Empuzjon (okładka  twarda, wyd. 06.2022)

Świetne czytadło jak zawsze.

Proza Tokarczuk to moje życie. Czytam ją od ponad dwudziestu lat. Jestem zawieszona między różnymi rzeczywistościami jak Pani Olga. Empuzjon to majstersztyk, nie mogłam się oderwać. Ta prawda historyczna, która towarzyszy każdej książce tu też nie zawiodła. Miłość do ludzi, doskonałe opisy, jestem zachwycona.

Są książki, które się czyta na raz, a są takie, które smakuje się po kawałeczku. Każdy fragment tej powieści to jak kawałek tortu o niezwykle zrównoważonych smakach. Chce się powracać do tego wysublimowanego doboru słów, pięknych zdań i ogromnej znajomości rzeczy w nich zawartej.

Niespieszna, nieco zawiesista, czasami duszna i halucynogenna, jednocześnie magiczna i jakże aktualna opowieść o tym, jaka jest rola kobiety w męskim swiecie. Tyle, że rzeczywistość, która widzimy, to nie zawsze ta jedyna, prawdziwa i niepodważalna jej wersja. Bardzo polecam!

Wciąga niczym Görbersdorf ;) bardzo sensualna: pachnie, smakuje i otacza - niezauważenie przenosi nas na Dolny Śląsk z początku XX wieku. Do tego rozmowy, rozmowy, rozmowy... Perełka :) aż żal, że się tak szybko kończy.

Fantastyczna . Kilka dni po przeczytaniu odwiedziłam Sokołowsko , połaziłam śladami Mieczysia - niewątpliwie można odnaleźć klimat powieści - niemniej ma ona głębsze przesłanie ...

Nawiązując do dzieła Mann'a, ta powieść żyje swoim życiem. Sanatoryjnym ale nie tylko. Wspaniale się czyta, chyba to mój numer jeden wśród powieści Pani Tokarczuk.

Doskonała książka , jak zwykle u Pani Tokarczuk, dodatkowo pięknie opisuje Sokołowsko i okolice Kotliny Kłodzkiej. Polecam bardzo . A. Jarosz

Niestety dotrwałam tylko do 30 strony. Dla mnie mało ciekawe, wieje przygnębieniem i szarością Przygnębiające

Empuzjon bywa porównywany z Czarodziejską Górą. Jest to porównanie powierzchowne, oparte na podobieństwie konstrukcji fabuły. Aby lepiej ocenić sens tego porównania, warto przenieść się myślą do przełomu XIX i XX w., jest to bowiem jeden z najciekawszych okresów europejskiej historii nowożytnej. W połowie XIX w. powszechnie akceptowany był pogląd, że wszechświat powstał mocą boskiej kreacji ok. 5÷6 tys. lat wcześniej. Anglikański biskup Ussher (1581-1656), po dokładnym przestudiowaniu Biblii ustalił moment stworzenia wszechświata na 22 październik 4004 r. p.n.e., godz. 18. Inni badacze Pisma różnili się w ocenie momentu stworzenie wszechświata o kilkaset lat. I oto w 1859 r. ukazuje się Darwina O pochodzeniu gatunków. Natychmiast rodzi się pytanie, czy okres 6 tys. lat jest wystarczający na wykształcenie się tak różnego świata przyrody ożywionej. Dziś trudno nam sobie uświadomić skalę wstrząsu intelektualnego wywołanego dziełem Darwina. Czytałem gdzieś, że robotnicy składali się po kilka osób aby kupić tę książkę. W 1867 r. ukazuje się Kapitał Marksa, rosną w siłę ruchy robotnicze i socjalistyczne. Na początku XX w. ukazują się prace Freuda, sensację budzi teoria względności łącząca w jedną całość przestrzeń i czas. Czarodziejska Góra, napisana w roku 1924 odzwierciedla, głównie w dyskusjach Settembriniego z Naphtą, ten intelektualny ferment tamtego czasu. Tokarczuk podczas jednego ze spotkań powiedziała, że Mann ponoć studiował w bibliotekach prasę z początku XX w. i wypisywał na karteczkach fragmenty polemik, użytych potem w książce. Tymczasem Empuzjon to książka w zasadzie monotematyczna, dotyczy niemal wyłącznie mizoginii. Książka jest zręcznie napisana, dobrze się ją czyta. Tokarczuk dobrze poznała Sokołowsko, można bez trudu odnaleźć w tej sympatycznej miejscowości miejsca wymienione i opisane w książce. Na YouTube można znaleźć filmy pokazujące tokarczukowe Sokołowsko. Warto.