Córka Lasu. Siedmiorzecze. Tom 1 (ebook)

„Córka lasu” to pierwszy tom sagi „Siedmiorzecze” autorstwa Juliet Marillier i jednocześnie retelling znanej baśni Braci Grimm pt. „Sześć łabędzi”. To historia siedmiorga rodzeństwa – sześciu braci oraz siostry, którzy żyją we wczesnośredniowiecznej Irlandii we względnym spokoju, nie licząc wypraw wojennych przeciwko Brytom i Wikingom – ich śmiertelnym wrogom – w których coraz częściej zaczynają brać udział bracia Sorchy. Dziewczyna posiada umiejętności medyczne, potrafi robić przeróżne maści, trucizny, leczyć rany itd., co wkrótce przydaje jej się bardziej niż dotychczas. Do domu przybywa wróg, który niedługo zmąci ich domowy spokój. Nie wiadomo jaki ma cel, do czego zmierza. Ale Sorcha i jej bracia wyczuwają zagrożenie i zamierzają je wyeliminować. Jednak nic nie idzie zgodnie z planem, na rodzeństwo zostaje rzucona klątwa. Jedynie Sorchy udaje się zbiec. Chłopcy zostają przemienieni w łabędzie i aby przywrócić im ich dawną postać, dziewczyna musi samotnie, w absolutnym milczeniu, wykonać bolesne i czasochłonne zadanie, dopóki nie złamie złego czaru. Jeśli zrobi coś nie tak lub przemówi, jej bracia przepadną na zawsze. Nie może wrócić do domu, musi wyruszyć w długą i ciężką podróż. Czy ją przetrwa? „Sorcho […] Przed tobą długa podróż. Po drodze nie będzie czasu na łzy”. Tylko co się stanie, gdy dziewczyna wpadnie w ręce wrogów, a oni zdadzą sobie sprawę, że ona nie chce lub nie może odpowiedzieć na wiele pytań? Jak zareagują na jej milczenie? Muszę przyznać, że to chyba najbardziej emocjonalna książka, jaką czytałam w tym roku. Wylałam na niej sporo łez, bo okazji do wzruszeń czy szoku emocjonalnego nie brakowało. Po pewnym rozdziale byłam tak zaskoczona i wstrząśnięta emocjonalnie, że musiałam zrobić sobie przerwę od czytania. Niedługą, bo nie mogłam się oderwać od tej książki, ale potrzebowałam przetrawić to, co się tam wydarzyło, gdy w pewnym momencie jednocześnie przeszły mnie ciarki i w oczach stanęły łzy. „Odnajdziesz drogę, córko lasu. Przez cierpienie i ból, przez wiele prób, przez zdradę i utratę, twoje stopy będą stąpać prostą ścieżką”. Nie jest ona przesłodzona, gdy piszę o cierpieniu, naprawdę mam na myśli cierpienie i momentami dużą brutalność. To, z czym musiała się mierzyć Sorcha, napawało mnie przerażeniem, zdziwieniem i z drugiej strony podziwem, bo bohaterka, zwłaszcza jak na swój wiek, bardzo dzielnie to znosiła. Niejeden dorosły szybko by się poddał. Ale czy Sorcha wytrzymała do końca? A może jednak pękła? Czy udało jej się skończyć zadanie i ocalić braci? Nie jestem w stanie określić jak bardzo uwielbiam tę powieść, tak duże wrażenie na mnie wywarła. Nie potrafiłam się od niej oderwać, pochłonęła mnie bez reszty i zaliczyłam przy niej potężnego książkowego kaca – do tej pory nie skończyłam innej książki, bo cały czas w głowie siedzi mi „Córka lasu”, ale mogę do niej wracać bez końca. Wyjątkowy i magiczny klimat tej historii wciągnął mnie do niesamowitego świata, a ciągła akcja i zaskakujące twisty w fabule stale mnie w nim zatrzymywały. Musiałam sprawdzić, jak zakończy się historia Sorchy, nie było innej opcji, i nie zawiodłam się. Poczułam się w pełni usatysfakcjonowana – nie żałowałam ani jednej sekundy i łzy (oraz czasem wręcz pękającego serca) poświęconych tej powieści. Powieści o poświęceniu, cierpieniu i miłości (także tej zakazanej), która jest niezwykle wciągająca, trzymająca w napięciu i emocjonalna. Polecam zapoznać się z nią bliżej, bo sądzę, że znajdzie się tu coś dla każdego. Będę ją polecać przy każdej możliwej okazji, a ja (mam nadzieję, że już niedługo) koniecznie sięgnę po następny tom z serii, czyli „Syna cieni” i liczę na kolejną świetną opowieść.

