Czarna torebka (okładka  twarda, wyd. 04.2023)

Agatę Tuszynska uważam za jedną z najlepszych biografistek-jezeli poprawnie to ujęłam.W książce wraca do wspomnień o swojej babci,która zginęła w czasie wojny.Zostala po niej tytułowa czarna torebka.Ksiazka pięknie wydana.P.Agata pisała już o losach swojej "Rodzinnej historii lęku"- nie mniej jednak warto znow powspominać.Historia o pamięci rodziny i hołd oddany jej.Piękna pozycja .

Wzruszajaca opowieść o próbie odkrycia minionego. Jakie emocje kryje torebka? tekst do głębokiej refleksji i o zaskakujących nas samych zwrotach naszego życia. Polecam

Trudna tematyka opowiedziana w ciekawy sposób

Nie podoba mi się format książki

Książka trochę smutna, ale daje do myślenia, chodzi o przeszłość, nasze pokolenia, warto przeczytać

Świetna książka. Mądra, wzruszająca, skłaniająca do refleksji.

Diament

Ok

Ok

Czarna torebka to wszystko, co pozostało po Zofii Zmiałowskiej. Ukrywającej się Żydówce, która wywalczyła życie dla swojej córki, matki autorki. Niepozorny przedmiot wypełniony wszystkim, co miało zagwarantować przetrwanie (jak podrobione dokumenty czy obrazek Jezusa), ale i tym, co niosło pociechę (listy od córki przebywającej na kolonii oraz od męża z obozu). Rzeczy te stały się wszystkim, co po niej pozostało. Wymazana z pamięci rodziny, przetrwała jedynie z ich pomocą. Bo wspomnienia zbyt bolały córkę i męża. Bo Dela Przedborska skutecznie zacierała ślady. „Noszę ją stale. Ze sobą. I w sobie. Czarna torebka mojej żydowskiej babki Deli. Polska torebka. Moje aryjskie papiery. Barwy ochronne. Legitymacja życia. Przepustka w jasny los. Zawsze mogę do nich sięgnąć, gdyby się okazało, że jestem podejrzana. A podejrzany jest lęk. I on mnie łączy z z tymi, dla których zbudowano Treblinkę. Powtarzam sobie jedenaste przykazanie: nie bój się. I wychodzę z torebką na spacer.“ Agata Tuszyńska słynie ze swoich reportaży i biografii o żydowskiej przeszłości wojennej oraz tekstów bardziej osobistych i poetyckich, które skupiają się na jej doświadczeniach. W „Czarnej torebce“ połączyła te dwa światy i zapisała strony domysłami oraz uczuciami odnośnie babki. Stworzyła nieco chaotycznie wniknięcie w życie osoby, po której nie zostało wiele śladów. Znalazła wszystko, co pewne na jej temat, a reszta... Reszta to poetyckie uczucia autorki. Bazując na swojej wiedzy pozwoliła wyobraźni snuć wizje, jakie są prawdopodobne, ale niepewne. Wydawnictwo Osnova natomiast zadbało, by całość wizualnie cieszyła oko, co stanowi ogromny walor tytułu. Tuszyńska stworzyła kolejny ważny tekst. Pełen emocji i zgrabnego języka. Zabaw wyobraźnią. Rozpisany z momentami chaotyczną chronologią, co może stanowić wadę, ale znajduje usprawiedliwienie. Natomiast strona wizualna... Właśnie tak powinno wydawać się tego typu tytuły.