Biuro do spraw tajemnych (okładka  miękka, wyd. 03.2024)

Paryż, rok 1830. Brzmi świetnie? A gdybym Wam powiedziała, że wieży Eiffla nie było nawet w planach? Paryskie ulice były brudne, śmierdzące i naprawdę niebezpieczne. Autor nie mógł lepiej oddać mrocznego klimatu tej powieści. Paryż stara się podnieść po lipcowej rewolucji, a mieszkańcy miasta muszą się zmierzyć tym razem z niewyjaśnionymi samobójstwami młodych mężczyzn. Za wyjaśnienie sprawy odpowiada inspektor Valentin Verne. Zastanawiałam się, czy odnajdę się we francuskiej literaturze, ale muszę przyznać, że to była przyjemność. Styl autora jest lekki, nie musiałam zbyt długo główkować, w sumie w bardzo prosty sposób prowadzi nas do rozwiązania. Brakowało mi trochę dreszczyku emocji, było zbyt prosto. Niemniej jednak, Valentin skradł moje serce, napisany jest doskonale!

Nie mogłam się oderwać od tej książki. Jeśli kochacie zagadki, mroczny klimat i Paryż, to to jest książka, którą koniecznie musicie przeczytać!

Archaiczna w stylu i treści, taka XIX -wieczna literatura bez błysku.

"Biuro do spraw tajemnych" Èrica Fouassiera to znakomity i mroczny thriller historyczny, który przenosi czytelnika do Paryża lat 30. XIX wieku. Miasto świateł ma w sobie wiele mroku. Po rewolucji lipcowej i abdykacji Karola X, we Francji ustanowiono monarchię konstytucyjną, a tron obejmuje Ludwik Filip pochodzący z bocznej linii Burbonów Orleańskich. Nowy król i jego rząd próbują zmiażdżyć opozycję. Sytuacja polityczna jest napięta, co sprzyja niecnym planom i wzrostowi przestępczości. To czas rozwoju wiedzy i nauki, a ta siła może być niebezpieczną bronią w rękach nieodpowiednich ludzi i tajnych organizacji. I tu pojawia się tajemniczy Valentin Verne, młody inspektor, absolwent prawa, z zamiłowaniem do chemii i medycyny. "Miał szczupłe biodra i kwadratowe ramiona. Jego ponure, lecz bystre spojrzenie przypominało palący płomień. Szlachetne, delikatne rysy o osobliwym, niemal bolesnym wdzięku mogły przywodzić na myśl jakąś niebiańską istotę, która zbłądziła na tym padole. W każdym razie na pierwszy rzut oka, bo uważniejsze oględziny ujawniały pod tą eteryczną powierzchownością nieugiętość, determinację ostrą niczym brzeszczot(...)" Verne jest inspektorem pracującym w obyczajówce, ale prywatnie od lat tropi niebezpiecznego parszywego typa, który nazywa siebie Wikarym. Między bieżącymi wydarzeniami poznajemy historię Damiena, który jako chłopiec wpadł w łapy Wikarego. Jego historia jest trudna i brutalna, wywołuje w czytelniku skrajnie mocne emocje. Ale to jeden z wątków tej powieści, który prawdopodobnie będzie kontynuowany w kolejnych tomach serii. Poza sprawą Damiena i Wikarego, Valentine Verne prowadzi sprawę związaną z niepokojąco dziwnym i niezrozumiałym samobójstwem syna wpływowego człowieka, nowego członka Izby. W tym celu zostaje przeniesiony do Brygady Bezpieczeństwa. Rozwiązanie przyniesie czytelnikowi sporo emocji i zaskoczenia. Świetnie wykorzystane nowo rozwijające się nauki badań, m.in. hipnoza i mesmeryzm zwierzęcy, czynią powieść przerażającą, ale i ekscytującą. Verne będzie musiał wykorzystać swoją wiedzę, inteligencję i zamiłowanie do medycyny. Tu nauka i rozwój tworzą nowe możliwości i nowe grupy przestępcze, bardziej wyrafinowane, a co najgorsze uprzywilejowane. Taki rodzaj przestępczości wymaga specjalnej jednostki, do której właśnie trafia Verne. W powieści pojawia się postać Vidocqa, awanturnika, złodzieja i twórcy działu kryminalistyki we francuskiej policji, jest również uważany za pierwszego prywatnego detektywa w Europie.To intrygująca postać, a autor sprawił mi ogromną frajdę, znajdując dla niego miejsce w swojej klimatycznej historii. Ta powieść to