Zazwyczaj, gdy mam ochotę na powieść, którą świat błyskawicznie okrzyknął mianem bestsellera i absolutnego hitu, muszę namyślać się dość długo. Oczywiście, to moje ‘przemyślanie’ finalnie zdaje się na nic, bo rachunek jest raczej prosty; czeka mnie albo klęska - albo zwycięstwo. W przypadku ,,Córki lasu’’ było odwrotnie. Powieść Juliet Marillier najpierw zakupiłam, a dopiero potem przeczytałam opinie krążące na jej temat. Skuszona cudowną okładką oraz obietnicą przeżycia niezwykłej irlandzkiej przygody, podświadomie czułam, że ten tytuł będzie wart uwagi. Jednak dopiero z czasem dotarło do mnie czego tak naprawdę mogę oczekiwać, i cóż, nie trzymając Was dłużej w napięciu ogłaszam – to była prawdziwa literacka uczta! Zacznijmy od tego, że ,,Córka lasu’’ jest swego rodzaju retellingiem i jak na ów przystało, mocno osadzonym w prawdziwie fantastycznym świecie. Pierwsze skrzypce gra tutaj niekoniecznie fabuła (choć jej także nie można odmówić epickości), ale klimat właśnie. Powieść – gawęda, okraszona cudownym językiem i wzbogacona o wszystkie charakterystyczne elementy baśni, z pewnością zachwyci każdego, kto tylko zechce podążać ścieżką historii Sorchy. Marillier zresztą dba o to, by czytelnik już od pierwszych stron zachłysnął się urokliwością magicznej krainy. Poetyckość słów, ich sugestywność oraz malowniczość w niesamowity sposób oddziałuje na wyobraźnię, stawiając przed nim pejzaż przepełniony naturalizmem i pozornie prostym pięknem. Nie przesadzę gdy napiszę, że Marillier tworzy jedne z najznakomitszych teł powieściowych; pochyla się ona bowiem nad wszystkimi jego istotnymi elementami ukazując je zupełnie na nowo – w całej krasie, okazałości i zjawiskowości. A do tego ma niezwykły dar opisywania uczuć. Potrafi doskonale oddać emocje targające bohaterami, jednocześnie przelewając je na odbiorcę tak, aby i on sam mógł je zrozumieć i ich doświadczyć. Żal, tęsknota, radość, smutek, strach… To właśnie one tworzą ,,Córkę lasu’’, są jej prawdziwą siłą napędową. Fabularnie natomiast Pani Marillier Was nie zaskoczy, ponieważ jej powieść nie jest taką, gdzie akcja porywa. Finalnie nawet, gdy spojrzy się na nią ‘trzeźwym okiem’, okaże się, że jest ona banalnie prosta, bo oparta na znanej baśni Andersena, z luźną interpretacją pewnych motywów oraz bogactwem irlandzkich wierzeń i bajań. Akcja płynie powoli, żeby zwyczajnie nie powiedzieć – leniwie, choć ma w sobie ziarnko tajemnicy, którego potencjał autorka skrzętnie wykorzystuje. Doprawia całość mroczną zagadkowością, szczyptą niepewności, odrobiną napięcia oraz… Romantyzmu. Tak, zaraz obok intrygi złej czarodziejki, wątek romansowy gra szalenie ważną rolę. Na szczęście jest na tyle subtelnie i umiejętnie wpleciony w historię, że zamiast razić, czaruje. Marillier wiedziała za jakie sznurki pociągnąć i po jakie elementy sięgnąć, by całość wybrzmiała intensywnie, ale nie dosadnie; znów – tu pierwszeństwo mają prawdziwe uczucia.

