Golden Hill (okładka  twarda, wyd. 05.2018)

Po kilku nieudanych próbach zrozumienia pierwszego zdania powieści Golden Hill (ponad pół strony!), stwierdziłem „nie dam rady”, nie dam rady jej przeczytać… ale potem zrozumiałem zamysł autora i przeczytałem kolejne zdanie i kolejne… i wpadłem… Zanurzyłem się w uliczkach osiemnastowiecznego Nowego Jorku, by w towarzystwie barwnych nowojorczyków i tajemniczego Richarda Smitha z niemałą przyjemnością śledzić intrygę, obserwować życie Nowego Jorku i chłonąc zdanie za zdaniem, przerzucać stronę za stroną, aż do ostatnich słów powieści. Golden Hill Francisa Spufforda to powieść dowcipna w formie i poważna w treści. Dowcipna, bo autor kpi z maniery powieści historycznej, z mody na archaizację języka, słownictwa i składni oraz z wszechwiedzącego narratora. Przede wszystkim, z rozmysłem rozbudowuje do granic absurdu początkowe zdania powieści, ośmieszając modny wśród pisarzy książek historycznych trend do przesadnej stylizacji języka powieści. Po drugie, jego narrator nie jest wszechwiedzący. Przeciwnie, mimo że opisuje pikietę czy pojedynek na rapiery, zasady zarówno tej gry karcianej jak i szermierki są mu obce. Dlaczego, to jedna z tajemnic powieści, na której odkrycie trzeba poczekać do ostatniego rozdziału. Tożsamość narratora to zresztą nie jedyny wątek, która skrywa powieść. Niemniej tajemniczy jest główny bohater powieści, Richard Smith. Wiemy tylko jedno, że przypłynął z Londynu do Nowego Jorku z wekslem opiewającym na niebotyczną – jak na połowę osiemnastego wieku – kwotę 1000 funtów. Ale kim jest? Jakie ma plany? Czy jest oszustem, szpiegiem czy – nie daj Bóg – katolikiem? Po co przypłynął do Ameryki? Co zamierza zrobić z tą niemałą fortuną? I czy w ogóle uda mu się spieniężyć weksel? – tego dowiemy się dopiero pod koniec książki. Francis Spufford umiejętnie bowiem posługuje się suspensem. Do ostatnich stron utrzymuje nas w niewiedzy co do zamiarów Smitha, skromnie – z aptekarską precyzją – dawkując ujawniane informacje. I w tym tkwi główny urok tej historii, choć niejedyny. Golden Hill to nie tylko inteligentny pastisz powieści historycznej, ale również (a może przede wszystkim) fascynujący portret osiemnastowiecznego Nowego Jorku, czyli niewielkiego, bo liczącego zaledwie 7000 mieszkańców miasteczka. Miasteczka, które już intryguje, kusi i przywiązuje do siebie swoją magią i równie fascynującymi mieszkańcami. Tę i inne recenzje książek, które warto przeczytać, w pełnej wersji znajdziesz na www.thelksinoe.pl

Recenzja z bloga zatraceniwkartkach.blogspot.com *jeśli recenzja cię zainteresuje, zachęcam zajrzeć też na bloga. Może znajdziesz coś dla siebie? * Sięgnijcie po tę książkę, jeśli pragniecie poczuć klimat XVIII-wiecznego Nowego Jorku, poczuć zapach kamiennych ulic i wejść do karczm i zagrać w karty. Pewnego listopadowego wieczora, Richard Smith, który przybył padnięty do Nowego Jorku, staje się tematem numer jeden 747 mieszkańców miasta. Akcja rozgrywa się w roku 1746 roku, czyli kilkanaście lat przed zebraniem się kongresu z inicjatywy Synów Wolności. Jak wiadomo z historii, kongres ten dał początek Kongresowi Kontynentalnemu, który przyczynił się do wojny o niepodległość. Nowy Jork, w trakcie trwania akcji powieści, był kolonią brytyjską. Anglik przybył do miasta z wekselem na ponad tysiąc funtów. W tamtych czasach to była niesamowita kwota. Bohater udaje się od razu po wyjściu z pokładu do kantory przy ulicy Golden Hill, żeby zrealizować weksel. Właściciel kantoru- pan Lovellem z podejrzliwością patrzy na to, co go właśnie spotkało. Ma 60 dni na wypłacenie pieniędzy. My tymczasem towarzyszymy Richardowi Smithowi przez ten czas. Wystarczył jeden dzień, żeby wieść o bogatym gościu rozniosła się po całym mieście. Sam bohater jest tajemnicą nie tylko dla miasta, ale i dla czytelnika a jego profesja zostaje odkryta dopiero na sam koniec. Richard spotyka się z mieszkańcami Manhattanu, którzy wspólnymi siłami próbują dowiedzieć się o przybyszu jak najwięcej. Pieniądze to idealny haczyk na piękne kobiety, które dla kilkuset zielonych świstków zrobią wszystko. Razem z bohaterem smakujemy miłość, szaleństwo i przygodę. Jego romans z jedną z kobiet, stanowi źródło dowcipu i odrobinę pikanterii. Czuć tutaj nawiązania do Szekspira i innych pisarzy. Całą książka jest napisana w języku XVIII-wiecznym, co sprawia trochę problemu, ale im dalej w powieść, tym łatwiej i przyjemniej się ją czyta. Czytając tą powieść ma się wrażenie cofnięcia się w czasie, co daje kolejny plus powieści. Postać Richarda Smitha według mnie została świetnie wykreowana do ostatnich stron. Bardzo się cieszę, że przeczytałem jednak tą powieść. Zdarzały się tu jednak błędy korekty, ale mam nadzieję, że zostały one jeszcze przed premierą wychwycone i poprawione. Podsumowując „Golden Hill” Francisa Spufforda mogę powiedzieć, że autor idealnie odnalazł się w dwóch wiekach. Z jednej strony pisząc powieść w XXIw. a z drugiej pisząc w języku XVIIIw. Prawdziwy majstersztyk! Okładka też przypadła mi do gustu. Myślałem, że przeczytałem już tyle książek, że żadna mnie już nie zaskoczy, nie zadziwi, ale się myliłem. „Golden Hill” to powieść, przy któ®ej się uśmiechałem, spinałem, bo nie wiedziałem jak potoczy się akcja, rozmyślałem nad urokiem tamtych czasów i dziwiłem kreacją bohaterów i podsumowaniem powieści. Recenzja z bloga zatraceniwkartkach.blogspot.com

Bardzo fajna XVIII wieczna powieść, której akcja rozgrywa się w Nowym Jorku. Autor Francis Spufford w bardzo ciekawy sposób maluje słowem fabułę, sprawiając, że czytelnik nawet nie wie, kiedy przenosi się do odległych osiemnastowiecznych czasów. Dla mnie było to świetna powieść, która nie tylko za sprawą głównego bohatera, który został uwikłany w wiele miłosnych zagrywek, ale również przez język oraz klimat i charakter, który stworzył autor czytało mi się ją rewelacyjnie i na pewno jeszcze niejeden raz sięgnę po powieści tego Spufforda.