubić dużo starszego Carla w zamian za naukę czytania i pisania. To ona też nosi tytułowy kapelusz pełen czereśni, którym manifestuje swój stosunek do życia. Mimo wielu wzlotów i upadków małżeństwo to, choć nietypowe, okazuje się jednak być bardzo zgodne i trwałe. Kolejna historia, jaką opowiada nam autorka, dotyczy miłości Francesco i Montserrat. Dzieje tego związku również były dość burzliwe. Jednak, w odróżnieniu od relacji, jaka łączyła Carla z Cateriną, ta romantyczna miłość kończy się niezwykle tragicznie. Trzecia część książki dotyczy z kolei losów Giovanniego, który po udziale w wojnach u boku Napoleona powraca do rodzinnego domu. Wtedy też dowiaduje się, że ukochana Teresa poślubiła jego brata. Uczucia jednak zwyciężają nad rozsądkiem - owocem wspólnie spędzonej nocy jest Giobatta, który zostaje uznany za syna męża Teresy. Ostatnią opisaną przez pisarkę historią jest opowieść o Anastasii, prababce autorki. Była ona nieślubnym dzieckiem Polaka z Krakowa - Stanisława - i Marguerite. Ona również jako młodziutka dziewczyna urodziła nieślubne dziecko i, niestety, została zmuszona do oddania go do przytułku. Następnie wyjechała do Ameryki, gdzie dzięki smykałce do interesów zbiła duży majątek. Po latach powróciła jednak do Włoch i odzyskała córkę. Poznała też niedoszłego księdza, Antonio, który obdarzył ją gorącym uczuciem. A jednak... poślubił on jej córkę. Po „Kapelusz cały w czereśniach” z pewnością warto sięgnąć. To książka napisana z pasją, pełna ciekawych bohaterów i wciągających historii. Pisząc ją, Fallaci wykazała się niebywałą dbałością o szczegóły i rzetelnością, co czyni lekturę jeszcze bardziej interesującą. Powstała opowieść o silnych kobietach, które nie bały się realizować własnych marzeń. I choć saga to niejako zapis powziętej przez autorkę, w celu poszukiwania własnych korzeni, prywatnej podróży w przeszłość, to jej treść jest niezwykle uniwersalna i zaciekawi każdego. Pozostaje jedynie niedosyt, że z powodu choroby nie było dane Fallaci dokończyć swego dzieła. Serdecznie zapraszam do lektury. AH-L Szkolny Klub Recenzenta

Oriana Fallaci! Co to była za kobieta! Co to była za dziennikarka! I wreszcie, co to była za pisarka! Wielcy ludzie rodzą się czasem, chodzą po świecie twardo i miękko zarazem. Uczą się szybko, rozumieją prawdę, potrafią rozpoznawać kłamstwo. Wielcy ludzie także kochają, jak nikt, przejmująco, boleśnie, absolutnie. Nie każdy Wielki, musi być znany, ale każdy Wielki wie, że jest mały. KAPELUSZ CAŁY W CZEREŚNIACH, to wyjątkowa historia rodzinna, to mistrzowsko opowiedziana przeszłość, by zachować ją dla przyszłości i by siebie umieć zdefiniować. Fallaci napisała to piękne dzieło, bo czuła, że jest coś winna swoim przodkom, ale to nie był jedyny powód - ona chciała wiedzieć, rozpaczliwie pożądała wiedzieć KIM JEST. Pióro tej wybitnej dziennikarki jest w tym przypadku tylko czasem ostre, a najczęściej czułe, bo ona trochę tak jakby przytulała tych swoich pradziadów do serca. Z kart tej książki wypływa ogromna praca autorki, jej nieopisane zaangażowanie, jakby pisała ją własną krwią.... i trochę tak było. Wcześniej znałam tylko fragmenty KAPELUSZA CAŁEGO W CZEREŚNIACH (i ten doskonały tytuł) i wiedziałam, że muszę poznać całość. Jest to pozycja gruba, ale płynie się przez nią szybko. Pomimo wielu historycznych faktów, ponieważ Fallaci idealnie ryzuje tło rodzinnej sagi, osadza swoich bliskich w dokładnym punkcie w historii i nie boi się sądzić ówczesną rzeczywistość. Fallaci kocha praszczury. Kocha każdego z osobna i wszystkich razem. Kocha, bo wie, że ta niezwykła mozaika postaci, ta procesja dusz - ją stworzyła. Gdyby zabrakło choć jednego ogniwa, nie było by Oriany Fallaci. Dziennikarka składa wzruszający hołd poprzednikom, stara się zrozumieć ich postępowanie, dąży do odkrycia swojej tożsamości, swojego JA, które utkane jest z milionów decyzji - nie jej decyzji - ich decyzji. Przyznaję, że z największym zaangażowaniem czytałam fragment o jej przodku Polaku (tak, w żyłach Fallaci płynęła polska krew). Jestem pod wrażeniem jej wiedzy o mojej Ojczyźnie, tego jak mocne postawiła fundamenty, by opowiedzieć o każdym w sposób pełny, a przynajmniej w sposób najpełniejszy z możliwych. Ta kobieta jest dla mnie bardzo ważna i uważam, że dzisiaj brakuje tak mądrych dziennikarzy, tak oczytanych, tak twardych, tak nieugiętych i wolnych. Ona potrafiła krytykować, to co kuleje, ale i bronić wartości, bo w nich widziała zdrową, w miarę bezpieczną przyszłość. Była Włoszką, która od małego musiała coś udowadniać, od dziecka musiała walczyć - i walczyła. Walczyła, bo kochała życie. Czy polecam? Ach! Cóż to za pytanie! jestem wami - praszczurami Wydawnictwo Literackie