"Córka lasu" to pierwszy tom z cyklu Siedmiorzecze, wydany przez Wydawnictwo Papierowy Księżyc. Jest to połączenie historii i fantastyki, mitu i magii, legendy i miłości. Siódme dziecko władcy Siedmiorzecza, najmłodsza dziewczynka - Sorcha, musi zmierzyć się z wieloma wyzwaniami, aby uratować rodzeństwo. Tylko ona jedna jest w stanie złamać czar. W książce mamy wielowątkowość - problem najeźdźców, politykę kraju, relacje rodzinne, czarodziejkę ("piękną jak poranek, ale o duszy mrocznej jak noc"), która zawładnęła sercem Lorda Columa i zagraża jego siedmiu dzieciom. Wiedźma rzuciła klątwę na braci Sorchy i tylko ona jedna może stawić temu czoło. Problem w tym, że żeby złamać zaklęcie, Sorcha musi wykonać misję, a przy tym trwać w milczeniu. Jeśli przemówi zanim wypełni swój cel, jej rodzeństwo będzie na straconej pozycji. Brzmi intrygująco, prawda? Sorcha jest postacią, która nigdy się nie poddaje. Jest najmłodszym dzieckiem, ale nie brak jej wiary w siebie. Mimo przeciwności losu, dalej walczy, aby zrealizować swój cel. Niestraszna jej moc Czarownego Ludu, macocha czarownica, czy pojmanie przez wroga. Jej siła imponuje. Jej wytrwałość, motywacja, cierpliwość i to, ile jest w stanie znieść. W książce pojawiają się dość długie opisy, które są jednak napisane w ciekawy sposób. Pomagają one zrozumieć otaczający czytelnika świat i każdego z bohaterów. Można wtedy przeżywać świat razem z postaciami. Przyjmować na klatę wszelkie wzloty i upadki Sorchy. Z tą dziewczyną bardzo szybko można się zżyć. Magia, klątwa, ciężka misja, dużo akcji, niezwykłe relacje między bohaterami, tajemnice, nieprzewidywalność, intrygi, miłość, poświęcenie, oddanie rodzinie, niepowtarzalny klimat. "Córka lasu" to niesamowite połączenie samych pozytywów! Książkę polecam osobom, które lubią połączenie fantastyki z legendą, baśniowe klimaty i świetnie skonstruowany świat. Podczas czytania poczujecie się jakbyście brali we wszystkim udział osobiście. Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Papierowy Księżyc.