przygoda, awantura, ale taka w ponurym i mrocznym klimacie, z ciążącą tajemnicą, która zatrważa, obezwładnia i przejmuje. Atmosfera, sceneria i wielowątkowość tej powieści są genialne. Bohater to mocno naznaczona i tragiczna postać, ale o tym czytelnik dowie się uważnie śledząc wydarzenia, te przeszłe i te bieżące. Chłonęłam tę powieść z zapartym tchem, wczytując się w szczegóły i opisy, nawet nie myślałam o tym, by samodzielnie rozwiązywać tak zawiłą i świetnie skonstruowaną sprawę. Mój podziw nad kunsztem pisarskim autora, a także i tłumacza (Łukasz Müller)rósł z rozdziału na rozdział. Mam nadzieję na szybką kontynuację. A i ten cholerny Wikary mnie mierzi, chcę być świadkiem tego, jak Verne go w końcu dorwie. Świetna, mroczna, hipnotyzująca. "Biuro do spraw tajemnych" przenosi czytelnika w czasie, choć dobrze, że w bezpieczny sposób, z perspektywy wygodnego fotela. Ogromnie polecam.

Paryż, 1830 rok. Valentin Verne to młody i zdolny inspektor a zarazem zapalony fan i student chemii i medycyny. Nowym zadaniem stróża prawa zostaje rozwiązanie zagadkowej śmierci młodego Dauvergne'a. Wszystko wskazuje na to, że chłopak popełnił samobójstwo, jednak zamożna rodzina domaga się szczegółowych wyjaśnień tego, co skłoniło chłopaka do odebrania sobie życia. Szef miejscowej policji tworzy specjalną komórkę o nazwie "biuro do spraw tajemnych", na której czele staje Valentin. Szybko zaczyna dochodzić do kolejnych tajemniczych zgonów. Aby rozwikłać tę sprawę Verne będzie musiał sięgnąć do cudów szybko rozwijającej się nauki. "Biuro do spraw tajemnych" to książka wręcz fenomenalna! Od dłuższego czasu nie mogę narzekać na jakość książek, które trafiają w moje ręce i śmiało mogę je ocenić jako dobre i bardzo dobre! Jednak już od dawna żadna z przeczytanych książek nie sprawiła mi takiej przyjemności, jak kryminał w klimacie retro spod pióra Erica Fouassiera! Każde sięgnięcie po tę powieść sprawiało mi nie lada przyjemność. Ta książka posiada magiczną umiejętność przenoszenia w czasie! Biorąc ją do ręki trafiacie wprost na gwarne ulice XIX Paryża! Odwiedzacie pogodne skwerki, gwarne ulice, ciemne zaułki i brudne rynsztoki! Atmosfera jaką autor oddaje nam w swojej powieści to prawdziwe cudo, a sama książka staje się niesamowitym rarytasem! Podobne właściwości do tej pory zauważałem u kilku innych autorów. Jednak Fouassierowi zdecydowanie najbliżej do mistrzowskiego stylu Zafona, który genialnym piórem i idealnie, mistrzowsko i unikatowo zbudowanym klimatem starej Barcelony potrafił dosłownie przenosić czytelnika wprost w akcję czytanej właśnie książki. Czytając "Biuro do spraw tajemnych" miałem nieodparte wrażenie, że Fouassierowi bardzo blisko do genialnego stylu mistrza Zafona. Klimat i atmosfera zasługują więc na najwyższe uznanie! Jednak to jeszcze nie koniec zalet tej książki! Kolejną cechą jaka ciśnie mi się na usta jest - klasa! Powieść Fouassier to nie byle kryminalik, tylko książka napisana z niebywałą klasą! Autor w mistrzowskim stylu potrafi posługiwać się słowem. Jego opisy to małe mistrzostwa świata! Czytając powieść wiele razy łapiemy się na tym, że mamy wrażenie jakbyśmy podziwiali najlepsze pejzaże. Całości idealnie dopełnia styl retro w jakim pisze autor. Eric Fouassier akcję swojej książki umieścił w pierwszej połowie XIX wieku i stworzył bohaterów idealnie wprost skrojonych do ówczesnych realiów! Jego Valentin Verne to młody człowiek, który do szpiku kości przesiąknięty jest stylem starego, dobrego detektywa charakterystycznego do starych powieści kryminalnych. Mamy tutaj idealnie zarysowanych bohaterów, pięknie zakrojone opisy, elementy powieści detektywistycznej. Autor równie umiejętnie sięga tutaj do świata tajemnych