Uwielbiam długie sagi rodzinne, rozciągnięte na wiele lat i pokoleń. Jeżeli do tego akcja rozgrywa się we Włoszech, powieść dodatkowo zyskuje. Kapelusz cały w czereśniach porwał mnie nie tylko niezwykłą historią, wyjątkowym klimatem, ale także genialnym stylem przez który książka jest nieodkładalna! Autorka cofnęła się aż do XVIII wieku, aby opowiedzieć historię swojej rodziny. I zrobiła to po mistrzowsku. Losy przodków rozgrywają się oczywiście na tle wielkich wydarzeń historycznych. Początkowo obawiałam się, że zbyt wiele będzie tu dat i szczegółów, ale autorka z wielkim wyczuciem nakreślała te szczegóły. Na dodatkowe uznanie zasługuje genialne oddanie nastrojów społecznych i charakterystyki społeczeństw z tamtych lat. Nie brakuje ostrego języka, sarkazmu i prześmiewczych spostrzeżeń, dzięki czemu czytelnik może wejść jeszcze głębiej w fabułę. Pomimo iż książka ma ponad 800 stron i pojawia się w niej wielu nietuzinkowych bohaterek i bohaterów, to moją ulubioną pozostała ta z początku - Caterina. Moim zdaniem to najwyrazistsza postać z całej książki. Jej upór, bezkompromisowość i siła naprawdę imponowały mi na każdym kroku. Ta książka zapewni Wam długą, nieśpieszną ale zarazem porywającą lekturę. To jedna z tych powieści, których po prostu nie chce się kończyć i jednocześnie jedna z najlepszych sag rodzinnych, jakie przeczytałam i polecam ją serdecznie! Wspaniała literatura!

Uwielbiam długie sagi rodzinne, rozciągnięte na wiele lat i pokoleń. Jeżeli do tego akcja rozgrywa się we Włoszech, powieść dodatkowo zyskuje. Kapelusz cały w czereśniach porwał mnie nie tylko niezwykłą historią, wyjątkowym klimatem, ale także genialnym stylem przez który książka jest nieodkładalna! Autorka cofnęła się aż do XVIII wieku, aby opowiedzieć historię swojej rodziny. I zrobiła to po mistrzowsku. Losy przodków rozgrywają się oczywiście na tle wielkich wydarzeń historycznych. Początkowo obawiałam się, że zbyt wiele będzie tu dat i szczegółów, ale autorka z wielkim wyczuciem nakreślała te szczegóły. Na dodatkowe uznanie zasługuje genialne oddanie nastrojów społecznych i charakterystyki społeczeństw z tamtych lat. Nie brakuje ostrego języka, sarkazmu i prześmiewczych spostrzeżeń, dzięki czemu czytelnik może wejść jeszcze głębiej w fabułę. Pomimo iż książka ma ponad 800 stron i pojawia się w niej wielu nietuzinkowych bohaterek i bohaterów, to moją ulubioną pozostała ta z początku - Caterina. Moim zdaniem to najwyrazistsza postać z całej książki. Jej upór, bezkompromisowość i siła naprawdę imponowały mi na każdym kroku. Ta książka zapewni Wam długą, nieśpieszną ale zarazem porywającą lekturę. To jedna z tych powieści, których po prostu nie chce się kończyć i jednocześnie jedna z najlepszych sag rodzinnych, jakie przeczytałam i polecam ją serdecznie! Wspaniała literatura!

Kapelusz cały w czereśniach to niezwykle wciągająca, barwna i monumentalna saga o rodzinie Oriany Fallaci, która odkrywa przed czytelnikami dźwięki i obrazy z przeszłości swoich przodków oraz własnej młodości naznaczonej wojną, głodem, strachem, rozpaczą i dumą z tego, że może walczyć u boku dorosłych z wrogiem. Książka jest kunsztownym zapisem wspomnień i chwil milczenia, niesamowitymi perypetiami członków klanu, a także opowieścią o zmieniającym się życiu we Włoszech, a wszystko opisane z użyciem pięknego, wysublimowanego języka. Wspaniała, wybitna i hipnotyzująca! Majstersztyk! Koniecznie przeczytajcie:)