Wiedźma, klątwa i młoda dziewczyna, która jako jedyna może odczynić zły czar - to częste elementy każdej starej baśni. Lecz jeśli osadzimy je w gęstych lasach średniowiecznej Irlandii, dodamy czarowny lud z celtyckich wierzeń, zaprawimy konfliktem o ziemie pomiędzy Irlandczykami a Brytami i wpleciemy kontrast między chrześcijaństwem a starą wiarą ludzi z Zielonej Wyspy otrzymamy ją: „Córkę lasu”, pierwszy tom z cyklu o Siedmiorzeczu. Autorka niespiesznie dozuje akcję czytelnikowi, dzięki czemu ma on czas na poznanie Sorchy (tytułowej Córki Lasu) i jej sześciu braci oraz Siedmiorzecza - ich rodzinnego domu. Jednak im więcej dowiadujemy się o głównej bohaterce i jej rodzinie, tym bardziej nas później boli ich nieszczęście. Klątwa rzucona na braci Sorchy nie tylko rozdziela zżyte rodzeństwo, ale obarcza bohaterkę ciężkim zadaniem. Utkanie sześciu koszul z kłującej gwiazdnicy i znoszenie swojego bólu w całkowitym milczeniu, to warunki jakie musi spełnić dziewczyna, aby uratować swych braci. W czasie wypełniania tego zadania Sorcha doświadczy wielu okrucieństw z rąk ludzi, a czytelnikowi zadrży serce ze złości i z bezsilności. I nie raz będziecie pytać bohaterkę w myślach: „ile jeszcze jesteś w stanie znieść, Córko Lasu?”. Jakże inna jest ta powieść od wszystkiego, co do tej pory czytałam. Przede wszystkim dlatego, że jest ona retellingiem baśni o sześciu braciach zaklętych w łabędzie i ich siostrze, która jako jedyna może złamać ten czar. Moim zdaniem Juliet Marillier opowiedziała na nowo tę historię po mistrzowsku. Nie doczekacie się tutaj wielkich zwrotów akcji, epickich walk czy szybkiego tempa. Zamiast tego Sorcha złapie was za rękę i poprowadzi w głąb gęstego lasu opowiadając swoją historię. Będziecie iść za nią jak zaczarowani, aby doświadczać jej bólu i cierpienia; aby podziwiać jej odwagę i cierpliwość. Nie zboczycie z tej ścieżki, bo jej opowieść zawładnie wami do ostatniej strony.

Kochani, są takie książki z którymi nie umiemy się rozstać i które już na zawsze znajdą miejsce w naszym sercu. Dla mnie taką powieścią jest „Córka lasu” Juliet Marillier. Dzięki autorce możemy przenieść się do odległej średniowiecznej Irlandii, w czasy, gdzie światem rządziła magia, ludzie słuchali swego serca, byli wierni starym obyczajom, a honor stanowił dla nich nadrzędną wartość. Sorocha, tytułowa córka lasu, przez całą książkę snuje swoją opowieść o Siedmiorzeczu, baśniowej krainie w której spędziła beztroskie lata dzieciństwa i którą musiała opuścić, by ocalić swych braci z okowów rzuconego na nich czaru. Dziewczynka, będąc siódmym dzieckiem siódmego syna już od dnia narodzin była osobą wyjątkową. U progu dorosłości musi podjąć pełną wyrzeczeń, upokorzeń i niezwykle niebezpieczną misję, której celem jest nie tylko uratowanie braci, ale również ocalenie Siedmiorzecza spod jarzma czarnej magii. *** „Córka lasu” to powieść nie tylko o losach mieszkańców Siedmiorzecza, ale również o legendach i wierzeniach celtyckich, które przytaczane są przez całą fabułę książki. One stanowią tło wydarzeń, które są udziałem Sorochy i jej braci i to również dzięki nim możemy poczuć niesamowity, bajeczny klimat tej historii. I choć książka Juliet Marillier jest rettelingiem baśni Hansa Christiana Andersena „Sześć łabędzi”, to jest napisana w niepowtarzalnym stylu. Opisane w niej koleje losu młodziutkiej Sorochy są pełne miłości i ciepła, ale również tajemnicze i mroczne. „Córka lasu” to książka, która oczarowywuje swoim pięknem, wzrusza, dodaje nam wiary w siebie i swoje możliwości i jak żadna inna nadaje się do czytania w długie jesienne i zimowe wieczory. Zakopcie się więc pod mięciutki kocyk, zapalcie aromatyczną świecę i dajcie się uwieść magii „Córki lasu”. To jedna z tych książek, które chce się wciąż czytać od początku.

doskonała, brakuje trochę tekstu na końcu każdego rozdziału, ale książka świetna, czekam na więcej:)

Zaskakująco ciekawy retelling baśni o braciach zmienionych w łabędzie.