zgromadzeń, klasycznych pojedynków, nowinek ze świata naukowego oraz ezoteryzmu. "Biuro do spraw tajemnych" to zdecydowanie jedna z najlepszych książek, jakie miałem przyjemność w tym roku przeczytać. Książka porywa swoim klimatem, wciąga i wprost przenosi do akcji rozgrywającej się właśnie na kartach powieści. Piękne słowo, styl, który na myśl przywodzi książki sprzed wielu lat to kolejne z zalet powieści Fouassiera. "Biuro do spraw tajemnych" to nie tylko dobry kryminał. Książka daje prawdziwą przyjemność czytania! Już nie mogę doczekać się kolejnych powieści tego autora! Klasyczny kryminał Fouassiera zdecydowanie Wam polecam i wpisuję do kanonu najlepszych książek tego roku!

IG: @zaczytana_archiwistka „Kiedy nauka inspiruje zbrodnie...” „Biuro do spraw tajemnych” autorstwa Erica Fouassier’a to kolejna historia, co do której nie miałam żadnych oczekiwań - nie miałam bladego pojęcia, czego powinnam się po tej książce spodziewać. Historia osadzona na ulicach dziewiętnastowiecznego Paryża była dla mnie pewnego rodzaju eksperymentem czytelniczym. Nieczęsto bowiem zagłębiam się w kryminały, których akcja rozgrywa się w tak dalekiej przeszłości i w tak charakterystycznym miejscu. Jednak już po pierwszych stronach odkryłam, że ta powieść to coś zupełnie innego, coś, co wciągnęło mnie zupełnie nieoczekiwanie. Jesień 1830 roku. Ciemne zaułki Paryża, który usiłuje otrząsnąć się z szoku rewolucji lipcowej. Postęp nauki, w połączeniu z szalenie modnym ezoteryzmem, inspiruje nowy rodzaj przestępczości. Valentin Verne, młody inspektor, ale i zapalony student chemii i medycyny, z zamiłowaniem do tego, co nieprzeniknione i irracjonalne, musi rozwiązać serię zagadek związanych z dziwnymi zgonami. Mianowany przez prefekta na szefa „Biura do spraw tajemnych”, specjalnego wydziału, którego zadaniem jest tropienie tajemniczych przestępców, korzystających z dobrodziejstw dynamicznie rozwijającej się dziedziny wiedzy, ma zamiar udowodnić swoje niezwykłe umiejętności. Ale kim tak naprawdę jest ten samotny policjant, którego obsesją jest schwytanie seryjnego mordercy znanego pod pseudonimem Wikary? Kto kryje się za anielską twarzą, która tylko czasami ujawnia niepokojącą dzikość? Kto jest łowcą, a kto ściganym? Co odnaleźć można w splątanym labiryncie luster? Przyznam, że Fouassier należy do nielicznych autorów, którego styl pisania trudno jest mi jednoznacznie zdefiniować. Eric posługuje się bardzo lirycznym (jeśli tak można to nazwać) oraz zupełnie „innym” językiem - sposób opisania całej historii różni się zupełnie od tych kryminałów, które czytam na co dzień. Zamiast szybkiej akcji dostajemy historię, w której nie brakuje subtelnej gry słów oraz przeżyć bohaterów. „Biuro do spraw tajemnych” nie jest pozycją, w której akcja pędzi na łeb na szyję - rozgrywa się ona bardzo powoli, co umożliwia czytelnikowi zanurzenie się w klimat ulic Paryża sprzed kilku wieków. Fouassier wyraźnie maluje obraz miasta, jego zakamarków i tajemnic, czyniąc je niemalże żywym. Na stronach tej powieści czekana na Was wiele tajemniczych postaci, których charaktery są trudne do rozgryzienia, co sprawia, że czytelnik nieustannie zastanawia się nad ich prawdziwymi intencjami. Główna sprawa, która stanowi osnowę fabuły, rozwija się powoli, a ciekawość czytelnika jest sprytnie prowadzona do samego końca. Czy książkę polecam? „Biuro do spraw tajemnych” to przede wszystkim kryminał dla tych, którzy cenią sobie klimat oraz charakterystycznych bohaterów, bardziej niż szybką akcję i łatwe rozwiązania. Polecam ten tytuł przede wszystkim osobom, które szukają czegoś więcej niż tylko kolejnego kryminału, który szybko zapomną - ta pozycja może okazać się prawdziwą perełką!

Uwielbiam książki, których akcja ma miejsce w wieku XIX. Czuję sentyment do tego okresu w historii i chętnie sięgam po książki osadzone właśnie w tych realiach. Dzięki powieści "Biuro do spraw tajemnych" mogłam odbyć podróż do dziewiętnastowiecznego Paryża. I choć w tamtym okresie miasto nie kojarzyło się z uroczym i romantycznym miejscem, które znamy obecnie, nie można odmówić mu jego niepowtarzalnego klimatu. Valentin Verne, inspektor i student medycyny i chemii, ma za zadanie rozwiązać serię zagadek związanych z dziwnymi zgonami. Wykorzystując swoje umiejętności i wiedzę prowadzi śledztwo, a jednocześnie usiłuje schwytać przestępcę o pseudonimie Wikary. Kim tak naprawdę jest młody policjant? Czy uda mu się znaleźć mordercę i zapobiec kolejnym zabójstwom? To historia, która zrobiła na mnie duże wrażenie. Wciąga od pierwszych stron i nie sposób się od niej oderwać. Zdecydowanym plusem tej powieści jest niesamowity, mroczny klimat dziewiętnastowiecznego Paryża. Wraz z Valentinem przemierzamy jego uliczki, czujemy się niemal tak jakbyśmy sami byli uczestnikami wszystkich wydarzeń. Ówczesne miasto jest niezwykle różnorodne, pełne kontrastu. Z jednej strony przepełnione blichtrem, z drugiej biedą i typami spod ciemnej gwiazdy. To była niesamowita podróż i jednocześnie wielka przygoda. Uwielbiam, kiedy dzięki książkom mogę przenieść się w czasie, a dzięki opisom miejsc poczuć się niemal tak, jakbym była bohaterem danej historii. Autor zadbał o każdy najdrobniejszy szczegół, opisał wszystko bardzo realistycznie i tu ukłony w Jego stronę. Czytało mi się wspaniale. Choć akcja nie ma zawrotnego tempa, to absolutnie nie ma mowy o nudzie. Wręcz przeciwnie, moja ciekawość wzrastała z każdą kolejną stroną. Mroczna, gęstniejąca z minuty na minutę atmosfera podsycała ją jeszcze bardziej. A tajemnicze zapiski pamiętnika pewnego Damiena wplecione w fabułę powodowały, że włos jeżył mi się na głowie. Autor wie doskonale, jak podscycić w czytelniku ciekawość i prowadzi do bardzo zaskakującego finału, w którym nie brakuje niespodziewanych zwrotów akcji. Valentin Verne to świetnie wykreowana postać. Tajemniczy, inteligentny, nieugięty. Jego wiedza i umiejętności bardzo przydają mu się w pracy w policji. To bohater oryginalny, specyficzny, z tajemniczą przeszłością. Na pewno nie wiemy o nim jeszcze wszystkiego, więc z niecierpliwością czekam na jego kolejne przygody. Całość bardzo przypominała mi serial "Alienista", który ogromnie mi się podobał. Połączenie nauki i zagadki kryminalnej to według mnie bardzo ciekawy zabieg. Uważam, że to świetny thriller z historią w tle, klimatyczny, który wciąga i porywa od pierwszych stron. Bardzo polecam!

Ta niepozorna książka z tajemniczą okładką zaprasza do brudnego, mrocznego Paryża początku XIX wieku. Paryż ukazany jako świat kontrastu: bieda naprzeciw blichtrowi, dwa skrajne obozy o różnych interesach, ci, którzy walczą, by przeżyć każdy dzień i ci, którzy nie wiedzą już, co zrobić z pieniędzmi. Ukazany tutaj ówczesny Paryż zdaje się być miejscem, które rządzi się własnymi prawami. To miasto, gdzie możesz dostać w mordę tylko dlatego, że pobłądziłeś w nieodpowiednim zaułku, gdzie możesz umrzeć z głodu, mimo że jesteś w gospodzie, gdzie prawo w pewnych zakątkach miasta nie istnieje. Właśnie w takich warunkach czytelnik poznaje Verne'a - młodego, bystrego, niezwykle ambitnego policjanta, który oddelegowany od spraw dotyczących sutenerstwa staje okoniem wobec układów, wyższych sfer, a wszystko za sprawą tajemniczego zgonu młodego mężczyzny, syna jednego z przedsiębiorców. Pierwotne podejrzenie targnięcia się na własne życie budzi jednak wątpliwości Valentina. Bohater drąży i to nie tylko tę sprawę, ale również prowadzi pościg za tajemniczym Wikarym. Duchowny ten natomiast przewija się w pamiętnikach innego bohatera, którego losy od czasu do czasu wplata w powieść autor. Świat polityki, gdzie ścierają się ruchy bonapartystów, republikanów, orleanistów czy legitymistów, gdzie w kuluarach mnożą się pomysły spiskowe to tylko jeden z wątków wyjściowych, do których dołącza zaraz potem świat artystów teatralnych, a po nim kontrowersyjne medyczne terapie. "Biuro do spraw tajemnych" to książka, po której nie spodziewałam się niczego odkrywczego, wręcz miałam obawy czy aby na pewno czytelnicza kryminalna podróż do XIX-wiecznego Paryża jest dla mnie. Kusił mnie jednak motyw ówczesnych odkryć medycyny wobec dokonywanych zbrodni i pod tym względem akurat się nie zawiodłam, choć spodziewałam się nieco bardziej dokładnego spojrzenia na interesujący mnie temat. Autor umiejętnie oddał ducha tamtych czasów, jak i roztoczył bardzo rzeczywisty klimat francuskiego miasta dopieszczając go przekrojami społeczeństwa i nastrojami ludu. Postać bohatera intryguje, sprawa zbrodni jest zagadką, którą krok po kroku czytelnik odkrywa niczym warstwy cebuli, tylko zapłakać trudno nad losem Verne'a, a zdecydowanie łatwiej nad pamiętnikiem i postacią tajemniczego chłopca. Co kryje się za zagadkowymi zgonami? Jakie mroczne sekrety skrywa Paryż? Do czego są zdolni jego mieszkańcy i jakie tajemnice ukrywają? A przede wszystkim, co kryje w sobie bohater?

Ciemne labirynty licznych zaułków Paryża w 1830 roku nie uwodziły urokiem jak obecnie. Różnica była diametralna. Zdecydowanie nie chciałabym znaleźć się w tych mglistych uliczkach tuż po zmroku. Ryzyko utraty portfela, bądź nabycie guza było wysoko prawdopodobne, szczęściem byłoby spotkanie na swej drodze jedynie wychudzonych żebraków, bądź nachalnych prostytutek. Mimo wszystko XIX wieczne miasto świateł potrafiło ująć niepowtarzalną atmosferą, gęstym i mrocznym klimatem, który w powieści "Biuro do spraw tajemnych" otula Czytelnika niczym niekoniecznie przyjemny w dotyku, ciężki koc. Nie były to łatwe czasy, lecz niesamowicie intrygujące i przełomowe, jeśli chodzi o rozwój nauki. Gorzej, że ten prężny rozwój nauki w połączeniu z ezoteryzmem staje się natchnieniem do popełnienia zbrodni... Dawno nie czytałam żadnego retro kryminału i muszę przyznać, że stęskniłam się za tym gatunkiem. Uwielbiam takie podróże w czasie, tym bardziej do dziejów tak skrajnie odległych od teraźniejszości. Do tego malowniczy Paryż, który współcześnie uchodzi za romantyczne i piękną stolicę Francji, a niegdyś był miejscem, które mogłoby budzić wyłącznie strach i wstręt (zwłaszcza w przedstawionej historii). Groteskowa i tajemnicza zbrodnia okazuje się frapującym wstępem do emocjonujących wydarzeń od których niejednokrotnie włos jeżył się na mojej głowie. Mroczna atmosfera skutecznie uwypukla narastający niepokój, potęgując się w trakcie lektury. Główna fabuła przeplata się ze wstrząsającymi wspomnieniami niejakiego Damiena. To, co spotkało tego biednego chłopca, nie śniło nam się nawet w najgorszych koszmarach... Tym, co wyróżnia "Biuro do spraw tajemnych" na tle innych kryminałów w podobnym klimacie niewątpliwie jest oryginalny główny bohater. Młody inspektor Valentin Verne z tajemniczą przeszłością wzbudza podziw dzięki swojej niebywałej inteligencji i przenikliwości. Mógł zostać cenionym naukowcem, a jednak wybrał karierę policyjną. Co go do tego skłoniło? Ja już wiem i poznanie prawdy nie spowodowało, że moja fascynacja młodym inspektorem rozwiała się - wręcz przeciwnie, nadal jestem nim oczarowana (i nie chodzi wcale o jego anielską aparycję!). Cieszę się, że ta książka to zaledwie początek serii, gdyż to świetny wstęp do dalszych przygód Valentina, zwiastujący rozrywkę na najwyższym poziomie!

Nie zawsze mam szczęście do francuskich książek, ale tym razem miałam przyjemność trafić na prawdziwą perełkę. Nawet nie wiem od czego powinnam zacząć, ale ze wszystkich wspaniałości największe wrażenie zrobił na mnie wyjątkowy klimat. Mroczny, niepokojący, przenikający do szpiku kości. Tylko wyobraźcie sobie: Paryż w roku 1830, rozwijające się miasto i jego mieszkańcy, którzy starają otrząsnąć się z dwudniowej rewolucji, która przetoczyła się przez kraj. Jednak nie przypinajcie mu łatki miasta miłości! Kultowej wieży Eiffla jeszcze nie było w planach, a urocze rabatki i uliczki pachnące croissantami, zamiast tego posępnie wyglądające ulice, śmierdzące i bardzo niebezpieczne zaułki oraz ponure spojrzenia przechodniów. Czy Éric Fouassier mógł wybrać lepsze miejsce akcji do swojej powieści „Biuro do spraw tajemnych”?! Zawsze zwracam uwagę na tło historyczne, a w przypadku tej książki jest ono wybitnie odwzorowane – dbałość o drobiazgi i skrupulatne odwzorowanie ówczesnych warunków bytowych zasługuje na ukłony. Do tego ponurego klimatu doskonale pasują podejrzani i bardzo niejednoznaczni (słowo klucz!) bohaterowie; do końca nie mogłam być pewna ich intencji. A w tym świecie mroku i niepewności pojawia się jeden z najbardziej zabawnych, a jednocześnie charakterystycznych charakterów, z jakimi miałam ostatnio przyjemność. Valentin Verne, młodziutki śledczy (a jednocześnie ambitny student medycyny i nauk ścisłych). Z tą zabawnością nie jest tak prosto, ponieważ Val jest średnio przyjaznym mężczyzną (a wszystko przez jego chłodne podejście do spraw zawodowych), za to szalenie błyskotliwym i posiadających niemal nieomylną intuicję. Jego przeciwnikiem jest okryty przerażającą sławą psychopata – bardzo ponura, złowieszcza, a wręcz demoniczna postać idealnie odnajdująca się w sparaliżowanym chaosem Paryżu. Autor przedstawia każdą z postaci w sposób konsekwentny, pozwalający stworzyć szczególną więź na linii bohater-czytelnik. „Biuro do spraw tajemnych” to mistrzowski thriller historyczny z elementami horroru. Powieść angażuje od pierwszej strony, a dzięki perfekcyjnej warstwie historycznej oraz piętrzącym się poszlakom wydaje się idealną propozycją dla wymagającego wielbiciela klimatycznych opowieści.